🔥PART 2 –PUSANG KALYE PUMASOK SA KWARTO NG BILYONARYONG COMATOSE… AT MAY HIMALANG NANGYARI

CHAPTER 2: Ang Pagmulat ng Bilyonaryo at ang Unang Tanong

Hindi agad nakatayo si Alessio. Nakapako ang tingin niya sa pintuan kung saan dumaan ang pusang iyon, hindi makapaniwala sa pagkagising niya mula sa coma. Ramdam niya ang bigat sa bawat kalamnan, na para bang ilang taon siyang natulog at hindi lamang buwan. Pero higit sa lahat, ramdam niya ang kakaibang lamig na parang may iniwang bakas ang presensya ng pusa. Hindi iyon malamig na temperatura ng ospital—kundi malamig na parang nagdaan sa silid ang isang espiritu.

Pinilit niyang kumilos. Dahan-dahan niyang ginalaw ang daliri, ang kamay, ang braso. At nang masiguro niyang kaya niyang itaas ang sarili, dahan-dahan niyang inangat ang kanyang ulo, humihinga ng malalim habang sinusubukang unawain ang nangyari. Walang kahit anong alaala sa pagbalik niya mula sa coma. Ang huli niyang natatandaan ay isang gabing napakadilim, isang aksidente na hindi niya maipaliwanag, at ang pakiramdam na may humila sa kanya pababa sa kawalan.

Pero bakit pusa?
Bakit isang pusang kalye ang parang nagbalik ng buhay niya?

Napahawak si Alessio sa dibdib niya kung saan dumantay ang ulo ng pusa. Hindi iyon sakit ang naramdaman niya—kundi init. Init na para bang may naiwan doon, tulad ng alaala ng paghilom at pagbalik. Napakalinaw sa kanya na hindi iyon panaginip. At mas malinaw pa na hindi iyon basta-bastang hayop.

Sa gitna ng kanyang pag-iisip, biglang bumukas ang pinto. Pumasok ang tatlong nurse na halos maibagsak ang hawak nilang medical chart nang makita siyang nakaupo at gising na gising.

“Sir Navarro! Oh my God—sir, gising na kayo?!” tarantang sigaw ng isa, halos hindi makapaniwala.

Nag-unahan sila sa paglapit. Agad na pinindot ng isa ang emergency alert, habang ang dalawa ay nagmamadaling nag-check ng kanyang blood pressure, heart rate, oxygen level at brain activity. Tumutunog ang lahat ng makina, at ang mga graph ay gumagalaw nang parang may bagong buhay.

“Sir, nakakarinig po ba kayo nang malinaw?”
“Sir, may nararamdaman po ba kayong hilo? Sakit sa dibdib? Pananakit ng ulo?”
“Sir, ilang buwan na po kayong naka-coma, kailangan naming—”

Itinaas ni Alessio ang kamay niya para patahimikin sila.

“Nasaan… ang pusa?”

Nagkatinginan ang mga nurse.
Para bang hindi nila maintindihan ang tanong.

“Sir? Alin pong pusa?” tanong ng isa.

“’Yung… pumasok dito,” sagot niya, ibinababa ang boses tulad ng pag-amin sa isang lihim. “Yung nagising sa akin.”

Napatitig ang mga nurse sa isa’t isa, nginitian siya nang may pag-aalangan.

“Sir, wala pong kahit anong hayop na makakapasok dito. Tier-4 ang security level ng wing na ito,” sagot ng head nurse.

“Impossible po iyon, sir,” dagdag ng isa. “Lahat ng pasilyo ay may biometric locks at CCTV. Kahit daga, hindi makakapasok dito.”

Pinikit ni Alessio ang mata.
Kung hindi nila nakita… ibig bang sabihin, siya lang?
Isa ba itong guni-guni?
O isang panaginip?

Pero hindi. Ramdam niya ang bigat ng balahibo sa dibdib. Ramdam niya ang init ng dila nitong dumampi sa kamay niya. Narinig niya ang paglapag ng mga paa nito. At higit sa lahat—ramdam niya ang bigat ng presensya nitong parang may dalang mensahe.

Pusa ba iyon?
O… hindi?

Habang abala ang mga nurse, dumating ang doktor, si Dr. Helena Mondragon, ang neurologist na nangalaga sa kanya mula nang araw ng aksidente. Halata sa mukha niya ang pagkabigla, ngunit mabilis iyong napalitan ng seryosong determinasyon.

“Mr. Navarro, nakakagulat man, pero magandang balita ito,” aniya. “Pero kailangan namin kayong i-assess mentally at neurologically.”

Tumingin si Alessio sa kanya, malalim at matalim ang tingin.

“Doktora,” bulong niya. “May nakapasok na pusa dito.”

Bahagya itong natigilan, ngunit agad ding bumalik sa pagiging propesyonal.

“Mr. Navarro, maaaring dahil iyon sa transition ninyo mula sa coma. Normal ang hallucination sa mga unang minuto ng paggising.”

Pero umiling si Alessio.

“Hindi iyon hallucination.”

Tumigil si Dr. Helena.
Tumitig sa mata ng pasyente.
At sa unang pagkakataon mula nang kilalanin niya ang bilyonaryo, nakakita siya ng isang bagay sa mga mata nito—hindi takot, hindi pagkalito…

Kundi katiyakan.

Maya-maya, dumating ang security chief ng ospital, hiningan ng report tungkol sa anumang hayop na pumasok. Tiningnan nila ang CCTV footage ng hallway.

At nang lumabas ang recording, nagtaka ang lahat.

Walang tao.
Walang guwardiya.
Walang pasyente.

At higit sa lahat—walang pusa.

Ngunit…

Biglang kumurap ang footage.
Isang segundong puti.
Isang segundong itim.

At pagbalik ng video… nakitang bahagyang nakaawang ang pinto ng silid ni Alessio.
Walang dahilan.
Walang nakitang nagbukas.

“O-orderin ko na po ang pa-check ng camera,” sabi ng security chief, halatang kinakabahan. “Maaring glitch lang.”

Pero hindi iyon glitch.
Yun ang alam ni Alessio.

Tahimik siyang nakatingin sa monitor, muling naramdaman ang lamig na dati niyang naramdaman nang dumating ang pusa.

At saka niya naitanong, mas tahimik, halos isang bulong:

“Kung hindi nakunan ng camera… saan galing ang hayop na ’yon?”

Umalingawngaw ang tanong na iyon sa kanyang isipan. At nang humiga siyang muli sa kama, nagmulat siya ng mas malinaw kaysa kanina.

Hindi normal ang pagkagising niya.
Hindi aksidente ang pagdating ng pusa.
At hindi ito magiging simpleng kwento.

Habang pinipilit ng lahat na ipaliwanag ang nangyari sa lohika, siya lang ang nakararamdam ng mas malalim na katotohanan:

Ang pusang iyon… may alam.
At hindi iyon basta pagbisita.

May mensahe iyon.
May misyon.
May koneksyon sa pangyayaring humantong sa coma niya.

At sa kauna-unahang pagkakataon, may bumulong sa utak ni Alessio—
hindi guni-guni, hindi ingay, kundi isang malamig na tinig na hindi sa kanya:

“Hawak ko ang buhay mo… dahil hawak mo ang akin.”

Napatigil siya.
Nanigas ang buong katawan.
At sa sulok ng silid, may dumaan na malamig na anino sa kisame, mabilis at halos hindi makita.

Hindi iyon tao.
Hindi rin hayop.

At doon nagsimula ang tunay na misteryo.

Ang bilyonaryo ay nagising.
Pero ang mundo na babalikan niya… hindi na katulad ng iniwan niya.

Dahil minsan, ang mga himala ay may hinihingi ring kabayaran.
At minsan, ang mga kaluluwang nawawala—tao man o hayop—ay naghahanap ng liwanag na nanggaling sa ibang nilalang.

At ang pusang iyon, saanman ito nagmula…

Magbabalik pa.