KAKAPASOK LANG! VP SARAH DUTERTE AT PAMILYA YARI KULONG NA WALANG PIYANSA

Sa malawak na Republica Estrella, isang bansang kilala sa makukulay na pulitika at matitinding banggaan sa kapangyarihan, walang mas inaabangan pa sa mga mamamayan kundi ang bawat kilos ng Bise Presidente ng bansa—ang intelligenteng ngunit palaban na si Maria Divina Rosales. Mula nang maupo siya sa pwesto dalawang taon na ang nakalilipas, hindi siya nagkulang sa mga kritiko. Sinasabi ng ilan na siya raw ay mayabang, masyadong maimpluwensya, at tila lumalampas na sa kapangyarihan ng pangulo. Ngunit sa kabilang banda, minamahal siya ng masa dahil sa kanyang matigas na paninindigan at pagiging makatao. Sa press, siya ang tinatawag na “Iron Lady ng Estrella”—at hindi iyon biro, sapagkat siya mismo ay nagmula sa angkang makapangyarihan sa politika. Subalit sa ilalim ng kinang at karisma, may mga aninong hindi nakikita ng publiko—mga alegasyon, mga bulong, at mga misteryong patagong gumagalaw sa palasyo ng bansa.

Nang gabing iyon, halos sumabog ang telebisyon sa bawat tahanan dahil sa breaking news na ikinawindang ng buong bansa. Ang monitor ay nag-flash ng pulang banner: “KAKAPASOK LANG: BISE PRESIDENTE MARIA DIVINA, KANYANG ASAWA AT DALAWANG ANAK, INIHAHARAP SA MGA KASONG MAY ARREST ORDER—NO BAIL RECOMMENDED.” Sa sandaling lumabas ang balitang iyon, nagmistulang bulkan ang buong Republica Estrella. Sa mga kalsada, may nag-uusap, may napapamura, may hindi makapaniwala. Para sa marami, imposibleng mangyari ito—isang mataas na opisyal ng bansa, pati pamilya nito, hinaharap sa kasong hindi nila maiwasang pag-usapan. Subalit habang lumalalim ang gabi, mas lalo pang lumilinaw na hindi ito basta alegasyon. Nagsimulang kumalat ang sertipikasyon mula sa pinakamataas na hukuman, at nakalagay roon ang listahan ng mga kasong isinampa laban sa mga Rosales. Sa gitna ng kaguluhan, isang tanong ang umuukilkil sa lahat: paano nagkaroon ng ganoong biglaang kaso laban sa isang makapangyarihan at tila hindi kayang galawin na opisyal?

Sa loob ng mansyon ng mga Rosales, nagmamartsang parang sundalo ang mga senador, tagapayo at abogado, ngunit nananatiling tahimik si Maria Divina, nakaupo sa gitna ng kanyang opisina, at tanging tunog ng wall clock lang ang maririnig. Sa kanyang harapan ay nakalatag ang makakapal na dokumento, mga audio recording, at mga papeles na may mga pirma ng mga taong minsan niyang pinagkatiwalaan. Nakatingin siya sa mga ito na para bang sinusukat ang bigat ng mga paratang. Ngunit sa loob-loob niya, alam niyang hindi ito simpleng kaso lang—isa itong bitag. Isang patibong na matagal nang inihahanda ng sinumang kalaban niyang nakatago sa dilim. Binuksan niya ang telebisyon sa maliit na sulok ng opisina at nakita ang mukha ng Chief Prosecutor—si Arman Garde—ang tao ring dati ay kumukuha ng payo mula sa kanya bago ito tumaas sa puwesto. Ngayon ay siya mismo ang nag-aanunsyong may sapat na ebidensya para magkaroon ng warrant laban sa Bise Presidente at sa pamilya nito.

Sa labas ng mansyon, nagsimula nang dumami ang mga tao, iba’y nagpoprotesta, iba’y sumisigaw ng katarungan, at ang iba nama’y nagtatanggol sa Bise Presidente. Ang mga kamera ng media ay nagsisilapitan na parang mga agilang naghihintay ng mahuhulog na biktima. Nagpahigpit ang seguridad at naglabas ng pahayag ang Presidential Security Unit na handa silang sundin ang anumang kautusan ng korte, maging laban pa sa isang mataas na opisyal. Samantala, sa loob ng tahanan, ang asawa ni Maria Divina na si Victor ay tinatangka pa ring intindihin ang nangyayari habang pilit na pinapakalma ang dalawang anak nilang sina Liana at Darius, na parehong hindi makapaniwala sa bigat ng paratang na ibinabato sa kanilang pamilya. Sinubukan niyang yakapin ang asawa ngunit umatras si Maria Divina, hindi dahil sa galit kundi dahil ayaw niyang makita ng mga anak ang panghihina niya. Para sa kanya, ito ang panahon na dapat siyang maging matatag—higit pa kailanman.

Habang patuloy ang ingay sa labas, pumasok sa loob ng mansyon ang kanyang pinakamalapit na tagapayo at matagal nang kaibigan, si Attorney Felix Ramon, dala ang isang folder na itinatagong parang sandatang ayaw niyang mahulog ni mabuklat sa maling kamay. “Maria… kailangan mong makita ’to.” Dahan-dahang inilapag ni Felix ang folder sa mesa. Nang buksan ni Maria Divina, nakita niya ang mga larawan ng ilang kilalang senador, negosyante, at mga opisyal ng hukuman. Lahat sila ay naroon sa isang meeting room na hindi dapat nila pinupuntahan, at ang petsa ay eksaktong linggo bago lumabas ang kaso laban sa kanya. “This is not a case,” mariing sabi ni Felix. “This is an orchestrated takedown.” Pinikit ni Maria Divina ang mata niya, nilalasap ang pait ng katotohanang narito sa harapan niya. Sa huli, isang mapa ang binuksan ni Felix—isang blueprint ng pulitika. Sa gitna nito ay isang pangalan: General Adonis Marquez, ang dating kaalyado na noon ay natalo niya sa pampanguluhang halalan.

Habang tinitingnan ni Maria Divina ang mga larawan, may umalingawngaw na malakas na katok mula sa labas. It was not ordinary knocking. Ito ay katok ng mga sundalong may dalang utos. Inangat niya ang kanyang tingin, at doon niya naramdaman ang malamig na pakiramdam ng tadhana na sumusugod. “Ma’am,” bulong ng isa sa mga guard nila, “dumating na po ang mga awtoridad. May dala na silang warrant.” Napatingin ang mga anak niya, parehong nanginginig. Napakapit si Victor sa balikat niya. Ngunit tumayo si Maria Divina nang hindi nanginginig. “Hindi tayo tatakbo,” sabi niya sa mababang boses. “Kung gusto nilang paglaruan ang hustisya, haharapin natin sila sa mismong larong ginagawa nila.”

Sa pagbukas ng pinto, pumasok ang ilang opisyal mula sa National Bureau of Justice, kasunod ang hepe ng pulisya. Dala nila ang dokumentong may pulang selyo ng hukuman. Tahimik ang lahat, tila bumagal ang oras. Binasa ng opisyal ang mahabang nakasulat sa warrant, at ang huling linyang tumama sa pandinig ng lahat: “No bail recommended.” Napahawak sa dibdib si Liana, napaiyak si Darius, ngunit nanatiling matatag si Maria Divina. Nagkatinginan ang mga tauhan niya at pati ang mga abogado; alam nilang hindi ito normal na proseso, hindi ito pangkaraniwang kaso. Isa itong pag-atake, at ang masakit, mukhang napaghandaan ito nang matagal.

Dinala ang buong pamilya sa loob ng apat na itim na SUV, at nang tumulak ang convoy palabas ng mansyon, pumigtal ang sigawan mula sa labas—ang karamihan ay nagulat, ang iba ay napapamura, ang iba nama’y sumisigaw ng pagsuporta. Ang drones ng media ay halos sumalubong sa mga sasakyan. At habang tumatakbo ang convoy sa kalsada, nakatingin si Maria Divina sa bintana, pinagmamasdan ang mga taong hindi makapaniwalang ang ginagalang na Bise Presidente ay dinadala ngayon sa isang detention facility na hindi niya kailanman inakalang papasukan niya. Ngunit may isang bagay siyang hawak—hindi takot, hindi hiya, kundi determinasyon. “Hindi pa tapos ang laban,” bulong niya sa sarili, at iyon ang simula ng isang mas malalim pang kwento ng kapangyarihan, kataksilan, at paghihiganti.