Malas ang pulis nang tangkaang perahan ang madre—agad siyang sinupalpal ng magandang madre!

.
.

Malas ang Pulis nang Tangkaang Perahan ang Madre—Agad Siyang Sinupalpal ng Magandang Madre!

Sa isang maliit na bayan sa probinsya, kilala ang mga tao sa kanilang simpleng buhay at matibay na paniniwala sa kabutihan. Sa gitna ng mga bahay na yari sa kahoy at mga palayan, may isang matandang madre na kilala sa kanyang kabutihan at katatagan. Siya si Madre Rosa, isang mabait at matalinong madre na matagal nang naninirahan sa bayan na iyon.

Sa kabilang banda, may isang pulis na nagngangalang P/Cpl. Marco. Bagamat matagal na siya sa serbisyo, may bahid pa rin siya ng kasamaan sa puso—ang pagiging mapagmalupit at mapagsamantalang tao. Madalas siyang makipagsabwatan sa mga masasamang loob, at hindi siya nag-aatubiling mangikil o mangurakot kapag may pagkakataon.

Ngunit isang araw, nagbago ang lahat nang makatagpo si Marco ng isang magandang madre na nagngangalang Madre Rosa. Isang araw, habang nag-iikot si Marco sa bayan, napansin niya si Madre Rosa na nakatayo sa harap ng simbahan, may hawak na maliit na basket ng mga paninda.

Ang Tangka

Sa kanyang mapagmalasakit na isip, naisip ni Marco na magandang pagkakataon ito upang makapangikil. Lumapit siya nang may masamang balak, at nagsimulang magpanggap na isang mabait na pulis.

“Ma’am, maganda ang mga paninda mo. Magkano ang isang piraso?” tanong ni Marco, na may mapanlinlang na ngiti.

“Ah, ito po ay mga paninda ko na pangtulong sa aking mga pangangailangan,” sagot ni Madre Rosa na may kababaang-loob. “Isa, limang piso.”

Ngunit bago pa man makapagbayad si Marco, biglang nagsalita si Madre Rosa na may matatag na tinig: “Huwag kang mag-alala, anak. Libre ito, para sa’yo.”

Napailing si Marco sa kanyang isipan. Hindi niya inaasahan na isang madre ang magbibigay nang walang kapalit. Pero mas lalo siyang naiintriga. Gusto niyang subukan kung hanggang saan ang kanyang makakaya.

Ang Pagpapanggap na Mabait

“Salamat, Ma’am. Napakabuti ninyo,” sabi ni Marco, sabay ngumingiti nang mapanlinlang. “Pero, alam mo, may isang maliit na problema. Kailangan ko ng tulong. May nakalimutan akong bayaran sa opisina, at baka mapagalitan ako.”

Ngumiti si Madre Rosa, ngunit ang kanyang mga mata ay matalim at matatag. “Anak, ang kabutihan ay hindi nasusukat sa pera. Ang tunay na kabutihan ay nasa puso.”

Ngunit hindi pa rin nakontento si Marco. Patuloy siyang nagsalita, “Kung gano’n, baka pwedeng humingi na lang ako ng pabor. Alam kong hindi ka nag-aatubiling tumulong sa kapwa.”

Dahil sa kanyang masamang balak, sinubukan ni Marco na magpanggap na isang mabuting tao, pero ang kanyang tunay na intensyon ay mangikil. Gusto niyang makuha ang pabor mula kay Madre Rosa, na isang respetadong madre sa bayan.

Ang Paglaban ni Madre Rosa

Ngunit hindi nagpatinag si Madre Rosa. Sa halip, lumapit siya kay Marco nang may malumanay ngunit matatag na tinig.

“Anak, alam ko ang iyong mga plano. Ngunit hindi ka makakakuha ng tunay na kabutihan sa panlilinlang at pang-aabuso. Ang tunay na lakas ay nasa katotohanan at kabutihan.”

Napailing si Marco, pero nakaramdam siya ng hiya. Hindi niya inaasahan na isang madre ang makakatutok sa kanyang masamang balak. Ngunit sa kabila nito, hindi pa rin siya nagsawa.

“Kung gano’n, magpapakita ako ng kabutihan,” sabi ni Madre Rosa. “Pero hindi ito para sa iyo, kundi para sa kapwa.”

Ang Pagtuturo ni Madre Rosa

Lumapit si Madre Rosa kay Marco, at buong puso niyang sinabi, “Anak, ang tunay na kayamanan ay nasa puso. Hindi ito nakukuha sa panlilinlang o pangungurakot. Ang kabutihan ay isang ilaw na nagsisilbing gabay sa ating landas.”

Sa halip na magalit, nakinig si Marco sa mga salita ni Madre Rosa. Naramdaman niya na may mali sa kanyang mga ginagawa, at unti-unting nagsimula siyang magbago.

Ang Pagbabago ni Marco

Sa mga sumunod na araw, nagsimula si Marco na magbago. Hindi na siya nangikil, hindi na siya nagsasamantala sa mga tao. Sa halip, tumulong siya sa mga nangangailangan, at naging mas mabuting tao.

Nang makita ni Madre Rosa ang pagbabago sa kanya, natuwa siya. Alam niya na ang kabutihan ay nagsisimula sa isang maliit na hakbang.

Ang Pagsubok sa Katotohanan

Ngunit isang gabi, dumating ang isang grupo ng mga masasamang loob na may masamang balak sa bayan. Nalaman ni Marco ang plano, at agad niyang tinawagan si Madre Rosa upang humingi ng tulong.

Sa kabila ng panganib, hindi siya nagdalawang-isip na ipagtanggol ang bayan at ang mga tao. Kasama si Madre Rosa, nag-organisa sila ng depensa laban sa mga masasamang loob.

Ang Pagkakaisa at Katapangan

Sa isang matinding laban, nagpakita si Marco ng tapang at katatagan. Hindi siya natakot na harapin ang mga masasamang loob, dahil alam niyang nasa likod niya ang kabutihan at pananalig kay Madre Rosa.

Sa huli, nagwagi sila laban sa mga masasamang loob, at naisalba ang bayan. Napatunayan nila na ang kabutihan at katapangan ay pwedeng magtagumpay kahit sa pinakamadilim na oras.

Ang Pagpapala sa Kabutihan

Matapos ang lahat, nagpasalamat si Marco kay Madre Rosa. “Salamat po, Madre. Hindi ko po alam kung ano ang nangyari sa akin, pero salamat sa pagtuturo ninyo ng kabutihan.”

Ngumiti si Madre Rosa, at nagsabi, “Anak, ang kabutihan ay isang ilaw na hindi kailanman mamamatay. Patuloy kang magpakatino at maging mabuting tao.”

Simula noon, naging inspirasyon si Marco sa buong bayan. Pinatunayan niya na kahit isang batang mahirap, pwedeng maging matapang at mabuti, at makapaghatid ng pagbabago.

Wakas

Sa isang maliit na bayan, napatunayan nilang ang tunay na kabutihan ay nagmumula sa puso. Hindi nasusukat sa yaman, katayuan, o kapangyarihan, kundi sa gawa at pananalig sa tama.

At si Madre Rosa, ang magandang madre na walang takot na nagsalita ng katotohanan, ay naging simbolo ng pag-asa at kabutihan sa kanilang bayan. Sa kabila ng malas na kapalaran ni P/Cpl. Marco nang tangkaing perahan ang madre, agad siyang sinupalpal ng matatag na puso ni Madre Rosa.

Sa huli, natutunan nilang lahat na ang kabutihan ay laging mananaig laban sa kasamaan, at ang tunay na lakas ay nagmumula sa pagiging tapat at mabuting tao.

.