BINUHUSAN NILA NG TUBIG ANG KAKLASE NILANG WAITRESS SA REUNION GULANTANG SILA NG TAWAGIN SA STAGE

Kabanata 1: Ang Reunion at ang Hindi Inasahang Pangyayari

Matagal nang inaabangan ni Maya ang kanilang class reunion. Matapos ang ilang taon na hindi nagkita-kita, sabik siyang makasama muli ang kanyang mga dating kaklase sa isang gabi ng tawanan, kwentuhan, at alaala. Ngunit sa kabila ng saya, may bahid ng kaba ang kanyang puso — lalo na’t siya ngayon ay isang waitress sa isang sikat na restawran, habang ang ilan sa kanyang mga kaklase ay mga matagumpay na propesyonal.

Pagpasok pa lamang niya sa venue, napansin niya ang mga tingin ng ilan sa mga kaklase. May mga ngiti, may mga bulong, at may mga halong pagtutok na hindi niya maintindihan. Ngunit pinilit ni Maya na huwag magpadala sa mga ito at magpakasaya na lamang.

Habang lumalalim ang gabi, dumating ang pagkakataon na tawagin ang bawat isa sa stage upang magpakilala at magbahagi ng kanilang mga kwento. Nang tawagin si Maya, hindi niya inasahan ang magiging reaksyon ng ilan sa mga kaklase niya.

Biglang may mga nagbiro at nagtangkang bumuhos ng tubig sa kanya bilang biro, na agad namang sinundan ng tawa at hiyawan ng ilan. Hindi niya maintindihan kung bakit ganoon ang naging reaksyon nila sa kanya, na para bang tinutuligsa siya dahil sa kanyang trabaho.

Naramdaman ni Maya ang pagkahiya at lungkot, ngunit sa kabila nito, pinili niyang manatiling matatag. Hindi niya hinayaan na sirain ng mga biro ang kanyang gabi at ang kanyang pagkatao. Ngunit hindi niya alam na ang insidenteng iyon ay magiging simula ng isang mas malalim na kwento ng pagtanggap, pagbabago, at pagkakaibigan.

Matapos ang insidente sa entablado, bumalik si Maya sa kanyang upuan na may halong lungkot at pagkabigla. Ramdam niya ang mga matang nakatingin sa kanya—may ilan na may pagsisisi, may ilan naman na tila mas lalo pang nagdiriwang sa ginawa nila. Ngunit sa kabila ng lahat, nanatili siyang matatag.

Hindi nagtagal, lumapit sa kanya ang ilan sa mga kaklase na may dalang paghingi ng tawad. Ipinahayag nila na nagkamali sila sa pagtrato sa kanya at nawala sila sa kanilang sarili sa sobrang saya at biro. Ngunit hindi iyon sapat para maibalik ang nasirang loob ni Maya.

Sa gitna ng mga nangyari, may isang kaklase na hindi sumali sa mga biro. Siya si Carlo, isang tahimik at mahinahong lalaki na matagal nang may simpatya kay Maya. Lumapit siya at inanyayahan si Maya na sumama sa kanya sa isang tahimik na bahagi ng venue upang mag-usap nang masinsinan.

Doon, ibinahagi ni Maya ang kanyang mga saloobin—ang kanyang mga pangarap, ang kanyang hirap sa buhay, at ang mga dahilan kung bakit siya naging waitress. Nakinig si Carlo nang buong puso at nagbigay ng mga salita ng pag-asa at suporta. Sa pagkakataong iyon, naramdaman ni Maya na hindi siya nag-iisa.

Ang mga pangyayaring iyon ay nagturo kay Maya ng isang mahalagang aral: hindi sukatan ng halaga ng tao ang kanyang trabaho o estado sa buhay, kundi ang kanyang pagkatao at tapang na harapin ang mga pagsubok.

Sa pagtatapos ng gabi, nagpasya si Maya na patuloy na ipagmalaki ang kanyang sarili at ang kanyang piniling landas. Alam niyang marami pang hamon ang darating, ngunit handa siyang harapin ang mga ito nang may buong tapang at determinasyon.