TINAWANAN NG BRIDE ANG REGALO NG BISITA, PERO SILA ANG NAPAHIYA NANG MALAMAN ANG LAMAN NITO!

.
.

Tinawanan ng Bride ang Regalo ng Bisita, Pero Sila ang Napahiya Nang Malaman ang Laman Nito!

Sa isang maliit na bayan sa probinsya ng Laguna, naghahanda ang buong pamilya ni Maria para sa kanyang kasal. Si Maria ay isang simpleng dalaga, kilala sa kanilang lugar dahil sa kanyang kabaitan at pagiging masipag. Matagal na niyang hinihintay ang araw na ito, ang araw kung saan siya ay ikakasal sa lalaking minamahal niya, si Juan.

Ang kasal ay isang malaking okasyon hindi lamang para kay Maria kundi para sa buong barangay. Maraming bisita ang inaasahang dadalo, mula sa mga kamag-anak, kaibigan, hanggang sa mga kapitbahay. Ang bawat isa ay nagdala ng kani-kanilang regalo bilang tanda ng kanilang pagdiriwang at suporta sa bagong yugto ng buhay ng magkasintahan.

Isang linggo bago ang kasal, dumating sa bahay ni Maria ang isang pangkat ng mga bisita mula sa kabilang bayan. Sila ay kilala bilang mga mayayamang negosyante sa kanilang lugar—sikat sa kanilang marangyang pamumuhay at mga mamahaling regalo na madalas nilang dala sa mga okasyon.

Sa araw ng kasal, habang nagaganap ang pagtanggap sa mga bisita, isang grupo mula sa kabilang bayan ang dumating na may dalang isang malaking kahon na balot sa makulay na papel at may malaking laso sa ibabaw. Agad itong napansin ni Maria at ng kanyang mga kaibigan.

Nang ibigay ng mga bisita ang regalo kay Maria, tinawanan niya ito nang bahagya. Hindi naman masama ang kanyang pagtawa, ngunit halata sa kanyang mga mata na hindi niya inaasahan ang laman ng kahon. Ang mga bisita naman ay medyo nagulat sa reaksyon ni Maria ngunit pinilit nilang ngumiti at ipagpatuloy ang kanilang pagbati.

Pagkatapos ng seremonya, habang nagkakasiyahan ang lahat sa handaan, nagpasya si Maria na buksan ang regalo sa harap ng mga tao. Lahat ay nanatiling tahimik, sabik malaman kung ano ang laman ng malaking kahon.

Pagbukas ni Maria, laking gulat ng lahat nang makita nila ang laman: isang koleksyon ng mga lumang laruan, mga lumang libro, at ilang mga gamit sa bahay na tila hindi bago o mahalaga. Hindi ito ang inaasahan ng mga bisita, lalo na ang mga mayayamang negosyante na inaakala nilang magbibigay ng mamahaling alahas o gadget.

Napailing si Maria at bahagyang napailing din ang mga tao. Ngunit sa halip na magalit o magpakita ng sama ng loob, ngumiti siya at nagsimulang ipaliwanag.

“Ako po ay lubos na nagpapasalamat sa inyong regalo,” sabi ni Maria. “Ngunit ang mga ito ay mga bagay na matagal ko nang hinahanap—mga alaala mula sa aking pagkabata at mga simpleng bagay na may malaking kahulugan sa akin.”

Sa puntong iyon, napahiya ang mga bisita. Napagtanto nila na ang tunay na halaga ng regalo ay hindi nasusukat sa presyo kundi sa puso at kahalagahan nito sa tumatanggap.

Hindi naglaon, nalaman ng mga tao sa bayan na ang mga lumang gamit na iyon ay mga pamanang bagay mula sa pamilya ni Maria na naibalik sa kanya ng mga bisita bilang tanda ng respeto at pagmamahal. Ang mga ito ay mga bagay na ninakaw noon mula sa kanilang bahay ng isang taong may masamang intensyon, at ngayon ay naibalik na sa tamang may-ari.

Dahil dito, naging usap-usapan sa buong bayan ang kwento ng kasal ni Maria. Hindi lamang dahil sa kasayahan kundi dahil sa aral na natutunan ng lahat tungkol sa tunay na kahalagahan ng regalo at ang kahalagahan ng pagiging mapagpasalamat.

.