Matapos ang matagal na pananahimik, muling umingay ang pangalan ni Anjo Yllana matapos niyang ibunyag ang matagal na niyang tinatago—ang tunay na ugali at pagkatao ni Jose Manalo sa likod ng kamera ng Eat Bulaga!. Sa loob ng maraming taon, kilala ng publiko sina Anjo at Jose bilang magkaibigang walang kupas sa pagpapatawa, pero sa likod ng mga halakhak at punchline ay may mga kwentong hindi naririnig ng madla.

Ang samahan nina Anjo at Jose ay hindi basta trabaho. Dalawampung taon silang magkasama sa entablado, sa studio, at sa mga out-of-town shows na nagbigay ng saya sa milyon-milyong Pilipino. Sa mga panahong iyon, nasaksihan ni Anjo ang lahat—ang mga araw ng kasiyahan, ng pagod, ng tagumpay, at ng katahimikan. Para sa kanya, si Jose ay hindi lamang kasamahan sa trabaho kundi isang kapatid na itinuring niyang pamilya.

Ngunit habang mas nakikilala niya ito, mas lumalalim ang pagkaunawa niya sa taong nasa likod ng mga tawa. Hindi daw madalas magsalita si Jose kapag off-cam. Sa tuwing tapos na ang palabas, habang ang iba ay nagkukwentuhan at nagtatawanan sa dressing room, madalas ay makikita mo si Jose na tahimik lang sa isang sulok. May mga sandaling tila malayo ang isip nito, tila nag-iisip ng kung ano. Sa mga ganitong pagkakataon, nakita ni Anjo ang lalim ng pagkatao ni Jose—ang isang taong hindi kailanman ipinakita ang bigat ng kanyang pinagdadaanan sa harap ng kamera.

Maraming beses na naging saksi si Anjo sa kabutihan ni Jose. Hindi niya kailangang ipakita sa publiko ang mga tulong na ginagawa niya. Madalas, nagbibigay siya ng pagkain sa mga crew, tumutulong sa mga staff na may problema, at kahit walang nakakaalam, may ilang pagkakataong tinutulungan niyang mapag-aral ang mga anak ng mga utility personnel. Hindi ito ibinibida ni Jose, at ayon kay Anjo, doon niya mas nakita ang tunay na kabaitan ng kaibigan. Ang kanyang kabaitan ay tahimik, totoo, at walang inaasahang kapalit.

Naranasan ni Jose ang mga panahong halos gumuho ang kanyang mundo. Dumaan siya sa mga kontrobersiya, personal na problema, at mga panahong kinukwestiyon ng iba ang kanyang pagkatao. Ngunit sa kabila ng lahat ng iyon, patuloy siyang nagtrabaho. Hindi siya kailanman nawalan ng respeto sa trabaho at sa mga taong kasama niya. Para kay Anjo, ito ang pinakatunay na sukatan ng karakter ni Jose—ang kakayahang manatiling matatag kahit bumabagsak ang mundo.

Sa mga araw na magkasama sila, napansin din ni Anjo ang pagiging dedikado ni Jose sa kanyang trabaho. Kapag rehearsal, laging nakatutok. Kapag taping, laging handa. Hindi siya nagiging pabigat sa team; sa halip, siya pa ang nagbibigay ng sigla at ideya sa mga segment. Sa likod ng palabas, isa siya sa mga tahimik na utak na tumutulong magpatawa sa bansa. Hindi siya naghahanap ng kredito, dahil para sa kanya, sapat na ang makita ang ngiti ng mga tao sa studio.

Ngunit higit sa pagiging komedyante, nakita ni Anjo ang pagiging tao ni Jose—isang ama na nagsisikap maitaguyod ang kanyang pamilya, isang kaibigan na handang makinig, at isang kasamahan na marunong umunawa. May mga pagkakataong nakikita ni Anjo si Jose na tila pagod o malungkot, ngunit hindi kailanman niya ito narinig magreklamo. Ang tanging layunin daw nito ay magpasaya ng mga tao, kahit siya mismo ay may pinagdaraanan.

Sa paglipas ng panahon, marami na ring nagbago sa industriya. May mga umalis, may mga nanatili, at may mga bagong mukha na dumating. Pero para kay Anjo, ang respeto niya kay Jose ay hindi nagbago. Kahit nagkaroon sila ng kani-kaniyang landas, dala pa rin niya ang mga alaala ng kanilang samahan—mga panahong sabay silang nagbibiro sa harap ng kamera, mga panahong sabay nilang pinapalakpakan ng mga Dabarkads sa studio.

Ngayon, matapos ang mga taong lumipas, ipinagmalaki ni Anjo ang kaibigang minsang nakasama niya sa pinakamahabang noontime show sa bansa. Ayon sa kanya, si Jose ay isa sa mga pinaka-propesyonal, pinakamatapat, at pinakamasipag na taong nakatrabaho niya. Hindi siya perpekto, pero totoo. Hindi siya palasikat, pero may puso. At sa isang industriya na madalas ay puno ng ingay at intriga, ang ganitong uri ng katahimikan at katapatan ay napakahirap hanapin.

Sa dulo, sinabi ni Anjo na kung may isang bagay na dapat matutunan ng mga tao kay Jose, ito ay ang pagiging totoo. Sa gitna ng kasikatan at paghusga ng publiko, nanatili siyang tapat sa sarili, hindi kailanman nagkunwari. Para sa kanya, ang komedya ay hindi lang pagpapatawa—ito ay serbisyo, isang paraan ng pag-asa sa mga taong may pinagdadaanan.

At sa pagbubunyag ni Anjo ng totoong pagkatao ni Jose, mas lalo lamang tumibay ang respeto ng marami sa kanila bilang mga haligi ng showbiz. Sa likod ng kamera at kasikatan, mayroon palang lalaking may pusong marunong umintindi, marunong tumulong, at higit sa lahat, marunong magmahal sa trabaho at sa mga taong kasama niya sa bawat araw ng pagpapasaya.

Hindi na kailangan ng magarang pahayag o drama para makita ang kabutihan. Minsan, sapat na ang mga simpleng kilos ng malasakit. At sa kwentong ito, napatunayan ni Anjo Yllana na si Jose Manalo, sa kabila ng lahat ng pagsubok, ay isang taong may tunay na puso—hindi lang bilang komedyante, kundi bilang isang mabuting tao.