Pinilit Siyang Pakasalan ang Mahirap na Lalaki—Hindi Niya Alam Crown Prince Pala Ito!

Ang Lihim ng Bukid: Ang Prinsipeng Nagtago sa Puso ng Baryo

Bahagi 1: Ang Mapait na Sakripisyo

Sa gitna ng tuyong lupa ng Baryo San Isidro, kung saan ang pawis ay tila ginto at ang pagkakataon ay tila mailap na pangarap, nakatira ang dalagang si Luna Dela Cruz. Sa edad na dalawampu, ang kanyang balikat ay pasan na ang bigat ng buong mundo. May sakit ang kanyang ama, nag-aaral pa ang kanyang kapatid na si Lira, at ang kanyang ina ay halos maubos na ang lakas sa paglalaba para sa ibang tao.

Isang araw, bumagsak ang pinakamabigat na balita: palalayasin sila sa kanilang munting dampa dahil sa nagkakapatong-patong na utang sa lupa. Sa gitna ng desperasyon, isang alok ang dumating mula kay Mang Isco, ang mayamang may-ari ng lupa. Buburahin ang lahat ng kanilang utang, sa isang kapalit—kailangang pakasalan ni Luna ang anak nito na si Elon.

“Ma, hindi ko siya kilala. Sino si Elon?” umiiyak na tanong ni Luna. “Anak, wala na tayong pagpipilian. Ito lang ang paraan para hindi tayo mamulubi sa kalsada,” sagot ng kanyang ina habang humahagulgol.

Dahil sa pagmamahal sa pamilya, tinanggap ni Luna ang mapait na tadhana. Sa harap ng punong barangay, ikinasal siya sa isang lalaking tila pipi at walang kibo. Si Elon.

Bahagi 2: Ang Mahiwagang Asawa

Si Elon ay tila isang ordinaryong magsasaka. Nakasuot ng kupas na kamiseta, may magagaspang na kamay mula sa pagbubukid, at laging nakayuko. Ngunit sa likod ng kanyang katahimikan, may mga bagay na napapansin si Luna na hindi tugma sa isang tagabukid.

Ang bawat kilos ni Elon ay may pino at dignidad. Ang paraan niya ng paghawak ng baso, ang kanyang tindig kapag nakatingin sa malayo, at ang kanyang matatalinong mata na tila may malalim na pinangmulan. Higit sa lahat, si Elon ay napakabait.

“Luna, hindi kita pipilitin sa anumang bagay. Mabuhay tayo bilang magkaibigan hanggang sa maging handa ka,” sabi ni Elon sa kanilang unang gabi. Isang pangakong nagpagaan sa loob ng dalaga.

Habang tumatagal, nagsimulang tumibok ang puso ni Luna. Hindi dahil sa yaman o guwapo si Elon, kundi dahil sa respeto at pag-aalaga nito. Ngunit sa bawat gabi, nakikita ni Luna si Elon na binabangungot at tila may kinatatakutang panganib na darating mula sa dilim.

Bahagi 3: Ang Rebelasyon sa Kagubatan

Isang hapon, may mga estrangherong dumating sa baryo na nakasakay sa mamahaling itim na sasakyan. Nagtatanong sila tungkol sa isang lalaking nawawala. Kinabahan si Luna at mabilis na hinanap si Elon sa kagubatan.

Doon, sa isang liblib na bahagi ng gubat, natagpuan niya ang kanyang asawa. Ngunit hindi ito ang Elon na kilala niya. Nakapaligid sa kanya ang tatlong lalaking nakaitim na nakaluhod sa harap niya.

“Your Highness, kailangan na nating bumalik. Hindi na ligtas ang inyong pagtatago rito,” sabi ng isa sa mga lalaki.

Nanigas si Luna. “Your Highness?” anas niya habang aksidenteng nakatapak ng tuyong sanga.

Lumingon si Elon. Ang takot sa kanyang mga mata ay napalitan ng pait nang makita ang asawa. Wala na siyang kawala. Inamin niya ang lahat: Siya si Elon Athran Ramirez, ang nawawalang Crown Prince ng Kaharian ng Aurelio. Nagtago siya sa baryo dahil sa isang kudeta na gustong pumatay sa kanya. Ang kasal nila ay bahagi ng kanyang pagtatago, ngunit ang pag-ibig niya kay Luna ay totoo.

Bahagi 4: Ang Pagkubkob ng Kaaway

Hindi pa natatapos ang kanilang usapan nang biglang dumating ang mga rebelde—mga taong nais ang ulo ng prinsipeng nagtatago. Nagsimula ang putukan sa gitna ng katahimikan ng bukid.

“Luna, tumakbo ka! Huwag kang lilingon!” sigaw ni Elon habang hinaharap ang mga kalaban nang may gilas na pang-maharlika.

Ngunit hindi iniwan ni Luna ang asawa. Sa gitna ng panganib, napatunayan nila ang katapatan sa isa’t isa. Isang bala ang tumama sa gilid ni Elon, at sa huling sandali bago siya mawalan ng malay, dumating ang mga Royal Guards para iligtas sila.

Bahagi 5: Mula sa Baryo Patungong Trono

Nagising si Luna sa isang marangyang silid na gawa sa ginto at mamahaling tela. Wala na siya sa San Isidro; nasa loob na siya ng Palasyo ng Aurelio. Sa tabi niya, nakaupo si Elon, may benda ang sugat ngunit buhay at nakangiti.

“Luna, ang dalagang nagligtas sa aking puso sa gitna ng kahirapan,” sabi ni Elon habang hinahawakan ang kanyang kamay.

Hinarap nila ang konseho ng kaharian. Marami ang tumutol sa pagpili ni Elon kay Luna bilang reyna dahil sa kanyang mababang pinagmulan. Ngunit tumindig ang prinsipeng naging hari na.

“Ang reynang ito ay may pusong mas dalisay kaysa sa anumang ginto. Siya ang nanatili sa tabi ko noong wala akong korona. Siya ang aking lakas,” deklara ni Elon.

Sa huli, ang dalagang napilitan lang magpakasal sa “mahirap” na lalaki ay kinoronahan bilang Reyna ng Aurelio. Ang kwento ni Luna at Elon ay naging alamat sa kanilang lupain—isang paalala na ang tunay na pag-ibig ay hindi tumitingin sa dugo o yaman, kundi sa katapatan ng puso sa gitna ng pagsubok.