Gimik Reunion Christmas Party ng Barkada❤️Marvin Agustin Jolina Magdangal Judy Ann Patrick Garcia

Mahaba ang traffic sa buong Quezon City nang gabing iyon, pero walang kahit anong abala ang makapipigil sa apat na pusong matagal nang hindi sabay-sabay tumibok sa iisang lugar—ang barkada ng Gimik: sina Marvin Agustin, Jolina Magdangal, Judy Ann Santos, at Patrick Garcia. Sa pagdaan ng mga taon, nagkaasawa sila, nagkaroon ng mga anak, nagbago ng landas, pero ang samahan nila ay parang lumang pelikula—hindi kumukupas, walang binabawas na tibok, at mas nagiging makulay habang tumatagal.

Tahimik ang isang private events place sa may Tomas Morato, pero nang magbukas ang pinto, sumalubong ang malamig na hangin na hinaluan ng amoy ng pine tree, cinnamon, at Christmas cookies. Naka-set ang venue sa tema ng “Nineties Christmas Night”—may parol, fairy lights, lumang posters ng Gimik, at isang LED screen na nagpapakita ng mga lumang eksena nila sa serye. Parang bumalik ang panahon sa panahong ang tanging problema lang nila ay pag-ibig, klase, at kung saan sila kakain pagkatapos ng shoot.

Unang dumating si Marvin Agustin, suot ang simpleng itim na blazer at may dalang dalawang kahon ng homemade pastries mula sa sarili niyang restaurant. Nakangiti siyang pumasok, binati ang staff, at agad na napatingin sa gitna ng venue, napahinga nang malalim. “Grabe… parang kahapon lang,” bulong niya sa sarili. Sa bawat ilaw na umiilaw, bawat dekorasyong pinili, ramdam niya ang gigil ng alaala. Naalala niya ang mga eksenang paulit-ulit niyang inaral noon, ang kaba tuwing may take, at ang mga tawa nila sa likod ng kamera. Lalo na tuwing napapangiti si Jolina sa kanya—isang ngiting hindi niya kayang pagtawanan.

Hindi nagtagal, dumating ang isang babaeng may bitbit na dalawang gift bags, naka-red dress at may glittery headband. “Uy, Marvin! Nauna ka?” malakas na tawag ni Jolina Magdangal, na halos nagpa-echo sa buong venue. Malayang lumapit si Jolina, niyakap si Marvin, at parang batang nagkwento agad ng kung anu-anong nangyari sa araw niya. Si Marvin naman, gaya ng lagi, ay ngumiting malaki habang pinapakinggan ang bawat salita nito. Ang saya ng pag-uusap nila—kulang na lang ang kamera para masabing nasa taping sila ulit.

Pagkatapos ng ilang minuto, may boses na maririnig sa pinto, galit-galit pero masaya. “Guys! Ang traffic! Grabe!” si Judy Ann Santos, naka-white coat at may hawak na dalawang food tray na halos mabitawan niya. Agad siyang sinalubong nina Marvin at Jolina, parehong natatawa habang inaagawan siya ng dalahin. Si Juday, kahit halatang pagod, ay may ningning sa mata—isang ningning na dala ng excitement na makita muli ang mga kaibigan. “Miss na miss ko kayo,” mahina niyang sabi pagkatapos nilang magyakapan nang mahigpit.

Hindi pa sila nakakaupo nang biglang bumukas muli ang pinto. “Aba! Kumpleto na ba?” si Patrick Garcia, suot ang dark green polo at may dalang malaking kahon ng chocolate cake. Tinapik agad siya ni Marvin sa balikat, hinatak papasok at sabay-sabay silang nagtawanan nang makita nilang apat na lang talaga ang huli-huling magkakasama sa loob ng maraming taon. Parang eksenang sinadya ng tadhana—lahat sila, sabay-sabay ulit, sa iisang frame.

Nang magsimula ang gabi, puno ng kainan, tawanan, at kwentuhan tungkol sa buhay nila ngayon. Nagkapalitan ng kuwento tungkol sa kanilang mga anak, mga asawang nagbibigay ng saya at gulo, at mga proyektong hindi na nila nagawa dahil abala sa pamilya. Ang nakakatuwa, walang halong yabang o comparison—lahat sila proud sa isa’t isa. Parang hindi mga sikat na artista ang nag-uusap, kundi mga dating estudyanteng nagchika pagkatapos ng klase.

Habang sumasandal si Jolina sa sofa, napangiti siya habang pinagmamasdan ang tatlo. “Grabe, no?” sabi niya. “Naaalala ko pa nung lahat tayo, takot na takot pag sumisigaw si direk!” Halakhakan ang sagot ng tatlo. “At nung palagi tayong nauubusan ng kuryente sa Bohol shoot!” dagdag pa ni Juday. “Tapos si Patrick, lagi kaming inaasar!” “Hoy! Si Marvin mas malala!” protesta ni Patrick. “Hindi ako!” sagot naman ni Marvin, pero alam ng lahat na kasali siya.

Habang lumalalim ang gabi, lumalalim din ang usapan. Naging sentimental sila. Nabanggit ang mga panahong halos sabay-sabay silang nalungkot, sabay-sabay nalito, sabay-sabay nawalan. Sa likod ng kamera, hindi lahat ay magaan. Pero dahil sa isa’t isa, napagdaanan nila ang bawat unos—breakup, pressure, pagod, at pagkadapa. “Kung wala kayo,” sabi ni Judy Ann habang pinupunasan ang mata, “hindi ko alam kung paano ako tatayo noon.” Tinapik siya ni Marvin sa balikat, niyakap siya ni Jolina, at tumango si Patrick. Hindi nila kailangang magsalita—ramdam na ramdam nilang apat ang bigat at lambot ng samahang hindi natitinag ng panahon.

At nang matapos ang nostalgic moment, bumalik ang tawanan. Inilabas nila ang karaoke. Nag-unahan sa mic. Kumanta si Jolina ng Christmas songs. Kumanta si Patrick ng mga boyband classics. Si Marvin, gaya ng dati, puro adlibs. Si Judy Ann, tawa nang tawa habang kinukuhanan sila ng video. Nagmistulang buong Christmas reunion ang buong venue—hindi para sa mga tao, kundi para sa apat na pusong minsan ay pinagsama ng trabaho pero kailanman ay hindi na pinaghiwalay ng buhay.

At nang maghatinggabi na, sabay-sabay silang lumabas sa veranda. Tahimik na bumabagsak ang malamig na hangin, may iilang Christmas lights sa kalapit na gusali, at malayong ingay ng siyudad. Natingin ang apat sa isa’t isa at sabay-sabay na nagngiti. “Ang sarap ng ganito,” sabi ni Patrick. “Walang pressure, walang showbiz. Tayo lang.” “Kaya hindi dapat nalilimutan,” sagot ni Marvin. “Kahit once a year, dapat may ganito tayo.”

Nagkatinginan sina Judy Ann at Jolina, parehong may kinang sa mata. “Hindi lang once a year,” sabi ni Juday. “Dapat regular reunion tayo.” Kahit sino pa ang maging busy, kahit sino pa ang may bagong project, bagong baby, bagong business—hinding-hindi nila dapat bitawan ang samahan. Niyakap nila ang isa’t isa, sabay-sabay, parang group hug na noon pa nila ginagawa.

At sa gitna ng katahimikan, may isang simpleng katotohanang malinaw sa kanilang lahat: ang barkadahan nila ay hindi lang alaala ng nakaraan, kundi tahanan na palaging babalikan—Pasko man o hindi, sikat man sila o ordinaryong tao, bata man o may sariling pamilya.

Sa gabing iyon, hindi sila Marvin, Jolina, Judy Ann, o Patrick—hindi sila artista.

Sila ay magkakaibigang nagsimulang magkita sa set… ngunit ang puso, nanatiling magkadikit magpahanggang ngayon.

At iyon—ang tunay na diwa ng Gimik Reunion Christmas Party.