MILYONARYO, BIGLANG UMUWI… AT NAHULI ANG YAYA KASAMA ANG TRIPLETS SA EKSENANG DI NIYA INASAHAN!

Tahimik ang malawak na mansyon ng mga Del Valle—isang uri ng katahimikang hindi nakasanayan ni YAYA LORNA, ang yaya ng tatlong malilikot ngunit mapuputing sanggol na triplets: sina Lia, Lira, at Lino. Sa bawat umaga, umaalingawngaw ang tawa, iyak, at kaluskos ng maliliit na paa, pero ngayong araw… kakaiba ang pakiramdam.

Kasalukuyang nasa ibang bansa ang may-ari ng mansyon—ang kilalang milyonaryong negosyante na si ALEXANDER DEL VALLE, isang lalaking bihirang umuwi at mas bihira pang ngumiti. Tatlong buwan na siyang wala, at ngayong gabi, inaasahan pa lang siyang darating ayon sa schedule.

Kaya kampante si Yaya Lorna.

O iyon ang akala niya.

Sa Loob ng Nursery Room

“Mga anak, tapos na ang gatas ninyo,” bulong ni Yaya Lorna habang inaabot ang tatlong bote. Nang kusang kumapit si Lia sa kanyang daliri, napangiti siya. “Hay naku, kamukhang-kamukha ni Sir Alexander…”

Napahinto siya.

Ayaw niyang maalala ang unang araw na iniabot sa kanya ang mga sanggol. Walang yakap. Walang halik. Basta iniabot lang at iniwan sa kanya.

Sa kabila ng pagiging milyonaryo, tila ba bato ang puso ng ama ng mga bata.

ANG EKSENANG HINDI DAPAT NAKIKITA NG KUNG SINO MAN

Pagkatapos painumin ang tatlong bata, binuhat sila ni Yaya Lorna papunta sa playpen. Pero bago pa man niya mailapag ang mga ito—biglang bumukas ang pintuan nang malakas.

“SURPRISE, KIDS.”

Nalaglag halos ang bote sa kamay ni Yaya.

Si ALEXANDER.

Nasa pinto. Nakatayo. Nakaitim. Basa pa ang buhok. Halatang diretsong umuwi mula sa airport.

At ang mas nakakagulat…

May hawak siyang malaking paper bag ng stuffed toys.

Hindi nakapagsalita si Yaya.

“Sir… a-akala ko po sa susunod na linggo pa ang balik ninyo.”

Lumapit si Alexander sa triplets. Ang malamig niyang mga mata noong una, ngayon ay parang naglalambot habang tinitingnan ang tatlong maliit na mukhang nakatitig din sa kanya.

“Na-miss ko sila,” mahina niyang sabi.

Pero bago pa matunaw ang kaba sa dibdib ni Yaya Lorna…

Doon siya natigilan.

Hindi dahil sa pag-uwi ng milyonaryo.

Hindi dahil sa bigat ng dala nitong aura.

Kundi dahil sa nakabukas na tablet sa mesa.

At ang nakalagay:

LIVE VIDEO CALL RECORDING – 1 HOUR AGO
“Isang oras na naman silang umiyak? Hindi niyo ba sila mapatahimik? Minsan gusto ko na silang… ibalik.”

Boses ni Yaya Lorna.
Mukha niya.
At halatang pagod at galit.

Natuyo ang dugo niya.

Napansin niya kung paano unti-unting tumigas ang panga ni Alexander.
Kung paano lumamig muli ang mga matang kanina’y naglalambot.

“Yaya,” mahinahon ngunit delikadong tinig.

“Gaano ka kadalas… napapagod sa mga anak ko?”

Nanginginig ang tuhod niya.

Hindi niya alam kung paano ipapaliwanag na iyon ay sandaling hinaing lamang—isang minuto ng pagod na napindot ang camera nang hindi niya napansin.

At ang higit niyang kinatatakutan?

Maaaring iyon na ang simula ng katapusan niya sa mansyon.

Pero bago siya makasagot—isang munting tinig ang sumingit.

“Da-da…” bulong ni Lino, ang pinakamasayahing triplet.

Napatigil si Alexander.

At sa unang pagkakataon, nakita ni Yaya ang pagkalagot ng isang pader na matagal nang nakaharang sa puso nito.

Pero hindi pa tapos ang unos.

Hindi niya alam na may mas malalim pang dahilan ang biglaang pag-uwi ng milyonaryo—at ang dahilan na iyon… ay may kinalaman sa kanya.