HAGULHOL SA ENTABLADO! Eat Bulaga Star Rouelle Cariño, NAPA-IYAK SA SOBRANG KALIGAYAHAN MATAPOS TANGHALING Best New Male Artist sa Aliw Awards 2025

Hindi inaasahan, hindi napaghandaan, at lalong hindi napigilan—luha ng tagumpay ang umagos sa entablado ng Aliw Awards 2025 nang iproklama si Rouelle Cariño, isa sa pinakabagong bituin ng Eat Bulaga, bilang Best New Male Artist. Sa isang gabing puno ng bituin, palakpakan, at engrandeng pagtatanghal, ang pinakatumatak na eksena ay hindi isang kanta o sayaw—kundi ang isang binatang tuluyang bumigay sa emosyon matapos marinig ang pangalang magbabago sa kanyang buhay.

Sa sandaling binigkas ang kanyang pangalan, tila huminto ang oras. Makikita sa mukha ni Rouelle ang pagkagulat, paniniwala, at biglaang pag-alon ng damdamin. Ang mga mata niyang kanina’y puno ng kaba ay napalitan ng luha, at bago pa man siya makatayo nang tuluyan, ramdam na ng buong venue ang bigat at lalim ng kanyang pinagdaanan. Hindi iyon luha ng pagod—iyon ay luha ng pangarap na natupad.

Bago pa man marating ni Rouelle ang entabladong iyon, isa muna siyang simpleng nangangarap. Hindi siya ipinanganak sa spotlight, hindi rin agad binuksan para sa kanya ang mga pinto ng tagumpay. Tulad ng maraming kabataang Pilipino, nagsimula siya sa mga maliit na pagkakataon—auditions na minsang nabigo, mga araw na puno ng pagdududa, at mga gabing tinatanong niya ang sarili kung tama ba ang landas na tinatahak niya. Ngunit sa kabila ng lahat, hindi siya sumuko.

Ang Eat Bulaga ang naging turning point ng kanyang karera. Sa una, isa lamang siyang bagong mukha—isang batang puno ng potensyal ngunit kailangan pang patunayan ang sarili. Unti-unti, napansin ng mga manonood ang kanyang talento, disiplina, at pagiging totoo sa sarili. Hindi siya pilit, hindi siya pa-impress—si Rouelle ay simpleng nagpakita ng kung sino siya, at doon nagsimulang mahalin ng masa.

Sa bawat performance niya sa Eat Bulaga, makikita ang dedikasyon. Hindi lamang siya kumakanta o sumasayaw—ibinubuhos niya ang kanyang kwento. Ramdam ng audience ang emosyon sa bawat galaw at tono ng kanyang boses. Kaya naman hindi na nakapagtataka na unti-unti siyang naging paborito ng marami, lalo na ng mga manonood na nakakakita ng sarili nilang pangarap sa kanyang mga mata.

Kaya nang dumating ang gabi ng Aliw Awards 2025, hindi man siya ang inaasahang manalo ng karamihan, may kakaibang kaba at pag-asa sa kanyang puso. Sa backstage, tahimik siyang nakaupo, hawak ang maliit na rosaryo, paulit-ulit na humihinga nang malalim. Hindi niya inaasahan ang anumang tropeo—ang tanging hiling niya raw ay maipagpatuloy ang trabahong mahal niya.

Ngunit may ibang plano ang tadhana. Nang ianunsyo ang Best New Male Artist, at banggitin ang pangalang Rouelle Cariño, sabay-sabay ang palakpakan at hiyawan. Ang mga kasamahan niya sa industriya ay tumayo, ang ilang host ay napangiti, at ang mga mata ng audience ay nakatutok sa isang binatang halos hindi makalakad sa sobrang emosyon.

Pag-akyat niya sa entablado, hindi niya agad nagawang magsalita. Nanginginig ang kanyang kamay habang tinatanggap ang tropeo. Sa ilang segundo ng katahimikan, umalingawngaw ang palakpakan—parang sinasabing, “Karapat-dapat ka.” At doon na tuluyang bumuhos ang luha. Hindi niya tinakpan. Hindi niya itinago. Hinayaan niyang makita ng lahat ang isang taong nagpapasalamat sa bawat hakbang na nagdala sa kanya roon.

Sa kanyang talumpati, halos putol-putol ang mga salita dahil sa iyak. Nagpasalamat siya sa Diyos, sa kanyang pamilya, at sa Eat Bulaga na nagbigay sa kanya ng tiwala. Inalala niya ang mga panahong muntik na siyang sumuko, at kung paanong ang suporta ng mga taong naniniwala sa kanya ang naging dahilan kung bakit siya nagpatuloy. Ang bawat pangungusap ay sinamahan ng palakpakan—isang patunay na ang kanyang kwento ay tumatagos sa puso ng marami.

Isa sa mga pinakatumatak na sinabi ni Rouelle ay ang linyang, “Para po ito sa lahat ng nangangarap na akala nila huli na ang lahat.” Sa isang iglap, ang entablado ng Aliw Awards ay naging simbolo ng pag-asa. Maraming kabataan sa audience ang napaluha, dahil sa kanyang simpleng ngunit makapangyarihang mensahe—na walang oras ang pangarap, at walang maliit na simula kung may determinasyon.

Matapos ang seremonya, mabilis na kumalat sa social media ang video ng kanyang pag-iyak. Sa loob lamang ng ilang oras, trending na ang kanyang pangalan. Ang mga netizen ay nagbahagi ng papuri, paghanga, at suporta. Marami ang nagsabing bihira na sa panahon ngayon ang makakita ng artistang tunay ang emosyon at hindi takot ipakita ang kahinaan. Para sa kanila, si Rouelle ay hindi lamang Best New Male Artist—isa siyang inspirasyon.

Ang Eat Bulaga family ay hindi rin nagpahuli sa pagbati. Sa mga panayam at post, ipinahayag ng kanyang mga kasamahan ang kanilang pagmamalaki. Ayon sa kanila, matagal na nilang nakikita ang potensyal ni Rouelle—ang sipag, kababaang-loob, at respeto niya sa trabaho. Ang kanyang panalo ay hindi raw sorpresa, kundi isang matagal nang hinihintay na pagkilala.

Para kay Rouelle, ang tropeong iyon ay hindi lamang simbolo ng tagumpay, kundi paalala ng responsibilidad. Sa mga sumunod na panayam, sinabi niyang mas lalo siyang magsisikap, mas lalo niyang pahahalagahan ang tiwalang ibinigay sa kanya ng publiko. Hindi raw siya titigil sa pagkatuto, at patuloy niyang dadalhin ang kwento ng isang simpleng batang nangangarap sa bawat entabladong kanyang aakyatin.

Sa mas malalim na pagtingin, ang pagkilala kay Rouelle Cariño sa Aliw Awards 2025 ay hindi lamang tagumpay ng isang indibidwal. Ito ay tagumpay ng isang sistemang nagbibigay pagkakataon sa bagong talento, at ng isang programang tulad ng Eat Bulaga na patuloy na nagiging tahanan ng mga pangarap. Sa gitna ng mabilis na pagbabago ng industriya, ang kwento ni Rouelle ay patunay na may puwang pa rin para sa mga artistang may puso at paninindigan.

Habang patuloy na umaangat ang kanyang karera, isang bagay ang malinaw: hindi malilimutan ng publiko ang gabing iyon. Ang luha ni Rouelle sa entablado ng Aliw Awards ay naging simbolo ng tagumpay na hindi minadali, hindi dinaya, at hindi ipinilit. Isa itong tagumpay na pinaghirapan, pinagdasalan, at pinaniwalaan.

At sa bawat beses na babanggitin ang pangalang Rouelle Cariño, maaalala ng marami ang isang batang umiyak sa entablado—hindi dahil sa lungkot, kundi dahil sa kaligayahang minsang inakala niyang imposible. Isang paalala na ang tunay na panalo ay hindi lamang tropeo, kundi ang kwentong binuo mo bago mo ito hawakan.