POBRENG MISIS NA MAGLOLOAN SA BANGKO NAGIMBAL SA SINABI NG MANAGER |

.
.

Kabanata 1: Buhay na Puno ng Pagsubok

Lumaki si Lisa sa hirap. Bata pa lang siya, alam na niya kung paano magtipid, magtiis, at magdasal na sana bukas ay mas magaan ang buhay. Sa kabila ng lahat, hindi siya nawalan ng pag-asa. Natutunan niyang magsikap, magbenta ng gulay sa palengke, magtrabaho bilang kasambahay, at mag-ipon kahit bariya lang. Dahil sa kanyang tiyaga at madiskarteng ugali, kahit papaano ay nakatapos siya ng high school.

Sa edad na dalawampu’t tatlo, nagpakasal siya kay Arnold, isang masipag na karpintero na may pangarap ding makaahon sa hirap. Hindi marangya ang kanilang kasal, pero puno ng pagmamahalan. Nang malaman nilang buntis si Lisa, lalo pang nagsikap si Arnold. Ginawa niyang inspirasyon ang pamilya, pinilit magtrabaho sa construction, nag-overtime, at kahit anong raket, tinanggap para lang mapunan ang pangangailangan.

Ngunit kahit anong sipag, may mga araw na parang kulang pa rin. Lalo na ngayong malapit nang manganak si Lisa, ramdam niya ang pag-aalala—paano na ang gastusin sa ospital, paano kung magkasakit ang anak, saan sila kukuha ng pera?

Kabanata 2: Ang Desisyon

Isang umaga, habang nag-aalmusal, napansin ni Lisa na tahimik ang asawa. “Mahal, ayos ka lang ba?” tanong niya. “Parang namomroblema ka yata.”

Ngumiti si Arnold, pero ramdam ni Lisa ang bigat ng kanyang loob. “Wala ‘to, mahal. Kaya ko na yun,” sagot nito. Pero alam ni Lisa na may dinadala ang asawa. “Hindi ba’t nangako tayo sa isa’t isa na walang lihiman? Sabihin mo na sa akin baka makatulong ako kahit papaano.”

Napabuntong-hininga si Arnold. “Nasira na kasi ang pinakamamahal kong sasakyan, mahal. Kaunting hatak na lang doon ay baka masira na talaga siya ng tuluyan. Hindi ko na rin iyon napatingnan sa mekaniko kanina dahil pauwi na ako dito nang huminto na ang sasakyan sa pag-andar.”

Hinaplos ni Lisa ang pagod na mukha ng asawa. “Bakit kasi hindi mo na lang yun ibenta at maghanap na lang ng mura? Yung simple lang at pwedeng hulugan.” Pero umiling si Arnold. “Ayoko. Bakit ko naman ibebenta ang niregalo sa akin ng maganda kong asawa? Hinding-hindi ko yun gagawin.”

Napangiti si Lisa. Ang kotse kasing iyon ay niregalo niya sa mister noong ikapitong anibersaryo nila. Pinaghirapan niya iyon ipunin, hindi bago, second hand lang, pero mahalaga sa kanila.

Kabanata 3: Ang Sakripisyo ng Isang Ina

Kinabukasan, hinintay ni Lisa na makaalis ang asawa. Balak niyang umalis din—pumunta sa bangko para manghiram ng pera. Ayaw niyang maging pabigat sa asawa; gusto niyang makatulong, kahit buntis siya.

Nagdesisyon siyang ipag-drive ang sirang sasakyan papuntang bangko. Ilang beses niyang sinubukang paganahin ang makina, at sa pangatlong pagkakataon ay gumana pa ito. Mabagal lang ang pagmamaneho, abot-abot ang kaba na baka matirikan siya sa kalsada. Pero ligtas siyang nakarating sa bangko.

Pagkapasok sa loob, bumungad kaagad sa kanya ang tingin ng mga empleyado. Para itong nakakita ng multo ngunit ipinagsawalang bahala na lang ito ni Lisa at humarap sa bank clerk.

“Miss, maglo-loan sana ako. Manghihiram sana ako ng pera para sa sarili ko at sa anak ko. Apat na buwan na akong buntis at ito ang katunayan,” sabay lapag ng mga dokumentong nagpapatunay na buntis siya.

Kabanata 4: Ang Katotohanan sa Bangko

Ang bank clerk ay parang natitigilan siyang makita. Nagsisimula ng magtaka si Lisa. Ngunit bigla, ang mismong manager na ang lumapit sa kanila.

“Ma’am, pwede hong matanong kung kaninong sasakyan yung nasa labas?” tanong ng manager.

“Sa asawa ko yon. Bakit ho? Hindi ho ba pwede mag-park sa labas?”

“Naku ma’am, huwag na po. Kami na lang ang maglipat. Mukha po kasing malapit na yun masira at baka mapaano pa po kayo at ang baby niyo,” wika ng manager.

Ibinigay niya rito ang susi ng sasakyan at iniutos ng manager ito sa kanilang security guard.

“Ano nga po palang maipaglilingkod namin sa inyo, ma’am?”

“Manghihiram sana ako ng pera.”

Lahat ng empleyadong nakarinig ay natigilan, maging ang manager. Namimilog ang mga mata nito sa sobrang gulat.

“Pero ma’am, bakit ho kayo manghihiram ng pera kung pwede naman po kayong humingi o kumuha na lang?”

“Manghihiram ako dahil mahirap lang ako. Hindi naman posibleng manghingi na lang. Hindi ba? Hindi naman ako pulubi.”

“Naku, hindi po gano’n ang iniisip namin, ma’am. Ang sinasabi po namin, bakit po kayo manghihiram kung pwede naman kayong kumuha na lang dahil sa inyo naman po ang bangkong ito.”

Kabanata 5: Ang Lihim ng Asawa

Hindi makapaniwala si Lisa sa narinig. “Nagkakamali ata kayo. Mahirap at simple lang ako. Matiyaga at madiskarte sa buhay. Pero alam ko sa sarili kong kailan man ay hindi ako magkakaroon ng ganito o magmay-ari pa mismo ng bangko.”

Ngunit ipinakita ng manager ang mga papeles. “Ang pangalan niyo ay Lisa Salazar, asawa ni Arnold Salazar, di ba? Alam ho namin na ikaw yon. Alam na alam namin kung kanino ang gamit niyong sasakyan. At tanda rin namin ang plaka nito. Pagmamay-ari ng boss namin. Alam na alam namin kung gaano niya iniingatan ang sasakyan na iyon dahil ang sabi niya, isa ‘yun sa pinakaimportanteng bagay na nairegalo sa kanya. Yan din ang gamit niya noong nagsisimula pa lang siyang itayo itong bangko.”

Hindi makapaniwala si Lisa. Parang sasabog na ang utak niya sa dami ng impormasyong nalalaman. Hindi lang pala ang bangko sa harapan niya, may branch pa sa ibang bansa—lahat nakapangalan sa kanila.

Kabanata 6: Ang Pag-amin

Dumating si Arnold sa bangko, nakasuot ng corporate attire. Tumayo si Lisa at hinarap ang asawa. “Mahal, anong ginagawa mo rito?” Mahina ang boses nitong tanong. Tinaasan niya lang ng kilay ang mister at binigay rito ang papel na katunayang silang dalawa ang nagmamay-ari sa lahat ng branch ng bangko na naipatayo nito.

“Alam ko na ang lahat-lahat. Hanggang kailan mo balak magsinungaling sa akin?”

Hinila siya ni Arnold papunta sa opisina nito. “Pasensya ka na mahal kung ngayon mo lang ito nalaman. Sa katunayan, mag-iisang taon na simula ng itayo ko ang bangko. Noong una ay isa pa lang ito at hanggang sa magkaroon na ako ng kakayanang magpatayo rin sa ibang lugar sa Pilipinas, maging sa ibang bansa. Balak ko naman sana ito sabihin sa’yo pero nang malaman kong buntis ka, nagdesisyon na lang akong itago ito at suprisehin ka na lang paglabas ng anak natin.”

Hindi na napigilan pa ni Lisa ang maluha sa sobrang saya. Hindi niya inakala kailan man na magiging ganito ang surpresa para sa kanya ng asawa. At kahit hindi niya aminin sa sarili, ito na ang pinakamalaki at hinding-hindi niya makakalimutang regalo sa tanang buhay niya.

Itutuloy…