Babaeng Sundalo – Inaapi ang Lola niya – Nagkamali Sila ng Binangga!

.
.

Babaeng Sundalo – Inaapi ang Lola niya – Nagkamali Sila ng Binangga!

Kabanata 1: Ang Matapang na Sundalo

Sa bayan ng San Gabriel, kilala si Lt. Andrea Sison bilang isa sa pinakamatapang na sundalo sa kanilang kampo. Siya ay 28 taong gulang, matikas, disiplinado, at palaging handang tumulong sa kapwa. Subalit sa likod ng kanyang uniporme, may malalim siyang pagmamahal at respeto sa kanyang lola—si Lola Belen, 78 taong gulang, tahimik ngunit may pusong gininto.

Lumaki si Andrea sa pangangalaga ni Lola Belen. Noong bata pa siya, si Lola ang nagpalaki, nagturo ng kabutihan, at nagbigay ng lakas ng loob. Kaya’t kahit abala sa trabaho, palaging bumibisita si Andrea sa bahay ng lola tuwing Sabado.

Kabanata 2: Ang Pag-aapi

Isang araw, habang pauwi si Andrea mula sa kampo, nadaanan niya ang palengke kung saan namimili si Lola Belen. Napansin niya ang kaguluhan: si Lola Belen, napapalibutan ng tatlong kababaihan—mga kapitbahay na kilala sa tsismis at inggit. Si Aling Marites, Aling Susan, at Aling Lorna.

“Belen, matanda ka na, wala ka nang silbi dito! Puro ka na lang reklamo, puro ka na lang hingi!” sigaw ni Aling Marites.

“Oo nga, baka kaya ka iniwan ng mga anak mo, eh wala kang kwenta!” dagdag ni Aling Susan.

“Tumigil ka na sa pagbebenta ng gulay dito, pabigat ka lang sa palengke!” sabi ni Aling Lorna.

Namumula si Lola Belen, nanginginig ang kamay, pilit na pinipigil ang luha. Walang gustong tumulong, natatakot na baka sila rin ay apihin.

Kabanata 3: Ang Pagdating ni Andrea

Habang naglalakad, narinig ni Andrea ang sigaw ng mga babae. Napansin niya ang lola na umiiyak, hawak ang basket ng gulay. Hindi na siya nagdalawang-isip—lumapit siya, matikas, matatag.

“Excuse me, ano pong nangyayari dito?” tanong ni Andrea, mahigpit ang boses.

Nagulat ang tatlong babae, hindi nila alam na si Andrea ay isang sundalo. “Wala, nag-uusap lang kami. Nagbibiro lang, Lt. Andrea,” sabay ngiti ni Aling Marites, pilit na nagtatago ng takot.

Tumingin si Andrea sa lola, nakita ang luha sa mata nito. “Lola, okay ka lang po?”

Tumango si Lola Belen, pero ramdam ni Andrea ang sakit.

Kabanata 4: Ang Pagsagot ni Andrea

Hindi na nagpaligoy-ligoy si Andrea. “Alam niyo po, bilang sundalo, natutunan ko ang respeto. Pero mas natutunan ko iyon sa bahay, sa lola ko. Ang matanda, hindi pabigat. Sila ang pundasyon ng bayan. Kung wala sila, wala tayo.”

Namula ang mga babae, hindi makapagsalita.

“Kung may reklamo kayo, idaan niyo sa tamang paraan. Pero ang panlalait, pang-aapi, at pananakot ay hindi dapat ginagawa, lalo na sa matanda. Kung gusto niyong magbiro, siguraduhin niyong hindi nakakasakit. At kung may problema kayo kay Lola Belen, ako ang kausapin niyo. Ako ang apo niya, at ako ang magtatanggol sa kanya.”

Nagtinginan ang mga tao sa palengke, nagsimula nang mag-usap. “Si Andrea pala sundalo, matapang pala!” bulong ng iba.

Kabanata 5: Ang Pagbabawi

Hindi pa tapos si Andrea. “Alam niyo ba, si Lola Belen ang tumutulong sa mga batang nag-aaral dito, nagbibigay ng libreng gulay sa mahihirap, at tumutulong sa simbahan. Kung pabigat siya, sana, kayo rin ay matutong tumulong.”

Napahiya ang tatlong babae, hindi makatingin kay Andrea.

Lumapit si Andrea kay Lola Belen, niyakap ito. “Lola, huwag kang mag-alala. Hindi kita pababayaan. Ang mga taong nananakit, sila ang dapat mahiya, hindi ikaw.”

Nagpalakpakan ang mga tao sa palengke. May mga lumapit, nagbigay ng suporta kay Lola Belen.

Kabanata 6: Ang Pagbabago ng Palengke

Kinabukasan, nagpunta si Andrea sa barangay hall. Kinausap niya ang kapitan at mga opisyal. “Kailangan po nating magtayo ng programa para sa mga senior citizens. Dapat may respeto, proteksyon, at tulong para sa kanila.”

Agad na nagkaroon ng “Linggo ng Senior Citizens.” Nagkaroon ng libreng check-up, libreng gulay, at seminar tungkol sa respeto sa nakatatanda.

Ang mga tao sa palengke, nagbago. Hindi na nananakit, hindi na nanlalait. Lalo pang ginagalang si Lola Belen, at ang tatlong babae, humingi ng tawad.

Kabanata 7: Ang Pag-amin

Isang araw, lumapit si Aling Marites, Aling Susan, at Aling Lorna kay Lola Belen. “Belen, patawad. Hindi namin naisip na nasasaktan ka. Naiinggit lang kami sa tapang mo at sa pagmamahal ng apo mo. Sana, matutunan din namin ang respeto.”

Ngumiti si Lola Belen. “Walang masama sa pagkakamali, basta marunong humingi ng tawad. Salamat sa pag-amin ninyo.”

Lumapit si Andrea. “Ang mahalaga, natutunan natin ang aral. Ang respeto, hindi dapat ipinagdadamot.”

Kabanata 8: Ang Inspirasyon

Dahil sa tapang ni Andrea, naging inspirasyon siya sa bayan. Maraming kabataan ang natutong magtanggol sa mga nakatatanda. Ang mga sundalo sa kampo, pinuri si Andrea bilang “Model Soldier.”

Si Lola Belen, naging “Nanay ng Bayan.” Lahat ng bata, kumukuha ng payo sa kanya. Ang palengke, naging masaya, puno ng pagmamahalan at respeto.

Kabanata 9: Ang Aral

Sa pagtatapos ng taon, ginawaran si Andrea ng “Outstanding Citizen Award.” Nagsalita siya sa harap ng lahat:

“Ang tapang ay hindi lang sa baril o sa uniporme. Ang tapang ay nasa puso—ang lakas na magsalita para sa tama, ang lakas na ipagtanggol ang mahina, at ang lakas na magpatawad. Huwag nating hayaan na apihin ang mga matatanda. Sila ang pundasyon ng ating bayan.”

Kabanata 10: Wakas

Ang San Gabriel ay nagbago—mas magalang, mas mapagmahal, mas nagkakaisa. Si Andrea, ang babaeng sundalo, ay patuloy na naglilingkod, nagtatanggol, at nagbibigay ng inspirasyon.

Ang kwento ay naging aral sa lahat: Huwag maliitin ang matanda, at huwag maliitin ang apo na handang magtanggol. Ang respeto, pagmamahal, at tapang ay sandata laban sa pang-aapi.

Wakas

.