Bahagi 1: Ang Simula ng Digmaan

Sa isang tahimik na umaga sa Manila, ang araw ay sumisikat sa likod ng mga bundok, nagdadala ng bagong pag-asa at mga pangarap. Ngunit para kay Catalina Dela Cruz, ang araw na ito ay puno ng alaala at kalungkutan. Limang taon na ang nakalipas mula nang mawala ang kanyang ama, isang bayani ng Lakas ng Sandatahang Lakas ng Pilipinas. Ngayon, papunta siya sa sementeryo upang dalawin ang kanyang puntod.

Habang nagmamaneho, ang kanyang isip ay puno ng mga katanungan. Paano ba siya makakabangon mula sa sakit ng pagkawala? Paano niya maipagpapatuloy ang laban na sinimulan ng kanyang ama? Ang mga alaala ng kanyang ama, ang mga aral na itinuro nito, ang mga kwentong puno ng karangalan at katapangan, ay nagbigay sa kanya ng lakas. Ngunit sa kabila ng lahat, may mga sagabal na nag-aantala sa kanyang pag-akyat sa tagumpay.

Nang makarating siya sa sementeryo, isang grupo ng mga pulis ang nakatayo sa labas, nag-uusap at nagtatawanan. Isang pulis ang lumapit sa kanyang sasakyan at nagbigay ng utos. “Miss, kailangan mong ipakita ang iyong mga papeles,” sabi nito na mayabang ang tono. Ang kanyang boses ay tila may kapangyarihan, nagdudulot ng galit sa kanyang dibdib. “Bakit ngayon pa? Papunta lang ako sa puntod ng aking ama,” sagot niya, pilit na pinapanatili ang kanyang kalmado.

Ngunit ang pulis ay hindi nakinig. “May basag daw ang iyong side mirror. Magbigay ka na lang ng Php3 para wala nang abala,” aniya, ang ngiti sa kanyang mga labi ay puno ng pang-iinsulto. Ang kanyang mga mata ay kumikislap sa kasakiman, at sa likod niya, may tatlong iba pang pulis na papalapit. Ang sitwasyon ay tila isang bitag, at sa isang iglap, ang mga alaala ng kanyang ama ay bumalik sa kanyang isipan.

“Walang basag!” mariing sabi ni Catalina, ang kanyang tinig ay puno ng determinasyon. “Kung may violation man ako, tikitan niyo na lang ako.” Tumawa ang pulis, isang tawa na puno ng pang-aalipusta. “Miss, huwag kang magmatigas. Alam mo na ang patakaran.” Sa kabila ng kanyang takot, nagpasya si Catalina na hindi siya susuko. Ang kanyang ama ay isang sundalo na lumaban para sa karangalan, at ngayon, siya ay handang ipaglaban ang kanyang dignidad.

Sa isang mabilis na galaw, binuksan niya ang pinto ng kanyang sasakyan at tumalon. Isang mabilis na siko ang tumama sa lalamunan ng pulis, at siya ay napaluhod. Ang dalawa pang pulis ay sumugod, ngunit sa mga taon ng pagsasanay bilang isang scout ranger, alam ni Catalina kung paano lumaban. Sa isang sipa sa tuhod at isang mabilis na pagliko, siya ay nagtagumpay sa pag-alis mula sa kanilang mga kamay.

Ngunit sa gitna ng kaguluhan, narinig niya ang tunog ng mga sirena. Ang mga pulis ay nag-imbestiga, at siya ay naging target. “Tumakbo!” bulong niya sa sarili habang siya ay tumatakbo palayo sa lugar. Ang kanyang puso ay bumubulusok sa takot, ngunit ang kanyang isip ay puno ng determinasyon. Hindi siya maaaring mahuli, hindi sa araw na ito.

Habang siya ay tumatakbo, naisip niya ang kanyang ama, ang mga aral na itinuro nito, at ang mga pangarap na pinangarap nila. “Kailangan kong ipaglaban ang katotohanan,” sabi niya sa sarili. “Kailangan kong malaman kung sino ang nasa likod ng lahat ng ito.”

Bahagi 2: Ang Laban para sa Katotohanan

Matapos ang mga araw ng pagtakas, si Catalina ay nakatagpo ng isang ligtas na lugar. Isang abandonadong bodega sa tabi ng pier, kung saan siya ay nakatakas mula sa mga pulis. Dito, nagplano siya ng kanyang susunod na hakbang. Alam niyang hindi siya nag-iisa. May isang tao na handang tumulong sa kanya — si Miguel de Leon, isang investigator ng NBI na matagal nang kaibigan ng kanyang pamilya.

Si Miguel ay isang matalinong tao, at alam ni Catalina na siya ang tanging pag-asa niya. Tumawag siya kay Miguel at nagtakda ng pulong. “Migs, kailangan kong makipagkita sa iyo. May mga bagay akong kailangan malaman,” sabi niya.

Nang magkita sila, agad na nag-usap tungkol sa mga pangyayari. “Cata, may mga tao sa loob ng sistema na ayaw malaman ang katotohanan. Kailangan nating maging maingat,” sabi ni Miguel. “May mga ebidensya na maaaring magpabago sa lahat.”

Habang nag-iimbestiga sila, natuklasan nila na ang mga pulis na humahabol kay Catalina ay bahagi ng isang mas malaking operasyon ng katiwalian. Ang mga ulat na kanilang nakuha ay nagpakita ng mga koneksyon sa mga mataas na opisyal ng militar at gobyerno. “Mayroong isang mas malaking laro na nagaganap dito,” sabi ni Miguel. “Kailangan nating makahanap ng ebidensya na magpapatunay sa lahat.”

Ang kanilang pagsisiyasat ay nagdala sa kanila sa isang malaking gala ng Armed Forces. Ang mga opisyal at mga pulitiko ay nandoon, at ito ang perpektong pagkakataon para sa kanila na makakuha ng impormasyon. “Kailangan nating makapasok,” sabi ni Catalina. “May mga tao sa loob na dapat nating kausapin.”

Sa gabi ng gala, nagplano sila ng isang mapanganib na operasyon. Si Miguel ay magpapanggap na isang waiter habang si Catalina ay tatagos mula sa itaas ng gusali. Habang ang mga tao ay abala sa kasiyahan, sila ay maghahanap ng ebidensya na magpapabagsak kay General Vargas.

Habang si Miguel ay naglalakad sa ballroom, si Catalina ay nakapwesto sa bubong, handang tumalon. Ang kanyang puso ay kumakabog sa takot at pananabik. Sa huli, ang kanilang plano ay nagtagumpay. Nakakuha sila ng mga dokumento at recordings na magpapatunay sa mga gawain ni Vargas.

Ngunit sa gitna ng kanilang tagumpay, isang masamang balita ang dumating. Si Vargas ay nagbanta na papatayin si Catalina. “Hindi ka makakatakas, Dela Cruz. Alam ko ang lahat ng iyong mga galaw,” sabi niya sa isang press conference. Ang kanyang pangalan ay muling pinasok sa balita, ngunit sa pagkakataong ito, siya ay tinawag na terorista.

Ngunit si Catalina ay hindi nagpatinag. “Kailangan kong ipaglaban ang katotohanan,” sabi niya kay Miguel. “Hindi ko kayang hayaan na masira ang pangalan ng aking ama at ang aking pangalan.”

Sa huli, ang kanilang laban ay hindi lamang laban sa katiwalian kundi laban din para sa kanilang mga prinsipyong pinanindigan. Sa isang makapangyarihang laban, sila ay nagtagumpay. Ang mga ebidensya ay lumabas, at si Vargas ay nahuli. Si Catalina ay pinarangalan bilang bayani, ngunit siya ay pinili na huwag bumalik sa serbisyo.

“Ngayon, magsisimula na ang bagong kabanata sa aking buhay,” sabi ni Catalina habang nakatayo siya sa harap ng puntod ng kanyang ama. “Hindi ko na kailangang magtago. Ngayon ay malaya na ako.”

At sa kanyang tabi, si Miguel ay nakangiti, handang harapin ang hinaharap na magkasama.