BABAE KINALADKAD NG SUPLADONG PULIS! NANG MALAMANG IMORTAL SIYA, NAGTAKBUHAN ANG MGA PULIS SA TAKOT!

.
.

BABAE KINALADKAD NG SUPLADONG PULIS! NANG MALAMANG IMORTAL SIYA, NAGTAKBUHAN ANG MGA PULIS SA TAKOT!

Kabanata 1: Ang Babaeng Misteryosa

Sa isang tahimik na barangay sa bayan ng San Rafael, may isang babaeng madalas makita sa gilid ng kalsada tuwing dapit-hapon. Si Aling Rosa, maputi ang balat, mahaba ang buhok, at may kakaibang kinang sa mga mata. Walang nakakakilala sa kanya, at walang nakakaalam kung saan siya nakatira. Palaging tahimik, palaging mag-isa.

Maraming tsismis tungkol kay Aling Rosa. May nagsasabing siya ay balo, may nagsasabing siya ay mayaman ngunit nagtatago. Ngunit ang pinaka-usap-usapan: siya raw ay may kakaibang lakas at hindi tumatanda. Sa tuwing may bagyo, siya lang ang hindi natatakot lumabas. Sa tuwing may aksidente, siya ang unang tumutulong, at laging ligtas kahit gaano pa kalala ang sitwasyon.

Kabanata 2: Ang Supladong Pulis

Isang araw, dumating sa barangay si SPO2 Mario, isang pulis na kilala sa pagiging suplado, mahigpit, at walang sinasanto. Galing siya sa Maynila, na-assign sa San Rafael para daw ayusin ang “disiplina” ng mga tao. Sa unang linggo pa lang, marami na siyang napagalitan—mga tricycle driver, mga vendor, pati mga batang naglalaro sa kalsada.

“Walang disiplina dito! Dapat sumunod kayo sa batas!” sigaw niya sa tuwing umiikot sa barangay. Lahat ay natatakot sa kanya, at walang naglalakas-loob na sumagot.

Kabanata 3: Ang Insidente sa Kalsada

Isang hapon, habang naglalakad si Aling Rosa sa gilid ng kalsada, biglang sumigaw si Mario.

“Hoy, babae! Bawal maglakad dito, delikado! Hindi ka ba marunong sumunod?” Nilapitan niya si Aling Rosa, sabay hawak sa braso nito.

Tahimik lang si Aling Rosa, hindi sumasagot. Lalong nainis si Mario. “Sumagot ka! Huwag kang matigas!” Sabay kaladkad niya si Aling Rosa papunta sa istasyon ng barangay.

Nakita ng mga tao ang pangyayari. “Bakit mo kinakaladkad si Aling Rosa? Wala namang ginagawang masama!” sigaw ng isa. Ngunit hindi pinansin ni Mario ang mga tao. “Ako ang pulis dito! Sumunod kayo!”

Kabanata 4: Ang Lihim ni Aling Rosa

Habang kinakaladkad siya, biglang nagliwanag ang paligid. Napansin ng mga tao na parang hindi nasasaktan si Aling Rosa kahit mahigpit ang hawak ng pulis. Sa halip, parang siya pa ang lumalakas.

Pagdating sa istasyon, tinanong siya ni Mario, “Sino ka ba talaga? Bakit parang hindi ka natatakot?”

Ngumiti lang si Aling Rosa. “Mario, matagal na akong nandito. Bago ka pa ipinanganak, nakita ko na ang barangay na ito. Hindi mo ako kailangang kaladkad. Wala akong ginagawang masama.”

Lalong nagalit si Mario. “Pabibo ka pa! Hindi ka talaga sumusunod!” Kumuha siya ng posas, tinangkang ikulong si Aling Rosa. Ngunit sa paglapit niya, biglang nagbago ang hangin—lumamig, lumakas ang hangin, at parang may dumilim sa paligid.

Kabanata 5: Ang Pagbubunyag ng Imortalidad

Biglang may narinig na bulong-bulong sa labas. “Si Aling Rosa… hindi tumatanda… hindi nasasaktan…” May isang matandang lalaki ang lumapit, si Lolo Andres, na pinakamatanda sa barangay.

“Mario, huwag mong saktan si Aling Rosa. Siya ang nagligtas sa akin noong ako’y bata pa. Hanggang ngayon, mukha pa rin siyang dalaga. Imortal siya!”

Nagulat si Mario. “Imortal? Imposible yun! Walang imortal!”

Ngunit nang subukan niyang posasan si Aling Rosa, biglang natunaw ang bakal sa kanyang kamay. Napaatras si Mario, nanginginig sa takot. “Ano ‘to? Anong klaseng tao ka?”

Lumapit si Aling Rosa, hinawakan ang balikat ni Mario. “Hindi mo kailangang matakot. Hindi ako masama. Nandito ako para tumulong, hindi para manakit.”

Kabanata 6: Ang Takot ng mga Pulis

Nakita ng ibang pulis ang nangyari. Nang malaman nilang imortal si Aling Rosa—hindi tinatablan ng sakit, hindi tumatanda, at may kapangyarihang hindi maipaliwanag—nagtakbuhan sila palabas ng istasyon.

“Hindi ako naniniwala! Pero… paano natunaw ang posas?” sigaw ng isa.

“Baka aswang! Baka multo!” bulong ng iba, sabay takbo palayo.

Ang mga tao sa barangay, imbes na matakot, ay lumapit kay Aling Rosa. “Salamat po, Aling Rosa. Kayo po ang totoong tagapagtanggol dito.”

Kabanata 7: Ang Kwento ng Imortal

Sa gabing iyon, nagtipon ang mga tao sa plaza. Isinalaysay ni Aling Rosa ang kanyang kwento. “Noong unang panahon, ako ay isang dalagang nagligtas ng isang batang lalaki mula sa baha. Bilang gantimpala, binigyan ako ng isang matandang mangkukulam ng imortalidad—pero may kundisyon: gagamitin ko ang aking buhay para tumulong sa kapwa.”

“Marami na akong nakita—gera, bagyo, gutom. Pero ang pinaka-masakit ay ang makitang inuugali ng tao ang kapangyarihan para manakit. Kaya ako nandito, para magturo ng kabutihan.”

Kabanata 8: Ang Pagbabago ni Mario

Kinabukasan, nagbalik si Mario sa barangay, pero iba na ang kanyang ugali. “Pasensya na, Aling Rosa. Hindi ko alam ang tunay ninyong kwento. Nagkamali ako. Sana’y patawarin ninyo ako.”

Ngumiti si Aling Rosa. “Ang tunay na lakas ay hindi sa baril, hindi sa posas, kundi sa kabutihan ng puso. Patawarin kita, Mario. Sana’y matuto ka.”

Naging mabait na si Mario sa mga tao. Tinulungan niya ang mga vendor, nagbigay ng libreng seminar sa mga kabataan, at naging tagapagtanggol ng barangay—hindi dahil sa takot, kundi dahil sa respeto.

Kabanata 9: Ang Pamana ng Imortal

Dahil sa kwento ni Aling Rosa, maraming tao ang natuto ng tunay na aral—na ang kapangyarihan ay dapat gamitin para tumulong, hindi para manakit. Ang mga pulis, vendor, tricycle driver, at kabataan ay nagkaisa sa barangay. Nagdaos ng “Araw ng Kabutihan” tuwing buwan, kung saan lahat ay nagtutulungan.

Si Aling Rosa ay naging gabay ng marami, hindi dahil sa kanyang imortalidad, kundi dahil sa kanyang kabutihan.

Kabanata 10: Ang Lihim ng Tunay na Lakas

Lumipas ang panahon, naging tahimik at masaya ang barangay. Si Aling Rosa ay nanatili, palaging handang tumulong. Ang mga pulis, hindi na takot, kundi humahanga sa kanya.

Ang kwento ng babaeng imortal ay naging alamat ng San Rafael. Tuwing may bagyo, tuwing may sakuna, lahat ay nagtutulungan—dahil alam nilang may isang Aling Rosa sa bawat barangay, isang taong handang magsakripisyo para sa kapwa.

Kabanata 11: Ang Aral ng Kwento

Sa huli, natutunan ng lahat na ang tunay na lakas ay hindi sa posisyon, hindi sa armas, kundi sa kabutihan, tapang, at malasakit. Ang imortalidad ay hindi regalo, kundi responsibilidad.

Ang babaeng kinaladkad, hindi nasaktan—sa halip, siya ang naging dahilan ng pagbabago ng buong barangay. Ang mga pulis, natutong magpakumbaba. Ang mga tao, natutong magtulungan.

Kabanata 12: Ang Wakas—Pamana ng Kabutihan

Sa bawat hapon, makikita si Aling Rosa na naglalakad sa kalsada—hindi na kinaladkad, kundi nilalapitan, niyayakap, at pinasasalamatan. Ang barangay ay naging modelo ng pagkakaisa at kabutihan.

Ang kwento ay nagpapaalala sa lahat: Huwag manghusga, huwag manakit, at huwag magmataas. Sapagkat sa bawat tao, may taglay na imortalidad ng kabutihan—na kailanman, hindi mawawala.

WAKAS

.