BIGLANG LINAW!—1SAMBAYAN NILINAW NA WALANG ‘RESIGN ALL’ SA NOV. 30 PROTEST! Buong Bansa NAGUGULAT sa Tunay na LAYUNIN ng Pagkilos!

Sa isang linggong punô ng haka-haka, argumento, at lumalakas na tensyon sa social media, isang pahayag mula sa 1Sambayan ang biglang nagdala ng linaw sa isang kumakalat na isyu: “Walang ‘resign all’ call ang Nov. 30 protest.” Isang pangungusap na tila pumunit sa napakaraming assumptions, kung saan halos buong Pilipinas ay nakaabang sa magiging direksyon ng malawakang protesta sa EDSA. Sa gitna ng isang pambansang climate na mabilis mag-react sa headlines at mas mabilis pa maglabas ng opinion, ang malinaw na deklarasyon ng 1Sambayan ay naging malaking hakbang upang iwasan ang maling impormasyon at posibleng pagtaas ng tensyon.

Sa nagdaang mga araw, nag-viral ang mga speculative posts sa Facebook—may nagsasabing “massive ouster rally,” may nagtatag ng “mass resignation” narratives, at may ilan pang nag-akalang magkakaroon ng political upheaval agad sa Nobyembre 30. Ngunit ayon sa 1Sambayan, mali ang lahat ng iyon. Ang rally daw ay hindi tungkol sa pagpapababa ng sinumang opisyal, kundi tungkol sa “public expression,” “constitutional rights,” at “citizen participation.” Walang pormal na panawagan sa pagbibitiw—walang slogan na nag-uutos ng “resign all.” At sa harap ng lumalaking pag-aalala, ang paglilinaw na ito ay nagdala ng kaunting katahimikan sa gitna ng ingay.

Ayon sa mga kinatawan ng 1Sambayan na nakausap ng ANC, mahalaga raw na maunawaan ng publiko na ang rally ay isang demokratikong espasyo para ipahayag ang mga hinaing at paninindigan—hindi isang destabilization attempt. Tinawag pa nila itong “people’s agenda day”, kung saan layunin ay ipakita ang kabuuan ng mga isyung nararamdaman ng taumbayan: inflation, wages, community concerns, social programs, policy calls—anumang usaping intensyong ilahad ng mga dumadalo. Para sa kanila, ang paglalagay ng salitang “resign all” sa rally ay isang maling konklusyon na posibleng nakapagbigay ng tensyon bago pa man umandar ang aktwal na pagtitipon.

Sa totoo lang, hindi madaling kontrolin ang narrative kapag ang social media ang daluyan ng impormasyon. Kapag may iisang pahayag sa isang anonymous post, mabilis itong kinakalat, tinatanggap bilang “possible truth,” at inuulit nang inuulit ng iba. Kaya ang pagputok ng tsismis tungkol sa “resign all” ay hindi na nakapagtataka—lalo pa at Nobyembre 30, Bonifacio Day, ay isa sa pinakasikat na araw para sa protesta. Isang araw na may makasaysayang bigat at simbolismo. Kaya kahit hindi intensyon ng organizers, mabilis itong na-frame ng ilan bilang isang political showdown.

Subalit nang magsimula nang magsalita ang iba’t ibang lider ng 1Sambayan, maliwanag ang tono: ayaw nila ng destabilization. Ang gusto nila ay public participation. Hindi sila nagdadala ng panawagang ibaba ang kung sinong nasa posisyon. Ano man daw ang ibig ipahayag ng mga tao, iyon ang kalayaang ginagarantiyahan ng Konstitusyon, ngunit ang organisasyon mismo ay hindi nagtatag ng anumang revolutionary call. Sa madaling sabi, hindi sila ang pinagmulan ng slogan, at hindi ito bahagi ng opisyal na agenda ng Nobyembre 30 event.

Marami ang nagsasabing napakahalaga ng pahayag na ito, dahil kapag hindi nilinaw, puwedeng magkaroon ng domino effect sa peace and order. Kapag pinalaki ng maling balita ang takot ng publiko, posibleng magpanic ang mga commuters at families. Kapag naniwala naman ang iba na tunay na may massive ouster call, maaaring maglabas ng unnecessary tension sa loob ng rally. At kung hindi pa nasugpo agad ang rumor, puwedeng magkaroon ng misinterpretation na magdudulot ng crackdown o unnecessary friction sa pagitan ng rallygoers at ng mga awtoridad.

Ang Philippine National Police (PNP), sa kanilang panig, ay nagpahayag ng pasasalamat na lumabas ang naturang paglilinaw. Ayon sa kanila, ang hindi pagkakaroon ng “resign all” slogan ay makatutulong upang panatilihin ang peaceful demonstration. Ang 300,000-expected crowd (base sa kanilang earlier estimate) ay sapat nang hamon pagdating sa crowd control; mas lalong magiging komplikado kung may slogan na maaaring mag-trigger ng tensyon o panic messaging. Dahil wala nang ganitong official call, mas magiging madali raw para sa kanila ang pag-handle ng mga seguridad at pag-monitor ng traffic systems.

Ngunit sa kabila ng paglilinaw ng 1Sambayan, hindi naman nawala ang diskurso online. May mga netizens na nagtanong:
“Kung walang ‘resign all,’ ano ang central message ng rally?”
“Anong klase ng political action ito kung walang direct demand?”
“Bakit sa EDSA? Hindi ba symbolic iyon?”

Ang totoo, hindi iisa ang sagot. Dahil hindi ito isang rally na iisang grupo lamang ang may hawak. Hindi ito staged event na may iisang spokesperson at iisang manifesto. Ang Nov. 30 protest ay multi-sectoral—may manggagawa, may estudyante, may transport groups, may civic organizations, at mayroon ding mga non-political groups na nagnanais lamang ipaglaban ang mga pangangailangan ng kanilang komunidad. Sa madaling salita: polyphonic protest, hindi monolitikong aksyon. At iyon mismo ang dahilan kung bakit nagkaroon ng haka-haka—kapag maraming grupo, maraming interpretation, maraming naratibo.

Dagdag pa rito, may mga nagsasabi ring ang pagdistansya ng 1Sambayan sa slogan na “resign all” ay paraan upang maiwasan ang paglalagay sa kanila ng political color na hindi nila intensiyon. Sa kasalukuyang climate ng bansa, napakabilis ma-brand ng kahit anong grupo bilang pro- o anti-government, kahit neutral ang pinanggagalingan. Kaya marahil, ang malinaw na paglalagay na “hindi ito ouster protest” ay isang hakbang na magbibigay kapayapaan sa lahat ng stakeholders—mula participants, hanggang sa security forces, hanggang sa publiko.

Samantala, habang lumalakas ang pag-uusap tungkol sa tunay na tema ng rally, mas lumalakas din ang curiosity ng masa: ano kaya ang magiging turnout? Magiging mapayapa kaya? Kung 300,000 nga ang inaasahan ng awtoridad, ano ang magiging epekto nito sa EDSA, sa ekonomiya, sa transport systems, at sa pang-araw-araw na buhay ng Metro Manila residents? Ang mga ganitong tanong ay hindi simpleng political speculation—ito ay practical concerns ng ordinaryong mamamayan. Dahil ang trapiko ng EDSA ay may epekto sa trabaho ng jeepney driver, sa diner ng estudyante, sa deliveries ng negosyo, at sa pang-araw-araw na paggalaw ng napakaraming Pilipino.

Ang rally, kahit hindi intensyong manghingi ng resignation, ay may bigat pa ring politikal. Dahil kapag sabay-sabay dumating ang libo-libong tao upang magpahayag ng damdamin, natural na may sumisirit na commentary tungkol sa estado ng bansa. Ngunit kahit gayon, malinaw ang pahayag ng 1Sambayan: hindi sila ang magtatakda ng tono ng bawat isa. Ang tono ay manggagaling sa taumbayan.

Para sa ilan, ang ganitong kalinaw na pagtanggi sa ouster call ay isang uri ng pag-iwas sa eskandalo. Para naman sa iba, ito ay pagpapakita na puwedeng magkaroon ng protesta nang hindi kinakailangang maghamon ng political dethronement. Puwedeng ipahayag ang hinaing nang hindi sinasabing kailangang magbago ang buong gobyerno. Puwedeng tumayo sa EDSA nang hindi inuulit ang narrative ng People Power. Puwedeng manindigan nang walang away.

Pero sa pinakabottom line, ang pagkilos na ito ay isang malaking test: test sa kakayahan ng bansa na magprotestang mapayapa, test sa kakayahan ng State forces na humawak ng crowd nang hindi nagiging abrasive, at test sa maturity ng public discourse ng Pilipinas.

Kung tatanungin ngayon ang pinakaimportanteng punto:
Bakit napakahalagang linawin ng 1Sambayan na walang ‘resign all’?

Dahil ang label ng isang protesta ay may kapangyarihang baguhin ang takbo ng buong kaganapan.
Isang maling label ay maaaring magdulot ng takot.
Isang maling label ay maaaring magdulot ng gulo.
At isang maling label ay maaaring makapinsala sa mismong demokrasya na pilit ipinaglalaban ng mga tao.

Sa huli, bago sumapit ang Nobyembre 30, naging malinaw ang lahat:
Ang rally ay para sa PEOPLE’S VOICE, hindi PEOPLE’S OUSTER.

At kung anuman ang magiging resulta, isang bagay ang siguradong sasama sa kasaysayan:
Ang Nobyembre 30 ay magiging araw kung saan muling sinukat ang tibay, galing, at maturity ng sambayanang Pilipino.