MAG-INANG PULUBI NA PINAGTABUYAN AT PINAGTAWANAN; BILYONARYO PALA ANG PADRE DE PAMILYA

.

.

Part 1: Ang Mag-Inang Pulubi

Sa isang abalang kalsada sa Maynila, sa ilalim ng matinding sikat ng araw, makikita ang mag-inang sina Roselia at Bianca na nakaupo sa tabi ng bangketa. Si Roselia, isang dalaga na may mahinang katawan at nakabuhol na buhok, ay may mga mantsa sa kanyang damit. Sa kanyang tabi, ang kanyang anak na si Bianca, isang batang nakapangarap na may ngiti sa kanyang mukha, ay naglalaro sa mga kalat na nakakalat sa paligid. Sa kabila ng kanilang kalagayan, tila puno ng pag-asa ang kanilang mga mata.

“Bianca, halika na, kailangan nating maghanap ng mga bote,” tawag ni Roselia sa kanyang anak. “May mga tao na nagtatapon ng basura sa kalsada, baka makakita tayo ng mga pwedeng ibenta.”

“Opo, mama!” sagot ni Bianca na masiglang tumayo. “Gusto ko pong makabili ng kendi mamaya!”

Habang naglalakad sila, hindi maiiwasan ni Roselia ang mga titig ng mga tao sa paligid. Ang ilan sa kanila ay nagbubulungan, tila pinagtatawanan ang kanilang kalagayan. “Kawawa naman ang batang iyan,” narinig niyang sabi ng isang babae. “Walang kaalam-alam sa hirap ng buhay.”

Ngunit si Roselia ay sanay na sa mga salitang iyon. “Anak, huwag kang makinig sa kanila. Hindi mo sila kailangang intindihin,” sabi niya kay Bianca. “Ang mahalaga ay magkasama tayo at may pagkain tayong makakain.”

“Oo, mama. Basta’t kasama kita, okay lang ako,” sagot ni Bianca na may ngiti.

Nang maglaon, nakakita sila ng isang malaking basurahan sa tabi ng kalsada. “Dito tayo, anak. Tingnan natin kung may mga bote,” utos ni Roselia.

Habang nag-aagaw ang mag-ina sa pagkuha ng mga bote, may isang lalaki na naglalakad na may suot na mamahaling damit ang napansin sila. Si Jaylord de Guzman, isang bilyonaryo na may sariling kumpanya, ay naglalakad pauwi mula sa isang meeting. Sa kanyang pagdaan, napansin niya ang batang si Bianca na abala sa pagkuha ng mga bote.

“Anong ginagawa mo diyan, bata?” tanong ni Jaylord na may halong pag-aalala.

“Nag-iipon po kami, sir,” sagot ni Bianca na walang kaalam-alam sa estado ng lalaki. “Kailangan po namin ng pera para sa cake ko mamaya.”

“Birthday mo?” tanong ni Jaylord, na tila naantig sa sinabi ng bata.

“Opo! Sampung taon na po ako!” masiglang sagot ni Bianca.

“Bianca, halika na, umalis na tayo,” bulong ni Roselia, nahihiya sa sitwasyon. Pero si Jaylord ay tila interesado sa bata.

“Anong gusto mong cake?” tanong niya kay Bianca.

“Yung chocolate po!” sagot ng bata na puno ng saya.

“Okay, bibili tayo ng cake. Halika, sumama ka sa akin,” sabi ni Jaylord.

“Sir, hindi po puwedeng…” nag-atubiling sagot ni Roselia. “Wala kaming karapatan na makisama sa inyo.”

“Relax ka lang. Gusto ko lang talagang bumili ng cake para sa batang ito,” sagot ni Jaylord na may ngiti. “Walang masama doon.”

Dahil sa hindi inaasahang alok, nagdesisyon si Roselia na sumama. “Sige, pero hindi kami pwedeng magtagal,” sabi niya. “Kailangan naming bumalik sa kalsada.”

Habang naglalakad sila papunta sa bakery, nag-usap sila tungkol sa mga bagay-bagay. Si Jaylord ay nagkwento tungkol sa kanyang negosyo at kung paano siya nagtagumpay sa buhay. Si Bianca naman ay nakikinig ng mabuti, tuwang-tuwa sa mga kwento ng lalaki.

“Alam mo, Bianca, ang buhay ay puno ng pagsubok, pero palaging may pag-asa,” sabi ni Jaylord. “Kailangan mo lang maging matatag at huwag sumuko.”

“Parang ikaw po, sir. Ang galing-galing niyo!” sagot ni Bianca na may paghanga.

“Salamat, pero hindi lang ako ang may galing. Lahat tayo ay may kakayahan. Ang mahalaga ay malaman natin kung paano ito gamitin,” tugon ni Jaylord.

Pagdating nila sa bakery, nag-order si Jaylord ng isang malaking chocolate cake. “Para sa iyong kaarawan,” sabi niya kay Bianca. “Happy birthday!”

“Salamat po, sir!” sagot ni Bianca na puno ng saya.

Ngunit sa likod ng kanilang masayang kwentuhan, may mga mata na nagmamasid. Ang mga tao sa paligid ay nagtataka kung sino ang lalaking ito at bakit siya kasama ng mag-inang pulubi. Ang mga bulung-bulungan ay nagsimula na, ngunit hindi ito alintana ni Jaylord.

Matapos ang ilang minuto, bumalik sila sa kalsada. “Maraming salamat po, sir,” sabi ni Roselia. “Hindi namin ito makakalimutan.”

“Okay lang. Basta’t tandaan mo, nandito lang ako kung kailangan niyo ng tulong,” sagot ni Jaylord.

Habang naglalakad sila, hindi maalis ni Roselia ang mga tanong sa kanyang isipan. Sino ba talaga si Jaylord? Bakit siya tumulong sa kanila? At ano ang mangyayari sa kanilang buhay mula rito?

Part 2: Ang Pagbabalik ng Ama

Makalipas ang ilang araw, patuloy ang pag-uusap ng mag-ina tungkol kay Jaylord. Si Bianca ay labis na tuwang-tuwa sa cake na ibinigay sa kanya, habang si Roselia ay nag-iisip kung paano nila maipapakita ang kanilang pasasalamat.

“Ma, gusto ko pong makita si Jaylord ulit,” sabi ni Bianca. “Gusto ko siyang pasalamatan.”

“Oo, anak. Pero hindi natin alam kung nasaan siya ngayon,” sagot ni Roselia. “Baka abala siya sa kanyang negosyo.”

Ngunit hindi nagtagal, nagkaroon ng pagkakataon si Roselia na makilala si Jaylord muli. Isang araw, habang naglalakad sila sa palengke, nakita nila ang lalaki na naglalakad kasama ang ilang mga business partner.

“Sir Jaylord!” sigaw ni Bianca, at napansin sila ng lalaki.

“Bianca! Roselia!” tawag ni Jaylord na may ngiti. “Kamusta kayo?”

“Okay lang po kami, sir. Salamat sa cake,” sagot ni Bianca na puno ng saya.

“Anong ginagawa niyo rito?” tanong ni Jaylord.

“Naghahanap po kami ng mga bote,” sagot ni Roselia. “Kailangan po kasi namin ng pera.”

“Alam mo, Bianca, kung gusto mo, puwede kitang tulungan,” sabi ni Jaylord. “Baka may mga tao akong kilala na puwedeng magbigay ng trabaho sa’yo at sa mama mo.”

“Talaga po?” tanong ni Bianca na puno ng pag-asa.

“Oo. Pero kailangan mo munang ipakita sa akin kung gaano ka kahusay,” sagot ni Jaylord.

Mula noon, nagkaroon ng regular na komunikasyon si Jaylord at ang mag-ina. Nagbigay siya ng mga simpleng gawain para kay Roselia at Bianca, at unti-unting nagbago ang kanilang buhay. Ang mga tao sa paligid ay nagulat sa pagbabago ng mag-inang pulubi.

Ngunit sa likod ng kanilang tagumpay, may mga tao ring nagtatangkang sirain ang kanilang bagong simula. Ang mga dating kakilala ni Jaylord ay nagtataka kung bakit siya nakikisama sa isang pulubi at nagbabalak na sirain ang kanyang reputasyon.

“Jaylord, ano bang nangyayari sa iyo? Bakit ka nakikipagkaibigan sa isang pulubi?” tanong ng kanyang kaibigan. “Hindi mo ba alam na mababa ang tingin ng mga tao sa kanila?”

“Ang mga tao ay hindi dapat husgahan base sa kanilang estado sa buhay,” sagot ni Jaylord. “May mga kwento silang dala at may mga aral na dapat matutunan.”

Ngunit sa kabila ng lahat, patuloy ang laban ng mag-ina. Si Roselia ay nagtrabaho ng mabuti para makahanap ng mas magandang oportunidad, habang si Bianca naman ay nag-aral ng mabuti sa paaralan.

Isang araw, habang naglalakad si Bianca pauwi mula sa paaralan, nakasalubong niya ang kanyang mga kaklase. “Uy, Bianca! Nakita ka namin kasama si Jaylord! Ano bang meron?” tanong ng isa.

“Wala, kaibigan ko lang siya,” sagot ni Bianca na may ngiti.

“Kaibigan? Mukhang may ibang balak ang lalaking iyon. Baka gusto ka lang niyang gawing publicity stunt,” sabi ng isa pang kaklase.

“Anong ibig mong sabihin?” tanong ni Bianca, naguguluhan.

“Alam mo na, pulubi ka, siya bilyonaryo. Sobrang obvious. Hindi ka niya talagang kaibigan,” sagot ng kaklase.

Dahil dito, nag-alinlangan si Bianca. “Hindi siya ganun,” sagot niya. “Mabait siya.”

Ngunit habang lumilipas ang mga araw, unti-unting nagbago ang tingin ng mga tao kay Roselia at Bianca. Ang mga tao ay nagsimula nang tumanggap sa kanila, ngunit may mga tao ring patuloy na nagbabalak na sirain ang kanilang reputasyon.

Minsan, habang naglalakad si Roselia sa palengke, may isang babae ang humarang sa kanya. “Ikaw ang pulubi na iyon, di ba? Bakit ka nakikisama sa isang bilyonaryo? Akala ko ba wala kang halaga?” tanong nito.

“Anong masama sa pakikipagkaibigan?” sagot ni Roselia na may galit. “Tao rin kami, may karapatan din kaming makilala.”

Ngunit hindi siya pinansin ng babae. “Wala kang karapatan na makisali sa mundo ng mga mayayaman,” sagot nito.

Dahil dito, nagalit si Roselia. “Hindi mo alam ang kwento namin. Huwag kang manghusga,” sigaw niya.

Makalipas ang ilang linggo, nagpasya si Jaylord na ipakita ang kanyang suporta sa mag-ina. Nag-organisa siya ng isang charity event na naglalayong makatulong sa mga pulubi sa kanilang komunidad. Ang mga tao ay nagtipon-tipon, at si Bianca ay naging inspirasyon ng marami.

“Salamat, sir!” sabi ni Bianca habang nakatingin sa mga tao. “Dahil sa inyo, nagkaroon kami ng pag-asa.”

“Ang mahalaga ay ang pagkakaisa natin,” sagot ni Jaylord. “Walang sinuman ang dapat mawalan ng pag-asa.”

Ngunit sa likod ng kanilang tagumpay, nagplano ang mga tao na sirain ang kanilang reputasyon. Ang mga bulung-bulungan ay nagsimula na, at ang mga tao ay nagtataka kung bakit si Jaylord ay nakikisama sa isang pulubi.

Sa kabila ng lahat, patuloy ang laban ng mag-inang pulubi. Si Roselia ay nagtrabaho ng mabuti para makahanap ng mas magandang oportunidad, habang si Bianca naman ay nag-aral ng mabuti sa paaralan.

Isang araw, nagpasya si Jaylord na ipakita ang kanyang suporta sa mag-ina. Nag-organisa siya ng isang charity event na naglalayong makatulong sa mga pulubi sa kanilang komunidad. Ang mga tao ay nagtipon-tipon, at si Bianca ay naging inspirasyon ng marami.

“Salamat, sir!” sabi ni Bianca habang nakatingin sa mga tao. “Dahil sa inyo, nagkaroon kami ng pag-asa.”

“Ang mahalaga ay ang pagkakaisa natin,” sagot ni Jaylord. “Walang sinuman ang dapat mawalan ng pag-asa.”

Ngunit sa likod ng kanilang tagumpay, nagplano ang mga tao na sirain ang kanilang reputasyon. Ang mga bulung-bulungan ay nagsimula na, at ang mga tao ay nagtataka kung bakit si Jaylord ay nakikisama sa isang pulubi.

Sa huli, ang kwento nina Roselia, Bianca, at Jaylord ay hindi lamang tungkol sa pagkakaibigan kundi pati na rin sa pagtutulungan at pag-asa. Sa kabila ng kanilang mga pagsubok, natutunan nilang ipaglaban ang kanilang karapatan at muling bumangon mula sa mga hamon ng buhay.