Namutla ang Doctora Nang Makita ang Buko Vendor na Dati Nyang Binusted — Dahil Isa na Itong Doctor..

Kabanata 1: Ang Nakakagulat na Pagkikita

Sa isang umaga na puno ng hangin at liwanag, naglalakad si Dr. Carla sa palengke upang mamili ng mga pang-araw-araw na gamit. Mahilig siyang maglibot sa mga pamilihan tuwing weekend, upang makipag-ugnayan sa mga tao at makakuha ng sariwang supply ng mga produkto.

Habang naglalakad siya malapit sa stall ng mga buko, napansin niya ang isang pamilyar na mukha. Isang lalaking nagbebenta ng buko juice—isang binatang matipuno at masayahin—na dati niyang binusted noong siya ay isang medrep. Agad siyang napailing sa alaala ng nakaraan, ngunit nagpatuloy siya sa pagtingin.

Ngunit nang lumapit ang lalaki para magbenta, nagulat si Dr. Carla nang maputol ang kanyang hininga. Hindi siya makapaniwala sa kanyang nakita—ang lalaki ay hindi na isang simpleng buko vendor. Nakasuot na siya ngayon ng puting coat, at may dalang stethoscope sa kanyang leeg. Isa na siyang doktor!

Namutla si Dr. Carla. Hindi siya makapaniwala na ang dating binusted niyang lalaki ay nagbago nang husto. Ang kanyang puso ay biglang nag-alsa-bato—may halong pagtataka, pagkamangha, at bahagyang pag-aalangan.

“Ikaw… ikaw ba si Marco?” mahihinang tanong niya habang nakatitig sa lalaki.

Ngumiti si Marco, na ngayon ay isang doktor na may malambing na mata. “Oo, Doktora. Hindi ka nagkakamali. Ako na ang binusted mong buko vendor noon. Ngayon, isang doktor na ako.”

Napuno ng emosyon ang dibdib ni Dr. Carla. Hindi niya inasahan ang pagbabagong ito—mula sa isang simpleng tindero hanggang sa isang propesyonal na doktor. Ang kanyang mga mata ay nagsimulang namula, at unti-unting pumuno ng namumuo na damdamin.

“Grabe… ang laki ng pagbabago mo,” sabi niya, halong pagtataka at paghanga. “Hindi kita inakala na magiging ganito kalaki ang pagbabago.”

Ngumiti si Marco, na may halong kababaang-loob at pasasalamat. “Lahat tayo ay may pangarap, Doktora. Nais kong makamit ang aking pangarap na makapaglingkod sa tao, at pinili kong magsimula sa maliit na paraan—bilang isang buko vendor. Pero ang pangarap ko ay maging isang mahusay na doktor balang araw.”

Sa kanilang pagkikita, nagkaroon ng kakaibang koneksyon. Hindi lang ito isang simpleng pagkikita, kundi isang simula ng isang kwento ng pagbabago, pagtuklas, at pag-asa.

Ngunit ano ang mga susunod na mangyayari? Paano magbabago ang kanilang landas mula rito? At ano ang magiging reaksyon ni Marco kapag nalaman ni Dr. Carla ang kanyang lihim na pagkatao?

Parang nanigas ang buong katawan ni Doctora Althea habang pinapanood si Marco na mahinahong pumapasok sa ospital. Hindi siya makapaniwala—ang lalaking tinawanan niya noon, ang lalaking sinabi niyang walang mararating, ay ngayo’y isang respetadong cardiologist. Hindi biro ang posisyong iyon. Tanging matatalino, masisipag, at may mataas na dedikasyon lamang ang nakakarating doon.

At ang mas masakit para kay Althea…
Hindi siya kasama sa mga iyon.

Habang naglalakad si Marco sa hallway, sinusundan siya ng mga nurse at intern na tila humahanga sa aura at propesyonalismong dala niya.

“Siya ba yun?” bulong ng isang nurse.
“Ang bata pa pero cardiologist na? Ang galing!”
“At guwapo pa! Sana assigned siya sa floor namin!”

Narinig iyon ni Althea, at mas lalo siyang napahawak sa dibdib na parang kumalabog ang puso niya. Noon, wala siyang nakitang ganito kay Marco. Noon, mukha lang itong simpleng lalaki na puno ng pag-asa pero kulang sa pera. Ngayon, ibang-iba ang tindig at lakad nito—may kumpiyansa, may katalinuhan, at may respeto ng lahat.

Pagdating ni Marco sa loob ng conference room para sa orientation meeting, hindi pa rin siya tinitigilan ng tingin ng mga staff. Pero siya, kalmado lang, parang wala lang ang presensya ni Althea sa paligid. At iyon ang mas lalong tumama sa babae.

Hindi siya pinapansin.

Hindi siya kilala.

Parang wala siyang saysay.

Lumapit si Head Nurse Rieta kay Marco at ngumiti. “Doctor Santos, kami ang magiging ka-team mo sa Cardio Wing. Welcome po.”

“Maraming salamat,” sagot ni Marco, propesyonal at magalang.

Napansin ni Rieta na parang may isang babae na di mapakali sa likuran. Nang ibinalik niya ang tingin kay Marco, bigla itong nagtanong, “May kilala po ba kayong Doctora Robles?”

Halos napatalon si Althea sa narinig.

Tumigil ang mundo niya.

Ngumiti si Rieta. “Oo naman. Siya ang isa sa mga senior doctors dito. Gusto mo siyang makilala? Gusto mo siyang kausapin?”

Sumulyap si Marco sa direksyon ni Althea, na noon ay nakatayo at nanginginig nang bahagya. Pero imbes na lumapit, ngumiti lang si Marco — hindi masungit, hindi matamis. Isang ngiting walang kulay.

“Hindi na po kailangan,” sagot niya.
“Matagal na kaming magkakilala noon pa.”

Namilog ang mata ni Rieta. “Ay ganun ba? Dati kayong magka–”

“Isang beses niya akong tinawanan,” putol ni Marco.
“At doon natapos ang kuwento namin.”

Para siyang sinampal sa lakas ng mga salitang iyon.

Ramdam ni Althea ang apoy sa pisngi niya.

Ramdam niya ang hiya, ang bigat, ang pagsisisi.

Pagkalabas ni Marco ng kwarto, agad siyang sinundan ng tingin ng mga staff, hindi dahil sa kaguluhan—kundi dahil sa respeto. Ngunit si Althea, nanatiling nakatayo roon, nanlulumong parang nilamon ng lupa.