🔥PART 2 –Mahihirap na lalaki bumili ng sasakyan, napalibutan ng magagandang sales lady—CEO pala siya!

Kabanata 2: Ang Tunay na Pagkakakilanlan ni Marco Rivera

Mabilis na lumipas ang mga linggo, at si Marco na dating isang simpleng mamimili lamang ay naging tampok ng kanilang trainee batch. Ang tahimik at mahinahong lalaki na dati’y nanginginig pa ang kamay habang pumipirma ng purchase agreement para sa kanyang SUV ay ngayon ay may kumpiyansa nang makipagsabayan sa mga presentasyon, pag-aaral ng market strategy, at pagbuo ng business proposals. Ngunit habang lumalalim ang araw-araw na pagsasanay, mas napapansin ni Damian Reyes, ang CEO, ang kakaibang aura ni Marco—hindi ito ’yung karaniwang empleyadong gustong umangat lamang sa buhay. May karunungan ito, may refinement sa pakikitungo, at higit sa lahat, may dignidad at pag-uugaling hindi matututuhan ng basta-basta lang. Sa tuwing binubuksan ni Marco ang bibig upang magbahagi ng ideya, laging may bigat at lalim ang kanyang mga salita, na para bang sanay na siyang humawak ng malalaking desisyon.

Isang gabi matapos ang mahabang araw ng training, nagkaroon ng dinner meeting ang buong grupo kasama si CEO Damian. Nakatayo si Marco sa gilid, hindi sanay sa mga mamahaling chandelier, malalambot na sofa, at inuming hindi niya kayang bigkasin ang pangalan. Ngunit napansin niyang halos lahat ng naroon ay palihim na nakatingin sa kanya—hindi na kagaya noong unang araw na may pagtataka; ngayon, ang tingin ay may halong paghanga at tanong. Para bang may alam sila na siya lang ang hindi pa nakakaalam. Habang nagtatagal ang gabi, marami ang lumalapit kay Marco, nagtatanong ng opinyon, ng feedback, pati mga senior manager ay tila inaabot ang kamay para makilala siya nang mas malapít. Sa isip niya, baka dahil ito sa kanyang pagsisipag, pero para kay Damian Reyes, malinaw ang dahilan.

Alas-nuwebe na nang tinawag ni Damian si Marco sa isang pribadong lounge sa itaas ng hotel. Tahimik lamang si Marco habang naglalakad papasok, kinakabahan at naguguluhan kung bakit siya pinatawag mag-isa. Pagpasok niya, nakaupo si Damian, hawak ang isang makapal na folder na may pangalan niyang nakatatak sa makinis na takip. “Marco,” panimula ng CEO, “ilang linggo na kitang minamasdan. Hindi tumutugma ang background file mo sa kung paano ka kumilos. Hindi ako nagdududa—ikaw ay hindi pangkaraniwang mamamayan.” Napamulagat si Marco, hindi alam kung dapat bang tumayo at lumayo o manatili at makinig. “Sir, hindi ko po maintindihan. Ordinaryo lang akong tao. Nag-ipon lang po ako nang matagal para makabili ng—” Ngunit pinutol siya ni Damian.

“Hindi mo kailangang magsinungaling,” wika nito habang marahang sinusunod ang pahina ng folder. “Alam kong may itinatago kang mas malaki. I have sources, Marco. Hindi ka basta-bastang lalaki mula sa mahirap na pamilya.” Naramdaman ni Marco ang malamig na pawis sa kanyang palad. Hindi niya inaasahan na sa isang kumpanyang inaakala niyang simple lamang siyang trainee ay may mga matang matalas na sumusuri sa bawat galaw niya. Hindi niya inaasahang pati ang lihim na matagal niyang itinago mula sa mundo ay unti-unting nadidiskubre.

Tumayo si Damian, tumapat kay Marco, at sa unang pagkakataon ay hindi CEO ang kanyang dating kundi isang taong naghahangad ng katotohanan. “Ikaw ba… ang Marco Rivera na anak ng yumaong industrial tycoon na si Don Hermes Rivera? Ang nagtatagong tagapagmana ng Rivera Holdings, ang kumpanyang matagal nang hinahanap ng board at ng gobyerno dahil sa pagkawala mo?” Nabingi si Marco sa tanong na iyon. Ang pangalang iyon—Don Hermes Rivera—ay matagal na niyang pilit kinakalimutan, inililibing sa ilalim ng pagiging ordinaryo. Kaya siya lumayo, nagtrabaho bilang construction helper, delivery rider, service crew—para mabuhay nang walang mata ng mundo na nagmamasid sa kanya. Ang yaman at kapangyarihan ay hindi niya hinangad, lalo na matapos ang trahedyang kinitil ang buhay ng kanyang pamilya at nagdulot sa kanya ng takot na bumalik sa dati niyang mundo.

“Sir, please… kung maaari lang po, huwag ninyo nang ungkatin iyon. Tahimik ang buhay ko ngayon. Masaya na ako sa simpleng trabaho, simple lang ang pangarap ko,” sagot ni Marco, nanginginig ang boses.

Ngunit umiling si Damian. “Marco, hindi mo ito matatakasan. Lalo na ngayon.” Lumapit siya at binuksan ang TV monitor. Lumabas ang headline ng isang breaking news: ‘Nahanap na ang nawawalang tagapagmana ng Rivera Holdings—nakitang bumili ng sasakyan sa isang showroom sa lungsod.’ Kasama roon ang CCTV photo niya—ang mismong araw na akala niyang ordinaryo lang na transaksyon.

Parang lumubog ang mundo ni Marco. Ang simpleng pagbili niya ng sasakyan ay naging tulay para mabuksan ang tunay niyang nakaraan. Hindi niya alam kung matatakot ba siya o magpapasalamat. Ngunit isang tanong ang kumirot sa isip niya: bakit tila ang mga sales lady, mula sa unang araw pa lang, ay may kakaibang pagtrato sa kanya? Para bang alam na nila… noon pa man.

Umupo muli si Damian. “Dahil dito, Marco, kailangan mo ng proteksyon. Kailangan mong malaman ang lahat… bago pa ang ibang tao ang makakuha sa’yo.” Mabigat ang boses niya, puno ng pag-aalala.

At doon unti-unting pumasok sa isip ni Marco ang katotohanan na ang mundo na iniwasan niya sa loob ng maraming taon ay unti-unti nang bumabalik—at hindi na niya ito matatakas. Sa labas ng lounge, naghihintay ang mga sales lady—hindi bilang ordinaryong empleyado, kundi bilang mga taong may misyon na bantayan ang isang tagapagmanang patuloy na pilit iniiwasan ang sarili nitong kapalaran.

Ang simpleng ‘mahihirap na lalaking bumili ng sasakyan’ ay hindi pala ganoon kasimple. At sa wakas, ang lihim ni Marco Rivera ay unti-unting lumilitaw—kasabay ng pagpasok niya sa mundo ng kapangyarihan, panganib, at responsibilidad na matagal niyang nilayuan. Ngunit ngayon, wala nang atrasan. Ang susunod na kabanata ay hindi lamang tungkol sa kanyang pangarap—kundi sa kanyang tunay na pagkakakilanlan at sa napakalaking mundong naghihintay sa kanya.

Mula sa sandaling makita ni Marco ang kanyang sariling larawan sa balita, para siyang binuhusan ng malamig na tubig. Tumigil ang mundo sa pag-ikot habang paulit-ulit niyang iniisip kung paano siya natunton. Sa pag-aakalang nabura na niya ang nakaraan, hindi niya alam na ang bawat hakbang pala niya sa showroom ay may matang nagmamasid at may planong isinakatuparan—hindi para saktan siya, kundi para protektahan siya mula sa mga taong matagal nang naghahanap sa kanya.

Tahimik na naupo si Marco sa loob ng lounge, pinipigilan ang panginginig ng mga kamay niya. Sa labas, naririnig niya ang mga yabag ng mga sales lady—ang mga babaeng unang nakilala niya bilang mga magiliw na empleyado, ngunit ngayon ay tila naging ibang tao nang malaman niyang may alam pala sila sa kanyang tunay na pagkatao.
“Sir Damian… paano nila nahanap ’yun? Paano n’yo nahanap ako?” mahina niyang tanong.

Umupo si Damian sa tapat niya, nagtaglay ng ekspresyon na hindi niya pa nakikita noon—isang kombinasyon ng pag-aalala, respeto, at bigat ng responsibilidad. “Marco,” panimula ng CEO, “matagal nang may naghahanap sa’yo. Pero hindi ka namin natunton para itulak pabalik sa mundong kinatatakutan mo. Natagpuan ka namin dahil may nakabinbin na panganib. At mas delikado kung mananatili kang nagtatago.”

“Panganib?” ulit ni Marco, kumirot ang dibdib. “Pero wala na akong kinalaman sa kompanya. Wala na akong pakialam sa pera, sa pangalan, sa—”

Hindi na natapos ang sasabihin niya nang biglang bumukas ang pinto. Pumasok sina Alyssa, Bianca, at Lianne—tatlo sa mga sales lady na unang tumulong sa kanya. Ngunit ngayong gabi, wala silang hawak na brochure o tablet. Naka-black tactical uniform sila, may earpiece, at ang kilos nila ay hindi na kilos ng karaniwang empleyado.
Para silang mga sundalo.

Napatingin si Marco, hindi makapaniwala. “Ano ’to? Bakit ganyan ang suot ninyo?”

Lumapit si Alyssa, ang pinaka-mahinahon sa kanila, at dahan-dahang inilapag sa mesa ang isang identification card. Makinis, makintab, at nakatatak ang insignia ng isang high-security division na hindi basta-basta naririnig ng publiko.
“Sir Marco… hindi kami tunay na sales lady. Kami ang nakatalagang magbantay mula nang lumabas kayo sa radar namin. Undercover kami upang hindi magdulot ng kahina-hinalang galaw sa loob ng showroom.”

Napalunok si Marco. Para siyang hindi makahinga. “Bakit kailangan ’yan? Sino ba ang nag-aalaga sa akin? O sino bang tinatakasan ko?”

Nagkatinginan ang tatlo, bago sumagot si Bianca, ang pinakamatalino at pinakamatapang sa grupo. “Ang kompanya ng inyong ama ay hawak pa rin ng mga taong hindi dapat humahawak nito. At may mga indibidwal na gustong siguraduhing hindi ka na babalik. Kung sakaling lumitaw ka sa publiko, ikaw ang magiging pinakamalaking banta sa kanila.”

Dahil sa sinabi ni Bianca, kumirot ang puso ni Marco. “Kaya ba… sinusubukan akong hanapin noon?” Kumislot ang panga niya. “Kaya ba nangyari ang… trahedya sa pamilya ko?”

Tahimik. Napuno ng bigat ang loob ng silid. Tanging mahinang paghinga ni Marco ang maririnig.

Sinalubong siya ng seryosong tingin ni Damian. “Marco, hindi aksidente ang nangyari noon. At hindi rin aksidente na narito ka ngayon.” Tumayo siya at humarap sa malaking salamin sa dingding. Nanlaki ang mata ni Marco nang biglang mag-on ang screen—lumabas ang mukha ng ilang board members ng Rivera Holdings na nakaupo sa isang lihim na pagpupulong.
May mga taong nagbabalak na ilipat ang lahat ng ari-arian ng kumpanya sa hindi lehitimong tagapagmana… dahil naniniwala silang patay ka na.

“Kung hindi ka namin natagpuan sa showroom,” dagdag ni Damian, “siguradong isang linggo mula ngayon, mawawala na ang pangalan ng pamilya mo sa anumang legal na dokumento. At ang mga taong nasa likod nito? Hindi sila titigil hangga’t hindi ka tuluyang nawawala.”

Nagsimulang manginig ang kamay ni Marco. Napahawak siya sa dibdib, pinipigilan ang pagsikip ng damdamin. Hindi ito ang mundong ginusto niyang balikan. Ayaw niyang mapuno ng intriga, kasakiman, at panganib ang kanyang tahimik na buhay. Ngunit ngayon, tila wala na siyang pagpipilian.

Lumapit si Lianne, ang pinakamabait sa tatlo. “Sir Marco… hindi pa huli ang lahat. Kung ayaw n’yong bumalik bilang tagapagmana, hindi namin kayo pipilitin. Pero kailangan n’yong harapin ang katotohanan: may mga taong gustong kunin ang lahat na sa inyo dapat napunta.”

Huminga si Marco nang malalim. Tumingin sa kanilang lahat—kay Damian na puno ng determinasyon, at sa tatlong babaeng nagpakilalang sales lady ngunit ngayon ay malinaw na mas higit pa roon.
Sa unang pagkakataon matapos ang maraming taon, naramdaman niya ang bigat ng pangalan niyang Rivera.
Hindi bilang simbolo ng kayamanan, kundi simbolo ng responsibilidad.

“Kung gano’n…” marahang sambit ni Marco, habang unti-unting tumitibay ang boses, “simulan na natin. Hindi na ako tatakbo.”

Nagkatinginan ang lahat, at sabay-sabay silang tumango.

At doon nagsimula ang pagbabago—ang pagbangon ng isang lalaking matagal nang nagtago sa mundo, ngunit ngayon ay haharap sa kapalarang matagal na siyang inaantay.
Ngayon, hindi na lamang siya si Marco na bumili ng sasakyan. Siya na ang tunay na tagapagmana. At ang mga bantay niya—ang mga babaeng minsan ay ngumiti lamang sa showroom—ay magiging sandata niya laban sa mga kaaway niyang hindi nakikita.

Sa labas ng hotel, may isang itim na sasakyang nakaparada na hindi nila alam kung kanino. At mula roon, may pares ng matang malamig na nakamasid.
Alam nilang nagsimula na ang laro. Ngunit hindi nila alam—ang tunay na kalaban ay paparating na.