Babae sa Jeep – Binastos ng Siga – ‘Di Nila Alam, Elite Scout Ranger Pala ang Kinalaban Nila!

.
.

Babae sa Jeep – Binastos ng Siga – ‘Di Nila Alam, Elite Scout Ranger Pala ang Kinalaban Nila!

Sa isang mataong lungsod sa Pilipinas, kung saan ang jeepney ang pangunahing paraan ng transportasyon, isang araw na tila karaniwang araw lamang ang nagbukas ng kwento na hindi inaasahan ng lahat. Isa itong kwento ng tapang at hustisya, isang aral na hindi dapat husgahan ang tao base lamang sa kanilang panlabas na anyo.

Simula ng Kuwento

Mainit ang araw nang sumakay si Althea sa isang jeepney papunta sa opisina. Si Althea ay isang simpleng babae sa paningin ng iba—suot ang isang puting blouse, itim na pantalon, at may dalang maliit na bag. Sa unang tingin, wala kang iisipin na espesyal tungkol sa kanya. Isa lamang siyang ordinaryong pasahero sa mata ng karamihan. Ngunit ang hindi alam ng mga tao, si Althea ay isang Elite Scout Ranger—isang bihasang sundalo na sanay sa mga pinakamahirap na misyon sa kagubatan at bundok. Hindi niya madalas ipagsabi ang kanyang propesyon, dahil mas pinipili niyang mamuhay nang tahimik kapag hindi naka-duty.

Habang tahimik na nakasakay si Althea sa jeep, may tatlong lalaki ang biglang sumakay. Mga malalaking lalaki sila, halatang mga siga sa kanilang itsura—malalaking katawan, maraming tattoo, at may mga nakasabit na kwintas na tila ginto. Agad nilang inangkin ang espasyo sa jeep, halos itulak ang ibang pasahero upang makaupo.

“Hoy, tabi-tabi! Wala kayong karapatan dito, kami ang mas malalaki!” sigaw ng isa sa kanila habang tumatawa. Ang ibang pasahero ay hindi na lamang kumibo, takot na baka sila ang mapagbalingan ng galit ng mga siga.

Si Althea, na nakaupo sa dulo, ay tahimik lamang na nagmamasid. Hindi siya natatakot, ngunit pinili niyang huwag na lang makialam. Alam niyang kaya niyang depensahan ang sarili, ngunit ayaw niyang magdulot ng gulo hangga’t maaari.

Ang Pambabastos

Habang umaandar ang jeep, napansin ni Althea na panay ang sulyap ng isa sa mga lalaki sa kanya. Hindi nagtagal, nagsimula itong magbato ng mga bastos na salita.

“Hi, miss! Ang ganda mo naman. Pwede ba kitang makilala?” sabi ng lalaki habang nakangisi. Hindi sumagot si Althea, ngunit hindi rin siya nagpakita ng takot. Sa halip, tumingin siya nang diretso sa lalaki, ngunit hindi ito nagpatinag.

“Uy, huwag kang suplada. Gusto lang kitang makilala,” patuloy ng lalaki habang ang dalawa pa niyang kasama ay tumatawa. “Baka naman puwede kang sumama sa’min?”

“Pasensya na, pero hindi ako interesado,” sagot ni Althea nang malamig. Pilit niyang pinanatili ang kanyang composure, ngunit ramdam niya ang galit na unti-unting umaakyat sa kanyang dibdib.

Ngunit sa halip na umatras, lalong naging agresibo ang mga lalaki. Isa sa kanila ang biglang umupo sa tabi ni Althea at sinubukang hawakan ang kanyang kamay. “Huwag ka nang mahiyang sumama sa’min, miss. Mag-eenjoy ka, promise.”

Ang Pagtindig ni Althea

Sa puntong iyon, hindi na napigilan ni Althea ang sarili. Tumayo siya at tumingin nang diretso sa mga lalaki. “Pwede ba? Tigilan niyo na ako. Hindi ako interesado sa inyo, kaya itigil niyo na ‘yan,” madiin niyang sabi.

Nagulat ang mga lalaki sa tapang ni Althea. Hindi nila inakala na ang isang babaeng mukhang tahimik ay magpapakita ng ganitong tapang. Sa halip na umatras, lalo nilang tinangka siyang takutin.

“Ang tapang mo ah,” sabi ng isa sa mga lalaki. “Tingnan natin kung hanggang saan ang tapang mo.”

Biglang hinawakan ng isa sa kanila ang braso ni Althea, ngunit bago pa siya makapagsalita, mabilis na gumalaw ang babae. Sa isang iglap, napasigaw ang lalaki at napahawak sa kanyang braso. Hindi makapaniwala ang lahat ng pasahero sa bilis ng pangyayari—naibagsak ni Althea ang lalaki sa sahig ng jeep gamit lamang ang isang mabilis na galaw.

“Anong ginawa mo?!” sigaw ng isa pang lalaki, sabay tayo upang sugurin si Althea. Ngunit bago pa siya makalapit, isang mabilis na sipa ang tumama sa kanyang tiyan, dahilan upang siya’y mapaupo pabalik sa kanyang upuan, hawak-hawak ang kanyang tiyan sa sakit.

Ang ikatlong lalaki, na mukhang lider ng grupo, ay tila nag-aalangan na. Ngunit dahil sa kahihiyan, nagpasya siyang harapin si Althea. “Akala mo ba, natatakot ako sa’yo? Babae ka lang!”

Ngunit bago pa siya makalapit, mabilis na hinugot ni Althea ang kanyang ID mula sa kanyang bag at ipinakita ito sa lalaki. “Scout Ranger ako. Gusto mo bang subukan pa ako?” seryosong sabi ni Althea.

Ang Pagbawi ng mga Siga

Nang makita ng lalaki ang ID ni Althea, bigla itong namutla. Alam niya kung gaano kabagsik ang mga Scout Ranger. Ang mga ito ay sinanay hindi lamang sa pisikal na lakas kundi pati na rin sa disiplina at taktika sa pakikipaglaban. Kung tutuusin, kahit tatlo pa sila, alam niyang wala silang laban sa isang bihasang Scout Ranger.

“Pasensya na po, ma’am. Hindi namin alam,” sabi ng lider habang umatras. Ang kanyang mga kasama, na parehong nasaktan sa ginawang depensa ni Althea, ay tahimik na lamang at hindi na nagsalita.

“Pasensya na? Iyan lang ba ang kaya niyong sabihin?” tanong ni Althea, na ngayon ay nakatayo sa gitna ng jeep. “Kung hindi kayo titigil sa pambabastos ng mga babae, baka hindi na kayo makalabas ng buhay sa susunod na gagawin niyo ito.”

Tahimik ang buong jeep. Ang ibang pasahero ay napabilib sa tapang ni Althea. Ang mga siga naman ay nagmamadaling bumaba sa jeep nang huminto ito sa kalsada. Hindi na sila lumingon pa at tumakbo nang mabilis.

Ang Pagpapasalamat

Pagkatapos ng insidente, lumapit ang driver ng jeep kay Althea. “Ma’am, maraming salamat po. Kung hindi dahil sa inyo, baka may masamang nangyari sa atin.”

Ngumiti si Althea. “Walang anuman po. Pero sana, maging aral ito sa lahat. Hindi natin dapat hinahayaan ang ganitong klaseng asal. Lahat tayo ay may responsibilidad na manindigan para sa tama.”

Ang ibang pasahero ay nagpasalamat din kay Althea. Isa sa kanila ang nagsabi, “Hindi namin alam na isa pala kayong Scout Ranger. Saludo kami sa inyo.”

Ngumiti si Althea at tumango. “Scout Ranger man o hindi, ang mahalaga ay marunong tayong tumindig para sa sarili natin at sa kapwa natin. Hindi dapat natin hinahayaan na may mga taong inaabuso ang iba.”

Ang Lihim ni Althea

Pagkarating sa kanyang opisina, tahimik na bumalik si Althea sa kanyang trabaho. Hindi niya ikinuwento ang nangyari sa jeep sa kanyang mga katrabaho. Para sa kanya, ang ginawa niya ay isang natural na bagay lamang—isang bagay na dapat ginagawa ng sinuman sa harap ng kawalan ng katarungan.

Ngunit sa loob-loob niya, alam niyang hindi lahat ay may kakayahang gawin ang ginawa niya. Kaya’t nagpasya siyang mag-volunteer bilang isang tagapagsanay sa isang women’s self-defense program tuwing Sabado. Gusto niyang turuan ang mga kababaihan kung paano ipagtanggol ang kanilang sarili upang hindi na sila matakot sa mga taong umaabuso.

Wakas

Ang kwento ni Althea ay mabilis na kumalat sa social media matapos itong ikuwento ng isa sa mga pasahero ng jeep. Maraming humanga sa kanyang tapang at dedikasyon, hindi lamang bilang isang Scout Ranger kundi bilang isang tao na handang tumulong sa kapwa. Naging inspirasyon siya sa maraming kababaihan na matutong ipaglaban ang kanilang karapatan at huwag hayaang apihin ng sinuman.

Sa huli, ang kwento ni Althea ay nagsilbing paalala na ang tapang ay hindi nasusukat sa laki ng katawan o sa dami ng tao sa iyong panig. Ang tunay na tapang ay nasa puso ng isang taong handang manindigan para sa tama, kahit pa siya’y nag-iisa.

.