Binuwag ang Syndicate, Nabunyag ang Traydor: Ang Pinakamapanganib na Misyon ng Isang Pulis!

.
.

PART 1: Ang Sikreto sa Likod ng Uniporme

Binuwag ang Syndicate, Nabunyag ang Traydor: Ang Pinakamapanganib na Misyon ng Isang Pulis

I. Madilim na Hapon, Madilim na Simula

Madilim ang hapon sa Maynila. Sa EDSA, nag-uunahan ang mga busina, alikabok ang sumasayaw sa hangin, at sa isang malaking intersection malapit sa Quezon Memorial Circle, naroon si SPO2 Danilo “Doni” Reyes—isang pulis na kilala sa istriktong pamamalakad, ngunit pinandidirihan ng marami dahil sa kanyang kayabangan. Suot niya ang kumpletong uniporme, makintab na sapatos, at ang titig na tila laging naghahanap ng masusunggaban.

Sa araw na iyon, isang traffic violation lang sana ang kanyang aayusin. Ngunit ang tadhana ay may ibang plano.

Isang itim na motor na trail ang dahan-dahang bumabagtas sa trapiko. Ang rider, simpleng kasuotan, gusot na jacket, punit na maong, ordinaryong half-face helmet—walang kakaiba para kay Doni. Isang tambay, isang perpektong target para sa kanyang pagpapairal ng kapangyarihan.

“Tabi, tabi ka!” sigaw ni Doni, sabay hampas ng kamay.

Dahan-dahang tumigil ang motor sa gilid. Walang pasubali, agad na sumigaw si Doni, “Nasaan ang mga papeles mo? Lisensya? Rehistro!”

Ang rider, si Police Corporal Ariel Wensaslao, Special Action Force, ay mahinahon na nagbukas ng jacket at iniabot ang mga dokumento. Nang makita ni Doni ang pangalan, kumunot ang kanyang noo. “Sundalos-sundaluhan,” bulong niya sa sarili. “Masyadong malaki ang gulong mo para sa kalsada ng Maynila.”

Tahimik si Ariel, tanging malalim na titig ang kanyang sagot. Para kay Doni, ang katahimikan na iyon ay isang insulto.

Hinawakan ni Doni ang kwelyo ng jacket ni Ariel at itinulak ito patalikod sa motor. “Gusto mo ng gulo, ha?” sigaw niya. Ngunit nanatiling kalmado si Ariel.

“Ako si Corporal Ariel Wensaslao, Special Action Force,” mahina ngunit malamig ang boses ni Ariel.

Nanlaki ang mga mata ni Doni, kalahati dahil sa gulat, kalahati dahil sa hindi makapaniwala. Sa isang sandali, tila tumigil ang mundo. Ngunit sa kapalaluan ni Doni, tumawa siya ng bastos, “Saf! Puro ka salita. Dito sa kalsadang ito, ako ang may kapangyarihan!”

Ngunit ang mga motorista na kanina ay bumagal, ngayon ay tuluyan nang huminto sa gilid ng kalsada. Ramdam nila na may malaking mangyayari.

Isang kasamahan ni Doni ang lumapit, “Don, may report ngayon. Totoong miyembro ng SAF mula sa Camp Crame.”

Nanlamig ang dugo ni Doni. Ngunit bago pa siya makasagot, lumapit si Ariel, halos bulong, “Sumobra ka na, sir. Hindi kami gaganti sa kalsadang ito pero tiyak na darating ang ganti.”

Mabilis na kinuha ni Ariel ang kanyang rehistro at lisensya, sumakay sa motor, at umalis. Iniwan si Doni na nakatayo sa gitna ng kalsada, mabilis ang paghinga, ligaw ang tibok ng dibdib. Sa paligid, nagsimulang bumulong ang mga mamamayan. May ngumiti, may umiling. Alam ni Doni ng gabing iyon na sinindihan niya ang isang gyera na hindi niya kayang manalo sa pamamagitan ng uniporme at kayabangan.

II. Ang Unang Gabi ng Takot

Pag-uwi ni Doni sa Valenzuela, may nararamdaman siyang kakaiba. Isang itim na motor na trail sa dulo ng kanyang paningin, sumusunod mula sa malayo, patay ang mga headlight nito. Parang multo sa kalsada. Pinabilis ni Doni ang kanyang motor, bumilis din ang motor na trail. Likuan pagkatapos ng likuan, sinubukan ni Doni tumakas. Ngunit saan man siya magpunta, sumusunod pa rin ang motor—tahimik, malamig, hindi napapagod.

Nang sa wakas ay mapilitang huminto si Doni sa isang bakanteng lote, huminto rin ang motor na trail mula sa malayo. Hindi gumalaw, hindi lumapit. Nagbabantay.

Nagbabalik sa isipan ni Doni ang kanyang ama, si Sergeant Major Ponciano—isang matigas, disiplinado, malamig na sundalo. “Lalaki ka, huwag kang kailan man susuko. Kung gusto mong igalang, ipakita mo na mas malakas ka kaysa sa iba.” Iyon ang dahilan kung bakit lumaki si Doni na matigas, arogante, ayaw magpatalo sa kalsada. Kailangan niyang maging hari dahil sa kanyang puso, kumakagat pa rin ang takot noong bata pa siya.

III. Ang Tawag ng Katotohanan

Kinabukasan, mas matindi ang tensyon sa presinto. Tinawag siya ng Chief of Police, Police Major Heneroso Palma. “Donny, katatawag lang sa akin ng regional director ng NCRPO. May report na nagpakita ka ng karahasan laban sa isang aktibong miyembro ng SAF. Maaari silang magdemanda sa pormal na paraan o maaari silang kumilos sa likod. At kung kumilos sila sa likod, hindi mo malalaman kung saan nanggagaling ang atake.”

“Humingi ka ng tawad,” utos ng chief. Alam ni Doni na ang paghingi ng tawad ang tanging paraan upang mailigtas ang kanyang buhay ngayon.

IV. Ang Paglalakbay Patungo sa Laban

Nang tanghali, sinamahan siya ni PO3 Arman Cruz sa markas ng GHQ ng AFP. Sa bulwagan, naghihintay ang ilang opisyal. Sa gitna ng silid ay nakatayo si Lieutenant Colonel Andres “Anding” Dela Cruz, SAF. Ang binata ay matikas, matalim ang tingin, malamig na ngiti.

“Pag-usapan natin ang tungkol sa dangal,” sabi ni Anding.

Nagbigay ng maikling senyas si Anding. At nang walang paghihintay, nagsimula ang brutal na laban. Tatlong sundalo ng SAF, exercise mat, hand guards, body protectors. Kailangang manatili si Doni sa harap ng tatlong tao ng sabay-sabay ng walang karapatang magreklamo, walang karapatang sumuko.

Ang laban ay matindi—suntok, sipa, siko, pilay, dugo, luha. Ngunit sa bawat bagsak, bumabangon si Doni. Hindi siya maaaring matalo sa mental. Hindi sa harap ng mga sundalo, hindi sa harap ng kanyang sarili.

Sa dulo, tinapik ni Anding ang dibdib ni Doni, “Kakalabas mo lang sa pinakamahirap mong araw, Donnie. Ngunit ngayon lang kita itinuring na lalaki.”

Tahimik na dumaloy ang luha ni Doni—hindi ng pagkatalo kundi luha ng isang tao na sa wakas ay natagpuan muli ang kanyang dangal.

V. Ang Bagong Misyon

Ilang araw ang lumipas, tinawag si Doni ni Anding. “Dony, may bagong impormasyon. Mas mabigat ang iyong tungkulin sa pagkakataong ito. May isang malaking kaso na kinasangkutan ng isang opisyal sa loob ng pulisya at pinaghihinalaan naming may kinalaman ang mga panlabas na partido. Gusto kong sumama ka sa misyong ito. Kailangan namin ang isang tao na may kakayahang lumaban tulad mo.”

Nagbago ang lahat ng naramdaman ni Doni kahapon—hindi na ito tungkol sa pisikal na pagsasanay o pagpapatunay sa sarili. Ito ay tungkol sa isang bagay na mas malaki higit pa sa dangal.

VI. Imbestigasyon at Patibong

Sinimulan ni Doni ang misyon. Binisita ang ilang lokasyon ng iligal na transaksyon, ngunit pagkalipas ng ilang araw, naramdaman niyang may nagbabantay sa bawat galaw niya. May espya sa kanila.

Isang anonymous informant ang nagbigay ng detalye tungkol sa koneksyon ng opisyal na iyon sa matataas na opisyal sa pulisya at sa mundo ng krimen. Ngunit nang sinubukan ni Doni na kumpirmahin ang impormasyon, nahulog siya sa patibong—isang grupo ng mga lalaking nakamaskara ang biglang umatake. Kinaladkad si Doni sa isang bitag, ngunit bago pa magdilim ang lahat, may isang pigura na lumitaw sa gitna ng kaguluhan.

“Sapat na,” boses ni Anding, malamig at puno ng misteryo. Sinipa niya ang isa sa mga lalaking nakamaskara.

Hindi ka man nanalo, Doni. Ngunit sa pagkakataong ito, mas madilim at puno ng misteryo.

VII. Ang Pagbubunyag ng Sabwatan

Matapos ang ilang oras ng pahinga, ipinaliwanag ni Anding ang misyon. Lumabas na ang opisyal ng pulisya na matagal na nilang hinahabol ay bahagi ng isang malaking network na kinasangkutan ng mafia, droga, at ilang matataas na opisyal ng gobyerno.

“Hindi lang ito tungkol sa pakikipaglaban sa mga kriminal sa labas. Ito ay tungkol sa paglilinis ng ating pulisya mismo mula sa mga nahawaan na. At matagal ko nang naamoy ang baho na ito. Alam ko na kung sino sila. Ngunit hindi ako makakakilos ng mag-isa.”

Hindi maaaring umatras si Doni. Hindi ngayon. Hindi pagkatapos niyang masangkot ng malalim.

VIII. Ang Pagbubunyag ng Traydor

Habang mas malalim silang naghuhukay, mas maraming lihim ang nabubunyag. Isang gabi, nakatanggap si Doni ng anonymous na mensahe—“Huwag kang magtiwala sa kanya.” Si Aling Susan, ang mamamahayag na matagal na nilang pinagkakatiwalaan, ay lumabas na hindi pala ang inaakala nilang panig. Lahat ng ebidensyang ipinagkatiwala sa kanya ngayon ay tila isang patibong.

Ano ang gagawin natin ngayon?

IX. Ang Huling Laban

N gabing iyon, pumasok sila sa punong tanggapan ng grupo, isang lumang gusali sa labas ng bayan. Sa loob, mas maraming ebidensya ang maaaring magbunyag ng lahat, ngunit marami ring panganib ang nagbabanta.

Sa wakas, nakaharap nila ang dalawang lalaking matipuno, uniporme ng pulisya—mga miyembro ng elite. “Alam niyo ba kung ano ang nangyayari sa mga taong sumusubok na maglaro sa amin?” sabi ng isa. “Sa tingin ko, alam ninyong dalawa ang sagot.”

Ngunit bago pa lumala ang lahat, isang malakas na boses ang umalingawngaw—Brigadier General Ariel Wensas Lao, ang pinuno ng intelligence unit na matagal na nilang itinuturing na kaalyado.

Dony, Anding. Matigas ang kanyang boses. “Sumobra na kayo.”

Ngunit bago pa nila maunawaan ang sitwasyon, tinitigan ni Brig Jen Ariel si Aling Susan. Sa isang iglap, naging malinaw ang lahat. Si Ariel ay bahagi ng isang mas malaking network. Ito ang sandali na sila ay talagang nahulog sa bitag.

X. Ang Pait ng Katotohanan

Wala nang puwang para sa pag-asa. Lahat ng kanilang pinaghirapan ay nagtapos sa isang paraan na mas mapait kaysa sa kanilang inaakala. Makatakas ba sina Doni at Anding mula sa matinding bitag na ito, o sila ang magiging biktima sa isang laro na mas malaki kaysa sa kanilang inaakala?

ITUTULOY SA PART 2

PART 2: Ang Paglalantad at Pagbangon

Ang Pinakamapanganib na Misyon ng Isang Pulis

XI. Sa Gitna ng Kadiliman

Sa loob ng lumang gusali, ang hangin ay mabigat, puno ng tensyon. Sina Doni at Anding, sugatan at pagod, ay nakatayo sa harap ng mga taong matagal na nilang inakalang kakampi. Si Brigadier General Ariel Wensas Lao, si Aling Susan, at ang mga miyembro ng elite na pulisya—lahat ay bahagi ng sabwatan.

“Wala na kayong magagawa,” sabi ni Ariel, malamig ang boses. “Ang lahat ng ebidensya ay nasa amin na. Ang bawat hakbang ninyo ay alam namin.”

Ngunit sa kabila ng takot, pinilit ni Doni na mag-isip ng paraan. “Hindi pa tapos ang laban,” bulong niya sa sarili.

XII. Ang Lihim na Plano

Habang binabantayan sila ng mga kalaban, nagpalitan ng sulyap sina Doni at Anding. Sa loob ng ilang linggo ng imbestigasyon, natutunan nilang magtago ng backup na ebidensya sa isang lihim na cloud storage—isang bagay na hindi alam ng kahit sino, maliban sa kanila.

Nagkunwari si Doni na susuko, “Kung ano man ang gusto niyo, gagawin ko. Basta huwag nyo kaming patayin.”

Ngumiti si Ariel, “Hindi namin kayo papatayin. Pero wala na kayong magagawa.”

XIII. Ang Paglikas

Sa pag-aakalang tapos na ang lahat, pinakawalan ng grupo sina Doni at Anding, ngunit mahigpit na binantayan. Sa loob ng ilang araw, sila ay parang mga anino—walang tiwala, walang kaibigan, walang kakampi. Ngunit sa gitna ng gabi, ginamit ni Doni ang kanyang natitirang lakas, nagpadala ng encrypted na mensahe sa cloud storage, ipinasa ang ebidensya sa isang international journalist na matagal na niyang kinontak—isang Pilipinong nagtratrabaho sa BBC.