MORAL COMPASS NI MAYOR VICO, HINDI MATITINAG!❗KRIS, DAPAT MAG-DETOX SA SOCIAL MEDIA!❗

Sa bawat panahon ng pulitika sa Pilipinas, bihirang-bihira ang isang lider na tinitingnan ng publiko bilang simbolo ng integridad. Isa sa iilang inaangkin ng marami na may matatag na moral compass ay si Mayor Vico Sotto ng Pasig. Sa dami ng ingay, sigawan, at debate sa social media, nananatili siyang tahimik, mahinahon, diretso, at nakatuon sa trabaho. Hindi niya kailangan ng kraseng drama, hindi lumalaban sa intriga, at hindi nagpapadala sa init ng emosyon online. Sa halip, ang kanyang reputasyon ay nakatayo sa gawa, hindi sa salita, at iyon ang dahilan kung bakit marami ang nagsasabing ang moral compass niya ay hindi matitinag. Sa bawat issue, bawat kontrobersiya, at bawat puna, tapat pa rin siyang sumusunod sa prinsipyo: serbisyo muna, politika sa huli.

Ngunit habang lumalakas ang reputasyon ni Mayor Vico bilang “face of good governance,” may kabaligtarang nangyayari sa social media. Sa kabilang panig ng balita, palaging laman ng usapan si Kris Aquino, isang personalidad na matagal nang bahagi ng showbiz at politika. Hindi maitinatanggi na bahagi ng kanyang buhay ang pagiging vocal, at naging natural sa kanya ang maglabas ng saloobin online. Pero habang tumatagal, marami ang nag-aalala sa epekto ng social media sa kanyang kalusugang pisikal at emosyonal. Sa tuwing may kontrobersiya o isyung lumalabas, tila may mga sandaling mas lumalala ang pagod, stress, at insecurity dahil sa malupit na komento ng publiko. Kaya naman may panawagan na panahon na para mag-detox—hindi bilang parusa, kundi bilang pahinga, proteksiyon, at pagpapahalaga sa sarili.

Habang ang social media ay naging daluyan ng boses ng bayan, marami ring naipapakitang pangit na bahagi ng lipunan. Ang mga komento ay nagiging sandata. Ang mga opinyon ay nagiging bala. Ang mga pangalan ay puwedeng siraing parang laruan. Ngunit sa kabila nito, tampok pa rin ang mga personalidad na gaya ni Mayor Vico na hindi dinadala ng emosyon o pikon. Kahit binabato ng batikos, tahimik lang. Kahit may kumokontra, nakangiti. Hindi nagpo-post ng mahahabang rant, hindi sumusulpot para makipagsabayan ng sigawan sa online. Para sa marami, ganito ang lider na gusto nila—may disiplina, may respeto, at may malinaw na direksiyon.

Kung iisipin, ang moral compass ay hindi nakikita sa salita. Nakikita ito sa desisyon. Sa paraan ng pamumuno. Sa pagtrato sa tao. At sa Pasig, maraming residente ang nagpatotoo na kahit hindi perpekto, ramdam nila ang pagbabago. May mga bagong programang nakatuon sa transparency, livelihood, digital services, at pagiging bukas ng city hall sa komunidad. May mga polisiya na hindi pabor sa boto kung tutuusin, pero pabor sa tama. At doon sinusukat ang respeto ng tao: hindi kailangan ng papuri, hindi kailangan ng camera, sapat na ang malinaw na layunin na makatulong.

Samantala, si Kris Aquino naman ay laging nasa sentro ng social media storm. Sa bawat karamdaman, sa bawat relasyong napag-uusapan, sa bawat pamilya at isyung nakakabit sa kanyang pangalan, may libo-libong taong may opinyon. Sa henerasyong mahilig manghusga, mahirap maging pampublikong personalidad. Ang bawat salita niya ay sinusuri, ang bawat post ay sinusukat, at ang bawat pagkakamali ay pinalalaki. Hindi lahat ng tao ay kayang dalhin ang ganitong bigat. Kaya may mga fans at supporters na nagsasabing panahon na para siya ay mag-detox—hindi dahil talo siya, kundi dahil deserve niyang magkaroon ng pahinga.

Sa mundo ng social media, ang tahimik ang kadalasang tama. Hindi dahil takot magsalita, kundi dahil may disiplina at may hangganan. Ito ang estilo ni Mayor Vico. Kapag may issue, ginagawa niya ay trabaho—hindi tweet, hindi rant, hindi away. Kaya maraming netizens ang humanga. Hindi dahil sikat siya, kundi dahil hindi niya ginagamit ang pagiging sikat. Ang pagiging reserved at professional ay isang katangiang nagsisimula nang mawala sa panahon ngayon. Hindi lahat kayang kontrolin ang nararamdaman. Hindi lahat kayang umiwas sa kapikonan. At hindi lahat kayang tumahimik kahit kayang sumigaw.

Samantala, si Kris naman ay patunay na kahit gaano ka katibay, may hangganan ang puso. Hindi madaling magpakatotoo sa publiko. Hindi madaling magbukas ng damdamin. At hindi madaling harapin ang bashing na araw-araw na parang ulan. Kapag ang katawan ay may sakit, mas masakit ang salita. At kapag ang isip ay pagod, mas mabigat ang komento. Kaya maraming nagmamahal sa kanya—hindi dahil perfecto siya, kundi dahil tao siya. Marupok. Emosyonal. Totoo. Pero sa sobrang totoo, minsan nakakasugat ang mundo.

Sa parehong kuwento, dalawang leksyon ang lumilitaw: ang lakas ng tahimik, at ang halaga ng pahinga. Minsan ang tao ay dapat lumayo, maghanda, maghilom, at huminga. Ang social media ay hindi oxygen. Isa itong gubat na may mababangis na hayop, may mababait na nilalang, pero minsan walang batas. Sa isang iglap, puwede kang itaas at puwede ka ring ibagsak. Kaya maraming netizens ang naniniwala na ang detox ay hindi kahinaan—kalakasan iyon. Ang sino mang kayang umatras para protektahan ang sarili ay hindi duwag, kundi matalino.

Pero may mas malalim na tanong: bakit magkaiba ang epekto ng mundo sa dalawang personalidad? Simple lang: may mga taong mas sensitibo dahil dala nila ang bigat ng karanasan. Si Mayor Vico ay tahimik, detached, at kayang maglagay ng distansya. Si Kris ay bukas, emosyonal, at hindi natatakot magpakatotoo. Pareho silang totoong tao, pero iba ang reaksyon. Kaya walang mali sa detox. Walang mali sa pag-iwas. Walang mali sa pagpili ng katahimikan kaysa gulo.

Sa paglipas ng mga araw, may mga nagtatanong pa rin kung ano ang sikreto ni Mayor Vico. Bakit hindi siya nagagalit? Bakit hindi siya nakikipag-away? Ang sagot ay nasa prinsipyo: kapag ang lider ay dumedepende sa emosyon, nagiging personal ang serbisyo. Kapag ang lider ay tahimik pero gumagalaw, ang gawa ang nagsasalita. At iyon ang dahilan kung bakit marami ang nagtitiwala. Hindi niya kailangang magpa-viral. Hindi niya kailangang maging trending. Sapat na ang resulta.

Kung titingnan, pareho silang produkto ng mata ng publiko. Pareho silang may tagahanga. Pareho silang may detractors. Pareho silang tao. Pero ang pinagkaiba ay nasa paraan ng pagharap sa mundo. Si Kris ay lumalaban sa pamamagitan ng salita. Si Vico ay lumalaban sa pamamagitan ng gawa. Parehong may lugar sa lipunan, pero hindi lahat kaya ang ingay.

Sa huli, ang mensahe ay malinaw. Kung ang moral compass ni Mayor Vico ay nananatiling matibay sa gitna ng politika, intriga, at social media wars, ito ay dahil alam niyang hindi social media ang batayan ng katotohanan. At kung si Kris man ay kailangang mag-detox upang manatiling buo, masaya, at malusog, wala itong dapat ikahiya. Dahil minsan, ang pinakamagandang laban ay ang tahimik na pag-aalaga sa sarili.

Kung may isang natutunan ang sambayanan, iyon ay ang katotohanang hindi lahat ng away ay dapat sagutin. Hindi lahat ng puna ay dapat patulan. At hindi lahat ng gulo ay dapat pasukan. Sa panahon ngayon, ang tunay na lakas ay hindi palakasan ng sigaw, kundi linaw ng isip at tibay ng loob.