IBININTANG SA POBRENG HARDINERO ANG MGA NAWAWALANG ALAHAS SA MANSYONPERO NANG TIGNAN NG MAY-ARI

.

Ibinintang sa Pobres na Hardinero ang Mga Nawawalang Alahas sa Mansyon Pero Nang Tignan ng May-ari…

Sa isang malawak at marangyang mansyon sa bayan ng San Isidro, namumuhay ang pamilyang Dela Cruz. Kilala ang mga Dela Cruz sa kanilang yaman, karangyaan, at magandang reputasyon sa kanilang komunidad. Ang mansyon ay napapalibutan ng mga luntiang halaman, makukulay na bulaklak, at isang malawak na hardin na pinangangalagaan ng tatlong hardinero.

Si Mang Ramon, si Mang Lito, at si Mang Nestor ang mga hardinero na matagal nang nagtatrabaho sa mansyon. Sila ay mga mahihirap na lalaki na naninirahan sa isang maliit na barung-barong malapit sa mansyon. Kahit mahirap, sila ay masipag at tapat sa kanilang trabaho. Araw-araw nilang inaalagaan ang mga halaman, tinatabas ang damo, at pinapaganda ang paligid ng mansyon.

Isang araw, naganap ang isang malaking kaguluhan sa mansyon. Napansin ni Aling Teresa, ang maybahay ni Don Enrique Dela Cruz, na nawawala ang mga mamahaling alahas na inilagay niya sa kanyang kwarto. Agad siyang nag-ulat kay Don Enrique, at dali-daling nag-imbestiga ang mga tauhan ng pamilya.

Dahil walang ibang nakapasok sa mansyon maliban sa mga miyembro ng pamilya at mga tauhan, agad na napunta ang hinala sa mga hardinero. Sila ang mga madalas makita sa paligid ng bahay, at dahil mahirap, inakala ng ilan na maaaring sila ang kumuha ng mga alahas.

Tinawag ni Don Enrique ang tatlong hardinero sa kanyang opisina at tinanong tungkol sa mga nawawalang alahas. Ngunit lahat sila ay nagtatanggol at nagsabing wala silang kinalaman sa pagkawala ng mga ito. Ngunit sa kabila ng kanilang mga paliwanag, hindi nawala ang pagdududa sa mga mata ni Don Enrique.

Hindi nagtagal, napagdesisyunan ni Don Enrique na pansamantalang huwag nang payagang pumasok sa mansyon ang mga hardinero habang isinasagawa ang imbestigasyon. Labis ang kalungkutan ni Mang Ramon, na para bang ang buong mundo ay bumagsak sa kanya.

Habang nasa labas ng mansyon, nagtipon-tipon ang tatlong hardinero sa ilalim ng lilim ng isang malaking puno. Nag-usap-usap sila tungkol sa nangyari at kung paano nila mapapatunayan ang kanilang kawalang-sala.

“Alam kong hindi kami ang gumawa niyan,” sabi ni Mang Lito. “Pero paano natin mapapatunayan kung lahat ay laban sa atin?”

“May paraan,” sagot ni Mang Nestor. “Kailangan nating alamin kung sino talaga ang kumuha ng mga alahas. Hindi tayo pwedeng sumuko.”

Sa gabing iyon, nagplano ang tatlong hardinero na muling pumasok sa mansyon upang maghanap ng mga palatandaan ng tunay na salarin. Ginamit nila ang kanilang kaalaman sa paligid ng bahay at hardin upang makapasok nang hindi napapansin.

Sa kanilang paghahanap, napansin nila ang isang kakaibang bakas sa sahig ng kwarto ni Aling Teresa. May mga maliliit na yapak na tila hindi galing sa kanila. Sinundan nila ito hanggang sa isang lihim na silid sa likod ng isang malaking aparador.

Sa loob ng silid, natagpuan nila ang mga nawawalang alahas! Ngunit hindi iyon ang pinaka-nakakagulat. Sa tabi ng mga alahas ay isang sulat na naglalaman ng mga plano ng isang taong nais sirain ang reputasyon ng pamilya Dela Cruz.

Agad nilang dinala ang mga alahas at ang sulat kay Don Enrique. Nang mabasa ito, nagulat siya sa katotohanan. Ang tunay na salarin pala ay isa sa mga matalik niyang kaibigan na may inggit sa kanyang yaman.

Humingi si Don Enrique ng paumanhin sa mga hardinero at inalis ang mga paratang laban sa kanila. Pinatawad niya ang tatlong lalaki at muling pinayagang bumalik sa kanilang trabaho sa mansyon.

Mula noon, naging mas matibay ang ugnayan ng pamilya Dela Cruz at ng mga hardinero. Natutunan nilang huwag agad maghusga batay sa estado ng buhay ng isang tao, at mahalaga ang pagkakaroon ng tiwala at pag-unawa sa isa’t isa.

.
.