Eat Bulaga The Clones Christmas Special Episode🎄The Clones Bumisita Muli sa Eat Bulaga

Sa pagbukas pa lang ng umaga, ramdam na ng buong Broadway Studio ang kakaibang kasiyahan na tila sumasabog sa bawat sulok ng gusali. May kung anong nagbabalik na enerhiya—isang alon ng nostalgia na hindi mapangalanan pero agad nakikilala ng puso ng bawat Dabarkads. Ito ang araw ng Eat Bulaga The Clones Christmas Special Episode, at ngayong Pasko, mas espesyal dahil muling babalik ang grupong nagpasaya sa milyon-milyong Pilipino—The Clones. Hindi ito simpleng segment lamang, kundi isang engrandeng muling pagkikita na inaabangan ng buong bansa.

Sa likod ng kamera, abala ang production team sa pag-aayos ng ilaw, dekorasyon, at stage. Kahit pagod, makikita sa mukha nila ang kilig at tuwa. Parang bumabalik sila sa panahong unang lumabas ang The Clones—kung saan ang bawat episode ay puno ng tawanan, biruan, at signature na kulitan na Eat Bulaga lang ang kayang maghatid. Sa gitna ng paghahanda, nagmistulang himala nang dumating ang mga Dabarkads na sina Tito, Vic, at Joey. Kumpleto ang aura nila ng pagiging haligi ng noontime show. Sinalubong sila ng malakas na palakpakan mula sa staff, at maririnig ang bulong ng mga kameraman: “Ibang klaseng episode ’to. Ramdam mo, magiging makasaysayan.”

Habang papalapit ang oras ng pagsisimula, unti-unting napupuno ang audience area. May mga batang ngayon lang makikilala ang The Clones, may mga magulang at lolo’t lola na avid viewers noon pa. Ang iba’y halos hindi mapakali sa sariling upuan, sumisigaw sa tuwing mababanggit ang salitang “Clones” sa testing ng audio. “Grabe, nostalgia trip!” sabi ng isang tatay na may hawak pang lumang Eat Bulaga T-shirt. Ngumiti ang asawa niya. “Kahit Pasko na, mas excited ka pa rito kaysa regalo.”

At nang tuluyang magsimula ang opening patok, sumabog ang studio sa enerhiya. May kumikinang na confetti, may choir na kumakanta ng modernong remix ng “Isang Dakot na Luha”, at sa gitna ng stage ay lumabas ang Dabarkads, todo-ngiti, sabay-sabay na tumatawid habang sinisigawan sila ng loyal fans. Ang buong entablado ay kumikislap sa pula, berde, at ginto. Christmas vibes mula ulo hanggang paa. Ngunit ang pinakaabangan—ang sandaling muling lalabas ang matagal nang hindi nakita… The Clones.

Sa pagbagsak ng ilaw at tunog ng drum roll, unti-unting bumukas ang LED backdrop. Isa-isang lumabas ang silweta ng anim na pamilyar na pigura. May mukhang sobrang kapareho ng sina Vic, Joey, at Tito; may lumalakad na akala mo’y si Allan K; at sa gilid ay dalawang karakter na ginagaya ang iconic movements ng SexBomb dancers. Paglabas nila, sabay-sabay silang nagbigay ng trademark na posing—at tila sumabog ang buong studio. Halos mabingi ang lahat sa hiyawan at kulitan ng audience. Ang camera men ay halos hindi mapigilan ang ngiti habang sinusundan ang bawat galaw. “Ito na ‘yon! Ang pagbabalik!” sigaw ng floor director.

Mas lalo pang nagkagulo nang simulan ng The Clones ang kanilang unang numero: isang mashup na Christmas version ng klasikong Eat Bulaga jingles. Iba ang kombinasyon ng halakhak at nostalgia na ibinigay sa mga manonood. Hindi lang ito simpleng impersonation; para silang multo ng nakaraan na nabuhay at bumalik sa entablado para magpahatid ng tuwa ngayong Pasko. May nagbabalik-tanaw, may natatawa nang todo, may naiiyak sa kilig—lahat ng emosyon, sabay-sabay lumalabas.

Habang nagpapatuloy ang programa, lumabas sina Paolo, Maine, Wally, Jose, at iba pang Dabarkads para makipagkulitan sa The Clones. Ang energy ng studio ay umabot na parang may fiesta sa loob. Si Jose, na kilala sa pagiging komedyante, ay halos hindi makapaniwala sa pagkakahawig ng clone niya. “Grabe, mas kamukha mo na ako kaysa ako!” sigaw niya habang nagtatawanan silang dalawa. Si Wally naman ay halos mapasigaw nang sabayan siya ng Clone Wally sa adlib niya sa “Ay, ay, ay!”. Si Paolo at Maine ay sumama sa dance challenge nila, at ang audience ay halos tumayo at sumayaw kasama.

Sa gitna ng episode, nagkaroon ng espesyal na segment kung saan nagbalikan ang The Clones at mga Dabarkads sa dati nilang iconic skits. Ginawa nila ang “Rhythm of the Dabarkads Christmas Version”, “Men’s Cooking Challenge”, at ang paboritong “Bawal ang Judgers” na Christmas edition. Sobrang saya sa studio, at kahit ang mga cameraman at staff ay nakikiloko na rin sa likod ng eksena. Naramdaman ng lahat na hindi ito simpleng episode—isa itong regalo, isang yakap mula sa nakaraan, isang pagpapatunay na walang pinipiling panahon ang tunay na kaligayahan.

Sa huling bahagi ng programa, sabay-sabay na kumanta ang Dabarkads at The Clones ng isang espesyal na bersyon ng “Isang Tausang Pasasalamat” na may halong Pasko. Lahat ay huminto, lahat ay nakinig, at nang matapos ang kanta, ang buong studio ay nakatayo, nagbibigay ng standing ovation. Nakita sa mukha ng bawat Dabarkads ang tuwa at pasasalamat. Hindi nila inasahan na ang pagbabalik ng The Clones ay magdadala ng ganitong kabigatan ng damdamin.

At nang nagbigay ng closing message si Vic, ramdam ng lahat ang sincerity nito. “Ang Pasko ay pagbabalik. Pagbabalik ng saya, pagbabalik ng pamilya, pagbabalik ng pagmamahal. At ngayong araw, binigyan n’yo kami ng pinakamagandang regalo—ang makita kayong masaya ulit.”

Sa huli, nagyakapan ang lahat—Dabarkads, The Clones, staff, audience. Ang saya ay parang hindi matatapos. Wari’y muli silang naging isang malaking pamilya na pinagbuklod ng tawa, musika, at isang espesyal na alaala ng Eat Bulaga na hindi kailanman mawawala sa puso ng bawat Pilipino.

At sa paglabas ng mga tao sa studio, bitbit nila ang parehong damdamin: isang Christmas Special na hindi lang basta episode… kundi isang makasaysayang pagbabalik na muling nagbigay liwanag, aliw, at pag-asang tunay na Dabarkads spirit—forever.

Sa pagbukas pa lang ng umaga, ramdam na ng buong Broadway Studio ang kakaibang kasiyahan na tila sumasabog sa bawat sulok ng gusali. May kung anong nagbabalik na enerhiya—isang alon ng nostalgia na hindi mapangalanan pero agad nakikilala ng puso ng bawat Dabarkads. Ito ang araw ng Eat Bulaga The Clones Christmas Special Episode, at ngayong Pasko, mas espesyal dahil muling babalik ang grupong nagpasaya sa milyon-milyong Pilipino—The Clones. Hindi ito simpleng segment lamang, kundi isang engrandeng muling pagkikita na inaabangan ng buong bansa.

Sa likod ng kamera, abala ang production team sa pag-aayos ng ilaw, dekorasyon, at stage. Kahit pagod, makikita sa mukha nila ang kilig at tuwa. Parang bumabalik sila sa panahong unang lumabas ang The Clones—kung saan ang bawat episode ay puno ng tawanan, biruan, at signature na kulitan na Eat Bulaga lang ang kayang maghatid. Sa gitna ng paghahanda, nagmistulang himala nang dumating ang mga Dabarkads na sina Tito, Vic, at Joey. Kumpleto ang aura nila ng pagiging haligi ng noontime show. Sinalubong sila ng malakas na palakpakan mula sa staff, at maririnig ang bulong ng mga kameraman: “Ibang klaseng episode ’to. Ramdam mo, magiging makasaysayan.”

Habang papalapit ang oras ng pagsisimula, unti-unting napupuno ang audience area. May mga batang ngayon lang makikilala ang The Clones, may mga magulang at lolo’t lola na avid viewers noon pa. Ang iba’y halos hindi mapakali sa sariling upuan, sumisigaw sa tuwing mababanggit ang salitang “Clones” sa testing ng audio. “Grabe, nostalgia trip!” sabi ng isang tatay na may hawak pang lumang Eat Bulaga T-shirt. Ngumiti ang asawa niya. “Kahit Pasko na, mas excited ka pa rito kaysa regalo.”

At nang tuluyang magsimula ang opening patok, sumabog ang studio sa enerhiya. May kumikinang na confetti, may choir na kumakanta ng modernong remix ng “Isang Dakot na Luha”, at sa gitna ng stage ay lumabas ang Dabarkads, todo-ngiti, sabay-sabay na tumatawid habang sinisigawan sila ng loyal fans. Ang buong entablado ay kumikislap sa pula, berde, at ginto. Christmas vibes mula ulo hanggang paa. Ngunit ang pinakaabangan—ang sandaling muling lalabas ang matagal nang hindi nakita… The Clones.

Sa pagbagsak ng ilaw at tunog ng drum roll, unti-unting bumukas ang LED backdrop. Isa-isang lumabas ang silweta ng anim na pamilyar na pigura. May mukhang sobrang kapareho ng sina Vic, Joey, at Tito; may lumalakad na akala mo’y si Allan K; at sa gilid ay dalawang karakter na ginagaya ang iconic movements ng SexBomb dancers. Paglabas nila, sabay-sabay silang nagbigay ng trademark na posing—at tila sumabog ang buong studio. Halos mabingi ang lahat sa hiyawan at kulitan ng audience. Ang camera men ay halos hindi mapigilan ang ngiti habang sinusundan ang bawat galaw. “Ito na ‘yon! Ang pagbabalik!” sigaw ng floor director.

Mas lalo pang nagkagulo nang simulan ng The Clones ang kanilang unang numero: isang mashup na Christmas version ng klasikong Eat Bulaga jingles. Iba ang kombinasyon ng halakhak at nostalgia na ibinigay sa mga manonood. Hindi lang ito simpleng impersonation; para silang multo ng nakaraan na nabuhay at bumalik sa entablado para magpahatid ng tuwa ngayong Pasko. May nagbabalik-tanaw, may natatawa nang todo, may naiiyak sa kilig—lahat ng emosyon, sabay-sabay lumalabas.

Habang nagpapatuloy ang programa, lumabas sina Paolo, Maine, Wally, Jose, at iba pang Dabarkads para makipagkulitan sa The Clones. Ang energy ng studio ay umabot na parang may fiesta sa loob. Si Jose, na kilala sa pagiging komedyante, ay halos hindi makapaniwala sa pagkakahawig ng clone niya. “Grabe, mas kamukha mo na ako kaysa ako!” sigaw niya habang nagtatawanan silang dalawa. Si Wally naman ay halos mapasigaw nang sabayan siya ng Clone Wally sa adlib niya sa “Ay, ay, ay!”. Si Paolo at Maine ay sumama sa dance challenge nila, at ang audience ay halos tumayo at sumayaw kasama.

Sa gitna ng episode, nagkaroon ng espesyal na segment kung saan nagbalikan ang The Clones at mga Dabarkads sa dati nilang iconic skits. Ginawa nila ang “Rhythm of the Dabarkads Christmas Version”, “Men’s Cooking Challenge”, at ang paboritong “Bawal ang Judgers” na Christmas edition. Sobrang saya sa studio, at kahit ang mga cameraman at staff ay nakikiloko na rin sa likod ng eksena. Naramdaman ng lahat na hindi ito simpleng episode—isa itong regalo, isang yakap mula sa nakaraan, isang pagpapatunay na walang pinipiling panahon ang tunay na kaligayahan.

Sa huling bahagi ng programa, sabay-sabay na kumanta ang Dabarkads at The Clones ng isang espesyal na bersyon ng “Isang Tausang Pasasalamat” na may halong Pasko. Lahat ay huminto, lahat ay nakinig, at nang matapos ang kanta, ang buong studio ay nakatayo, nagbibigay ng standing ovation. Nakita sa mukha ng bawat Dabarkads ang tuwa at pasasalamat. Hindi nila inasahan na ang pagbabalik ng The Clones ay magdadala ng ganitong kabigatan ng damdamin.

At nang nagbigay ng closing message si Vic, ramdam ng lahat ang sincerity nito. “Ang Pasko ay pagbabalik. Pagbabalik ng saya, pagbabalik ng pamilya, pagbabalik ng pagmamahal. At ngayong araw, binigyan n’yo kami ng pinakamagandang regalo—ang makita kayong masaya ulit.”

Sa huli, nagyakapan ang lahat—Dabarkads, The Clones, staff, audience. Ang saya ay parang hindi matatapos. Wari’y muli silang naging isang malaking pamilya na pinagbuklod ng tawa, musika, at isang espesyal na alaala ng Eat Bulaga na hindi kailanman mawawala sa puso ng bawat Pilipino.

At sa paglabas ng mga tao sa studio, bitbit nila ang parehong damdamin: isang Christmas Special na hindi lang basta episode… kundi isang makasaysayang pagbabalik na muling nagbigay liwanag, aliw, at pag-asang tunay na Dabarkads spirit—forever.