🔥PART 2 –MAGBABALUT MINALIIT NG MGA DATING KAKLASE DI NILA ALAM SIKAT NA CEO SIYA

KABANATA 2: Ang Lihim na Uugat sa Pagbagsak ng Isang Imperyo

Kinabukasan, habang dumarami ang balitang kumakalat online tungkol sa diumano’y pagnanakaw ni Marco ng teknolohiya, nanatiling kalmado lamang ang binata. Sa loob ng kanyang opisina—isang maluwang na silid na may floor-to-ceiling glass na tanaw ang buong lungsod—nakaupo siya nang tuwid habang hawak ang isang lumang notebook. Hindi iyon ordinaryong notebook; iyon ang unang coding journal na ginawa niya noong nag-aaral pa siya, puno ng sketches, notes, prototypes, formulas, at orihinal na disenyo ng kanyang unang AI mapping system. Iyon mismo ang ebidensyang maaaring magpabagsak sa kasinungalingan ng DocuTech.

Habang iniisa-isa niya ang mga pahina, pumasok si Mia, dala ang tablet na puno ng notifications.

“Sir,” sabi nito nang hindi humihingal pero halatang minamadali, “nagpadala na po ng press statement ang DocuTech. Sinabi nilang handa silang lumabas sa korte at ipakita na sila raw ang may hawak ng orihinal na konsepto.”

Hindi gumalaw si Marco. Tumingin siya sa bintana, pinagmamasdan ang paggalaw ng sasakyan sa ibaba na para bang isang mundong walang kamalay-malay sa unos na papalapit.

“Mia,” mahinahon niyang sagot, “ipatawag mo ang media. Tatlong oras mula ngayon. Sa roof deck.”

“Sa roof deck?” gulat na sagot ni Mia. “Pero Sir, delikado po—baka may magtanong na hindi maganda, baka—”

Ngumiti si Marco, isang ngiting walang bahid ng pangamba.

“Mas delikado kung hahayaan natin silang diktahan ang kwento. At mas gusto kong makita ng buong bansa ang katotohanan mula sa akin mismo, hindi sa isang press release na puro kasinungalingan.”

Tumango si Mia, kahit halatang nag-aalala. “Sige po, Sir.”

Habang lumabas siya ng opisina, sumara ang pinto nang dahan-dahan, at muling napag-isa si Marco. Hindi man halata, dumadaloy ang init sa kanyang dibdib. Hindi ito takot—kundi galit na tahimik. Galit na dala ng taong ilang taon nang naghirap, nagtiyaga, at sinikap na bumangon mula sa pagiging isang hamak na tindero, tapos ngayon, bigla na lamang siya kakaladkarin ng isang kumpanyang nagtatago sa pangalan at pera.

Habang nakaupo, tumunog ang isa sa kanyang secure private lines. Isang numero ang lumabas na hindi niya inaasahan. Tumigil ang paghinga niya nang sandali bago sinagot ang tawag.

“Marco,” sabi ng boses sa kabilang linya, mababa, parang pamilyar na hindi niya agad matukoy. “Hindi ka nila titigilan.”

“Sino ka?” malamig na tanong ni Marco.

Tahimik ang linya bago muling nagsalita ang lalaki. “May taong nag-leak sa DocuTech ng mga lumang file mo. May taong kilala mo. At malapit sa’yo.”

Umangat ang kilay ni Marco. “Walang sino man sa kumpanya ang may access sa mga lumang journal ko maliban sa—”

“Maliban sa taong pinagkatiwalaan mo,” putol ng boses. “Iyon ang dapat mong bantayan.”

At bago pa makapagtanong si Marco, naputol ang tawag.

Tumayo siya, mabigat ang dibdib, at parang isang kuryenteng dumaan sa katawan niya ang pangalan na unang sumagi sa isip.

Alfred.

Ang dating kaibigan. Ang dating kasosyo. Ang taong tumulong sa kanya noong nasa phase pa lamang ng ideya ang Marcovision. Ang taong umalis nang hindi nagpaliwanag isang taon bago naging matagumpay ang kumpanya.

At ang taong ngayon ay Chief Technical Officer ng DocuTech.

Nagbuga ng malalim na hininga si Marco, pinipigil ang sariling sumabog ang emosyon. Hindi ito oras para magpatalo sa galit. Kailangan niya ng isip, hindi puso. Kailangan niya ng plano.

Pagdating ng tanghali, puno na ang roof deck ng Marcovision. May mga camera, reporter, drone, at mga taong gustong makita ang mukha ng CEO na inaakusahan. Ang iba ay naghihintay ng skandalo, ang iba’y naghahangad ng katotohanan. Sa gitna ng lahat, naroon si Marco, nakatayo sa harap ng podium, hindi suot ang executive suit, kundi simpleng puting polo at itim na pantalon—para ipakitang hindi siya nagtatago sa anyo ng kayamanan.

Pagharap niya sa kamera, natahimik ang lahat.

“Magandang hapon,” panimula niya. “Narito ako para magbigay ng malinaw na sagot sa mga akusasyon laban sa akin.”

Hindi niya inunahan ng galit. Hindi rin niya pinalambot ng pagmamakaawa. Diretso. Matibay.

“Hindi ko kailanman ninakaw ang teknolohiyang ipinagmamalaki ng Marcovision Tech. Ako mismo ang gumawa nito, mula konsepto hanggang prototype, kasama ang dalawang taong tumulong sa akin noong halos wala pa akong pera para bumili ng bagong laptop.”

Naglabas si Marco ng lumang notebook—ang coding journal. Pinakita niya ito sa kamera.

“Ito ang ebidensya. Hindi nila ito kayang tapatan. Lahat ng orihinal na disenyo, petsa, at sequence ng development ay nasa notebook na ito, na sinulatan ko noong ako’y isang hamak pang nagbebenta ng balut at nagko-code sa dilim ng kwarto ko.”

Hindi makapaniwala ang mga reporter. Hindi lang dahil may ebidensya siya, kundi dahil itinago niya mismo ang kanyang pinagmulan—hindi para ikahiya, kundi para purihin sa tamang oras.

Ngunit ang sumunod niyang sinabi ang nagpasabog sa buong presensya.

“At nais ko ring ipaalam sa publiko… na ang taong nasa likod ng maling akusasyong ito ay walang iba kundi ang dati kong kasosyo at kaibigan—si Alfred Marquez.”

Parang bumagsak ang langit sa mga narinig ng lahat. Ang social media, halos sabay-sabay na sumabog sa mga notifications.

“Siya ang kumuha ng lumang files ko. Siya ang nagbigay ng incomplete data sa DocuTech. At ginagawa niya ito dahil—” ngumiti si Marco, malamig, “—hindi niya matanggap na hindi siya ang CEO ng kumpanyang pareho naming pinangarap noon.”

May gustong magtanong, ngunit nagpatuloy si Marco:

“Hindi ko ginawang public ang istoriyang ito dahil inakala kong may natitira pa siyang integridad. Ngunit ngayong ginagamit niya ang pagkakaibigan namin para sirain ako, oras na para malaman ng lahat ang buong katotohanan.”

Natahimik ang media. Parang sila mismo ang nakaramdam ng bigat na nakapatong sa balikat ni Marco.

At sa pinakamahuling linya, hindi na boses ng isang CEO ang nangibabaw—kundi boses ng isang dating magbabalut na marunong lumaban kapag inaapak-apakan.

“At para sa DocuTech…” malalim ang tinig niya, “kung gusto ninyong tapusin ang laban na ito sa korte, handa ako. Kung gusto ninyong tapusin sa industriya, handa rin ako. Hindi ako takot. Dahil ang taong nagsimula mula sa wala… hindi kayang pabagsakin ng takot, ng yaman, o ng kasinungalingan.”

Tumunog ang mga camera. Nagtayuan ang media. At sa sandaling iyon, napagtanto ng lahat na hindi nila kaharap ang isang CEO na inaakusahan.

Kundi isang mandirigmang ibang-iba sa kanilang inaasahan.

Pagkatapos ng press conference, bumalik si Marco sa opisina. Ngunit bago pa siya makaupo, tumunog ulit ang kanyang secure line. Parehong numero. Parehong misteryosong caller.

Pag sagot niya, iisa lang ang sinabi ng boses:

“Marco… mag-ingat ka. Hindi lang si Alfred ang kumikilos. May taong mas mataas pa. At ang totoo… ang DocuTech ay front lang ng isang grupong matagal nang gustong kunin ang teknolohiya mo.”

Nagtagal ang katahimikan bago muling nagsalita ang boses.

“At ang taong iyon… kilala mo na.”

At doon, nagsimula ang tunay na digmaan. Ang digmaan hindi lang para sa karangalan, kundi para sa kinabukasan ng industriya.