BABAENG LIHIM NA NAGLAGAY NG CCTV SA KWARTO NG NAGHIHINGALO NYANG ASAWA PERO HALOS SUMABOG ANG…

Sa isang tahimik na subdivision sa lungsod, kilala si Mara bilang mahinahon at mapagmalasakit na asawa. Ngunit sa likod ng kanyang maamong anyo ay may dalang mabigat na desisyon. Ilang buwan nang may sakit ang kanyang asawa, si Arvin, at tila bawat araw ay mas lumalala ang kanyang kondisyon. Ang mga doktor ay nagbigay ng iba’t ibang diagnosis, ngunit sa kabila ng mga gamot at therapy, hindi bumubuti ang lagay ni Arvin.

Isang gabi, habang nakahiga si Arvin sa kama at mahina ang paghinga, napag-isipan ni Mara na gumawa ng hakbang na hindi inaasahan. Tahimik siyang kumuha ng maliit na CCTV camera mula sa drawer at maingat na inilagay ito sa kwarto, nakatutok sa kama ng kanyang asawa. Hindi niya ito ginawa upang spy-in siya sa masama, kundi upang maitala ang bawat galaw at sintomas ni Arvin habang siya’y wala sa kwarto o natutulog. Gusto niyang masundan ang kondisyon nito at matukoy kung may mga bagay na hindi napapansin sa mga doktor.

Habang nakatago sa kanyang kwarto, hawak ang remote ng camera, naramdaman ni Mara ang halo-halong kaba at pag-aalala. “Sana makatulong ito… sana hindi mas lalo pang lumala,” bulong niya sa sarili. Ngunit sa unang sandali pa lang ng pagsubaybay, napansin niya ang kakaibang pangyayari — isang maliit na tunog, parang pag-igting ng katawan ni Arvin sa kalagitnaan ng gabi.

Lumingon siya sa screen ng kanyang laptop at nakita ang hindi inaasahang eksena: ang kanyang asawa, habang nahihirapan huminga, ay biglang kumilos at tila may sinisikap na itago sa ilalim ng kumot. Halos sumabog ang puso ni Mara sa takot. Agad niyang tinawag ang emergency hotline, ngunit sa loob ng kanyang utak ay dumating ang isang matinding tanong — paano siya makakagawa ng tamang hakbang nang hindi mas lalong nagiging kritikal ang sitwasyon?

Sa bawat segundo na lumilipas, ang takot at tensyon ay humahalo sa determinasyon ni Mara. Hindi niya alam kung ito ba’y magiging simula ng kaligtasan o panganib para sa asawa niya. Ngunit isang bagay ang malinaw sa kanya: handa siyang gawin ang lahat upang maprotektahan si Arvin, kahit na nangangahulugan ito ng paglabag sa tradisyunal na paraan ng pangangalaga at paglalagay ng lihim sa kwarto.

Sa unang kabanata ng gabing iyon, isang simpleng CCTV camera ang naging tagapagbantay, tagapagligtas, at minsan pa’y tagapagsiwalat ng katotohanang hindi kayang itago ng dilim. At sa bawat pag-ikot ng camera, ang buhay ni Arvin at ang desisyon ni Mara ay unti-unting maghahanda sa isang pangyayaring halos sumabog sa lahat ng inaasahan nila.

Kinabukasan, hindi pa rin nakapahinga si Mara. Bagaman natutulog ang kanyang asawa sa tabi niya, patuloy niyang binabantayan ang footage ng CCTV mula kagabi. Sa bawat galaw ni Arvin, sinusuri niya ang kanyang hininga, tibok ng puso, at kakaibang kilos na maaaring maging senyales ng malalang kondisyon. Unti-unti, may napansin siyang hindi pangkaraniwan — may mga sandali na parang may humahawak sa kamay ni Arvin habang siya’y natutulog, ngunit walang ibang tao sa kwarto.

Agad na kumilos ang isip ni Mara. “Hindi ito normal… kailangan kong malaman kung ano ang nangyayari,” bulong niya sa sarili. Pinag-aralan niya ang lahat ng recordings, frame by frame, at napagtanto ang isang bagay na halos nagpatingkad ng kanyang takot: may ilang bahagi ng video na may kakaibang ilaw at anino sa paligid ng kama, parang may nakatayo o nagmamasid sa kanila habang hindi siya naroroon.

Hindi nagtagal, dumating ang isang text mula sa doktor ni Arvin: “Mara, kailangan natin ng mas malalim na pagsusuri sa kondisyon ni Arvin. May nakitang irregularidad sa heart monitor.” Napatingin si Mara sa kanyang laptop, tila tumitimbang ang kanyang mga nalaman kagabi sa bagong balita mula sa doktor. Ang sitwasyon ni Arvin ay mas delikado kaysa sa inaasahan niya.

Ngunit bago pa niya ma-contact ang doktor para sa follow-up, isang malakas na tunog ang nagmula sa kwarto — parang may nabasag na bagay. Agad siyang tumakbo, hawak ang CCTV remote, at nakita ang isang kakaibang eksena: ang kumot ni Arvin ay bahagyang gumalaw at may lumilitaw na manipis na silweta. Huminga siya nang malalim at pinilit na huwag magpakita ng takot. Alam niyang kailangan niyang panatilihin ang kontrol at kalmadong isip para sa kaligtasan ng asawa.

Sa gabing iyon, habang nakaupo sa tabi ng kama, napag-isip-isip ni Mara na ang lihim na inilagay niyang camera ay hindi lamang simpleng instrumento ng pagmamalasakit. Ito rin ay nagbukas ng isang misteryo na maaaring may koneksyon sa mga kakaibang pangyayari sa bahay nila. Ang kanyang plano na mag-monitor ng kondisyon ni Arvin ay unti-unting nagiging mas malalim at mas mapanganib kaysa sa kanyang inakala.

Kinabukasan, hindi pa rin makatulog si Mara sa kaba at pangamba. Ang mga nakaraang kaganapan sa CCTV ay paulit-ulit niyang pinanood sa isip niya, iniisip kung paano niya haharapin ang misteryong bumabalot sa kanilang bahay. Hindi niya maalis sa isip ang ideya na may ibang tao o puwersa na nagmamasid sa kanila.

Habang si Arvin ay nakahiga, tila walang malay sa mga nangyayari, si Mara ay dahan-dahang naglakad patungo sa storage room kung saan nakatago ang CCTV recorder at laptop. Pinindot niya ang play button at tiningnan muli ang footage. Sa pagkakataong ito, mas malinaw niyang nakita ang isang madilim na anino na tila gumagalaw sa paligid ng kama. Ngunit bago siya makapag-react, may narinig siyang yabag sa hagdan, parang may pumapasok sa kanilang bahay.

Mabilis na nagtago si Mara sa likod ng pinto ng silid ng banyo, hawak ang CCTV remote bilang sandata. Ang yabag ay tumigil sa harap ng kwarto ni Arvin. Nakita niya mula sa maliit na bintana ng pinto ang isang tao na nakasuot ng itim na hooded jacket, tahimik ngunit matiyaga. Halos hindi siya makahinga. Ito ang mismong eksenang pinakita sa kanya ng camera kagabi, ngunit ngayon, buhay at naroroon sa kanilang bahay.

Hindi nagtagal, bumaba ang hood, at lumitaw ang mukha ni Dante, ang matalik na kaibigan ni Arvin, na dating matulungin at maaasahan. “Mara… hindi mo dapat pinapasok ang CCTV sa kwarto,” mahina niyang wika, ngunit may kakaibang takot at tensyon sa kanyang mga mata. “Ang mga video na yan… puwede tayong mapahamak.”

Nagulat si Mara. Hindi niya alam na may tinatago si Dante, at mas lalong hindi niya inakala na may koneksyon ito sa kondisyon ni Arvin. “Anong ibig mong sabihin? Bakit ka nandito? At bakit may ganitong ginagawa ka sa aming bahay?” tanong niya, nanginginig ang boses.

Si Dante ay lumapit, ngunit dahan-dahan, hindi agresibo. “Mara, may mga tao sa paligid natin na hindi mo alam ang plano. Ang sakit ni Arvin… hindi simpleng medikal lang. May puwersang gustong samantalahin ang kanyang kalagayan. Kaya kailangan mong mag-ingat.”

Biglang nag-ring ang telepono ni Mara. Ang tawag ay mula sa ospital. Isang doktor ang nagpapaalala na may emerhensiyang kailangang gawin sa kondisyon ni Arvin. Ngunit bago pa niya ito maasikasuhin, naramdaman ni Mara ang kakaibang init sa buong bahay, parang may nagbabago sa enerhiya sa paligid nila.

Dito nagsimulang magbago ang pananaw ni Mara. Ang simpleng pag-monitor sa asawa niya ay unti-unting nauwi sa isang delikadong sitwasyon. Kinailangan niyang magdesisyon: manahimik at sundin ang payo ni Dante, o labanan ang misteryo at tuklasin kung sino ang nagtatago sa dilim ng kanilang bahay.

Sa huling sandali ng gabi, habang si Arvin ay natutulog, si Mara ay nakatayo sa tabi ng kanyang kama, hawak ang CCTV remote at isang flashlight. Alam niya na ang susunod na hakbang ay kritikal. Kung hindi siya kikilos nang maayos, maaaring malagay sa panganib ang buhay ng asawa niya, at baka ang lihim na nakita sa camera ay sumabog sa kanilang harapan.

Ang gabing iyon ay nagbigay kay Mara ng isang malinaw na panata: hindi siya susuko. Kailangang malaman ang katotohanan, anuman ang mangyari.