TATLONG DAANG LIBONG TAO!?—PNP NAGLALABAS NG BABALA Habang Inaasahang LULUSOB ang 300,000 sa EDSA Rally sa Nov 30! HISTORIC CROWD INAABANGAN!

Sa paglapit ng Nobyembre 30, isang araw na nakatakdang maging isa sa pinakamalaking mobilization events sa Metro Manila ngayong taon, muling umugong sa buong bansa ang balitang umaabot umano sa 300,000 katao ang inaasahang dadalo sa EDSA rally, ayon mismo sa Philippine National Police (PNP). Hindi ito maliit na numero—sa katunayan, ito ay crowd volume na kayang humarang sa buong kahabaan ng EDSA, magpabago ng daloy ng trapiko ng Metro Manila, at magbigay ng bagong kabanata sa kasaysayan ng mga pampublikong pagtitipon sa bansa. At sa sandaling kumalat ang balita, parang sabay-sabay na nagtaasan ang kilay, nag-ikot ang diskusyon, at nag-apoy ang social media debates, dahil anumang pagtitipon na may ganitong kalaking bilang ng tao ay hindi lamang pangkaraniwang aktibidad—ito ay isang kaganapang maaaring makaapekto sa pulso ng publiko, seguridad ng lungsod, at takbo ng araw ng milyon-milyong commuters.

Ayon sa PNP, ang bilang na 300,000 ay hindi basta estimate lamang—ito ay pinagbasehan ng intelligence monitoring, organizers’ projections, at historical data ng mga katulad na rally sa parehong lugar. Dahil Nobyembre 30 ang petsa, isang araw na may makasaysayang bigat bilang “Bonifacio Day,” inaasahan ng authorities na mas maraming tao ang handang lumahok, maglabas ng paninindigan, o magpakita ng suporta depende sa isyung kinakaharap ng rally. Ang EDSA, na matagal nang simbolo ng malalaking kilusang pampubliko sa Pilipinas, ay muling magiging entablado ng libo-libong Pilipinong nagnanais magsalita, magpakita, at marinig. Ngunit kasabay nito, magiging hamon din ito sa law enforcement, traffic management, at crowd control.

Habang umiigting ang paglapit ng araw ng pagtitipon, sunod-sunod ang naging pahayag ng PNP. Binanggit nila na handa ang pwersa ng kapulisan—mula mobile patrol units, anti-riot teams, K-9 units, traffic marshals, hanggang medical responders. Ang seguridad ay hindi tinatrato nang basta emergency response lamang, kundi parang full-scale operation na may capability para sa crowd dispersal kung kinakailangan, evacuation kung may aksidente, at immediate coordination sa MMDA, LGUs, at kung minsan ay AFP kung mag-escalate ang sitwasyon. Bagama’t paalala ng PNP na hindi nila ipinagbabawal ang rally, malinaw ang kanilang intensyon: tiyakin na ang buong pagtitipon ay peaceful, safe, at walang mauuwi sa kaguluhan.

Sa kabilang banda, sa social media—lalo na sa Facebook groups at TikTok—makikita ang sari-saring voice ng publiko: may excited, may takot, may nagdadalawang-isip, may kritikal, at may neutral lamang na nanonood. Ang iba, sinasabing magandang pagkakataon ito para ipahayag ang hinaing, pananaw, o adbokasiya. Ang ilan naman ay nagbibiro na parang “EDSA 2025 dry run,” habang ang iba ay nag-aalala sa safety, sa posibilidad ng stampede, o posibleng “infiltration” ng mga elemento na may ibang intensyon. Sa ganitong klase ng mixed emotions, lalong tumataas ang anticipation at tensyon bago pa man sumapit ang petsa.

Sa mga interview ng DZMM TeleRadyo, inamin ng ilang opisyal ng PNP na ang 300,000 crowd projection ay posibleng mas mababa o mas mataas depende sa araw mismo. Ang iba kasing rallies ay biglang sumisipa sa attendance dahil sa last-minute mobilization—lalo na kung may pampublikong isyung biglang lalabas sa bisperas ng event. Ngunit kahit anong angle tingnan, isang bagay ang malinaw: ang dami ng tao ay hindi simpleng bilang—ito ay direktang nagdidikta ng bigat ng obligasyon ng gobyerno upang tiyakin ang seguridad ng lahat.

Habang lumalalim ang preparation, nagiging sentro rin ng usapan ang mga logistical issues. Sino-sino ang magpapatupad ng road closures? Kailan magsisimula ang rerouting ng major roads? Paano maaapektuhan ang MRT, buses, at PUJ routes? Ang EDSA, na isa nang pinakamabigat sa trapiko kahit ordinaryong araw, ay halos tiyak na magiging paralisa sa panahon ng rally. Ang mga commuters, lalo na ang may mga trabaho sa Ortigas, Makati, o Pasay, ay pilit na nag-a-adjust ng schedules. May ilan na nag-advance leave, may iba na nagtatabi ng extra oras para makalusot sa trapik, at may ilan naman na umaasang magtatabi ang rally ng dedicated lanes.

Ngunit hindi lamang trapiko ang pinag-uusapan; pati ang public safety. Ayon sa PNP, kailangan nilang bantayan ang ilang critical risk factors: heat exhaustion ng mga dumadalo, pickpockets, stampedes, agitators, posibilidad ng property damage, at ang pinakadelikado sa lahat—ang risk ng panic crowd surge. Kapag may ganitong kalaking bilang ng tao, kahit ang isang maliit na sigaw ng takot ay maaaring magdulot ng pagtakbo ng marami, na posibleng magresulta sa sunod-sunod na aksidente. Kaya hindi nakapagtakang napakaraming medical tents, ambulansya, at first aid units ang naka-preposition sa paligid ng EDSA.

Sa kabilang dulo naman ng narrative, hindi rin maikakaila na may mga Pilipino na tinitingnan ang rally bilang isang historical moment, hindi lamang bilang isang political exercise. Kung ilang beses na sa kasaysayan ng bansa ay nagtipon ang sambayanan sa EDSA para ipahayag ang kolektibong tinig—sa EDSA Revolution 1986, EDSA Dos, at maging sa mga makabagong kilos-protesta—tila may malalim na simbolismo na kapag EDSA ang lugar, may bigat ang mensahe. At ngayon, muling pupunuin ng tao ang kalsadang iyon. Muli itong magiging mukha ng isang bansang may iba’t ibang boses, iba’t ibang paninindigan, at iba’t ibang pangarap—ngunit iisa ang espasyong tinitindigan.

Habang patuloy ang pag-uulat, ang mga rally organizers ay naglabas ng kanilang panig: hindi raw nila layong magdulot ng gulo, kundi maglabas ng kolektibong pahayag. Hindi man sinabi nang direkta kung anong isyu ang sentro ng pagtitipon, malinaw na ang pagkakaroon ng isang napakalaking turnout ay isang indikasyon ng malawakang public sentiment, bagama’t iba-iba ang interpretasyon. Ang iba, sinasabing ito ay pagpapatuloy ng tradisyon ng pagtindig. Ang iba naman, sinasabing ito ay pagsukat ng pulso ng masa. At mayroon ding mga neutral observers na nagtatala lamang ng datos—gaano kalaki ang crowd? Paano kumilos ang seguridad? Ano ang magiging epekto nito sa lipunan?

Habang papalapit ang Nobyembre 30, kumalat ang mga aerial photos ng EDSA—mga drone shots na nagpapakitang napakalawak ng espasyong maaaring mapuno ng tao. Sa mga video visualization, ipinapakita kung paano nga ba magiging itsura ng 300,000 individuals sa isang linear highway. Sa dami ng tao, halos magkakadikit ang mga ulo, halos kumakaway ang dagat ng tao sa bawat paggalaw. At sa pag-iisip ng mga Pilipino, biglang sumulpot ang takot: “Paano kapag may emergency?” “Paano kung may masamang elemento?” “Paano kung may magpasimuno ng riot?” Ngunit sabay nito, may lumilitaw ding pag-asa: “Paano kung maging mapayapa?” “Paano kung maging makasaysayan?”

Ang PNP, sa kanilang part, ay patuloy na nagbabala na ang sinumang magdadala ng armas, pampasabog, o anumang illegal items ay agad maaaresto. May delineated na “safe zones,” may protest areas, at may “restricted sections” kung saan hindi maaaring tumuntong ang mga hindi authorized personnel. Naglabas din sila ng panawagang umiwas sa fake news, dahil ang maling impormasyon ay maaaring mag-trigger ng panic sa isang crowd na ganoon kalaki. Ang social media pages ng PNP at MMDA ay halos araw-araw nagpo-post ng reminders, safety protocols, at real-time advisories, na para bang nagha-handa para sa isang malaking public event sa antas ng international summit—ngunit ito, tanging taumbayan ang bida.

Sa kabuuan, ang inaabangang rally sa EDSA ngayong Nobyembre 30 ay hindi lamang isang pagtitipon; ito ay isang atmospheric event na binabalikan ng kasaysayan, binabantayan ng estado, pinaghahandaan ng publiko, at pinagtutuunan ng mata ng buong bansa. Ang 300,000 expected crowd ay hindi lang numerong ibinato ng PNP—ito ay simbolo ng bigat ng damdamin ng sambayanan, ng init ng usaping kinakaharap ng lipunan, at ng lakas ng collective identity ng mga Pilipino, anuman ang kanilang pinanindigan.

At habang ang countdown ay patuloy na umuusad, isang tanong ang nananatiling nakabitin sa hangin:
“Magiging mapayapa kaya ang pagtitipong ito—o magiging panibagong kabanata na naman sa mahabang kasaysayan ng EDSA?”

Walang makakasagot ngayon.
Pero isang bagay ang sigurado:
Tutok ang buong Pilipinas.