Una, ang aroganteng pulis nanakit sa babaeng tagapulot; di niya alam na isang nakatagong intel ito!!

Isang Kuwentong Puno ng Lihim, Kapangyarihan, at Pagbabalik ng Hustisya

Sa madilim na kanto ng Barangay San Guillermo, kung saan ang ilaw ng poste ay tirik ngunit mahina, naroon ang babaeng kilala lamang sa palayaw na Lira, isang payak na tagapulot ng plastik, karton, at kahit anong puwedeng ipagbili sa junk shop upang mabuhay ang matandang amang may sakit. Ang pagkilos niya ay mabilis ngunit tahimik, sanay sa hirap, sanay sa tingin ng lipunang sa kanya’y umiilag. Ngunit ngayong gabi, may nakatingin sa kanya—hindi mata ng isang magnanakaw, kundi mata ng kapangyarihan, galit, at pagmamaliit.

Si PO2 Ramiro Dacquel, isang pulis na kilala sa presinto bilang “Hari ng Yabang,” ay nagpapalipat-lipat ng beat patrol sa kahabaan ng kalsada. Marami nang reklamo laban sa kanya—pang-aabuso, pananakot, lagay, at maling hinala—ngunit sa tuwing may magsusumbong, mysteriously ay biglang nawawala ang mga reports. Ang dahilan? May padrino siya sa itaas. Kaya ngayong nakita niya ang isang babaeng tagapulot na tila nagtatago ng sako sa tuhod, agad umusbong ang pagmamataas niya.

Lumapit siya, hawak ang baton, at buong yabang na sumigaw, “Hoy! Anong ginagawa mo diyan? Nagnanakaw ka na naman ng gamit ng tao, ano? Halika rito!”

Napatigil si Lira ngunit nanatiling kalmado. Hindi siya tumingala, bilang tanda ng pagpapakumbaba, ngunit hindi rin siya umatras. “Sir, basura lang po ang kinukuha ko. Pampagamot lang po ni Papa…”

Ngunit bago pa niya matapos ang salita, mabilis na sinipa ni Ramiro ang sako at tumilapon ang laman. Napahawak si Lira sa braso nang hawakan siya ng pulis at pilit na itinatayo. “’Wag kang angal! Nakita kitang may tinatago. Huwag mo akong lokohin. Pwede kitang ikulong sa isang iglap.”

Tumama ang baton sa balikat niya. Isang malakas na hampas. Isa pa. At isa pa.

Ngunit hindi umiiyak si Lira. At doon nagulat si Ramiro.

Imbes na matakot, imbes na pagsumikapan tumakbo, nakatingin lamang si Lira sa kanya. Diretso. Malalim. Hindi galit—kundi parang sinusukat siya.

At doon nagsimula ang pagkabagabag ng pulis.

Hindi niya alam na ang babaeng inaakala niyang isang maralitang tagapulot lamang ay hindi isang ordinaryong babae. Hindi alam ni Ramiro na ang babaeng hinampas niya ay isang taong sinanay na takpan ang sakit, panatilihin ang emosyon, at basahin ang kilos ng kaaway.

Hindi niya alam na si Lira ay isang nakatagong intelligence operative ng isang covert division ng National Intelligence Service, naka-assign sa undercover mission na hindi pa handang ilantad.

At ang gabing ito ay magiging simula ng pinakamalaking pagkakamali ng kanyang buhay.

Hindi pa man lumilipas ang ilang segundo matapos siyang saktan, may kakaibang katahimikan sa pagitan ni Lira at PO2 Ramiro. Wala siyang ipinakitang takot, wala ring reklamo—isang bagay na lalo pang nagpa-istrikto ng mukha ng pulis.

“Bakit ganyan ka makatingin?” singhal ni Ramiro.
“Hindi ba dapat umiiyak ka? Dugo-dugoan ka na nga, may gana ka pang tumitig?”

Ngunit hindi sumagot si Lira. Sa halip, tumuwid siya ng tayo, marahan lang, na tila wala siyang natanggap na hampas. At doon unang kinabahan ang pulis.

Misteryosong Tawag

Nagvibrate ang lumang cellphone ni Lira sa bulsa. Kinuha niya iyon, sinagot, at tumalikod nang bahagya, tila hindi naapektuhan ng karahasang nangyari.

“Target contacted. Confirming identity,” mahina at propesyunal niyang sinabi sa nagsalita sa kabilang linya.

Nanlaki ang mga mata ni Ramiro.

Target?
Identity?

Sino ang kausap ng babaeng ito?

Biglang sumiksik sa utak ng pulis ang mga posibleng sagot. Hindi kaya isa itong drug courier? Asset ng sindikato? Impormasyon? O mas malala—polis din?

“Hoy!” sigaw niya sabay hatak sa braso ni Lira. “Kanino ka tumatawag? Sino ka ba talaga?”

Doon unang nagsalubong ang tingin nilang dalawa nang may totoong tensyon.

Buong lamig na sinabi ni Lira:
“May kinalaman ka sa iniimbestigahan ko. Kaya huwag kang masyadong maingay.”

Gulantang si Ramiro

Tila biglang napako sa kinatatayuan si Ramiro. Hindi niya alam kung bakit, pero para bang may bigat sa hangin. Isang presensiyang hindi niya maipaliwanag. Hindi ito tingin ng isang pulubi. Hindi ito tingin ng isang mahina.

Ito ay tingin ng isang taong mas sanay sa panganib kaysa sa kanya.

“Ikaw…” nauutal niyang tanong, “anong… trabaho mo ba talaga?”

Hindi pa man nakakasagot si Lira, isang sasakyang SUV ang huminto sa kabilang kanto. Wala itong plaka. Pormal ang mga taong bumaba—kalalaking naka-itim, may ear piece, at mabilis na pumaligid na parang sanay sa high-risk environment.

Tumingin ang isa sa kanila kay Lira at marahan siyang tumango.
“Ma’am, narito na po kami para sa inyo.”

Ma’am.

Ang salitang iyon ay parang sumaksak sa utak ni Ramiro. Sino ba ang tawag na “Ma’am” ng mga lalaking halatang trained, armado, at may ranggo sa operasyon?

Ang Pagbabago ng Hangin

Lumapit ang isa pang operative at tumingin kay Ramiro na parang sinusukat siya mula ulo hanggang paa. “Ikaw ba ang nanakit sa kanya?”

Hindi nakasagot si Ramiro. Para siyang binuhusan ng malamig na tubig.

Hindi niya inakalang ang babaeng minamaliit niya ay may ganitong klaseng proteksyon.

Si Lira mismo ang sumagot.

“Huwag n’yo siyang galawin.”
Napatingin sa kanya ang lahat, pati si Ramiro.

“I have my reasons,” dugtong niya.
“At kailangan ko siyang buhay sa susunod na bahagi ng imbestigasyon.”

Imbestigasyon?

Lalo tuloy nahilo ang pulis.
Ano bang kinasasangkutan niya?

Nagpahayag si Lira

Humakbang si Lira palapit sa kanya. Wala na ang kahinhinan ng isang tagapulot. Ang natira ay awtoridad, sanay sa komando, at walang bahid ng takot.

“Ramiro Dacquel,” marahan niyang sabi, “tatlong buwan ka nang nasa listahan namin.”

“Listahan? Anong listahan?”

“The internal corruption watchlist.”

Parang binagsakan ng cemento ang dibdib ng pulis.

“May mga report ka ng pambabastos, pangongotong, pamimilit, at pakikipagsanib sa mga pulitikong gumagamit ng mga pulis para sa personal na operasyon. Ilang buwan na naming sinusundan ang kilos mo.”

“Hindi totoo ’yan—”

“Totoo,” sabat ni Lira.
“At may ebidensiya kami. At ikaw mismo ang nagbigay ng dagdag ngayong gabi.”

Tinuro ni Lira ang CCTV sa poste, at ang body cam na nakapulupot pala sa kaniyang sako—hindi niya ito napansin kanina.

“Hindi mo alam… sinadya kong makasalubong ka.”

Bumagsak ang Mundo ni Ramiro

Unti-unting nanlumo ang pulis. Hindi siya makahinga sa bigat ng katotohanan.

“Hindi ako tagapulot lamang,” diretsong sabi ni Lira.
“Isa akong underdeep intel. Hindi mo ako kailanman mabibiktima.”

Ang mga operatiba sa paligid ay naghandang arestuhin ang pulis, ngunit tinaas ni Lira ang kamay upang pigilan sila.

“Hindi pa ngayon,” aniya.
“May mas malaki pa tayong hahabulin. At kailangan ko siyang masundan.”

Huling Babala

Lumapit siya, halos isang dangkal ang layo sa mukha ng pulis.

“Ramiro… simula ngayong gabi, hindi ka na lamang pulis na arogante. Ikaw na ang susunod na piraso sa puzzle ng sindikatong gusto naming gibain.”

At bago pa tuluyang makapagsalita ang pulis, sumakay si Lira sa SUV at sinara ang pinto.

Umalis ang sasakyan—iniwan si Ramiro sa gitna ng kalsada, nanginginig, at hindi alam kung paano niya magagawang iligtas ang sarili sa unos na paparating.