WIFE, MANTIKA ANG PINAPA LOTION SA KATULONG,HINDI ALAM NA CHILDHOOD “BEST FRIEND” PALA NG HUSBAND

.

PART 1: LIHIM SA LIKOD NG MANSYON

KABANATA 1: ANG PAGDATING NI MAYA

Mainit ang hangin sa hapon nang unang tumapak si Maya Santos sa Vergara Mansion. Bitbit ang lumang bag, nanginginig ang kamay, at may halong kaba at hiya sa dibdib. Katulong lang siya, galing probinsya, walang natapos, walang yaman—pero dala niya ang pangarap na kahit paano’y makapagsimula muli.

Ang mansyon ay parang palasyo: puting marmol, malalaking bintana, engrandeng fountain. Sa baryo ni Maya, ang pinakamalaking bahay ay gawa lang sa semento at hier yero. Dito, bawat pader ay may mamahaling painting, bawat sulok ay mabango sa imported na kandila.

Pagpasok niya, sinalubong siya ni Manang Liza, ang mayordoma. “Ikaw ba si Maya Santos?” tanong ng matandang babaeng nakaitim, plantsado ang uniporme. “Opo,” sagot ni Maya, halos pabulong. “Tara na, marami kang dapat matutunan. Mabait naman ang mga amo mo. Minsan,” sabi nito, sabay sulyap sa itaas ng hagdan.

Habang nililibot siya sa mansyon, pinakilala siya sa kusina, pantry, laundry room, at ang maliit niyang kwarto sa likod. “Diyan ka. Simple lang ang role mo: linis, kusina, assist sa madam pag may utos. Pero iha, sana makapal ang mukha mo,” bulong ni Manang Liza. “Bakit po?” tanong ni Maya, nag-aalalang baka may nagawa na siyang mali. “Si Madam Rehina Vergara, hindi mahilig sa mga probinsya type,” sagot ni Manang Liza.

At parang sinadya ng tadhana, biglang lumitaw si Rehina—matangkad, payat, sosyal ang tindig, naka-silk robe na may embroider na “R.” Sinuri siya mula ulo hanggang paa. “Who’s this?” tanong ni Rehina, malamig ang boses. “Ma’am, ako po yung bagong katulong,” sagot ni Maya, nagmano agad. “Figures,” irap ni Rehina. “Next time, Manang Liza, check applicants. Hindi ko gusto ng mga cheap looking. Hindi bagay sa aesthetic ng bahay.”

Parang sinaksak ang dangal ni Maya pero hindi siya lumaban. Sanay siya sa hirap, pero hindi ibig sabihin sanay siya sa pang-iinsulto. “Pagpasensyahan mo na si madam, medyo stressed,” bulong ni Manang Liza, pero alam ni Maya: hindi ito stress, character ito.

KABANATA 2: ANG MULING PAGKIKITA

Habang nakatayo sila sa hallway, bumukas ang malaking pinto. Lumabas ang lalaking hindi inaasahan ni Maya na makikita—si Eros Vergara, ang dating best friend niya sa baryo. Ang batang minsang nalunod sa ilog at siya mismo ang sumagip. Ang batang nangakong “balang araw, ako naman ang tutulong sa’yo.”

Mas matangkad na si Eros, mas magisig, naka-office suit, mukhang pagod. Nang mapatingin siya kay Maya, sandaling tumigil ang mundo. Nagtagpo ang kanilang mga mata. Hindi alam ni Maya kung nakilala siya ni Eros. Sana hindi. Sana hindi talaga.

“Hon,” lumapit si Rehina kay Eros at yumakap. “May bago tayong maid. Don’t worry, papalayasin ko rin naman.” Tumawa si Rehina, pero hindi natawa si Eros. “Rehina,” malamig ang sabi niya, “hindi mo dapat sinasabi yan.” Parang nabuhayan ng loob si Maya, pero mabilis din itong nawala nang tulungan siya ni Eros pulutin ang nahulog niyang basahan. “Sorry miss, madulas ba dito?” magalang na tanong. Umatras si Maya, mabilis, halos natatakot. “Ay hindi po sir. Pasensya na po. Maglilinis lang ako.”

Hindi niya hinayaang tumagal ang sandaling iyon. Ayaw niyang makilala siya ni Eros. Hindi na siya si Maya na may pangarap. Isa na lang siyang katulong.

KABANATA 3: MANTIKA AT LUHA

Gabi na. Tahimik ang buong mansyon. Si Maya, paika-ika naglalakad, hawak ang maliit na bote ng mura at halos ubos na lotion na dala niya mula probinsya. May eksema siya mula pagkabata, at ngayong gabi, halos hindi niya maigalaw ang kamay sa hapdi.

Walang choice, kailangan niyang umakyat kay Rehina para humingi ng lotion. Kumatok siya, nanginginig. “Ma’am Rina…” Walang sumagot. Bubuksan na sana niya ang pinto nang biglang bumukas ito at tumambad si Rehina, naka-silk robe, may hawak na wine glass. “What?” malamig na tanong. “Ma’am, pasensya na po, may eksema po kasi ako at ubos na po yung lotion ko. Baka po pwedeng makahingi kahit kaunti lang po, kahit panggabi-gabi lang.”

Tumaas ang kilay ni Rehina. Tumingin kay Maya na parang nakakita ng dumi sa sahig. “Lotion, ikaw?” Napahalakhak siya. “Ma’am, kung bawal po, ayos lang naman po. Hindi ko po kayo pipilitin.” Mabilis ang sabi ni Maya, ramdam ang panginginig ng boses. “Wait lang,” sabi ni Rehina, sabay talikod.

Pagbalik niya, may dala siyang maliit na plastic na container. Puno ng malapot na kulay dilaw na mantika—used cooking oil, amoy prito, amoy lumang kawali. “Yan ang lotion na bagay sa mga kagaya mo,” malamig na tugon ni Rehina. “Mantika lotion, swak na swak.” Natawa pa siya, parang sobrang witty ng ginawa niya.

Hindi gumagalaw si Maya. Hindi makapagsalita. Hindi makapaniwala. Pero kinuha pa rin niya ang container, yumuko, at mahinang boses na sinabi, “Salamat po, ma’am.” Hindi dahil nagpapasalamat talaga siya, kundi dahil wala talaga siyang laban.

KABANATA 4: SAKIT AT LIHIM

Habang naglalakad sa hallway, nadulas si Maya, natapon ang mantika, halos madapa siya. Lumuhod agad para punasan iyon gamit ang basahan, kahit nanginginig ang kamay. “Huwag kang umiyak, huwag kang umiyak, please,” bulong niya sa sarili. Hindi niya napansin na may paparating.

“Anong nangyari dito?” malalim na boses. Si Eros, nakatayo sa dulo ng hallway. Lumapit agad si Eros. “Maya, okay ka lang? Bakit may mantika dito?” Lumuhod rin siya, hindi alintana ang putik sa mamahaling pantalon. “Used cooking oil to. Bakit mo to dala dito? Sino nagpa—” bago pa siya matapos, narinig nila ang boses ni Rehina mula sa itaas.

“Oh my god. Han, are you okay?” sigaw ni Rehina, kunwaring nagmamadali. “Nadulas kasi yung katulong,” sabi ni Rehina, ramdam ang pagkairita. “I told her to be careful. Alam mo naman hon kung gaano silang kaburara.”

Hindi na kumikibo si Maya. Gusto niyang maglaho. “Nadulas?” tanong ni Eros, hindi kumbinsido. “Pero bakit may—” “Yes hon,” putol ni Rehina. “Clumsy talaga. Let’s go. You’re tired. You need to rest.” Hinila si Eros paalis pero hindi gumalaw ang lalaki. “Maya, may masakit ba sa’yo?” tanong niya, mas malambot ang boses. “Hindi po sir. Ako po ang nagkamali. Pasensya na po.” At mabilis siyang yumuko, pinunasan ang natirang mantika sa sahig at tumakbo palayo.

KABANATA 5: PAG-AALALA AT PAGTITIIS

Simula ng gabing natapon ang mantika, mas naging mapagmatyag si Maya. Hindi dahil takot siya kay Rehina, kundi dahil natatakot siya para kay Eros. Napansin niyang tuwing uuwi si Eros mula sa opisina, maputla ito, madalas sumasakit ang dibdib, nauupo bigla, parang binuhusan ng lakas.

Isang gabi habang naglilinis si Maya sa sala, nakita niya si Eros nakayuko sa sofa, halos hindi makahinga. Agad siyang nagtago sa likod ng kurtina. “H, you’re so dramatic,” narinig niya ang sabi ni Rehina mula sa kabilang sofa, nagti-tiktok. “Kung pagod ka, pahinga. Basta bukas attend ka sa lunch ni mama. Huwag mo akong ipahiya.”

Hindi na sumagot si Eros pero nakita ni Maya ang panginginig ng kamay nito. Hindi ito normal, bulong niya sa sarili. Simula noon, palihim na siyang nagbabantay. Kung may naririnig siyang ubo sa silid ni Eros, nagdadala siyang tahimik ng mainit na tubig. Kung may natapon ng gamot sa drawer, inaayos niyang hindi alam ng iba. Kung gutom ito, niluluto niya ng simpleng sopas.

KABANATA 6: ANG LIHIM NI REHINA

Isang araw, nakita ni Maya ang gamot ni Eros sa trash bin—hindi niya iniinom. Napahawak si Maya sa dibdib niya, sumikip, alam niyang kailangan niyang kumilos. Isang tanghali, tahimik siyang nagdala ng sopas sa kusina para iakyat mamaya. “Hoy, ano ‘yan?” biglang sumulpot si Rehina. “Ah… sabaw po, ma’am, para po kay sir Eros.”

Umangat ang kilay ni Rehina. “Bakit ka nagluluto para sa kanya? Hindi mo naman trabaho ‘yan.” “Pasensya na po, ma’am. Napansin ko lang po kasi na parang lagi pong nanghihina si sir.” Napailing si Rehina, sabay tawa. “Doktor ka ba? Nurse? Huwag moang pangunahan ang asawa ko. At huwag kang mag-act na parang concerned girlfriend.”

Parang binuhusan ng yelo si Maya. “Ma’am, hindi po ganon.” “Sh,” itinaas ni Rehina ang daliri at tinapik ang pisngi ni Maya. “Tumigil ka sa pagpapakitang mabait. Hindi mo kailangang alagaan ang asawa ko. Ako ang gagawa non. Ano ka ba, feeling close?”

Umatras si Maya, mahigpit ang hawak sa mangkok ng sopas. “You know what? Ibuhos mo yan sa lababo. Hindi kinakain ng mayaman ang ganyang cheap na luto.” Maya, ibuhos ngayon. At sa panginginig ng kamay, binuhos niya ang sabaw sa lababo. Unti-unting lumamig ang loob niya. Pag-alis ni Rehina, doon lang tumulo ang luha ni Maya.

KABANATA 7: ANG PAGKAHULOG

Kinagabihan, habang nagwawalis si Maya sa hallway, nakarinig siya ng malakas na pagbagsak mula sa itaas. Mabilis siyang tumakbo. Pagdating niya sa hallway ng kwarto ni Eros, bumungad sa kanya ang eksenang nagpahinto sa puso niya. Nakahandusay si Eros sa sahig, nakasandal sa pader, nanginginig, pawis na pawis, hawak ang dibdib.

Walang ibang tao. “Sir, okay lang po ba? May sakit po ba kayo? Masakit po ba ang dibdib ninyo?” Dahan-dahan nag-angat si Eros ng tingin. Parang naguguluhan, parang gustong umiyak pero pinipigil. “Miss Maya, huwag kang hawakan. Baka…” “Huwag niyo pong pigilan sir. Hindi ko po kayo pababayaan.”

Sinubukang iangat ni Maya si Eros. Nakita niya sa loob ng kwarto ang mga bote ng gamot—lahat hindi nabubuksan. “Sir, bakit hindi po ninyo tine-take ang gamot ninyo?” tanong ni Maya. Hindi sumagot si Eros, nakapikit, sinusubukang huminga. Nilagay ni Maya ang kamay niya sa likod ni Eros upang maitayo ito ng kaunti, kinapa ang pulso—mahina, inalalayan ang ulo—mainit. Kumuha siya ng tubig, inalalayan siyang uminom.

“Salamat,” bulong ni Eros, at tumigil ang mundo ni Maya. Isang simpleng salamat lang mula sa taong dati niyang inalagaan sa probinsya. Pero bago pa sila makadugtong, biglang bumukas ang pinto—nandoon si Rehina. “Anong ginagawa mo sa asawa ko? Ha?”

KABANATA 8: ANG UNANG PAGLABAN

Nagalit si Rehina, pinagsabihan si Maya. “Umalis ka sa harap niya, now.” Sa takot, dali-daling tumakbo si Maya pababa ng hagdan. Narinig niya ang tinig ni Rehina, “Honey, don’t listen to her. She’s trying to be close to you. Yan ang problema sa mga mahihirap, mahilig sumingit sa buhay ng mayaman.”

Tahimik si Eros pero sumunod na sinabi niya, “Rehina, tigilan mo siya,” isang tahimik pero matigas na utos. At doon, alam na ni Maya may nararamdaman si Eros, may napapansin siya. At baka, baka hindi niya na kayang balewalain ang kabutihang palihim na nakikita.

KABANATA 9: LIHIM SA LIKOD NG GAMOT

Habang lumalala ang kondisyon ni Eros, mas dumalas ang pagkahilo niya, araw-araw tila mas lumalala. Isang tanghali habang naglilinis si Maya sa silid ni Eros, narinig niya ang boses ni Rehina sa banyo, may kausap sa phone pero ang tono ibang-iba—pino, malambing.

Sa tabi ng lampara, nakabukas ang drawer ng gamot ni Eros. Maingat na sinilip ni Maya, at nakita ang bubble pack ng gamot na hindi niya kilala—Talxine, muscle relaxant, high dosage. Hindi ba’t iba ang gamot ni Eros? Iba ang kulay, iba ang brand. At higit sa lahat, walang reseta. Hinawakan niya ang pakete, takot at pag-aalala.

Biglang bumukas ang pinto. “Anong ginagawa mo diyan?” sigaw ni Rehina, galit na galit. “Ma’am, pasensya na po, nalaglag lang po.” “Sino nagbigay sayo ng karapatan para hawakan yan? Katulong ka lang. So don’t touch anything you don’t understand.”

KABANATA 10: ANG PAGKAKATUKLAS

Habang naghuhugas si Maya ng pinggan, biglang tinawag siya ni Rehina. “Anong nakita mo kanina?” “Ma’am, wala po. Naglinis lang po ako.” “Sigurado ka?” Idinikit ni Rehina ang mukha niya kay Maya, halos magkadikit na ang ilong nila. “Hindi ka pwedeng makaalam sa gamot ng asawa ko. Understand?” “Opo, ma’am.”

At kung may nakita ka man, pinulupot ni Rehina ang daliri sa buhok ni Maya at bahagyang hinila. “Magpanggap ka na wala kang nakita.” Napakagat si Maya sa labi para hindi mapaiyak. Hindi siya lumaban, hindi siya nagsalita. At doon mas lalo siyang sinaktan ni Rehina.

PART 2: ANG PAGPAPATULOY NG LIHIM AT HUSTISYA

KABANATA 11: ANG TAHIMIK NA PAGTITIIS

Lumipas ang mga linggo. Patuloy ang pang-aabuso ni Rehina kay Maya—pambabastos, panlalait, at mga lihim na pananakit. Ngunit nanatili si Maya, nagtitiis at nagbabantay, hindi para sa sarili kundi para kay Eros. Sa bawat araw, mas lumalala ang kondisyon ng lalaki: mabilis mapagod, madalas mahilo, at palaging nanghihina.

Sa kabila ng lahat, hindi iniwan ni Maya si Eros. Palihim niyang pinapalitan ang gamot ng tamang reseta tuwing may pagkakataon, at tuwing gabi, tahimik siyang nagdadasal na sana’y gumaling ang dating kaibigan.

KABANATA 12: ANG PAGKAKABISTO

Isang gabi, habang naglalaba si Maya sa likod ng mansyon, napansin niyang nagmamadaling lumabas si Rehina—nakabihis ng elegante, may dalang mamahaling bag, at sumakay sa itim na BMW. Hindi ito pangkaraniwang lakad. Sinundan ni Maya gamit ang service van ng mga staff, kasama si Kuya Raul.

Habang nakasilip mula sa dilim ng parking lot ng isang hotel, nakita niya si Rehina na may kasamang lalaking hindi niya kilala—si Carlo, ang gym trainer. Dito niya napagtanto na may relasyon ang dalawa. Narinig pa niya ang usapan: “Tuloy ba tayo sa plano?” “Of course, habang humihina siya, mas madali para sa akin ang lahat.”

Nangilabot si Maya. Hindi lang pala pagtataksil, kundi may masamang plano laban kay Eros.

KABANATA 13: ANG PLANO NG KASAMAAN

Hindi na mapakali si Maya. Alam niyang pinapalitan ni Rehina ang gamot ni Eros ng mas malakas na pampahina. Isang gabi, narinig niyang pinaplano nina Rehina at Carlo na sunugin ang mansyon upang palabasin na aksidente ang lahat at tuluyang mawala si Eros.

Nagdesisyon si Maya na huwag nang mag-atubili. Palihim siyang nagtipon ng ebidensya: kinuhanan ng litrato ang mga pekeng gamot, kinopya ang mga reseta, at isinulat ang bawat detalye ng plano ng dalawa. Lumapit siya kay Manang Liza at kay Kuya Raul, ipinagtapat ang lahat ng nalaman. Sa tulong nila, nakipag-ugnayan sila sa isang abogadong kaibigan ni Eros at sa pulisya.

KABANATA 14: ANG SUNOG SA MANSYON

Isang gabi bago mag-Pasko, naganap ang kinatatakutang plano. Habang tulog ang lahat, palihim na inilagay nina Rehina at Carlo ang garapon ng gasolina sa kusina at sinindihan ang kandila. Mabilis na kumalat ang apoy. Narinig ni Maya ang sigaw ng smoke alarm at agad na tumakbo sa silid ni Eros.

“Sir, gising! Sunog!” Halos hindi na makatayo si Eros, pero buong lakas siyang inalalayan ni Maya. Sa kabila ng makapal na usok at init ng apoy, binuhat niya si Eros palabas ng kwarto, ginamit ang sariling katawan bilang kalasag. Nasugatan siya, napaso, pero hindi siya tumigil.

Paglabas nila sa mansyon, sinalubong sila ng mga kapitbahay at bumbero. Si Rehina at Carlo, kunwari’y nag-aalala, pero mabilis na lumapit ang mga pulis, dala ang ebidensya at inaresto ang dalawa.

KABANATA 15: ANG PAGBANGON AT PAGLILINAW

Sa ospital, habang nagpapagaling si Eros at Maya, dahan-dahang nabunyag ang lahat. Sa tulong ng CCTV, ebidensya ng gamot, at testimonya ni Maya at ng mga kasambahay, napatunayan ang kasalanan nina Rehina at Carlo. Sinampahan sila ng kasong attempted murder, arson, at fraud. Ang kasal nina Eros at Rehina ay na-annul.

Sa mga linggong lumipas, unti-unting gumaling si Eros. Sa tabi niya, si Maya—sugatan man, ay matatag at hindi iniwan ang kaibigan. Unti-unti ring bumalik ang alaala ni Eros tungkol sa batang nagligtas sa kanya sa ilog. Isang araw, habang magkasama sila sa hardin ng ospital, tinanong ni Eros, “Maya, ikaw ba ‘yung batang nagligtas sa akin noon sa ilog?”

Napaiyak si Maya. “Opo, sir. Ako po ‘yun. At hindi ko po kayo iniwan kahit kailan.”

Niyakap siya ni Eros ng mahigpit. “Salamat, Maya. Hindi ko na hahayaan na mawala ka pa.”

KABANATA 16: ANG BAGONG SIMULA

Matapos ang lahat ng pagsubok, bumalik si Eros sa mansyon—ngayon ay mas simple, mas tahimik, at puno ng bagong pag-asa. Si Maya, bagaman hindi na katulong, ay nanatili sa tabi ni Eros, hindi bilang alipin kundi bilang kaibigan, tagapagligtas, at—sa huli—bilang taong minahal niya sa kabila ng lahat.

Muling bumalik ang sigla ni Eros. Sa bawat araw, mas lalo niyang nakikita ang halaga ni Maya—ang kabutihan, tapang, at pagmamahal na hindi nagbago. Sa harap ng paglubog ng araw, magkahawak-kamay silang naglakad sa hardin ng mansyon.

“Hindi na kita pakakawalan, Maya,” bulong ni Eros.

Ngumiti si Maya, luhaang masaya. “Hindi rin po kita iiwan, Eros. Kahit ano pa ang mangyari.”

At sa wakas, natapos na ang bangungot ng pang-aabuso, pagtataksil, at kasinungalingan. Sa pagitan ng dalawang pusong matagal nang naghintay, sumibol ang isang pag-ibig na pinanday ng panahon, sakripisyo, at katotohanan.

WAKAS