PUSANG KALYE PUMASOK SA KWARTO NG BILYONARYONG COMATOSE… AT MAY HIMALANG NANGYARI

CHAPTER 1: Ang Misteryosong Pusa

Tahimik ang buong silid ng VIP Intensive Care Unit ng St. Adrian Medical Center. Sa loob ng kwartong iyon, tanging tunog lamang ng makina, mahihinang beep, at ang patuloy na pag-ikot ng air purifier ang maririnig. Sa gitna ng lahat ng kagamitang iyon nakahimlay ang bilyonaryong si Alessio Navarro, tinaguriang “The Golden Hawk of Asia”—isang negosyanteng nakapagpatayo ng mga imperyo mula sa wala.

Pero sa loob ng anim na buwan, hindi siya kumikilos.
Hindi umiimik.
Hindi nagigising.

Ang lalaking tinitingala ng mundo ay nababalot ngayon ng katahimikan ng coma.

Sa labas ng kanyang silid, mahigpit ang seguridad. Tatlong guwardya, CCTV sa bawat sulok, at biometric lock na hindi basta-basta nalulusutan. Kahit ang pamilya ni Alessio ay kailangan pang dumaan sa clearance para makapasok.

Ngunit sa gabing iyon, may hindi inaasahang nangyayari.
Tahimik.
Malamig.
At imposibleng paliwanag.

Isang pusang kalye ang nakatuntong sa pasilyo ng ospital.

Payat, marumi, at may bahagyang sugat sa paa. Ang balahibo nitong kulay abo ay makapal sa alikabok, at ang mga mata nitong matingkad na dilaw ay tila may sariling talinong kumikislap sa dilim. Hindi alam ng kahit sino kung paano ito nakapasok. Hindi ito dumaan sa main entrance. Hindi rin ito nakita ng mga guwardiya.

Parang bigla na lang itong lumitaw sa loob ng ospital.

Huminto ang pusa sa harap ng pintuan ng kwarto ni Alessio. Tumingala ito sa pulang ilaw ng “Restricted Area.” Ngunit imbes na umatras, marahan itong umupo at para bang… naghintay.

At sa hindi maipaliwanag na paraan, nang humangin nang bahagya ang hallway—bumukas ang pinto.

Wala ni isang tao.
Walang nag-scan ng kamay.
Walang nagpasok ng code.

Basta na lang… bumukas.

Parang may humawak sa seradura mula sa kabilang dimensyon.

Pumasok ang pusa.

Mabagal ang lakad nito, para bang may alam na hindi alam ng tao. Nang marating nito ang gilid ng kama ng comatose na bilyonaryo, tumalon ito nang maingat, hindi man lang nadiskaril ang mga tubo at mga kable.

Umupo ito sa tabi ni Alessio.

Tinitigan nito ang mukha ng lalaki—payapa, maputla, halos parang estatwa.

Pagkaraan ng ilang segundo, inilapat ng pusa ang ulo nito sa dibdib ng bilyonaryo. Bahagya nitong pinikit ang mata, at umunat ang buntot na tila may nararamdamang kakaiba sa kanyang pulso. Pagkatapos, ang nangyari ay tuluyang nagpatulala sa sinumang makakakita… kung may tao man.

Umemit ang pusa ng mahinang tunog.
Isang meow na hindi ordinaryo.
Isang tunog na parang may dalang alon ng init sa malamig na silid.

Kasunod noon, may kakaibang pag-ugoy ang ilaw sa kisame. Sandaling kumurap ang monitor. Ang graph ng brain activity ni Alessio—na anim na buwan nang halos patag ang linya—ay biglang kumislot.

Isang pulso.
Isa pa.
At isa pa.

Beep… beep… beep.

Naglakas ang tunog ng makina.

Ang mga daliri ni Alessio ay bahagyang gumalaw. Kahit napakaliit ng kilos, sapat iyon para tawaging himala. Humigpit ang paghinga niya, mas malalim, mas buhay.

At sa sandaling iyon, ang pusang payat na tila galing sa impyerno ng kalsada ay tumingin sa kanya, parang bantay na lumalaban sa katahimikan.

Ang katawan ng bilyonaryo ay biglang kumislot, at isang mahinang ungol ang lumabas sa kanyang labi—ang unang tunog mula nang siya ay bumagsak sa coma.

Ang pusa ay mabagal na tumayo, at bago ito tumalon pababa ng kama, dinilaan nito ang kamay ni Alessio.

At sa mismong segundo na iyon…

BUMUKAS ANG MGA MATA NG BILYONARYO.

Mabilis, malalim, at puno ng takot at pagkagulat.

Parang nabalik siya mula sa kailaliman ng isang madilim na bangungot.

“W-Where…?” mahina niyang tanong.

Ngunit wala siyang makita.
Wala ni sinong tao.

Maliban sa pusa.

Ang pusang kalye na nakatingin sa kanya na para bang matagal na niyang kakilala.

At nang tumalon ito pababa ng kama para umalis, huminto ito sa pintuan at lumingon sa kanya, parang nagpaalam.

Pagkatapos ay naglaho ito sa pasilyo tulad ng pagdating nito—walang bakas, walang tunog, walang saksi.

At sa loob ng silid, nanatiling humihingal sa takot at pagkalito ang bilyonaryo.

Hindi niya alam kung bakit.
Hindi niya alam kung paano.
Pero sigurado siya sa isang bagay:

Hindi iyon ordinaryong pusa.

At sa unang pagkakataon matapos ang anim na buwan, bumulong si Alessio sa sarili, nanginginig ang boses:

“Bakit… parang kilala kita?”

At doon nagsimula ang kwento ng isang himalang babago sa kapalaran ng isang bilyonaryo—
at ng pusang nagmula sa lugar na hindi kayang ipaliwanag ng siyensya.