INILIBING NA ANG ASAWA NG BILYONARYO—PERO NANG MAKITA ANG KWINTAS SA ISANG PULUBI, NABUHAY ANG…

Sa isang pribadong memorial park sa Tagaytay, tahimik na nakatayo ang puting tent na pinagsasagawan ng libing ni Isabella Monteverde, ang kabiyak ng kilalang bilyonaryong negosyante na si Don Alejandro Monteverde. Ang lamig ng hangin ay tila nakikiisa sa bigat ng araw—isang araw na hindi inaasahan ng buong lipunan.

Si Isabella ay minahal ng marami: isang philanthropist, isang businesswoman, at isang babaeng may kakaibang kabaitan na hindi madaling matagpuan sa mundo ng mayayaman. Pero sa isang iglap, natapos ang lahat nang maaksidente umano ang sinasakyan niyang helicopter isang linggo na ang nakalipas.

Maraming nagduda, maraming umiyak, ngunit iisang katotohanan ang tinanggap ng lahat:
Patay na si Isabella.

O… iyon ang akala nila.

Ang Bilyonaryong Asawang Nawalan ng Lahat

Nakatayo sa unahan si Don Alejandro, naka-itim na suit, at nakatingin sa kabaong na saklob ng mga puting bulaklak. Hindi mabasa ang mukha niya kung galit, malungkot, o tulala sa pagkawala. Parang hindi pa rin niya natatanggap.

“Bakit naman kinuha ka sa akin nang ganito?” bulong niya habang pinipisil ang malamig na kabaong.
“Hindi pa tayo tapos… hindi pa.”

Nilingon siya ng mga kamag-anak, kawani ng kumpanya, at mga kaibigan ng pamilya. Lahat ay nakikiramay. Lahat ay nagluluksa.

Ngunit kahit anong pilit, ramdam ng lahat… iba ang lungkot ni Don Alejandro. Parang may pinaghihinalaan.

Ang Kwintas na Hindi Dapat Mabura

Bago tuluyang isara ang kabaong, sinigurado ni Don Alejandro na nakasuot pa rin ang paboritong kwintas ni Isabella—isang antigong pendant na minana pa nito sa ina. Gawa sa purong ginto, may ukit na kakaibang simbolo, at kahit sinong nakakakita ay alam na mahalaga ito, hindi lang sa presyo kundi sa sentimental na halaga.

“’Yan ang mahal niyang piece,” sabi ng isa sa mga kapatid ni Isabella.
“Huling regalo mo sa anniversary n’yo, ‘di ba?”

Tumango si Alejandro, mahigpit ang panga.
“Oo. At hindi niya iyon inaalis. Kahit isang minuto.”

Nang tuluyan nang isinara ang kabaong, parang isinara rin ang kalahati ng puso ng bilyonaryo.

Ang Pagkagimbal ng Lahat

Lumipas ang dalawang araw mula sa libing.

Habang naglalakad si Don Alejandro sa parking area ng kanilang corporate headquarters, may tumawag sa kaniya ang isa sa kaniyang pinaka-pinagkakatiwalaang driver.

“Sir… may ipapakita po ako. Sana po handa kayo.”

Nagtaas ng kilay ang bilyonaryo. “Ano iyon?”

May inilabas ang driver na kulay-gintong kwintas—parehong-pareho sa isinara nilang suot ni Isabella sa loob ng kabaong.

Napaatras si Alejandro.
“Hindi puwedeng… paano mo nakuha ‘yan?”

“Sir… nakita ko po ito sa leeg ng isang pulubi sa Maynila.”

Nanlaki ang mata ng bilyonaryo.

“Isang… pulubi? Saan mo siya nakita ngayon?”

“Sir… bigla po siyang nawala. Para bang tinangka niyang umiwas nang makita niya akong nakatitig.”

Uminit ang dugo ni Don Alejandro. Hindi niya alam kung katulad ba ito ng pagnanakaw, milagro, o mas nakakatakot pa.

Pero isang bagay ang malinaw:
Kung nasa pulubi ang kwintas… walang laman ang kabaong.

Ang Boses na Dati Niyang Minamahal

Kinagabihan, habang hawak ang pendant, nakaupo si Alejandro sa kaniyang study room. Paulit-ulit niyang iniikot sa kamay ang kwintas habang gulong-gulo ang isip. Hanggang sa…

Narinig niya ang isang boses.

“Ali…”

Nanigas ang bilyonaryo.

“Ali… tulungan mo ako…”

Boses iyon ni Isabella.

Mahina. Nanghihina. Parang humihingi ng saklolo.

Sa unang pagkakataon mula noong libing, natutunan ni Don Alejandro ang bagong emosyon:
Takot.

“Isabella?! Nasaan ka?! Bakit mo hawak— bakit nasa pulubi ang kwintas mo?!”

Pero ang tanging sagot lamang ay ang pag-uga ng chandelier at ang pagpatay-sindi ng ilaw.

At sa mismong pag-ikot niya, nakita niya sa anino ng salamin ang isang babaeng nakatayo sa likod niya… payat, nanghihina, duguan… ngunit may pamilyar na mukha.

At bago pa man siya makapagsalita—
Nawala ang anino.

Ngunit naiwan ang boses.

“Hindi ako patay, Ali… at hindi sila ang dapat mong katakutan…”

Kinabukasan, hindi mapakali si Don Alejandro. Hindi siya nakatulog nang buong gabi dahil paulit-ulit sumasagi sa isip niya ang boses ni Isabella at ang aninong nakita niya sa salamin. Ayaw niyang paniwalaan, pero hindi rin niya maipaliwanag.

Kung ang kwintas ay nasa pulubi…
Kung ang anino ay mukhang si Isabella…
Kung ang boses ay totoong narinig niya…

Posible bang buhay pa ang asawa niya?

Ang Paghahanap sa Pulubi

Maagang nagpa-alam si Alejandro sa kaniyang security team.

“Hahanapin natin ang pulubing iyon,” mariing sabi niya.
“Ayaw kong may ibang makaalam. Tayo-tayo lang.”

Agad silang nagtungo sa Maynila, sa lugar kung saan huling nakita ng driver ang pulubi. Mainit, maingay, at siksikan ang makikitid na eskinita, ngunit determinado si Alejandro.

Tinatanong nila ang mga tindero, mga naglilinis ng kalsada, pati mga batang lansangan.

“May pulubi po ba kayong nakitang babae? Payat, maitim ang balat dahil sa araw, pero may suot na gintong kwintas?”

Kadalasan ay umuuga lang ng ulo ang mga tao.
Pero sa isang matandang tindera ng sigarilyo, biglang nag-iba ang reaksyon.

“Ay—oo, sir. Nakita ko ‘yan. Yung babaeng parang… takot na takot palagi.”

Tumalon ang pulso ni Alejandro.
“Nasaan siya ngayon?”

“Hindi ko po alam, sir. Pero may mga lalaking nakaitim na naghanap sa kaniya kagabi. Parang mga naka-uniform… ‘di ko sure kung pulis o sundalo.”

Nagkatinginan ang security ni Alejandro.

Mga lalaking nakaitim?
Bakit sila interesado sa isang pulubi?

At bakit parang lumalalim ang misteryo?

Ang Eskinitang May Dugo

Habang palalim nang palalim ang paglalakad sa magkakasalubong na eskinita, may napansin ang isa sa mga bodyguard.

“Sir… dugo.”

May mga patak ng dugo sa lupa—maliit, pero sariwa. Sinundan nila iyon hanggang sa humantong sa isang abandonadong bahay na yari sa lumang yero at kahoy.

“Sir, baka nandito siya,” sabi ng isa habang hawak ang baril.

Ngunit bago pa sila makapasok, huminto si Alejandro.
“Ibaba n’yo ang baril. Baka takutin natin siya.”

Dahan-dahan nilang binuksan ang pinto.
Ngunit ang sumalubong sa kanila ay walang tao… kundi mga punit-punit na damit, maruming kumot, at isang basag na salamin sa sulok.

At sa sahig—may nakasulat gamit ang dugo.

“TULUNGAN MO AKO, ALI.”

Nanlaki ang mata ng bilyonaryo.

Hindi alam ng kahit na sino ang tawag ni Isabella sa kaniya…
Ali.
Tanging asawa lang niya ang gumagamit ng palayaw na iyon.

“Sir…” nanginginig ang boses ng sekyu.
“Ibig sabihin… totoo ‘to? Siya talaga?”

Hindi sumagot si Alejandro. Hindi na kailangan. Ang katotohanan ay malinaw:

Ang pulubing hinahanap nila ay si Isabella.

Ang Nakakita Kay Isabella

Habang lumabas sila ng abandonadong bahay, may bata na nagtitinda ng basahan ang lumapit.

“Sir, hinahanap n’yo po ba yung babaeng may kwintas?” tanong ng bata.

Nagmadaling lumapit si Alejandro.
“Oo, anak! Saan mo siya nakita?”

“Itinago po siya ng mga lalaki kagabi. Parang pinilit siyang isakay sa itim na van. Umiyak po siya, sir.”

“Van? May plaka ka bang nakita?”

Tumango ang bata.
“May at letra po: S-N-9—”

Hindi na natapos ng bata. Biglang may sumipol mula sa malayo.

Isang lalaking naka-itim na jacket ang nakatayo sa kabilang eskinita, nakatingin diretso sa kanila. Hindi ito ngumiti. Hindi tumakbo. Nakatayo lang, pero may hawak na radyo.

At bago pa sila makagalaw, sumakay iyon sa isang motorsiklo at mabilis na naglaho.

“Kilala nila tayong naghahanap.”
Lumamig ang boses ni Alejandro.
“Huwag kayong magkakamaling mag-relax. Pinapanood tayo.”

Ang Lihim ni Isabella

Habang nagmamaneho pabalik sa sasakyan, hindi maiwasang magtanong si Alejandro:

Bakit may humahabol kay Isabella?
Bakit nila inilagay ang isang buhay na tao sa kabaong?
Sino ang nagplano ng aksidente?
At bakit kailangan si Isabella magtago bilang pulubi?

Pagdating nila sa sasakyan, tumunog ang cellphone ni Alejandro—isang unknown number.

Pag sagot niya, isang pamilyar na boses ang narinig niya.

“Ali… huwag ka nang babalik sa Tagaytay. Huwag kang magtiwala kahit kanino.”

Parang hinihingal ang boses.

“Isabella?! Nasaan ka?! Paano ka—”

“Wala akong oras. Huwag kang maniwala sa—”

Bago matapos, may narinig silang sigaw.
May kalabog.
May tunog ng pagtakbo.
At pagkatapos…

Nawala ang tawag.

At doon, napagtanto ni Alejandro ang masakit na katotohanan:

Hindi lang nawawala ang asawa niya.
May gustong pumatay sa kaniya.
At hindi pa sila tapos.