🔥PART 2 –MILYONARYO, NAGKUNWARING PARALISADO PARA SUBUKIN ANG PUSO NG NOIVA—LILITAW ANG PAG-IBIG

Tahimik ang dining hall, ngunit ramdam ang tensyon na tila unti-unting namumuo sa pagitan nina Adrian at Eliana. Ang mga pinggan ay maingat na inilapag ng mga kasambahay, at maya-maya’y iniwan silang dalawa sa mahabang mesa—isang lalaking nagtatago ng lakas, at isang babaeng nagtatago ng katotohanan.

Umupo si Eliana sa tapat ni Adrian, maayos ang likod, mahinahon ang kilos. Hindi siya ang tipo ng babaeng madaling masilaw sa marangyang paligid. Para sa kanya, ang ginto at kristal ay walang halaga kung ang puso ng taong kaharap niya ay hungkag. Ngunit sa tuwing mapapatingin siya kay Adrian, may kakaibang bigat sa dibdib niya—parang may lihim na pilit lumalabas, kapwa sa kanya at sa lalaking nasa wheelchair.

“Hindi ka ba naiilang?” biglang tanong ni Adrian, binabasag ang katahimikan. “Maraming babae ang hindi komportable kapag… ganito ang kalagayan ng lalaking kaharap nila.”

Ngumiti si Eliana, hindi pilit, hindi rin paimbabaw. “Kung ang isang tao po ay nandidiri o natatakot dahil lamang sa pisikal na kalagayan ng iba, baka hindi talaga pag-ibig ang hanap nila,” sagot niya. “Ako po’y pinalaki ng lolo ko na ang halaga ng tao ay nasa puso, hindi sa lakas ng katawan.”

Muling nakaramdam ng kirot si Adrian. Parang bawat salita ni Eliana ay dumidiretso sa mga sugat na pilit niyang tinatakpan. Sa unang pagkakataon, may pagnanais siyang itigil ang lahat—ang pagpapanggap, ang pagsubok—at sabihin ang totoo. Ngunit pinigilan niya ang sarili. Takot siyang malaman ang sagot kapag nalantad na ang lahat.

Habang kumakain sila, napansin ni Adrian ang maliliit na bagay: kung paano tahimik na magpasalamat si Eliana bago sumubo, kung paano niya iniiwasang mag-aksaya ng pagkain, at kung paanong paminsan-minsan ay napapatingin ito sa bintana na tila may hinahanap sa malayo. Hindi ito kilos ng babaeng naghahangad ng karangyaan. Ito’y kilos ng babaeng may dinadalang alaala.

“Pwede ba kitang tanungin?” marahang wika ni Adrian.

“Opo,” sagot ni Eliana.

“Kung hindi dahil sa kasunduan ng pamilya natin… pipiliin mo pa rin bang makilala ako?”

Hindi agad sumagot si Eliana. Inilapag niya ang kutsara at tumingin nang diretso sa mga mata ni Adrian. Sa sandaling iyon, parang naghubad ng maskara ang dalawa—kahit hindi pa lubos.

“Hindi ko po alam,” tapat niyang sagot. “Pero naniniwala ako na may dahilan kung bakit nagtatagpo ang mga landas ng tao. Kung kayo po ang nakilala ko sa ibang pagkakataon, baka iba ang simula… pero pareho pa rin ang tanong: sino ba talaga kayo, Sir Adrian?”

Napangiti si Adrian, isang ngiting may halong pait. “Kung malaman mo ang buong katotohanan tungkol sa akin… baka magbago ang tingin mo.”

“Kung ang katotohanan po ang sisira sa isang ugnayan,” sagot ni Eliana, “marahil hindi talaga iyon dapat tumagal.”

Parang may bumagsak na pader sa loob ni Adrian. Sa dami ng taong nakasalamuha niya—abogado, negosyante, politiko—ngayon lang siya nakarinig ng ganitong kasimple ngunit kabigat na salita.

Kinagabihan, habang nasa hardin si Eliana at pinagmamasdan ang mga ilaw ng mansyon, lumapit sa kanya ang matandang kasambahay na si Aling Rosa. “Iha,” mahinahon nitong sabi, “mag-ingat ka sa mga lihim. May mga katotohanang masakit kapag biglang lumantad.”

Ngumiti si Eliana, tila may alam. “Hindi po ako natatakot sa katotohanan, Nay. Mas natatakot po ako sa kasinungalingang pinapatagal.”

Sa kabilang dako ng mansyon, mag-isang nakaupo si Adrian sa kanyang silid. Hinawakan niya ang kanyang mga binti—malakas, buhay, handang tumayo anumang oras. Isang hakbang lang, at mababasag ang lahat. Ngunit sa bawat araw na lumilipas na kasama si Eliana, mas lalo niyang kinatatakutan ang sandaling iyon.

“Paano kung tanggapin niya ako bilang paralisado,” bulong niya sa sarili, “pero hindi bilang isang sinungaling?”

At sa parehong gabi, magkaibang silid, iisang tanong ang bumabagabag sa kanilang dalawa:

Hanggang kailan kayang itago ang katotohanan…
bago ang pag-ibig mismo ang masaktan?

At doon nagsimula ang tunay na pagsubok—hindi ng katawan, hindi ng yaman—
kundi ng katotohanang maaaring maglapit sa kanila…
o tuluyang magwasak sa pusong kapwa nila iningatan.