🔥PART 2 –Una, ang aroganteng pulis nanakit sa babaeng tagapulot; di niya alam na isang nakatagong intel ito!!

Kabanata: Ang Gabing Nagbukas ng Lihim

Naiwan si PO2 Ramiro Dacquel sa gitna ng kalsada, nanginginig at tila nanlalamig, kahit pa humid ang hangin ng lungsod. Sa unang pagkakataon sa mahabang taon niya bilang abusadong pulis, naramdaman niya ang totoong takot—hindi dahil may baril na nakatutok sa kanya, kundi dahil sa titig ng isang babaeng inaakala niyang mahina, maralita, at walang laban.

Ngayon lang niya naramdaman na may tumatakbong imbestigasyon sa likod ng mga aninong hindi niya kita.

At siya mismo ang target.

Habang nakatitig sa tumatabong SUV na dinala si Lira, unti-unting lumubog ang sikmura niya.

“Paano ako nasama sa listahan? Sino ang nag-report? Sino pa ang kasabwat nila?”

Ang mga tanong ay sunod-sunod, walang pahinga, tila kumakagat sa loob ng kaniyang ulo.

Ang Tawag na Nagpayanig sa Gabi

Hindi pa siya nakakahakbang, biglang tumunog ang kanyang pangalawang cellphone—hindi ang pang-opisina, kundi ang ginagamit niya sa mga transaction na hindi dapat nalalaman ng presinto.

“Ram, anong kalokohan ’to?”
Boses ng kanyang padrino—si Kap Jason Belarmino, isang pulitikong may kapangyarihang kayang magpaarangkada ng kahit anong kaso… o magpatahimik ng kahit sinong pulis.

“Boss… na-intercept ako,” nauutal niyang sagot.
“What do you mean intercepted? Saan ka ba sumabit?!”

“Y-yung babae… ’yung tagapulot…”

“Anong babae?”

“Hindi pala siya tagapulot. Intel siya. High-level. May team pa na nag-pick up sa kanya.”

Tahimik sa kabilang linya.

Isang nakabibinging katahimikan.

At biglang…

“ANONG. SINABI. MO?”

Napalunok si Ramiro.
Hindi niya na maalala kung kailan siya huling pinagalitan ng padrino, pero ngayon ay parang gusto siyang lunukin ng lupa.

“Boss, hindi ko alam. Bigla na lang—”

Tuuut. Tuuut. Tuuut.

Binaba ng padrino.

At doon nagsimulang magpintig ang kaba sa dibdib niya.

Ang Opisina ng Kadiliman

Samantala, sa loob ng SUV kung saan nakaupo si Lira, tahimik ngunit puno ng tensyon ang hangin.

Isa sa mga operatiba ang tumingin sa kanya sa rearview mirror.

“Ma’am, bakit hindi po natin agad inaresto? Bakit pinakawalan n’yo pa?”

Hindi agad sumagot si Lira. Sa halip, tiningnan niya ang maliit na sugat sa kanyang braso—ang marka ng baton na ibinagsak sa kanya ni Ramiro. Hindi siya nasaktan sa sakit… kundi sa katotohanang lumalala ang korapsyon sa hanay ng mga taong dapat nagpoprotekta.

Maya-maya, marahan siyang ngumiti—hindi masaya, kundi alam na alam ang ginagawa.

“Kahit wala siyang alam,” wika niya, “may kinakatakutan siya. At iyon ang susi natin.”

“Kap Jason?” tanong ng operative.

Tumango si Lira.
“Hindi lang siya basta padrino. Siya ang nexus ng iligal na operasyon na hinahanap natin. At hindi tayo makakalapit sa kanya nang hindi umaalulong ang lahat ng bantay niya.”

“Gagamitin natin si Ramiro.”

“Bingo.”

Gunaw ang Mundo ni Ramiro

Pagdating ni Ramiro sa presinto, sinalubong siya ng mga kasamahan. Pero hindi na niya kayang ngumiti. Hindi na niya kayang magyabang. Para siyang multo.

“Hoy, Ram! Ba’t parang nanlumo ka?”
“May nakaaway ka bang tambay?”
“Namumutla ka, pre. May nasaksihan ka bang masama?”

Hindi siya kumibo.

Dumiretso siya sa locker room at umupo sa sahig, hawak ang ulo, nag-iisip.

At doon, habang pawis na pawis at nanginginig, may dumating na mensahe sa kanyang personal phone.

Unknown number.
Walang pangalan.
Isang video file.

VIDEO:

Si Ramiro, sinisipa ang sako ni Lira.

Si Ramiro, hinihila ang babae.

Si Ramiro, humahampas ng baton.

At nang tumama ang ilaw ng poste, kita ang mukha niyang puno ng yabang, galit, at abuso.

Humigpit ang dibdib niya.

At kasunod noon ay isang text:

“This is just the beginning.
You are now under watch.
Follow instructions.
Or your padrino cannot save you.”

Kasunod ang isang pang text message:

“From LIRA.”

Nalaglag ang cellphone mula sa kamay niya.

Ang Shadow Council

Sa kabilang dulo ng lungsod, sa isang lumang gusaling mukhang ordinaryo pero pinapasok lang ng piling tao, naroon si Lira sa loob ng isang meeting room na malamig at puno ng mga electronic display.

May tatlong senior agents na naroon. Lahat formal, tahimik, at ang presensiya ay mabigat.

“Agent Lira,” wika ng chief, “hindi namin inasahan na iko-compromise mo ang sarili mo nang ganyan.”

Sumagot siya nang diretso.

“Kailangan kong makita kung hanggang saan ang lakas ng padrino niya. At kailangan kong patunayan kung gaano kalalim ang koneksyon ng pulis na ’yon sa sindikatong binubuo nila.”

“Nakuha mo ba ang primary objective?”

“Partially,” sagot ni Lira.
“Pero kailangan ko nang umpisahan ang Phase 2. At para doon… kailangan ko siyang kontrolado.”

“Ramiro?”

“Hindi niya alam ang dapat niyang katakutan,” sagot ni Lira.
“Pero malalaman niya.”

Ang Unang Utos

Kinabukasan, habang si Ramiro ay nakaduty, may natanggap siyang mensahe.

Isa lang.

Isang linya.

“May susundin kang tao ngayong gabi. Alone. Huwag magpapakita. Huwag gagalaw hanggang walang utos.”

Kasunod ang GPS location.

Nang makita niya ang address, halos mabunot ang hininga niya sa kaba.

Warehouse ng mga tauhan ni Kap Jason Belarmino.

“Diyos ko…” bulong niya.

“Anong pinasok ko?”

Wala siyang pagpipilian. Kung hindi siya sumunod, lalabas ang video. Mawawala ang trabaho niya. Makukulong siya. At hindi lang siya—pati pamilya niya ay mapapahamak.

Kaya kahit nanginginig, sumunod siya.

Sa Dilim ng Warehouse

Pagsapit ng 1:00 AM, dumating siya sa warehouse. Tahimik, walang tao, walang trapiko.

Nagtago siya sa likod ng lumang kontainer.

At doon, dumating ang isang SUV.

Bumukas ang pinto.

Lumabas si Kap Jason Belarmino mismo.
Kasama ang tatlong tauhan.

Hindi makapaniwala si Ramiro.
Ano ang ginagawa ng padrino niya dito nang walang bodyguard convoy? Bakit mukhang seryoso?

Naglalakad sila papasok sa loob dala ang isang metal briefcase.

Sumunod siya nang tahimik—at doon narinig niya ang usapan.

“Sigurado ba ’to, Kap?”
“Kailangan nating itago ang lahat ng kopya. Hindi pwedeng may makahawak niyan.”
“At ’yung pulis na ’yon?”
“Pag nagkamali pa siya nang isang beses… tatapusin ko.”

Parang nalaglag ang bituka ni Ramiro.

Siya ang tinutukoy.

At bago pa siya makagalaw—

Bip.

Isang text message ulit.

“GOOD.
Now you know what they plan.
Follow the next instructions.
Do not fail.”

At sa kabilang dulo ng kalsada, naglakad mula sa dilim ang babaeng hindi niya inakalang makikita niya ulit.

Si Lira.

Ngunit ngayon, wala siyang suot na lumang damit.

Naka-tactical jacket siya, naka-earpiece, at may hawak na encrypted tablet.

Lumapit siya kay Ramiro… dahan-dahan… hanggang halos isang dangkal lamang ang pagitan nila.

At bulong niya:

“Simula ngayong gabi… tayo na ang magkakampi.”

Kabanata: Ang Pagkagising ng Bagong Realidad

Hindi pa rin makapaniwala si PO2 Ramiro Dacquel na naroon sa harap niya si Lira—hindi na ang babaeng tagapulot na hinampas niya kagabi, kundi isang buong-buong intelligence officer na may awtoridad, pwersa, at posisyon na kayang gumiba ng karera at buhay ng sinuman, kasama na niya mismo.

Ang lamig ng hangin sa paligid ng warehouse ay walang sinabi kumpara sa lamig sa dibdib niya habang nakatitig sa babaeng halos sinira niya kagabi.

Pero ngayon…

Siya ang kailangan niyang sundin.

At hindi iyon opsyon.
Kundi sentensiya.

Ang Plano sa Dilim

“Listen carefully,” mahinang sabi ni Lira habang nakasilip sa loob ng warehouse. “Hindi pa nila alam na sinusundan sila. At hindi niyo gustong malaman nila.”

Napalunok si Ramiro, kumakabog ang dibdib.
“A-anong kailangan ko gawin?”

Tumingin si Lira sa kanya—isang tingin na hindi galit, hindi rin awa. Kundi pagsusukat. Pagbasa. Pag-aaral sa isang taong hindi niya lubos na pinagkakatiwalaan.

“Hindi ka sigurado kung kakampi mo ako,” bulong ni Lira, “pero sigurado akong takot ka sa kanila.”

Hindi nakasagot si Ramiro.

“Kung gusto mong mabuhay,” dagdag niya, “mas matakot ka sa akin.”

Hindi threat—kundi totoo.

Ang Laman ng Maletas

Sa loob ng warehouse, tanaw nila si Kap Jason at ang tatlo niyang tauhan na binubuksan ang metal briefcase.

Tatlong pulgada ang kapal ng folder.

Nakasulat:

“CASE: MANTIKAS”
“CONFIDENTIAL — GOVERNMENT COLLUSION”

Nanlaki ang mata ni Lira.

Ito na ‘yon. Hanap namin sa loob ng tatlong taon.

“Lira?” tanong ng isang operative sa earpiece niya.

“Confirmed,” bulong niya. “Nahanap ko na. Nasa kamay ni Belarmino ang entire document.”

Ramiro, nanginginig, nagtanong:
“Andiyan ba… pangalan ko diyan?”

Hindi tumingin si Lira pero alam niyang takot na takot ang lalaki.

“At least tatlong pahina siguro,” sagot niya. “Pero puwede pa nating linisin.”

Napalakas ang paghinga ni Ramiro.
Parang binagsakan ng bato ang dibdib.

Ang Lihim na Pag-record

“Ramiro,” mahinang utos ni Lira, “kunin mo ‘tong microcam.”

Iniabot niya ang isang maliit na cylindrical device—hindi mas malaki sa ballpen tip.

“A-ako? Papasok ako doon? Ma’am, papatayin nila ako—”

“Exactly why you need to do it,” sagot ni Lira.
“Kailangang ikaw ang mag-record. Kapag pinasok ko ‘yan, malalaman nila. But you? Sanay silang naroon ka.”

“Pero—”

“Kapag nagtagumpay ka, may isa akong matatanggal sa record mo.”

Napatigil si Ramiro.

“Pero kapag pumalpak ka…”
Humigpit ang boses ni Lira.
“…tatapusin nila ang buhay mo bago pa makatawag ng backup.”

Mas lalo siyang natakot.

Pero wala na siyang ibang pagpipilian.

Ang Delikadong Misyon

Habang naglalakad pabalik sa warehouse, pakiramdam ni Ramiro ay lalong bumibigat ang bawat hakbang. Parang lumulubog ang tsinelas niya sa semento.

Sa pintuan pa lang, narinig niya ang boses ni Kap Jason.

“Ram! Ikaw pala. Anong ginagawa mo rito?”

Kahit nanginginig, pilit niyang inangat ang balikat. “Boss, nagpa-patrol lang—”

“Alas-una ng umaga? Sa lugar ko?”
Tumingin si Kap Jason sa kanya nang mariin.

“Ikaw ba ang sinusundan?”

Nanlaki ang mata ni Ramiro.

“Hindi, Boss! Hindi!”
Kumakabog ang dibdib niya. “Walang sumusunod sa inyo. Nag-check lang ako rito. Routine lang.”

Tumingin ang kapitan sa mga tauhan.

Tahimik.

Delikadong katahimikan.

Pero sa wakas, tumingin ito sa kanya at ngumiti—yung ngiting may halong sakit at banta.

“Good. Kung malalaman kong may nag-mamanman sa akin… ikaw ang una kong tatapusin.”

Napalunok si Ramiro.
Kailangan niyang mailagay ang microcam.

At sa isang iglap, habang lumalapit sa mesa, kunwari’y nag-aayos ng flashlight, mabilis niyang ikinabit ang microcam sa ilalim ng table—isang galaw na halos hindi halata.

Pagkatapos ay nagpaalam siya ng maikli.

“Boss, balik lang ako sa labas. May nakita akong anino sa kalsada.”

“Good. Ingat ka,” sagot ni Kap Jason.
“At kung may makita kang kahit sino—putulin mo agad ang dila bago magsalita.”

Hindi pa man siya nakakalayo, tumunog ang earpiece niya.

“Nice job,” bulong ni Lira.
“Tuloy ang signal. I-record natin lahat.”

Nabunyag ang Tunay na Plano ni Belarmino

Habang nakasilong sa dilim, pinapanood nina Lira at Ramiro ang real-time feed mula sa microcam.

Nagsalita si Kap Jason:

“Simula bukas, ililipat natin ang operasyon sa kabilang pier. Dumami ang presensya ng intel dito. Hindi ligtas. Ilabas ang mga pangalan ng pulis na kakampi natin.”

Binuksan ang isa pang folder.

PULIS NA NAKALISTA:
– PO2 Ramiro Dacquel
– SPO2 Hilario
– SPO1 Mendoza
– Patrolman Silvestre
– 8 pang hindi kilalang pangalan

Tumigil ang paghinga ni Ramiro.
Ito na ang katibayan—totoo ang lahat. Sangkot siya… kahati sa isang sindikatong hindi niya alam na mas malalim pa pala.

Para siyang sinaksak ng sampung kutsilyo nang bigla niyang narinig ang susunod na linya:

“Gamitin natin sila bilang pangharang. Kapag may operasyon ang intel… sila ang unang isusubo.”

Nanlaki ang mata ni Ramiro.
Siya ang gagawing pambala?

Ang Pagputok ng Galit

Hindi na napigilan ni Ramiro ang emosyon.

“Tang ina nila! Ginawa nila kaming kalasag? Kami ang unang ipapapatay nila kapag pumalpak?!”

Tumingin si Lira sa kanya.

“Ramiro, siya ang padrino mo. Hindi mo ba nakita mula sa umpisa?”

“Hindi ko… alam…”
Napaupo si Ramiro sa sahig, hawak ang buhok, halos maluha.
“Galit sila sa amin kapag hindi kami sumusunod, pero kapag sumunod naman… kami rin ang itatapon?”

“Welcome to corruption,” malamig na sabi ni Lira.
“Walang loyalty. Wala ring pamilya. Ginagamit lang nila kayo.”

Napatingin si Ramiro sa kanya—ngayon ay hindi bilang kaaway, kundi bilang tanging taong nagbigay sa kanya ng malinaw na katotohanan.

At sa unang pagkakataon…
nakatagpo ng lakas ng loob si Ramiro.

Tumingin siya kay Lira.

“Ano ang kailangan kong gawin?”