Babae sa Palengke – Hinarap ang mga Siga – Ang Kanyang Tunay na Pagkatao, GINULAT ang Lahat!

.
.
.

Babae sa Palengke – Hinarap ang mga Siga – Ang Kanyang Tunay na Pagkatao, GINULAT ang Lahat!

KABANATA 1: ANG BABAENG PALENGKERA

Sa gitna ng masiglang palengke ng San Roque, tuwing madaling araw pa lamang ay maririnig na ang sigawan ng mga tindera, ang kalansing ng mga timbang, at ang tawanan ng mga mamimili. Isa sa mga pinakakilala at pinakamatatag na tindera rito ay si Aling Marta. Payat, maiksi ang buhok, at may matalim na mga mata, palaging suot ang lumang apron at may dalang supot ng barya.

Hindi siya basta-basta. Kilala siya sa palengke bilang matulungin, mapagbigay, ngunit matapang. Maraming beses na siyang tumulong sa mga kapwa tindera kapag may nag-aaway o may nangangailangan ng tulong. Ngunit sa kabila ng kanyang kabaitan, may mga naninira pa rin sa kanya. May mga nagsasabing “masyado siyang pakialamera” o “akala mo kung sinong matapang, eh babae lang naman.”

Ngunit hindi ito alintana ni Aling Marta. Alam niyang mahalaga ang kanyang ginagawa at hindi siya natatakot kahit kanino.

KABANATA 2: MGA SIGA SA PALENGKE

Isang umaga, nagdulot ng kaba sa palengke ang pagdating ng tatlong lalaking siga. Sila ay sina Boyet, Dado, at Ramil—kilalang mga tambay at basagulero sa kanilang barangay. Madalas silang manghingi ng “parating” sa mga tindera, nananakot, at minsan ay nagnanakaw pa ng paninda.

“Mare, ayan na naman sila…” bulong ni Aling Nena kay Aling Marta habang nag-aayos ng mga gulay.

“Hayaan mo lang, Nena. Huwag kang magpakita ng takot,” sagot ni Aling Marta, bagamat ramdam din niya ang kaba.

Lumapit ang mga siga. “O, mga mare, baka naman may pang-almusal kayo riyan?” mayabang na sabi ni Boyet.

Tahimik ang karamihan. Ang iba, pilit na iniabot ang ilang pirasong gulay o prutas, takot na baka masaktan sila.

Ngunit hindi si Aling Marta.

KABANATA 3: ANG PAGHARAP

“Boyet, Dado, Ramil, hindi ba kayo nahihiya? Tuwing linggo na lang, ganyan ang ginagawa n’yo. Hindi kami nagpapakahirap dito para lang bigyan kayo ng libre!” matapang na sabi ni Aling Marta.

Nagulat ang tatlo. Hindi sanay ang mga siga na may lumalaban sa kanila—lalo na babae.

“Aba, aba, ang tapang mo ah, Marta. Baka nakakalimot ka, babae ka lang,” sabay tawa ni Dado.

“Babae nga ako, pero hindi ako duwag. Kung gusto n’yo ng almusal, magtrabaho kayo!” mariing sagot ni Marta.

Nagkatinginan ang mga tindera. May pangamba, ngunit may paghanga sa tapang ni Marta.

KABANATA 4: PAGTUTULUNGAN

“Hoy, Marta, baka gusto mong subukan ang tapang mo sa amin?” banta ni Boyet, sabay lapit at tila hahawakan si Marta.

Ngunit bago pa siya makalapit, nilapitan siya ni Aling Marta at tumingin nang diretso sa mata. “Subukan mo, Boyet. Pero siguraduhin mong kaya mong panindigan ang gagawin mo.”

Biglang sumigaw si Aling Nena, “Tama na! Lumayas kayo dito! Hindi kayo welcome dito sa palengke namin!”

Sumunod ang iba pang tindera. “Oo nga! Umalis kayo!”

Nagulat ang mga siga. Hindi nila inaasahan na magtutulungan ang mga babae sa palengke. Unti-unting lumapit ang mga tindera, bitbit ang mga timbangan, tabo, at supot ng gulay.

KABANATA 5: ANG TUNAY NA PAGKATAO NI MARTA

Sa gitna ng tensyon, biglang dumating si Kapitan Raul, ang bagong barangay captain. “Ano’ng nangyayari rito?” tanong niya.

“Sir, palaging nananakot ang mga ‘yan. Hindi na kami makapagtrabaho nang maayos,” reklamo ni Aling Marta.

Lumapit si Kapitan Raul kay Marta. “Marta, ikaw pala. Alam n’yo ba, mga kabarangay, si Marta ay dating pulis—isa sa mga unang babaeng SWAT member dito sa Maynila. Marami siyang nailigtas at naparusahan na kriminal. Kaya huwag n’yong minamaliit ang babaeng ‘yan.”

Nagulat ang lahat. Hindi alam ng karamihan ang nakaraan ni Marta. Kaya pala matapang, kaya pala hindi natatakot.

Namula si Boyet, Dado, at Ramil. “Kap, sorry na po. Hindi na po mauulit,” sabay takbo palayo.

KABANATA 6: ANG PAGBABAGO

Mula noon, nagbago ang ihip ng hangin sa palengke. Mas naging matibay ang samahan ng mga tindera. Hindi na sila natatakot sa mga siga, dahil alam nilang kaya nilang ipaglaban ang kanilang karapatan. Si Aling Marta, lalong nirerespeto at minahal ng mga tao.

“Salamat, Marta. Kung hindi dahil sa ‘yo, hindi kami magkakaroon ng lakas ng loob,” sabi ni Aling Nena.

“Hindi ako magtatagumpay kung wala kayo. Tandaan n’yo, kahit babae tayo, kaya nating ipaglaban ang tama—lalo na kung magtutulungan tayo,” sagot ni Marta.

KABANATA 7: INSPIRASYON

Dahil sa tapang ni Aling Marta, maraming kabataang babae ang humanga at nagtanong sa kanya tungkol sa pagiging pulis at pagiging matatag.

“Ate Marta, gusto ko pong maging pulis balang araw. Puwede po ba?” tanong ng isang batang babae.

“Kayang-kaya mo, anak. Hindi sukatan ang kasarian para maging matapang, kundi ang puso at prinsipyo,” sagot ni Marta, sabay yakap sa bata.

KABANATA 8: ARAL NG PALENGKE

Lumipas ang mga buwan, naging mas maayos at mas ligtas ang palengke. Ang mga siga, hindi na muling bumalik. Ang mga tindera, mas naging matatag at masaya. Si Aling Marta ay naging huwaran ng tapang at kabutihan.

Naging inspirasyon siya hindi lamang sa mga babae kundi sa buong komunidad. Pinatunayan niya na ang tunay na lakas ay hindi nasusukat sa lakas ng katawan, kundi sa tibay ng loob at sa kakayahang lumaban para sa tama.

KABANATA 9: EPILOGO

Isang umaga, habang nagtitinda si Marta ng mga gulay, lumapit si Kapitan Raul.

“Marta, maraming salamat sa ginawa mo para sa palengke. Dahil sa’yo, naging inspirasyon ka ng marami.”

Ngumiti si Marta. “Ginawa ko lang ang tama, Kap. Sana lahat tayo, may tapang na tumulong at tumindig sa tama.”

Mula noon, ang palengke ng San Roque ay hindi na lamang lugar ng bentahan, kundi lugar ng pagkakaisa, tapang, at pag-asa—dahil sa isang babaeng hindi natakot harapin ang hamon ng buhay.

WAKAS

.