Babaeng Mayaman: Muntik Mamatay sa Baha, Sinagip ng Karpinterong Tinalikuran Niya!

.
.

Babaeng Mayaman: Muntik Mamatay sa Baha, Sinagip ng Karpinterong Tinalikuran Niya!

Sa isang bayan na malapit sa ilog, nakatira ang isang dalagang nagngangalang Cassandra. Si Cassandra ay anak ng isang mayamang negosyante na si Don Alfredo, na nagmamay-ari ng malalaking lupain at negosyo sa kanilang lugar. Lumaki si Cassandra sa buhay na marangya—lumaki siya na may mga kasambahay, mamahaling gamit, at walang iniintinding problema sa pera. Subalit, sa kabila ng kanyang kagandahan at yaman, si Cassandra ay kilala bilang mapagmataas at mayabang.

Simula ng Kuwento

Isang araw, dumating sa kanilang mansyon ang isang karpintero na nagngangalang Marco. Siya ay kinuha ni Don Alfredo upang ayusin ang kanilang sirang bubong bago ang tag-ulan. Si Marco ay isang simpleng lalaki na kilala sa kanilang lugar bilang masipag, tapat, at mahusay sa kanyang trabaho. Sa kabila ng pagiging mahirap, masaya at kontento si Marco sa buhay.

Habang abala si Marco sa pag-aayos ng bubong, napansin siya ni Cassandra mula sa bintana ng kanilang bahay. Napaismid siya nang makita ang itsura ng binata—balot ng alikabok ang damit at pawis na pawis sa ilalim ng araw. “Bakit kaya kumuha pa ng ganyang tao si Papa? Hindi ba pwedeng kumuha na lang ng mas maayos ang itsura?” bulong niya sa sarili.

Nang bumaba si Cassandra upang kumuha ng tubig, nakasalubong niya si Marco na pababa rin mula sa bubong. “Excuse me,” sabi ni Marco habang nagmamadaling umiwas kay Cassandra.

Ngunit imbes na magpasalamat, tiningnan lamang siya ni Cassandra mula ulo hanggang paa at sinabing, “Siguraduhin mong maayos ang trabaho mo. Ayokong may makitang kahit anong kapalpakan.”

Ngumiti lamang si Marco at tumango. “Opo, ma’am. Sisiguraduhin kong maayos ang lahat.”

Ang Pagkakaibigan na Hindi Naging Posible

Sa kabila ng pagiging mapagmataas ni Cassandra, hindi niya maitanggi na may kakaibang dating si Marco. Maganda ang kanyang tindig, malinis ang kanyang hitsura kahit pawisan, at may kakaibang ningning sa kanyang mga mata na tila puno ng tapang at determinasyon. Ngunit dahil sa kanyang paniniwala na ang mga mayayaman lamang ang karapat-dapat sa kanya, pinili niyang huwag pansinin ang nararamdaman niya.

Si Marco naman, bagamat humahanga kay Cassandra, ay alam ang kanyang lugar. Alam niyang hindi siya nababagay sa mundo ng dalaga, kaya’t pinili niyang umiwas at mag-focus sa kanyang trabaho.

Ang Trahedya

Dumating ang panahon ng tag-ulan, at isang malakas na bagyo ang tumama sa kanilang bayan. Dahil sa walang tigil na ulan, mabilis na tumaas ang tubig sa ilog, dahilan upang bumaha sa buong lugar. Ang baha ay umabot hanggang sa mga mansyon ng mga mayayaman, kabilang na ang bahay nina Cassandra.

Sa gitna ng rumaragasang baha, nagkaroon ng kaguluhan sa mansyon nina Cassandra. Ang tubig ay mabilis na pumasok sa loob ng bahay, at ang mga kasambahay ay nagmadaling lumikas. Si Cassandra, sa kanyang takot, ay naiwan sa ikalawang palapag ng kanilang bahay. Hindi niya alam ang gagawin, at ang tanging naririnig niya ay ang malalakas na ulan at ang agos ng tubig.

“May sasagip sa akin!” sigaw niya habang umiiyak. Ngunit walang sumagot. Ang kanyang mga magulang ay nasa Maynila at hindi makabalik dahil sa baha. Wala siyang magawa kundi ang maghintay ng tulong.

Ang Pagsagip ni Marco

Habang nagliligtas ng mga tao sa kanilang baryo, napansin ni Marco na lubog na sa baha ang mansyon nina Cassandra. Agad niyang naalala ang dalaga. “Baka naiwan siya sa loob,” bulong niya sa sarili.

Walang pag-aalinlangan, sumakay si Marco sa isang maliit na bangka at pumunta sa mansyon. Pagdating niya roon, narinig niya ang sigaw ni Cassandra mula sa ikalawang palapag.

“Marco! Tulungan mo ako!” sigaw ni Cassandra habang kumakaway mula sa bintana.

Agad na umakyat si Marco sa mansyon at sinagip si Cassandra. Binuhat niya ito pababa ng bahay at isinakay sa bangka. Sa kabila ng lakas ng ulan at agos ng tubig, nagawa nilang makalayo sa panganib.

Habang nasa bangka, tahimik lamang si Cassandra. Napatingin siya kay Marco at napansin ang sugat sa braso nito. “Nasugatan ka,” sabi niya.

“Walang problema,” sagot ni Marco. “Ang mahalaga ay ligtas ka.”

Hindi napigilan ni Cassandra ang mapaluha. Sa buong buhay niya, ngayon lang siya nakaramdam ng ganitong klaseng kabutihan mula sa isang tao na hindi niya inaasahan. Naalala niya ang lahat ng pagkakataong minamaliit niya si Marco, at labis siyang nahiya sa kanyang sarili.

Ang Pagbabago

Matapos ang bagyo, bumalik sa normal ang buhay sa kanilang baryo. Ngunit para kay Cassandra, isang malaking pagbabago ang naganap. Napagtanto niya na hindi sukatan ng pagkatao ang estado sa buhay. Ang tunay na halaga ng tao ay nasa kanilang puso at pagkatao, hindi sa kanilang yaman o posisyon.

Isang araw, bumisita si Cassandra sa bahay ni Marco upang magpasalamat. “Marco, maraming salamat sa pagsagip mo sa akin. Kung hindi dahil sa’yo, baka wala na ako ngayon.”

Ngumiti si Marco. “Wala iyon, Cassandra. Ginawa ko lang ang tama.”

“Pero gusto kong humingi ng tawad,” sabi ni Cassandra, habang umiiyak. “Masyado akong naging mapagmataas. Hindi ko nakita ang kabutihan mo dahil masyado akong nakatuon sa estado sa buhay.”

Hinawakan ni Marco ang balikat ni Cassandra. “Huwag mo nang isipin iyon. Ang mahalaga ay ligtas ka, at natuto tayo sa nangyari.”

Ang Bagong Relasyon

Simula noon, unti-unting nagbago si Cassandra. Naging mas mapagkumbaba siya at natutong pahalagahan ang mga tao sa paligid niya, anuman ang kanilang estado sa buhay. Madalas siyang bumisita kay Marco, at hindi nagtagal, nagkaroon sila ng mas malalim na pagkakaibigan.

Ang kanilang pagkakaibigan ay nauwi sa pagmamahalan. Sa kabila ng kanilang magkaibang estado sa buhay, pinatunayan nilang ang tunay na pagmamahal ay hindi nasusukat sa yaman o posisyon. Sa tulong ni Cassandra, nakapagpatayo si Marco ng sarili niyang negosyo sa paggawa ng mga muwebles, habang si Cassandra naman ay natutong mamuhay nang simple at masaya.

Wakas

Ang kwento nina Cassandra at Marco ay isang paalala na ang tunay na halaga ng tao ay hindi nakikita sa panlabas na anyo o estado sa buhay. Sa kabila ng kanilang magkaibang mundo, nanaig ang kabutihan at pagmamahal. Sa huli, ang trahedya ng bagyo ay naging daan upang magbukas ang kanilang mga mata sa tunay na kahulugan ng buhay—ang pagpapakumbaba, pagtulong sa kapwa, at ang pag-ibig na walang pinipiling estado.

.