May Nakitang Condom sa Bag ng Asawa, Tinurukan ko ng Asido! Kinagabihan, Tumawag ang Ospital…

.
.

Part 1: Ang Biro ng CEO

Sa isang maaraw na umaga sa Chicago, ang mga tao ay abala sa kanilang mga gawain. Sa tuktok ng isang mataas na skyscraper, ang Heliport ng Mendoza Aviation ay puno ng ingay mula sa mga helicopter na lumilipad at bumababa. Sa gitna ng lahat ng ito, isang matikas na babae ang naglalakad patungo sa kanyang helicopter. Siya si Carmen Mendoza, ang 31-anyos na CEO ng Mendoza Aviation, isang matagumpay na kumpanya sa larangan ng aviation.

Ngunit sa kabila ng kanyang tagumpay, may isang bagay na nag-aalala sa kanya. Ang kanyang personal na piloto ay nagkansela sa huling minuto dahil sa isang medikal na emerensya, at wala siyang backup na piloto. Kailangan niyang makarating sa Detroit upang tapusin ang isang mahalagang negosyong nagkakahalaga ng 50 milyong dolyar.

Habang nag-iisip siya ng solusyon, napansin niya ang isang estranghero na nakatayo sa rooftop. Si Ricardo Bautista, isang 35-taong-gulang na lalaki, ay napadpad sa tuktok ng gusali upang tahimik na kumain ng sandwich na nakuha niya mula sa isang shelter. Ang kanyang suot ay mga lumang damit, isang punit na shirt, at isang military jacket. Mukha siyang taong kinalimutan ng mundo, ngunit may isang bagay sa kanyang mga mata na tila puno ng tiwala sa sarili.

“Miss, kaya kong paliparin ang helicopter na ito,” sabi ni Ricardo, ang kanyang boses ay walang bahid ng pangingimi o galit. Tumawa si Carmen, “Baka nga ni kotse, hindi mo kayang i-drive.”

“Lilnawin ko lang, ang helicopter na ito ay may milyong dolyar na halaga. Hindi ito laruan. Dapat naghahanap ka ng barya sa fountain,” sagot ni Carmen, ang kanyang tono ay puno ng panunuya. Pero si Ricardo ay nanatiling kalmado.

“Kaya kong lumipad,” ulit niya, walang panghihikbi sa kanyang tinig.

“Okay, kung mapapalipad mo ang helicopter na ito at makalapag kami ng ligtas sa Detroit, pakakasalan kita,” biro ni Carmen, sabay ngiti. Ang kanyang mga kasama, sina Mario at Evelyn, ay nagtawanan.

Ngunit si Ricardo ay hindi natitinag. “Tinatanggap ko,” tugon niya, sabay lakad patungo sa helicopter. Naramdaman ni Carmen ang kakaibang kilabot. Parang may mahalagang bagay siyang hindi napansin.

Habang nag-aalala siya, si Ricardo ay pumasok sa cockpit at nag-umpisang ayusin ang mga controls. Ang kanyang mga galaw ay tila pamilyar, at sa kanyang mga mata, may tiwala na hindi maikakaila.

“Bakit hindi ka na lang maghanap ng barya sa fountain?” tanong ni Mario, ngunit walang sumagot si Ricardo.

Ang makina ng helicopter ay umarangkada, malinis at tiyak. Bawat galaw ni Ricardo ay maayos at propesyonal. Nanlaki ang mga mata ni Carmen, hindi makapaniwala. Ang lalaking ininsulto niya ay ngayon ay mahinahong nagpapalipad ng multimilyong dolyar na helicopter.

“Dahil sa mga galaw mo, mukhang hindi ka basta-basta,” sabi ni Carmen sa kanyang isip. “Saan ka natutong gawin ito?” sigaw niya habang ang ingay ng makina ay umaabot sa kanyang tainga.

“Kalma,” sagot ni Ricardo, hindi siya nilingon. “Sino siya para magpakasikreto?”

“Hindi ko tinotolerate ang misteryo, lalo na mula sa isang taong itinuring kong mababa,” sagot ni Carmen, pilit na binabalik ang composure.

“Alam mo, Miss Mendoza, ang mga salita ay may kapangyarihan,” sagot ni Ricardo. “At ang mga salita mo kanina ay may mga saksi.”

Naramdaman ni Carmen ang panginginig sa kanyang katawan. “Hindi mo yan magagamit,” sabi niya.

“Ang isang babaeng tulad mo ay dapat alam kung gaano kalakas ang kapangyarihan ng mga salita, lalo na kapag may ibang nakikinig,” tugon ni Ricardo.

Ang Paglipad

Habang patuloy ang paglipad ng helicopter, nagpatuloy ang tensyon sa loob. Si Carmen ay nag-iisip ng mga paraan upang makaalis sa sitwasyong ito. Ang kanyang isip ay puno ng mga tanong. “Sino ba talaga ang lalaking ito?”

Ngunit si Ricardo ay nakatuon sa kanyang gawain. “Malapit na tayo,” anunsyo niya habang unti-unting lumilitaw ang skyline ng Detroit.

Tahimik na tumingin si Carmen sa bintana. Ang kanyang tiyan ay nag-uumapaw ng mga tanong. Ang galing ni Ricardo sa paglipad ay hindi maikakaila. Ang kanyang mga galaw ay puno ng kasanayan at tiwala. Sa kanyang isip, nag-uumpisa na ang pagkakaiba.

“Imposible! Hindi lumilipad ng luxury helicopter ang mga palaboy,” bulong niya sa sarili.

“Sa mga oras na ito, hindi mo na ako kailangang alalahanin,” sagot ni Ricardo, ang kanyang boses ay puno ng layunin.

“Bukas malalaman ni Carmen na ang recording na ginawa mo ay hindi biro. Naipasa na sa federal prosecutor anonymously kasama ng lahat ng ebidensyang ito,” dagdag ni Anna, isang dating imbestigador na kasama ni Ricardo.

Ang Pagbabalik

Pagbalik sa Detroit, pumasok si Carmen sa kanyang opisina at nilagdaan ang multimillion dollar contract na parang walang nangyari. Pero sa loob ng kanyang isip, nag-aalab ang mga tanong. Ang lalaking mukhang palaboy ay lumipad ng mas mahusay kaysa sa mga pinakamagagaling niyang piloto.

Kinuha niya ang telepono. “Mario, gusto ko ng buong impormasyon tungkol sa lalaking iyon sa loob ng isang oras. Buong pangalan, background, criminal record, lahat.”

Ngunit sa kabilang linya, si Mario ay pawis na pawis. “Nagsimula na kaming magsaliksik. Wala siyang job history, walang credit report, walang data, parang bigla na lang siyang lumitaw.”

“Hindi ito pwedeng mangyari,” sagot ni Carmen, ang kanyang boses ay nagiging mas mataas. “Ipagpatuloy mo. Suriin lahat, lahat ng system, lahat ng record.”

Samantala, si Ricardo ay nasa Chicago, hindi upang linisin ang helicopter kundi kinukuhanan ng litrato ang bawat bahagi nito. May dala siyang nakatagong high-end camera. Bawat turnilyo, bawat serial number, bawat maintenance tag, hindi siya naroon ng aksidente.

Ang Paghahanap ng Hustisya

Naramdaman ni Ricardo ang panginginig sa kanyang bulsa. Isang mensahe ang lumitaw sa kanyang telepono. “Documents ready. Meeting at 8 p.m. Same location.” Gumiti siya. Pagkatapos ng tatlong taong masusing pagpaplano at tahimik na pagmamasid, ang lahat ay unti-unti ng nagkakatotoo.

“Ginawa ni Carmen Mendoza ang eksaktong pagkakamaling hinihintay ko,” sabi niya sa kanyang sarili. “Lubusang minamaliit ako.”

Sa kanyang opisina, pumasok ang kanyang anak na si Angelina, na ngayon ay siyam na taong gulang. “Daddy, ikaw ba uli sa TV mamaya?” tanong niya na may ngiti.

“Oo, Princess! Magkukwento ako kung paano ang pinakamalupit na pangyayari sa buhay ko ay naging pinakamagandang turning point,” sagot ni Ricardo, habang ang kanyang isip ay puno ng plano.

Part 2: Ang Pagbabalik ng Multo

Makalipas ang ilang araw, ang balita tungkol sa insidente sa helicopter ay kumalat na. Ang mga tao ay nagtipun-tipon sa paligid ng Mendoza Aviation, nag-uusap tungkol sa mga alegasyon ng attempted murder at corruption. Si Carmen ay nagmamadaling pumasok sa kanyang opisina, ngunit sinalubong siya ng mga photographer at reporters.

“Miss Mendoza, ano ang masasabi mo tungkol sa mga alegasyon?” tanong ng isang reporter.

“Wala akong masasabi,” sagot ni Carmen, ang kanyang boses ay nanginginig.

Ngunit sa kanyang isip, nag-aalab ang takot. “Paano ko maipagtatanggol ang aking sarili?”

Habang siya ay nag-iisip, tumunog ang kanyang telepono. “Hello, Carmen,” ang boses ni Ricardo ay nagpatigil sa kanyang hininga. “Siguro naman napapanood mo na ang balita.”

“Anong gusto mo?” tanong niya, ang kanyang boses ay mahina.

“Gusto ko lang ipaintindi sa’yo ang isang bagay. Isang bagay na hindi naiintindihan ng mga tulad mo,” sagot ni Ricardo, ang kanyang tono ay malamig at tiyak.

“Kapag winasak mo ang buhay ng isang tao, hindi lang siya ang pinapatay mo. Pinapatay mo rin ang prinsipyo na kinakatawan niya. Ako ang kumakatawan sa medical integrity. At sinira mo yon dahil lang sa pride.”

Naramdaman ni Carmen ang takot. “Hindi ko na maalala,” sagot niya.

“Syempre hindi mo maalala. Ang mga tulad ko, invisible sa mga tulad mo. Isa lang kaming sagabal sa landas ng ambisyon mo,” sagot ni Ricardo.

Ang Pag-amin

“Pero alam mo kung anong pagkakaiba natin, Carmen. Ako ng bumagsak natutong bumangon muli. Ikaw, bumabagsak ka ngayon at wala kang kakayahang bumangon.”

Umiiyak na ang boses ni Carmen. “Pinlano mo ang lahat ng ito.”

“Pinlano ko ang hustisya,” tugon ni Ricardo. “Ang paghihiganti. Hayaan kang lumakad palayo na walang alam. Pero ang hustisya pinaparamdam sayo ang bawat resulta ng mga ginawa mo.”

Walang naisagot si Carmen. Hindi niya kayang intindihin ang bilis ng pagbagsak ng kanyang mundo.

Ang Pagkakaroon ng Hustisya

Makalipas ang ilang linggo, ang mga ebidensya laban kay Carmen ay lumitaw. Ang mga dokumento, recordings, at testimonya ng mga saksi ay nagbigay-daan sa isang malaking imbestigasyon. Ang mga tao ay nagtipun-tipon, nag-uusap tungkol sa mga alegasyon at ang mga tao ay nagsimulang magtanong.

“Bakit siya hindi pa nahahatulan?” tanong ng isang tao sa kalsada.

“Dapat siyang managot sa kanyang mga ginawa,” sagot ng isa pa.

Si Carmen, sa kanyang opisina, ay nag-iisip kung paano niya maipagtatanggol ang sarili. “Kailangan kong makahanap ng paraan,” sabi niya sa kanyang sarili.

Ngunit habang siya ay nag-iisip, si Ricardo ay patuloy na nagbabantay. Alam niyang ang kanyang plano ay unti-unting nagiging matagumpay.

Ang Huling Labas

Makalipas ang ilang buwan, ang kaso laban kay Carmen ay umabot na sa korte. Ang mga tao ay nagtipun-tipon, ang mga photographer ay nag-aabang para sa kanyang pagdating. Si Carmen, na nakasuot ng mamahaling damit, ay pumasok sa korte.

Ngunit sa kanyang likuran, si Ricardo ay nagmamasid. Ang kanyang puso ay puno ng kasiyahan. Alam niyang ang kanyang paghihiganti ay malapit nang magtagumpay.

Habang ang mga saksi ay nagbigay ng kanilang testimonya, si Carmen ay nagiging mas takot. “Paano ko ito maipagtatanggol?” tanong niya sa kanyang abogado.

Ngunit ang kanyang abogado ay tahimik, alam na ang mga ebidensya ay labis na malakas.

Ang Pagkakatanggal

Sa huli, ang desisyon ng hukuman ay inilabas. “Miss Mendoza, ikaw ay nahatulan ng guilty sa mga paratang ng attempted murder at corruption. Ikaw ay tinatanggal sa lahat ng iyong posisyon bilang executive ng Mendoza Aviation.”

Ang mga salita ay parang kidlat na tumama kay Carmen. “Hindi ko ito matatanggap!” sigaw niya.

Ngunit wala nang magagawa. Ang kanyang mundo ay nagiba.

Ang Pagsisimula ng Bagong Buhay

Si Ricardo, sa kabilang dako, ay nagtagumpay sa kanyang plano. Ang kanyang pangalan ay muling bumangon. Ang mga tao ay nagbigay-pugay sa kanya, ang dating bayani ng digmaan na muling nakabawi mula sa pagkakabasag.

Ngunit sa kanyang puso, hindi ito tungkol sa tagumpay o kayamanan. Ito ay tungkol sa hustisya.

“Kapag sinubukan kang maliitin ng isang tao, ipinapakita lang nila ang takot nila sa iyong potensyal,” sabi ni Ricardo sa mga batang piloto na bumibisita sa Bautista Aviation.

“Gamitin mo yon. Tumindig. Lumipad ng mas mataas.”

At sa bawat pagkakataon, ang kwento ni Ricardo ay nagsisilbing inspirasyon sa lahat. Ang kanyang laban ay hindi lamang para sa kanyang sarili kundi para sa lahat ng biktima ng katiwalian.

Ang Kahalagahan ng Hustisya

Sa huli, ang kwentong ito ay nagsisilbing paalala na ang hustisya ay maaaring magtagumpay, kahit na sa mga pinakamasalimuot na pagkakataon. Ang tunay na tagumpay ay hindi nasusukat sa yaman o kapangyarihan kundi sa kakayahang lumaban para sa tama.

“Ang pinakamabisang paghihiganti ay hindi paghihiganti,” sabi ni Ricardo. “Ito ay ang maging taong hindi nila kailanman inakalang magiging ikaw.”

At sa kanyang puso, alam niyang ang laban ay hindi nagtatapos dito. Marami pang hamon ang darating, ngunit handa siyang harapin ang mga ito.