“Hindi dahil wala kang nakikita, ibig sabihin ay hindi ito nandoon.” Iyan ang hindi nila narinig. Nakita nila ang dumi sa kaniyang balabal, ang gutom sa kaniyang mata, ang paglalakad sa kalye na parang multo – at sumigaw sila: “Lumayas ka rito, pulubi!” Subalit sa loob ng ilang minuto, ang parehong mga inhinyero na umaasa sa sarili ay nanatiling tahimik, hindi makapagsalita, habang pinapanood ang estranghero na ginagawa ang isang bagay na hindi nagawa ng 30 pinakamahusay na espesyalista sa loob ng ilang linggo, gamit lamang ang isang iglap ng marker, binabago ang kapalaran ng isang kumpanya, at sinasagip ang kinabukasan ng aerospace ng bansa. Iyon ang simula ng kwento ni Eduardo Aquino, ang henyong nakalimutan ng mundo, na bumalik mula sa abo para ayusin ang isang problemang itinayo sa takot.

Ang Belcar Technologies ay nasa bingit ng pagbagsak. Ang kanilang pinakamahalagang proyekto, ang X9 military aircraft, ay may isang misteryosong error na walang makalutas sa loob ng maraming linggo, na naglalagay sa panganib sa isang malaking kontrata ng gobyerno at sa kinabukasan ng kumpanya ni CEO Antonio Fernandez. Sa gitna ng katahimikan at desperasyon, pumasok si Eduardo Aquino, isang lalaking marungis, nakasuot ng lumang balabal, may hawak na simpleng tela na bag na naglalaman lamang ng isang luma at gamit na gamit na aklat sa aeronautical engineering at isang tuyong panulat. Agad siyang sinigawan at ininsulto ni Ricardo Reyz, isa sa mga senior engineer, ngunit sa kabila ng pagdududa ng lahat, pinayagan siya ni Antonio na magsalita. Walang nagpaliwanag, walang humingi ng permiso; kinuha ni Eduardo ang marker, tiningnan ang magulong whiteboard na puno ng buradong ekwasyon, at sa loob ng ilang sandali, sinimulan niyang burahin ang mga maling formula. Hindi niya sinuri ang code kundi sinuri niya ang lohika: Ang eroplano ay hindi sira, kundi ito ay tumutugon sa isang noise o ingay, hindi sa isang tunay na banta. Ang mahalagang sensor ay labis na sensitibo, kaya’t umaakto ito sa takot at biglang nagpapatakbo ng mapanganib na auto-correction nang walang kumpirmasyon. Ang kanyang solusyon ay simple: I-filter ang ingay, kumpirmahin sa dalawang pangalawang sensor, at gumawa lamang ng pagkilos kapag lahat ay sumasang-ayon. Ang simpleng, tatlong-hakbang na lohika na ito, na isinulat niya sa isang iglap, ay nagtrabaho sa simulation at biglang nabago ang flight path mula sa pagbagsak tungo sa perpektong paglipad. Ngunit ang tagumpay ay nagdulot ng pag-aalinlangan: Paano nagawa ng isang pulubi ang hindi nagawa ng pinakamahuhusay na inhinyero?

Sa pribadong pag-uusap, isinaysay ni Eduardo ang kanyang nakaraan: Siya ang lead engineer ng sikretong Project Atlas, isang military navigation system na dinisenyo upang magligtas ng buhay. Ngunit nang subukan itong gawing sandata para sa katiwalian ng mga pulitiko, tumutol siya. Bilang ganti, siya ay priname at pinagbintangang traydor at tumakas siya upang iligtas ang kaniyang pamilya, na namuhay sa lansangan, kumain sa basurahan, at nakita ang asawa niya na namatay. Ang kanyang kaalaman ay galing sa sakit at sa pagiging invisible. Ngunit si Ricardo Reyz, na sinasaktan ang kanyang ego, ay naglabas ng leak sa media tungkol sa pagiging takas ni Eduardo, na sinubukang sirain ang kanyang second chance. Gayunpaman, sa halip na itakwil siya, si Antonio, na nakita ang katotohanan sa mga mata ni Eduardo, ay pinayagan siyang manatili. Sa gitna ng panggigipit, sa isang huling external demo, tinangka ni Ricardo na i-sabotahe ang system mula sa loob, ngunit mabilis na naayos ni Eduardo ang problema sa pamamagitan ng isang improvised line of code, at naituro ang pinagmulan ng pag-atake: terminal ni Ricardo. Sa sandaling iyon, ang lahat ng bulungan at pag-aalinlangan ay napawi, at inihayag ni Antonio sa lahat na si Eduardo Aquino (na kalaunan ay nagpakilala bilang Marcelo Flores sa dulo ng kuwento ng video) ang siyang nagligtas sa kumpanya. Sa pagtatapos, hindi lamang siya binigyan ng trabaho kundi hinirang bilang direktor ng bagong Human Innovation Lab, na may kondisyon na ito ay dapat bukas sa lahat ng isinantabi ng mundo dahil sa kanilang anyo o nakaraan. Si Marcelo, ang henyo na minsang tinawag na pulubi, ay naging isang pambansang simbolo na nagpapatunay na ang talino ay walang dress code, at ang kadakilaan ay nasusukat sa kung paano natin tinatrato ang mga nakalimutan natin.