Team Philippines, humakot ng kabuuang labing tatlong medalya sa unang araw ng SEAG sa Thailand

Isang eksplosibong simula ang ipinamalas ng Team Philippines sa pagbubukas ng 33rd Southeast Asian Games sa Chiang Mai, Thailand matapos nilang makapag-uwi ng kabuuang labing tatlong medalya sa unang araw pa lamang ng kompetisyon. Ikinabigla at ikinatuwa ito ng buong sambayanang Pilipino sapagkat bihira sa kasaysayan ng SEA Games na magkaroon ng ganito kalakas at kahanga-hangang opening day performance ang delegasyon ng Pilipinas, partikular sa isang taon kung saan marami ang nagdududa kung magiging kompetitibo pa rin ba ang pambansang koponan. Sa sandaling inanunsyo ng organizing committee ang medal tally, humiyaw ang mga Pilipinong nanonood sa venue at maging yaong nasa mga tahanan, dahil ang Pilipinas ay pumwesto agad sa top 3 sa standing, isang indikasyong posibleng maging pinaka-matinding kampanya ito ng bansa sa loob ng mahigit isang dekada.

Sa pagbusisi ng mga sports analysts, malinaw na ang tagumpay na ito ay hindi aksidente, hindi tsamba, at lalong hindi minadali. Ito ay resulta ng dalawang taong pagre-rebuild, pagproseso, at pag-aayos ng grassroots programs, kasama na ang pagdadagdag ng international training camps at pag-upgrade ng sports science support ng bawat atleta. Ang opening day medals ng Pilipinas ay nanggaling sa iba’t ibang larangan—swimming, taekwondo, athletics, wushu, cycling, at weightlifting—na nagpapakita na hindi lamang iisang sport ang malakas, kundi buong delegasyon na ang umaangat. Ang pagkakahakot ng tatlong gold, limang silver, at limang bronze medals ay nagbibigay ng malinaw na mensahe na ang Pilipinas ay hindi turista sa SEA Games; isa itong bansang handang lumaban at magpakitang-gilas.

Pinakamatunog sa unang araw ang pagwalis ng dalawang gintong medalya sa swimming courtesy ng magkaibang atleta mula sa Luzon at Visayas. Ang 21-anyos na si Rika Salcedo mula sa La Union ang nagbigay ng unang ginto ng bansa sa women’s 100-meter backstroke matapos talunin ang defending champion mula sa Vietnam. Sa unang lap pa lamang ay lumamang siya, at sa huling 20 meters ay lalong bumilis ang kanyang stroke na tila may apoy ang bawat kalusong niya sa tubig. Maraming manonood ang nagsabing iyon na marahil ang pinakamagandang backstroke execution na nakita nila mula sa isang Pilipino sa SEA Games history. Habang ang pangalawang ginto ay mula kay Dustin Navarro, isang atleta mula Cebu, na nagpakitang-gilas sa men’s 400-meter freestyle kung saan sinira niya hindi lang ang national record kundi pati SEAG meet record. Hindi makapaniwala ang karamihan sa bilis ng pacing at precision na ipinakita niya—para bang ang laban ay scripted para sa kanyang tagumpay.

Samantala, sa taekwondo ay umani rin ng papuri ang tatlong atleta ng bansa. Ang gold medal sa women’s -53kg category ay nakuha ni Amara Dionisio, na kilala sa pambihirang bilis ng roundhouse kicks at matalinong defensive timing. Ang kanyang panalo ay dumaan sa napakahabang laban at nagwakas sa isang huling segundo na turning kick na nagdagdag ng tatlong puntos, dahilan upang siya ang magwagi laban sa Thai opponent sa mismong home court nito. Bukod sa ginto, dalawang silver medals din ang nakuha ng men’s at women’s poomsae team na nagtanghal ng synchronized performance na kinamanghaan ng maraming hurado. Ayon sa kanila, ang Pilipinas ay nasa tamang direksyon sa taekwondo—hindi lamang bilang competitor kundi bilang contender para sa overall dominance sa susunod na taon.

Hindi rin nagpahuli ang athletics sa pag-ambag ng tatlong medalya sa tally. Ang silver medal mula kay Leonard Manalo sa men’s 10,000-meter run ay nagpakita ng pambihirang tibay dahil tumakbo siya na may strained calf muscle at halos hindi tumigil sa pagdaing, ngunit ipinagpatuloy ang laban hanggang sa huling ikot. Ang bronze medal naman mula sa women’s long jump athlete na si Daphne Esguerra ay naging sorpresa dahil hindi siya kabilang sa favorites at dumating lang as an underdog, ngunit nagawa niyang talunin ang karamihang mas ranking na kalaban dahil sa kanyang huling talon kung saan nagpakita siya ng perfect extension at landing. Sa men’s hurdles naman ay isa pang bronze ang nakuha ni Jonrex Baluran na ilang segundo na lamang ay nangunguna sana, ngunit nadapa sa huling hurdle. Maraming manonood ang nalungkot para sa kanya sapagkat malinaw na may kapasidad siyang mag-gold, ngunit pinuri pa rin siya dahil kahit nadapa ay tumayo siya at tinapos ang laban, bagay na nagpasigaw ng “Pilipinas!” sa buong stadium.

Isang malaking bahagi ng medal haul ay mula rin sa wushu kung saan dalawang silver at isang bronze ang naidagdag ng national team. Ang silver medal ni Shania Cruz sa women’s taolu (changquan) ay naging kinahuhumalingan ng social media users dahil sa kanyang malinis na execution, magaan na footwork, at graceful transitions na para bang pinagsamang sining, disiplina, at athleticism. Naging trending siya dahil maraming nanonood ang nag-upload ng kanyang routine sa TikTok, kung saan milyon-milyon ang nanood sa loob lamang ng ilang oras. Samantala, ang bronze medal ng men’s sanda fighter na si Karl Yabut ay hindi na ikinagulat ng marami dahil kilala siya bilang isang matibay na mandirigma sa ring. Ngunit ang highlight ay ang silver medal sa mixed team taolu, kung saan nagpakitang-gilas ang apat na Pilipino sa sabayang galaw na punong-puno ng timing, vigor, at delikadong acrobatics; kung nagmintis kahit isa, maaaring bumagsak ang score, ngunit naging consistent sila mula simula hanggang huli.

Nagambag din ng medalya ang Philippine cycling team matapos masungkit ni Jayzelle Corpuz ang bronze medal sa downhill mountain biking women’s category. Isa itong nakakakabang event dahil ang trail ay puno ng matatarik na liko, bato, ugat, at mapanganib na incline. Maraming nadulas, maraming bumagsak, ngunit si Jayzelle ay nanatiling kalmado at kontrolado ang bawat pedal at brake. Lumabas siya mula sa huling kurbada na may kakaibang lakas at tinapos ang trail nang may oras na halos masira pa ang kanyang sariling personal record. Marami ang humanga dahil galing siyang injury at halos isang taon ding nag-rehab. Ang kanyang pagbabalik at medal finish ay nagbigay inspirasyon sa mga babaeng atleta na minsang napag-iiwanan sa extreme sports.

Isang malaking gulat naman ang hatid ng weightlifting team nang makuha nila ang unang medalya sa unang araw ng kompetisyon—isang bronze medal mula sa 19-anyos na si Irvin Calopez. Bagama’t hindi pa siya kilala at hindi pa nagkukumpitensiya sa international stage, ipinakita niyang kaya niyang makipagsabayan sa mga beteranong lifters mula Malaysia, Indonesia, at Vietnam. Sa huli ay kinapos siya sa clean and jerk attempt, ngunit ipinakita niyang may napakalaking potensiyal at kaya niyang maging susunod na pride ng Pilipinas sa weightlifting. Marami ang nagbansag sa kanya na “the next big thing” dahil sa edad niya, lakas niya, at disiplina niya.

Sa kabuuan, ang unang araw ng SEA Games ay nagmistulang selebrasyon ng lakas, puso, at determinasyon ng mga Pilipino. Nagdulot ito ng napakalawak na pag-asa sa bansa na maaaring maabot ng Pilipinas ang isa sa pinakamahusay na overall ranking sa kasaysayan ng SEA Games. Sa social media, biglang sumabog ang mga hashtags tulad ng #LakadPilipinas, #SEAG2025, at #ProudPinoy, kung saan ipinakita ng mga netizens ang kanilang suporta sa mga atleta. Marami ang nag-aalay ng dasal, pagmamahal, at encouraging messages, at may ilan pang nagsabing kahit hindi sila mahilig sa sports, napapasigaw sila sa tuwing may Pinoy na nananalo.

Pagdating sa loob ng delegation camp, ramdam na ramdam ang taas ng morale ng mga atleta. Ayon kay Team Philippines chef de mission Marissa Tolentino, ang unang araw ay malinaw na indikasyon na ang bagong training and development program ng Philippine Sports Commission ay epektibo, at ang investment sa international exposure at sports science ay hindi nauuwi sa wala. Sinabi niyang kung magpapatuloy ang momentum, may malaking posibilidad na makapagtala ang Pilipinas ng record-breaking medal count. Ngunit sa kabila nito, pinaalalahanan niya ang delegasyon na manatiling nakatutok, disiplina, at hindi magpapadala sa pressure ng maagang tagumpay.

Sa huling bahagi ng araw, nagsama-sama ang buong delegasyon para sa isang maikling program kung saan binati ng buong coaching staff ang mga medalist, ngunit pinaalalahanan din ang lahat na ang laban ay mahaba pa. Ang spirit ng Team Philippines ay hindi lamang nakikita sa mga kampante o tumatalon sa saya; nakikita rin ito sa mga atleta na natalo ngunit gumagawa ng plano para sa susunod na laban. Kahanga-hanga ang unity at camaraderie sa loob ng team, at maraming nagsasabing ito ang tunay na secret weapon ng Pilipinas—ang puso at ang pagkakaisa.

Sa huling pagsusuri, ang pag-uwi ng labing tatlong medalya sa unang araw ay hindi lamang numero; ito ay kwento ng muling pagbangon, ng pag-asa, at ng pangarap na mas mataas pa ang mararating ng Philippine sports. Ang tagumpay na ito ay hindi lamang para sa mga atleta; ito ay para sa bawat Pilipinong nangangarap, lumalaban, at tumatayo kahit gaano kahirap ang laban. Sa mga susunod pang araw ng SEA Games, tiyak na mas marami pang tagpo ng hirap, saya, luha, at tagumpay ang masisilayan—at sa bawat sandali, mananatiling nakataas ang bandila ng Pilipinas, nagliliyab at hindi kailanman susuko.