Ang Sumpa ng Dapit Hapon: Sa loob ng Isang Buwan, Walang Tigil ang Iyak ng Tatlong Sanggol. Ngunit isang Oyayi ang Nagbalik ng Katahimikan—at Naglantad ng Lason.

Binalot ng matinding kalungkutan ang Hasenda Dapit Hapon, at tanging ingay na lamang ng walang tigil na pag-iyak ng tatlong sanggol na kambal—sina Pag-asa, Diwa, at Malaya—ang bumabasag sa katahimikan. Isang buwan na ang nakalipas mula nang pumanaw si Luwalhati, at naiwan ang asawa niyang bilyonaryong si Keyan Sandoval na balisa, pagod, at tuluyang nasira sa pagdadalamhati at kawalang-kakayahan. Nagkaroon ng pakiramdam si Keyan na siya’y bilanggo sa sarili niyang tahanan, nakakadena sa sakit at kalungkutan, kaya’t lahat ng propesyonal na doktor at nurse ay kanya nang pinauwi.

Sa gitna ng kaguluhang ito, dumating si Hiraya Jimenez, isang dalagang probinsyana. Walang paliwanag o komplikadong pamamaraan, lumapit si Hiraya sa kuna, niyakap ang pinakamalakas umiiyak na sanggol, at inawit ang isang lumang oyayi (awit-pampatulog): “Dandansoy, baya-an ta ikaw, Pauli ako sa Payao…” Parang mahika, tumigil ang pag-iyak, at ang silid ay napuno ng payapang paghinga at katahimikan. Hindi lang pinakalma ni Hiraya ang mga bata, kundi binigyan niya si Keyan ng kapayapaang matagal na niyang hinahangad.

Gayunpaman, ang pagdating ni Hiraya ay naging banta kay Sinagtala Vargas (Tala), isang matagumpay na doktora at matagal nang kaibigan ni Keyan, na lihim na nagmamahal sa kanya at may matinding galit kay Luwalhati. Sa pamamagitan ng matatalim na salita at pekeng pag-aalala, nilason ni Tala ang isip ni Keyan ng pagdududa, pinaniwalang si Hiraya ay isang impostora na may balak kupitín ang kanilang yaman. Ang kasukdulan ay nang lihim na naglagay si Tala ng nakalalasing na halaman (Angel’s Trumpet) sa diffuser sa silid ng mga sanggol. Sa gitna ng pagkalito at manipulasyon ni Tala, pumasok si Keyan at nakita si Hiraya na pinapakain ng tinunaw na biskwit si Pag-asa (isang simpleng kaugalian ng mga ina sa probinsya). Sa mga mata ni Keyan, ang aksyon na iyon ay naging banta. “Ano ang ginagawa mo sa anak ko!” galit na sigaw ni Keyan, at iniutos na palayasin si Hiraya sa bahay sa gitna ng malakas na ulan, nang walang paglilitis o kahit anong pag-aari.

Pagkaalis ni Hiraya, bumalik ang nakabibingi na pag-iyak ng mga sanggol. Naging desperado si Keyan, ngunit sa sandaling iyon, nakita niya ang biskwit na nahulog kay Hiraya—isang bagay na inosente. Dito nagsimula ang pagdududa. Nagpasya siyang basahin ang talaarawan ni Luwalhati, na dati’y wala siyang lakas ng loob na hawakan. Sa huling pahina, inamin ni Luwalhati na pinaghihinalaan niya ang “espesyal na herbal tea” ni Tala na nagpapahina sa kanya, at higit sa lahat, isinulat niya ang liriko ng Dandansoy, at pinayuhan ang asawa: “Kung may mangyari sa akin, hanapin mo ang babaeng umaawit ng awiting ito. Magtiwala ka sa kanya.”

Ang nakakatakot na katotohanan ay nabunyag: Lihim na nilason ni Tala si Luwalhati gamit ang Cardiotoxin, at ginamit ang sakit ni Keyan upang makuha ang kanyang yaman. Naloko si Keyan at nasaktan ang isang inosenteng tao. Ang kanyang sakit ay naging malamig at matalim na galit. Nag-organisa si Keyan ng isang marangyang hapunan, at inilantad ang lahat ng kasamaan ni Tala gamit ang hindi maikakailang ebidensya – mula sa talaarawan hanggang sa mga bank statement ng transaksyon sa chemical laboratory. Nahuli si Tala at dumanas ng kahihiyan.

Kahit na nakamit niya ang hustisya, hindi pa rin makahanap ng kapayapaan si Keyan; binabagabag siya ng pagsisisi sa kanyang masamang pagtrato kay Hiraya. Nagmaneho si Keyan buong gabi patungo sa probinsya ni Hiraya. Nakita niya ito na nagsasampay ng damit, at sa harap ng kanyang ina at mga kapitbahay, si Keyan Sandoval, ang bilyonaryo, ay lumuhod sa magaspang na lupa. Umiyak siya nang walang tigil, humihingi ng tawad, hindi sa pamamagitan ng pera kundi sa pamamagitan ng tunay na pagsisisi. Hindi agad nagpatawad si Hiraya; sinabi niya, “Kailangan ko ng oras.”

Iginagalang ni Keyan ang kanyang kagustuhan. Sumulat siya ng mga liham tungkol sa mga bata linggu-linggo, hindi para pilitin, kundi para lang magbahagi ng maliliit na bagay. Sa huli, bumalik si Hiraya. Tinanggal ni Keyan ang karatula ng “Hasenda Dapit Hapon” at pinalitan ng bagong pangalan: “Tahanang Hiraya”. Ang kanilang pag-ibig ay sumibol mula sa muling nabuong tiwala, nang hindi minamadali. Isang gabi, habang inaawit ni Hiraya ang Dandansoy, lumapit si Keyan sa nakalimutang Grand Piano, at sa unang pagkakataon, tinugtugan niya ang awit ni Hiraya. Ang melodiya at liriko ay ganap na nagkaisa, nagpagaling sa lahat ng sugat, na nagpapatunay na ang tunay na pag-ibig ay ang kakayahang magpatawad, magpagaling, at magbigay ng pag-asa, kahit matapos ang pinakamadilim na dapit-hapon.