HULI sa Aktu! Mga Pulis na Nangikil, GINULPI ng isang PRO PESYONAL! 👮‍♀️💥🏍️⚖️

Pagkalipas ng dalawang buwan mula nang mapanagot ang mga pulis, unti-unti nang nagbabalik ang katahimikan sa Sta. Elvira. Mas naging disiplinado ang presinto, halos araw-araw may inspeksyon, at dumami ang mga pulis na may malasakit sa tao. Pero habang abala ang bayan sa pagsisimula ng bagong pag-asa, may mga taong lihim na nagmamasid. Ang pagkawala sa serbisyo nina Barrios, Ramos, at Beltran ay hindi lang simpleng kaso ng pang-aabuso—may mas malalim na ugat, at ang ugat na iyon… ay organisadong krimen.

Sinasabing sa ilalim ng presinto, may kumokontrol sa galaw ng droga, sugal, at pangingikil. Si Barrios ay hindi lang abusadong pulis—isa siyang tuta ng isang malaking sindikato. At nang sumabog ang video, maraming negosyo nila ang nawala. Ngayon, isa lang ang hanap nila: si Adrian Castillo, ang lalaking sumira sa kanilang sistema.

Habang tahimik na nagmamaneho si Adrian sa highway, papunta sana sa bundok para makapag-ensayo, napansin niya ang isang itim na van na kanina pa nakasunod. Hindi siya nag-panic, pero alam niya ang galaw ng mga taong may masamang plano. Nang malayo na sa bayan, sumara ang kalsada sa harapan niya—may sasakyang pumagitna. Inilapag niya ang motorsiklo at naglakad nang kalmado, pero nang bumukas ang pinto, lumabas ang tatlong taong may takip ang mukha, may hawak na batuta at baril.

“Para sa ginawa mo kay Barrios,” sabi ng isa.

Hindi nagulat si Adrian. Alam niyang darating ang araw na hahabol ang kalaban. Pero hindi niya iniwasan—pumwesto siya, naghanda. Mabilis ang galaw ng mga lalaki, pero mas mabilis si Adrian. Isang sipa, isang iwas, isang tulak—tatlong segundo lang, lahat sila nasa lupa. Kinuha niya ang isa at kinilatis ang sigaw nito: “Hindi pa tapos! Dadating ang totoong amo namin!”

Bago pa sila makaakyat, tumunog ang telepono ni Adrian. Ang ama niya, ang Heneral. Sa mababang boses, sinabi nito: “Anak, may impormasyon ako. Hindi simpleng grupo sila. Ang kalaban mo ay malaking sindikato. Ingat ka, marami kang tinamaan.”

Hindi sumagot si Adrian, pero naramdaman niya, hindi ito personal—ito ay giyera laban sa korapsyon.

Pagdating niya sa bahay, sinalubong siya ng kapatid niyang si Mia. May sugat siya sa labi, pero ngumiti siya para hindi mag-alala ang pamilya. Ngunit habang kumakain sila, may humintong motorsiklo sa harap ng bahay. Isa itong lalaking naka-jacket, hawak ang isang sobre. Iniabot niya ito kay Adrian at agad na umalis. Sa loob ng sobre, may litrato ng pamilya nila—ang ama nilang general, ang kapatid niyang babae, at ang kanyang ina. Sa likod ng larawan, may nakasulat: “Isang maling galaw, mawawala sila.”

Ngunit imbes na matakot, lalong tumigas ang loob ni Adrian. Hindi niya hahayaang madamay ang pamilya. Kinabukasan, nagtungo siya sa headquarters ng militar. Tumayo siyang matikas at humiling ng pahintulot para mag-imbestiga. Kahit sivilyan na siya, kilala ang pangalan niya. Binigyan siya ng datos, listahan ng mga dating kaso, mga misteryosong pagkawala ng ebidensya, at listahan ng mga pulis at opisyal na konektado sa sindikato.

Habang lumalalim ang imbestigasyon niya, nalaman niya ang pangalan ng tunay na utak—si Eduardo Serrano, dating opisyal ng gobyerno, may pera, may koneksyon, at may hawak sa maraming pulis. Siya ang nagpapasweldo kay Barrios. Siya ang nagpoprotekta sa mga ilegal na negosyo. At ngayon, siya ang gustong sumira kay Adrian.

Isang gabi, habang papauwi siya, may sumabog na sasakyan ilang metro mula sa kanya. Hindi ito aksidente—babala ito. Sa halip na umatras, mas naging agresibo si Adrian. Tinawag niya ang ilang dating kasama sa special forces—mga taong kasing tapang, kasing talino, at kasing husay niya. Isang pangkat na hindi kayang bilhin ng pera.

Pumasok sila sa istasyon kung saan naroon ang mga corrupt na pulis, hindi para manakit, kundi para kunin ang ebidensya. At nang lumabas ang buong katotohanan, dinakip ang ilang mataas na opisyal. Ngunit si Serrano ay hindi pa rin mahuli. Lumikas ito at nagtatago. Doon nagsimula ang malaking habulan.

Isang gabi, may kumatok sa bahay nila Adrian. Isang bata, umiiyak, at duguan. “Kinuha nila ang tatay ko… pinilit magsalita tungkol sa’yo.” Doon niya nalaman—hindi lang siya ang target, pati ang mga taong nagtatanggol sa kanya.

Ang galit na matagal niyang pinipigil, tuluyan nang nagliyab. Ibig na niyang tapusin ito. Ibig na niyang bawasan ang sakit ng maraming inosenteng tao. At sa kabila ng panganib, sinabi niya: “Wala nang atrasan. Hindi na lang ito laban ko. Laban ito ng bayan.”

Habang naghahanda siya at ang kanyang team, sumikat ang araw sa Sta. Elvira. Tila payapa ang paligid, pero sa bawat umbok ng lupa at dilim ng kalsada, may nagtatagong panganib. At sa dulo ng kalsada, isang mundo ng kasinungalingan ang malapit nang tumumba.