Ang Kuwento ni Lizel: Mula sa Kahirapan Hanggang sa Tagumpay

Kabanata 1: Tahimik na Bahay sa Tundo

Tahimik ang maliit na barong-barong ni Aling Shonny sa gilid ng estero sa Tundo. Madalas, ang tanging maririnig tuwing gabi ay ang tawanan at kalasingan ng mga kapitbahay. Ngunit ngayong hatinggabi, may kakaibang tunog — kalansing ng bote, halakhak ng mga babae, at kalabog ng mesa.

“Hy Shonny, ikaw na naman ang panalo ah,” sigaw ni Lita, isa sa mga barkada ni Aling Shonny, habang nagbibilang ng barya sa mesa.

“Aba! Syempre naman, malakas pa ako sa 4:00 no?” sagot ni Aling Shonny sabay lagok ng alak. Pulang-pula ang mukha niya, pawis na pawis at halatang matagal nang hindi nakakatulog ng maayos.

Sa sulok ng bahay, nakahandusay ang lumang bag ni Lizel, ang tanging gamit niyang pang-eskwela. Nakaupo si Lizel, labing-taong gulang, payat at tila mas matanda kaysa sa kanyang edad. Tahimik niyang hinahabi ang lumang notebook habang pinipigilan ang kanyang luha.

“Nay, may baon po ba ako bukas?” mahinang tanong ni Lizel.

Hindi siya sinagot, patuloy lang sa tawanan si Aling Shonny kasama ang mga barkada nito.

“Nay!” muli niyang tawag, halos pabulong.

“Eh ang kulit-kulit mo naman. Hindi mo ba nakikita? Abala ako rito,” singhal ni Aling Shonny sabay hampas ng baso sa mesa.

Napasinghap si Lizel at tumalikod. Pinilit niyang lunukin ang pait sa lalamunan.

Kabanata 2: Ang Pang-araw-araw na Pakikibaka

Kinabukasan, habang naglalakad papuntang eskwela nang walang laman ang tiyan, nakita siya ng kaibigan niyang si Rona.

“Lisel, wala ka na namang baon,” sabi nito.

“Okay lang, Rona, may tinapay pa ako mamaya sa bahay,” pagsisinungaling niya sabay ngiti.

Hindi niya kayang sabihin na wala talaga siyang baon sa klase. Halos hindi na siya makasunod sa mga aralin dahil sa gutom, pagod, at kakulangan sa tulog.

Pero sa tuwing naririnig niya ang boses ng guro, para bang may bumubulong sa kanya, “Kaya mo ‘to, Lisel. Hindi ka pwedeng sumuko.”

Kabanata 3: Paghahanapbuhay

Pagsapit ng hapon, dumiretso siya sa karenderya ni Aling Marites.

“Pwede po ba akong maghugas ng pinggan? Kahit pareha lang po pambaon ko po bukas,” tanong niya.

Naawa si Aling Marites at pinayagan siya.

Habang naghuhugas ng plato, iniisip ni Lizel ang kanyang ina at ang mga pagbabago sa buhay nila mula nang mawala ang kanyang ama na si Tatay Romy, na nalunod sa dagat dahil sa bagyo.

Pag-uwi niya, amoy alak na naman sa bahay. Nakaupo si Aling Shonny sa sahig, lasing na lasing.

Kabanata 4: Ang Paglayo

Isang araw, nagpasya si Lizel na lumayo. Hindi na niya matiis ang galit at pag-inom ng kanyang ina.

Lumipat siya sa isang maliit na kwarto sa Maynila, luma at masikip ngunit tahimik at malinis.

Dito, nagsimula siyang magtrabaho bilang assistant sa isang accounting office habang nag-aaral.

Kabanata 5: Tagumpay at Pagbabago

Sa kabila ng lahat, nagsumikap si Lizel. Nakapasa siya sa kolehiyo bilang scholar sa ilalim ng Bright Month Program.

Naging matatag siya sa pag-aaral at pagtatrabaho. Sa araw ng kanyang pagtatapos, nandoon ang kanyang ina sa seremonya, bagamat may galit at sama ng loob.

Pagkatapos ng pagtatapos, nagpasya si Lizel na magrenta ng maliit na kwarto upang makapag-focus sa trabaho.

Kabanata 6: Pagpapatawad at Pag-asa

Sa paglipas ng panahon, unti-unting nagbago si Aling Shonny. Unti-unti niyang iniwasan ang pag-inom at nagsimulang magbukas ng maliit na karenderya kasama si Lizel.

Nagkasundo ang mag-ina at nagsimula muli ang kanilang relasyon na puno ng pagmamahal at pag-asa.

Kabanata 7: Aral ng Buhay

Ang kuwento ni Lizel ay isang patunay na kahit sa gitna ng kahirapan at pagsubok, may pag-asa sa pagsusumikap, pagmamahal, at pagpapatawad.

Hindi sukatan ng yaman ang tunay na pagmamahal kundi ang kakayahang magmahal sa kabila ng lahat.