WALANG AWA! Ang Pinakabrutal na Paghihiganti, Mula sa Kamay ng DATING SUNDALO!

Mula nang magpasiya si Bry na sumuko pagkatapos ng madugong engkwentro kontra sa Bad Boys Gang, inakala ng lahat na tapos na ang kwento. Inakala nilang dahil nasa kamay na siya ng pulisya, magkakaroon na ng pormal na hustisya. Ngunit mali sila. Hindi selda ang pupugot sa apoy ng isang sundalong ninakawan ng kapatid. Sa halip, nagiging mas malakas ang galit kapag ikinulong mo ito.

Dinala si Bry sa isang masikip na detention cell sa Cavite — amoy kalawang, ihi, at dugo ang pader. Hindi ito normal na kulungan. Ito ay selda ng mga gustong patahimikin. Tatlong preso ang naroon, malalaking katawan, puno ng tattoo, at nakangising parang mga asong gutom. “Sundalo ka raw?” sabi ng isa, habang hinihimas ang hawak na improvised blade. “Tingnan natin kung sundalo ka pa paglabas mo.”

Unang umatake ang dalawa. Isang mabilis na siko sa ilong, sabay sipa sa tuhod, bumagsak. Ang pangatlo ang sumugod, hawak ang patalim. Ngunit mas mabilis si Bry. Naagaw niya ang kutsilyo, itinapat sa leeg ng preso. Nanginginig ang lalaki, pero bago makapagbigay ng impormasyon, dumating ang mga pulis at sinakal si Bry mula sa likod. Sinuntok siya sa tadyang, sabay hatak sa sahig. Walang abogado, walang karapatan, walang camera. Isang mensahe lang ang malinaw: may gustong magpatahimik sa kanya—habang buhay.

Kinabukasan, dinala siya sa isang interrogation room. Sa loob, walang upuan, walang papel, walang recorder. Tanging isang lalaking naka-barong ang pumasok, may mamahaling relo, at ngiti ng taong sanay mamuhay sa kasalanan. Siya si Governor Silvestre Aguila. Ang utak ng lahat. “Hindi ako galit sa’yo Bry,” aniya, habang umiinom ng mamahaling alak. “Pero mali ang ginawa mo. Pumatay ka ng mga tao ko. At akala mo, dahil nasa social media ang video, matatakot ako?”

Lumapit ang gobernador, inilapag ang baso, at tumingin ng tuwid sa mata ng sundalo. “Walang batas na tatalo sa akin. Posibleng hindi ka na lumabas nang buhay dito.” Ngunit ngumiti si Bry, malamig, mabagal. “Hindi ko balak talunin ang batas,” bulong niya. “Susunugin ko ang buong sistema mo.”

Pag-alis ng gobernador, naglabas ito ng utos: tapusin na si Bry. Gawing riot, palabasing pinatay ng kapwa preso. Walang CCTV, walang witness, walang pangalan. Pero may isang hindi nabantayan — ang bayan.

Habang nakakulong si Bry, kumalat online ang videos ng kanyang kaso. Trending ang #JusticeForArman. Lumabas ang mga dating miyembro ng gang na nagsabing ginagamit sila ng gobernador sa droga, kidnapping, at pagpatay. May mga pulis na nagsimulang magsalita. May whistleblower mula sa city hall. At mas lalo pang nagalit si Governor Aguila.

Kaya isang gabi, sa mismong oras ng “riot,” inilabas si Bry ng apat na pulis na may baril. “Tapos ka na sundalo,” sabi ng isa. Ngunit bago sila makapagpaputok—BOOM! Isang pagsabog ang yumanig sa labas ng kulungan. Naglabas ng usok. Nagkagulo ang mga guwardiya. At sa kalituhan, biglang bumukas ang likurang pinto ng selda.

Isang lalaking naka-itim, tactical gear, night vision goggles, tahimik pero mabilis ang galaw. Sa kanyang balikat, may patch na kilala lamang ng iilang tao: Special Forces Recondo Unit. Isa itong kasamahan ni Bry, matagal nang nawawala, at tanging iisang pangungusap ang sinabi: “Oras na. Hindi pa tapos ang laban.”

Sa loob ng pitong minuto, tinaob nila ang kulungan nang walang putok ng baril. Silencer, smoke grenades, at eksaktong galaw ng mga sinanay para pumatay. At nang dumating ang backup, wala nang tao — nakawala si Bry tulad ng aninong hindi kayang hulihin.

Kinabukasan, headline ang bansa: “EX-SOLDIER MYSTERIOUSLY VANISHES FROM PRISON — INSIDE JOB?” Pero walang sagot. Walang mukha. Walang bakas.

Hanggang isang linggo ang lumipas.

Sa bahay-mansyon ni Governor Aguila, may fundraising party. Puro opisyal, pulitiko, negosyante, mga taong may kapangyarihan. May alak, tugtugan, at halakhak. Walang nakakaalam na sa labas ng gate, may isang lalaking nakahawak sa larawan ng kapatid. Tahimik, walang emosyon. Si Bry.

Alas-dose ng gabi, biglang nag-blackout ang buong mansyon. Sunod-sunod ang sigaw ng mga guwardiyang isa-isang nawawala sa dilim. Wala silang narining na baril—puro patalim, puro dahan-dahang paghinga, puro tunog ng katawan na bumabagsak.

May isang bisitang tumakbo palabas—pero hindi siya nakaabot ng pinto. Tumilapon ang katawan niya pabalik sa gitna ng ballroom, sabay bagsak ng isa pang guwardiya. Nagkagulo ang lahat, at mula sa hagdan, bumaba ang taong pinakakinatatakutan nila.

Si Bry. Basang dugo ang suot, walang galit sa mukha, walang takot sa mga mata. Tanging malamig na katahimikan ang dala niya.

“Bry!” sigaw ng gobernador habang gumagamit ng hostage. “Hindi mo ako mapapatay. Papatayin ka ng buong gobyerno!”

Lumakad si Bry, mabagal, parang kaluluwa sa gitna ng gimbal. “Hindi ako nasayang dahil sa gobyerno,” sabi niya. “Nasayang ako dahil sa mga taong pinoprotektahan mo.”

Isang mabilis na galaw—parang hangin. Nalaglag ang baril ng gobernador. Sunod-sunod ang sigaw. At sa loob ng dalawang minutong hindi kayang kalimutan ng sinumang naroon, natikman ng gobernador ang pinakabrutal na hustisya na hindi kayang ibigay ng korte.

Nang dumating ang media, pulis, at NBI, nakita nila ang bangkay ni Governor Aguila nakatali sa gitna ng ballroom, at sa kanyang dibdib ay nakaukit gamit ang patalim ang mga salitang:

JUSTICE FOR ARMAN.

Walang CCTV.
Walang saksi.
Walang nakitang anong nangyari.

Ngunit sa labas, may isang motor na papalayo, sakay ang lalaking wala nang kinatatakutan. Ang sundalong hindi na nabubuhay para sa sarili—kundi para sa hustisyang ayaw ipagkaloob ng mundo.

Simula noon, tuwing may tiwaling pulis na misteryosong nawawala, tuwing may gang na bigla na lang natatapos, at tuwing may biktima ng pang-aabuso na nakakatanggap ng himalang hustisya, may isang pangalang tinuturo ng mga bulong sa dilim:

Bry.
Ang Sundalong Walang Awa,
Para sa Mga Walang Konsensya.

At ang Pilipinas… hindi na muling naging tahimik.