GUMUHO ANG GABI SA HONG KONG!—Laking Ginhawa ng Pilipinas Dahil WALA PANG PINOY SA LISTAHAN! DFA NAGBIGAY NG BAGONG UPDATE SA NAKAKAKILABOT NA SUNOG!

Sa gitna ng nakakayanig na balitang bumalot sa buong Asya—ang napakalaking sunog na tumama sa isang high-rise structure sa Hong Kong—halos sabay-sabay na napahinto ang libo-libong Pilipinong nasa abroad, lalo na ang mga nasa Hong Kong mismo. Sa bawat video na kumakalat online—mga footage ng naglalagablab na apoy, makapal na usok, at takot na makikita sa mukha ng mga residente—isa lang ang biglang sumilay na tanong ng bawat pamilyang Pilipino: “May kababayan ba tayong nasangkot? May Pilipino bang nasaktan?” Sa isang lungsod na tirahan ng higit 200,000 OFWs, karamihan ay domestic helpers, caregivers at hotel workers, hindi maiiwasang mangamba ang buong sambayanan.

Ngunit sa bigat ng sitwasyon, isang mahalagang pahayag ang ibinaba ng Department of Foreign Affairs (DFA): “Wala pang na-verify na ulat na may Pilipinong naapektuhan.” Ito ang linya na unti-unting nagbigay ginhawa sa mga nag-aabang sa radyo, social media, CNN updates, at ANC reports. Habang tumitindi ang apoy sa Hong Kong, sabay namang tumitibok nang mabilis ang puso ng bawat pamilyang Pilipino dito sa Pilipinas. Kaya nang marinig ang update ng DFA, kahit papaano ay bumalik ang konting paghinga ng mga nag-aalala.

Ayon sa DFA, nakikipag-ugnayan na ang Philippine Consulate General sa mga awtoridad ng Hong Kong mula nang sumiklab ang sunog. Mabilis na kumilos ang mga kinatawan ng konsulado: nag-check ng mga listahan ng mga naapektuhang residente, nag-monitor ng mga emergency areas, at hinanap ang anumang senyales kung may Filipinong nasa loob ng gusaling tinupok ng apoy. Sa isang sitwasyong ganito kaseryoso, bawat minuto ay mahalaga—at bawat minuto ay maaaring magbago ng buhay ng isang pamilya sa Pilipinas.

Habang patuloy ang pag-alab ng apoy, kumalat din ang mga timelapse videos at drone shots na nagpapakita ng lawak ng pinsala. Ang mataas na gusali ay parang nagmistulang kandilang unti-unting kinakain ng mga apoy na tila walang kapaguran. Sa dilim ng gabi, ang apoy ay nagmistulang liwanag na nakakatakot—isang paalala kung gaano kalupit ang isang fire emergency sa isang lungsod na sobrang siksik, sobrang taas, at sobrang bilis ng takbo ng buhay. Makikita sa footage ang mga bintanang nadurog, ang mga debris na nagbagsakan, at ang mga rescue teams na halos walang pahinga sa pagtakbo ng water hoses. Sa bawat eksenang iyon, tumataas ang kaba ng mga Pinoy: “Nasa building ba na ‘yan ang anak ko? Ang ate ko? Ang tita ko?”

Habang lumalaki ang coverage ng sunog sa international news, naging malinaw na hindi ito ordinaryong sunog. Ito ay isa sa pinakamalalaking urban fires sa Hong Kong nitong mga nagdaang taon. At dahil maraming Pilipino ang nagtatrabaho sa city-centers—malapit sa hotels, residential towers, at commercial complexes—lalo pang naging mataas ang pangamba. Ang iba nga’y nagpost sa social media, halatang nanginginig pa sa takot: “Hindi ko ma-contact ang pinsan ko!” — “Sana safe siya. Dios ko po!” — “Lord, sana walang Pilipino na nadamay.”

Ngunit matapos ang ilang oras ng pag-aantay, pinag-aralan ng DFA ang sitwasyon at inulit ang kanilang statement: “So far, walang pinoy na kasama sa casualty list, walang nadala sa ospital, at walang naiulat na missing na Pilipino.” Isa itong malaking pag-angat ng bigat na naramdaman ng OFW community. Ngunit kahit walang verified Filipino casualty, hindi ibig sabihin ay tapos na ang tensyon—dahil patuloy pa ring sumisiklab ang apoy at patuloy pa ring may uncertainty sa paligid ng site.

Sabay nito, nagbigay rin ng reaksyon ang mga OFW groups sa Hong Kong. Marami ang nagsabing nagtawagan sila ng kanilang mga kasama para lang masigurong lahat ay accounted for. May mga Filipino community leaders na nagsabing nag-monitor sila buong gabi, nakatutok sa bawat update ng Hong Kong Fire Services Department. Ang iba naman ay nagpaabot ng gratitude sa DFA dahil sa bilis ng kanilang monitoring. Sa social media, nag-viral ang salitang: “Thank God, no Pinoy affected.” Isang simple ngunit napakalalim na dasal ng mga Pilipino, lalo’t maraming kababayan natin sa abroad ang walang ibang pamilya doon kundi ang mga kapwa nila OFW.

Habang lumalalim ang gabi, mas lumalawak ang timelapse coverage ng sunog—ang pagtakbo ng oras na parang hindi kaaya-aya, pero kailangan panoorin. Sa bawat minutong lumilipas, kitang-kita ang pagod ng emergency responders. Ang iba’y naka-ilang rotations na, basang-basa ng tubig at pawis, ngunit hindi pa rin tumitigil sa pagbuhos ng tubig sa gusali. Sa video, may sandaling makikita ang pag-crumble ng ilang bahagi ng façade—isang senyales na ang init ng sunog ay lumampas na sa normal at kahit ang reinforced steel structure ay may posibilidad na bumigay. Ito ang sandaling lalo pang kinutuban ang mga naghihintay ng balita: “May Pilipino bang nakatira diyan? May nagtatrabaho ba riyan?”

Dito lalo naging mahalaga ang update ng DFA. Habang ang international press ay naglalabas ng mga breaking news na naglalahad ng damage estimates, evacuation protocols, at collapse risks, ang Pilipinas naman ay nakatutok sa isang sentrong tanong: “Safe ba ang OFWs?” Sa kabutihang-palad, base sa kanilang masusing pag-verify, “yes, safe so far.”

Ngunit hindi rin maitatanggi na nakalulungkot ang kabuuang sitwasyon. Sa maraming videos na lumitaw online, may maririnig na iyakan ng mga residente, may mga taong takbong takbo palabas ng gusali bitbit ang ilang personal belongings, at may mga nagsisiksikan sa evacuation tents habang naghihintay ng listahan ng survivors. Ang ilang Hong Kong locals ay makikitang naka-face mask, nanginginig sa lamig at takot, habang inuulit-ulit ang tanong: “Is my family safe?”

Ang Philippine Consulate ay agad nagtalaga ng hotline para sa mga OFW at families na hindi makontak ang kanilang mahal sa buhay sa Hong Kong. May ilang tawag na natanggap—puno ng luha, puno ng kaba, at puno ng dasal. Ngunit sa huli, karamihan ay nagsabing nakontak na nila ang kanilang kamag-anak, safe daw, pero nagulat at nalungkot sa nangyaring sunog.

Samantala, ang DFA ay naglabas ng dagdag pang pahayag na patuloy nilang imo-monitor ang sitwasyon hangga’t hindi tuluyang nakokontrol ang sunog at hangga’t hindi malinaw ang kompletong listahan ng affected residents. Sa madaling salita, hindi self-contained ang issue na ito—hindi pa tapos, hindi pa completely safe, ngunit patuloy ang pag-aantabay. At dito pumapasok ang tanong: “Ano ang susunod na mangyayari?”

Habang sumisikat ang araw sa Hong Kong, kita sa aerial shots ang lawak ng damage: nasunog na exterior beams, nag-collapse na bahagi ng concrete panels, at usok na patuloy na umaakyat mula sa internal sections ng gusali. Ang dating iconic na structure ay ngayo’y parang anino na lamang ng sarili nito—sunog, sira, at sugatang metal na nakasabit sa kawalan. At higit sa lahat, mukha itong paalala ng kahinaan ng kahit gaano pa katibay ang isang siyudad.

Sa unang mga minuto ng umaga, muling nag-update ang DFA—at sa pagkakataong ito, mas malinaw ang tono: “Still no Filipinos among the injured, missing, or evacuated.” Sa wakas, mas lumalim ang paghinga ng sambayanang Pilipino. Ngunit sabay ng pag-angat ng kaunting ginhawa ay ang empathy para sa mga Hong Kong locals na naapektuhan nang matindi.

Maraming OFW ang nagpost online ng mensahe ng pakikiramay, pakikiisa, at panalangin para sa lungsod na naging tahanan nila sa loob ng maraming taon. Ang iba’y nagbahagi ng kanilang takot—“Malapit lang ‘yan sa workplace ko.” — “Buti nasa day off ako.” — “Grabe, parang movie pero totoo.” At sa mga comment sections, mapapansin ang napaka-Pinoy na trait: kahit safe sila, dama pa rin nila ang sakit ng komunidad sa paligid nila. Ang apoy ay hindi nakapinsala ng Pilipino, ngunit nakapinsala ng tao—at iyon ay sapat para magbigay ng lungkot.

Sa puntong ito, malinaw na ang viral headline na “No verified Filipino affected” ay hindi lamang balitang pampalubag-loob—ito ay simbolo ng kahalagahan ng bawat buhay ng isang OFW. Ang OFW ay hindi lang manggagawa; sila ay anak, magulang, kapatid, asawa. Bawat isa sa kanila ay nagsakripisyo para sa pamilya, at ang pag-iisip na baka may masama nangyari sa kanila ay parang dagok na hindi kayang tanggapin.

Ngunit sa kabuuan, ang massive Hong Kong fire ay nagbukas ng napakaraming tanong: sapat ba ang safety protocols ng lungsod? Paano mapoprotektahan ang mga residente sa high-rise living? At higit sa lahat, paano patuloy na masisiguro ang kaligtasan ng Filipino migrant community sa bawat sulok ng mundo? Ang sagot ay hindi pa malinaw. Ngunit isang bagay ang sigurado: patuloy itong babantayan, aalamin, at tututukan ng DFA—hanggang sa tuluyan nang magwakas ang apoy at makumpleto ang pagsusuri.

Sa huli, ang sunog ay nag-iwan ng sugat sa Hong Kong—pero nag-iwan din ito ng malaking pasasalamat sa puso ng mga Pilipino: safe ang ating mga kababayan.
At sa isang mundong puno ng hindi inaasahan, iyan na marahil ang pinakamahalagang balita ng gabi.