DEATH IN THE HANDS OF BROTHERS: FRAT HAZING GONE WRONG

Ang Ritwal na Dapat Magpatatag — Ngunit Kumitil ng Isang Buhay

Sa Pilipinas, hindi na bago ang balitang may estudyanteng nasawi dahil sa frat hazing. Ngunit sa bawat headlines na ating nababasa, kadalasan ay hindi natin alam ang buong lalim ng kwento — ang takot, ang pressure, ang blind loyalty, at ang mga pangakong binitawan sa isang organisasyong dapat sana’y nagbibigay proteksyon ngunit minsan ay nagiging dahilan ng trahedya. Sa episode na ito ng Philippines’ Most Shocking Stories, bubuksan natin ang isang fictionalized pero napakatotoo at sumasalamin sa real-life hazing cases sa bansa. Ito ang kwento ni Adrian Mercado, isang 19-year-old sophomore student na ang tanging pangarap ay makahanap ng “pamilya” sa loob ng unibersidad — ngunit natagpuang wala nang buhay matapos ang isang initiation ritual na dapat sana ay simbolo ng “brotherhood.”

ANG SIMULA NG PANGARAP: “Gusto ko lang ng pamilya sa campus.”

Kilalanin natin si Adrian. Tahimik, matalino, at may pangarap maging lawyer. Galing siya sa probinsya at lumuwas ng Maynila para mag-aral sa isang kilalang universidad. Ngunit dahil malayo siya sa pamilya, mabilis niya naramdaman ang pag-iisa. Ayon sa roommate niya, madalas daw sabihin ni Adrian:

“Wala pa akong circle dito. Sana may group na parang pamilya.”

Dito pumasok ang frat. Isang respected, well-known, at influential fraternity na kilalang-kilala sa campus for decades. Ang mga miyembro nito ay puro achievers — may mga abogado, negosyante, politiko, at ilang personalidad na kilala sa lipunan. Sa mata ni Adrian, ito ang mundo na gusto niyang pasukin. Ang salitang brotherhood ay tila musika sa kanyang puso.

Tinanggap siya bilang “applicant.” At dito na nagsimula ang kanyang paglalakbay — isang paglalakbay na hindi niya inakalang mauuwi sa trahedya.

ANG PROSESO: PAGPIPILIT NG LOYALTY SA PAMAMAGITAN NG TAKOT

Sa umpisa, simple lang ang initiation tasks.
Mga physical exercise. Mga late-night meetings. Mga lecture tungkol sa history ng frat.
Pero unti-unting nag-iiba ang tono.

Ayon sa kuwento ng mga fellow applicants:

“Noong una, masaya. Pero habang tumatagal, may takot na.”

May nights daw na pinapatakbo sila sa campus nang walang paliwanag.
May days na hindi sila pinapatulog.
May tasks na parang borderline humiliation.

Pero dahil sa pangakong:

“Kapag nakapasa ka, protektado ka habang buhay.”

Patuloy silang sumunod.

ANG HULING ARAW NG INITIATION — ANG GABING HINDI NAKALIMUTAN NG SINO MAN

Noong gabi ng hazing, ayon sa investigation, limang applicants ang inimbitahan sa isang “secret location” — isang lumang warehouse malapit sa boundary ng lungsod. Sa loob, nakapwesto ang mga senior frat members, naka-hoodie, nakamaskara, para raw “discipline at tradition.”

Ayon sa isa sa applicants na nakaligtas:

“Akala namin biruan lang. Akala namin physical test lang na pangpahina ng loob. Pero nung nakita naming may paddle… doon kami natahimik.”

Ang paddle — isang kahoy na patpat na ginamit sa maraming hazing rituals sa buong mundo — ay naging sentro ng gabing iyon.
Kontrolado raw ang bawat hampas.
May bilang.
May interval.
May nakabantay.

Ngunit kahit gaano kahigpit ang protocol, ang katawan ng tao ay may hangganan.

Sabi ng survivor:
“Si Adrian, matapang siya. Pero kada palo, nakikita naming lumalambot ang tuhod niya.”

Pagdating ng ika-15 strike, halos hindi na raw makalakad si Adrian.
Pagdating ng ika-20 strike, lumuhod na siya.
Pagdating ng ika-25, hindi na siya makatayo.

Ayon sa eyewitness, ang huling narinig nila mula kay Adrian ay:

“Kuya… masakit na po. Pagod na po ako…”

Ngunit ang ritual ay hindi pa tapos.

ANG PAGKABAGSAK: “Hinimatay lang… babangon din ‘yan.”

Nang mawalan ng malay si Adrian, nagkagulo raw ang ilang applicants — ngunit ang mga “Kuya” ay nagmando:

“Normal ‘yan. Wag kayong mag-panic.”

Nilagyan daw si Adrian ng tubig sa mukha.
Pinaypayan.
Kinakausap.

Ngunit hindi siya nagising.

May ilan daw na nag-suggest na tawagin ang ambulansya — ngunit may dalawang senior ang tumutol dahil sa “protocol” at “privacy ng frat.”
Nais raw nila “i-manage internally.”

At ito ang isa sa pinakamalaking maling desisyon ng gabing iyon.

Pagdating ng halos 20 minuto, hindi pa rin nagigising si Adrian.
Dito na sila nag-panic — pero huli na.

Nang dalhin siya sa pinakamalapit na ospital, idineklara siyang dead on arrival.

ANG PAGKAGIBA NG KAPAYAPAAN NG ISANG PAMANTASAN

Kinabukasan, kumalat ang balita.
Una, sa mga dorm.
Tapos, sa campus.
Tapos, sa social media.
At bago magtanghali — national news na ito.

Ang headline:
“19-year-old student patay sa hazing.”

Sa isang iglap, ang kilalang fraternity ay napuno ng galit at tanong mula sa publiko.
Nagsimula ang legal investigation.
Nagsimula ang disciplinary hearings.
Nagsimula ang pag-iyak ng mga magulang ni Adrian.

Ayon sa ina ni Adrian:
“Ipinadala ko ang anak ko para mag-aral, hindi para patayin.”

Ang linyang iyon ay tumama sa buong bansa.

ANG PAGTAKAS, PAGTATAGO, AT PAGBABAGO NG KASAGUTAN NG MGA MIYEMBRO

Sa mga sumunod na linggo, lumitaw ang iba’t ibang kuwento.

May mga miyembrong biglang naglay low.
May mga nagdeactivate ng social media.
May mga umalis ng bansa.
May mga naglawyer-up.

At ang mga sagot nila ay hindi nagkakatugma.

Ilan sa kanilang sinabi:

• “Hindi kami ang nagpadala ng utos.”
• “Hindi namin inakalang mauuwi sa ganito.”
• “Tradisyon lang — wala kaming intensyong pumatay.”
• “Self-inflicted injuries raw.” (Na agad pinasinungalingan ng autopsy)

Ang autopsy ni Adrian ay naglabas ng shocking findings:

👉 Malalim na hematomas sa lower back
👉 Internal bleeding
👉 Blunt force trauma
👉 Signs ng prolonged physical stress

Walang kahit anong teorya ang makakapagpaliwanag dito kundi severe beating.

ANG KALUNOS-LUNOS NA REALIDAD NG FRAT HAZING SA PILIPINAS

Ang kaso ni Adrian (fictional composite) ay hindi isolated.
Sa loob ng tatlong dekada:

✔ Maraming universities ang nag-ban ng fraternities
✔ Maraming estudyante ang nasawi
✔ Maraming hazing stories ang naging viral
✔ Maraming pangako ang ipinangako na “Wala nang hazing mula ngayon.”

Ngunit paulit-ulit itong nangyayari.
Bakit?

Dahil may tatlong bagay na hindi pa rin nagbabago:

Kultura ng power at submission

Pag-iingat sa pangalan ng frat kaysa kaligtasan ng tao

Takot ng mga applicants na “mag-backout” at mahiya

Kapag pinagsama-sama ang tatlong ito — nagiging recipe ito para sa trahedya.

ANG PINAKAMASAKIT SA LAHAT: ANG KATAHIMIKAN NG MGA NAKAAALAM

Mayroong dalawang klase ng tao sa frat hazing case:

Ang gumawa

Ang nakakita ngunit hindi kumilos

At ang pangalawang grupo ay minsan mas masakit isipin kaysa sa unang grupo.

Ayon sa isang imbestigador:

“Kung may isang tao lang na naglakas-loob tumawag ng ambulansya ng mas maaga, baka buhay pa si Adrian.”

Ngunit ang kultura ng takot at loyalty ay naging mas malakas kaysa sa instinct to save a life.

At iyon ang tunay na problema.

ANG HUSTISYA: MABAGAL, MAHIRAP, AT MADALAS—HINDI KUMPLETO

Ang kaso ni Adrian ay sinimulan ang malalim na imbestigasyon.

May mga miyembrong sinampahan ng kaso.
May ilang tumakas.
May ilang naaresto.
May ilang napalaya dahil kulang sa ebidensya.

Ito ang masakit na katotohanan:
Kahit gaano karami ang saksi, kahit gaano karami ang luha ng pamilya, ang hustisya ay mabagal kapag ang kalaban mo ay sistema.

Ngunit sa huli, ang kaso ay nagdulot ng:

✔ Pagpasa ng mas mahigpit na anti-hazing measures
✔ Pagbabago ng policies sa mga unibersidad
✔ Pagbukas ng diskusyon tungkol sa frat culture
✔ Paglikha ng mga safety committees

Ang buhay ni Adrian ay maaaring kinitil — ngunit ang kwento niya ay nagbukas ng mata ng bansa.