Trahedya sa Isang Party ng Militar: Hindi Nila Alam na Sinundot Lamang Nila ang ‘MONSTER’

.
.

TRAHEDYA SA ISANG PARTY NG MILITAR: HINDI NILA ALAM NA SINUNDOT LAMANG NILA ANG ‘MONSTER’

I. Ang Paanyaya

Sa Fort Santiago, isang lumang kampo ng militar sa Maynila, naganap ang isang engrandeng party para sa mga opisyal at piling sundalo. Buwan ng Abril, mainit ang gabi ngunit masigla ang mga ilaw at musika sa loob ng malawak na bulwagan. Ang mga opisyal ay nakasuot ng kanilang pinakamagandang uniporme, ang mga sundalo ay nagbubunyi, at ang mga bisita ay nag-iinuman at nagtatawanan.

Ang party ay para sa pagdiriwang ng promosyon ni Colonel Hector Valencia, isang kilalang lider na matapang ngunit kilala rin sa pagiging mahigpit. Kasama niya ang kanyang mga tauhan: sina Captain Ramon, Lieutenant Garcia, at Sergeant Dindo. Ang mga sundalo ay masaya, ngunit may mga bulung-bulungan na ang party na ito ay may kakaibang tensyon.

Sa sulok ng bulwagan, may isang lalaking tahimik lang, halos hindi napapansin. Siya si Major Lucas Salazar, dating intelligence officer na matagal nang hindi nakikita sa mga social gathering. May misteryo sa kanyang presensya—tila may itinatago, at hindi basta-basta kinakausap.

II. Ang Gabing Nagbago ng Lahat

Habang tumatagal ang party, lalong lumalakas ang musika at ang alak ay patuloy na dumadaloy. Ang mga sundalo ay nagsimula nang magyabang, magkwento ng kanilang mga tagumpay at kabiguan sa digmaan. Si Sergeant Dindo, kilala sa pagiging palatawa, ay nagpasimuno ng biruan.

“Major Lucas, bakit ang tahimik mo? Hindi ka ba marunong mag-party?” biro ni Dindo, sabay tawa.

Si Lucas ay ngumiti lamang ng bahagya. “Mas gusto ko ang katahimikan,” sagot niya.

Ngunit hindi tumigil si Dindo. “Baka naman duwag ka lang, Major. Sabi-sabi, sa intelligence, puro takot ang mga tao.”

Napalingon ang ibang sundalo. May ilan na sumali sa biruan, may ilan na tahimik lang. Si Captain Ramon ay nagdagdag pa. “Baka kaya ka lumayo sa field, Lucas, kasi hindi mo kinaya ang totoong laban.”

Ang mga salitang iyon ay parang mga patalim na tumusok sa dibdib ni Lucas. Hindi siya sumagot. Ang mga sundalo ay nagpatuloy sa pang-aasar, hindi nila alam na ang kanilang tinutukso ay may madilim na nakaraan.

III. Ang Lihim ng ‘Monster’

Si Major Lucas Salazar ay may kwento na hindi alam ng karamihan. Limang taon na ang nakalilipas, siya ay naging bahagi ng isang covert operation sa Mindanao. Sa isang misyon, siya ang tumapos sa isang buong grupo ng rebelde—walang awa, walang takot, ngunit may isang pangyayaring hindi niya makalimutan.

Isang gabi, habang nasa gitna ng operasyon, nagkaroon ng ambush. Ang kanyang mga tauhan ay isa-isang napatay, at siya ay naiwan mag-isa. Sa loob ng tatlong araw, siya ay nakipaglaban, nagtatago, at nag-survive sa gubat. Sa dulo, siya ay nakabalik, ngunit ang trauma ay naging bahagi ng kanyang pagkatao.

Sa kampo, tinawag siyang ‘Monster’—hindi dahil sa tapang, kundi dahil sa kakayahan niyang magbago kapag nasa panganib. Hindi siya natatakot mamatay, hindi siya natatakot pumatay. Ngunit simula noon, nilayo niya ang sarili sa mga tao, natakot siyang bumalik sa dating siya.

IV. Ang Pagputok ng Trahedya

Sa party, patuloy ang biruan at pang-aasar. Si Sergeant Dindo, lasing na, ay naglakad papunta kay Lucas at tinapik ang balikat nito nang madiin. “Monster ka raw, Major? Pwes, ipakita mo nga sa amin. O baka puro kwento lang?”

Napuno na si Lucas. Tumayo siya, tumingin sa mga sundalo, at nagsalita ng mahina ngunit matalim. “Hindi ninyo alam ang mga pinagdadaanan ng isang tao. Hindi ninyo alam kung anong klaseng halimaw ang nabubuhay sa loob ng bawat sundalo.”

Tahimik ang lahat. Ngunit si Captain Ramon, tila hindi natuto, ay nagpatuloy. “Kung monster ka, bakit hindi mo ipakita dito? Dito sa party, walang gubat, walang digmaan. Baka duwag ka lang talaga.”

Si Colonel Hector ay napansin ang tensyon, ngunit huli na. Si Lucas ay biglang nagbago ang ekspresyon. Ang dating mahina at tahimik na presensya ay napalitan ng malamig na galit. Ang kanyang mga mata ay tila nag-aapoy.

“Sinundot ninyo ang hindi ninyo alam,” sabi ni Lucas. “Huwag ninyong subukan ang limitasyon ng isang tao na nakaligtas na sa impyerno.”

V. Ang Pagsabog

Sa isang iglap, nagdilim ang paligid. Ang musika ay tumigil, at ang mga sundalo ay natigilan. Si Lucas, na tila binuksan ang pinto ng kanyang nakaraan, ay naglakad papunta kay Sergeant Dindo. Hindi siya sumigaw, hindi siya nagwala, ngunit ang bawat galaw niya ay puno ng poot.

“Tama na,” sabi ni Colonel Hector, ngunit hindi na siya pinakinggan.

Si Lucas ay tumigil sa harap ni Dindo. “Ang tunay na halimaw ay hindi sumisigaw. Tahimik lang siya, ngunit kapag ginising mo, hindi mo na siya makokontrol.”

Biglang nagkaroon ng kaguluhan. Si Dindo, natakot, ay umatras. Ang ibang sundalo ay naglakad palayo, ngunit si Captain Ramon ay tumayo pa rin, nagmamatigas.

“Monster ka raw, Lucas? Pwes, subukan mo!”

Sa isang iglap, si Lucas ay sinuntok si Ramon—isang mabilis, malakas, at walang pag-aalinlangan na suntok. Tumilapon si Ramon, nabasag ang ilong, at bumagsak sa sahig. Ang mga sundalo ay nagulat, ang party ay naging tahimik.

Ngunit hindi doon nagtapos. Si Lucas ay humarap sa lahat. “Hindi ako monster dahil sa tapang. Monster ako dahil pinatay ko ang sarili kong damdamin para mabuhay. Huwag ninyo akong tuksuhin, dahil hindi ninyo alam kung anong klase ng sakit ang dala ko.”

.

VI. Ang Pagbabago

Matapos ang insidente, si Lucas ay umalis sa party, tahimik, ngunit may iniwang marka sa lahat. Ang mga sundalo ay napaisip. Ang biruan ay naging aral. Si Colonel Hector ay nagpasya na magpatupad ng seminar tungkol sa mental health, trauma, at respeto sa bawat sundalo.

Si Captain Ramon ay humingi ng tawad kay Lucas, natutunan ang aral na hindi lahat ng sugat ay nakikita. Si Sergeant Dindo ay naging mas maingat sa kanyang mga salita. Ang mga sundalo ay natutong igalang ang bawat miyembro ng kanilang hanay, anuman ang ranggo o kwento.

Si Lucas ay muling bumalik sa kanyang katahimikan, ngunit ang kwento ng ‘Monster’ ay naging alamat sa kampo. Hindi siya halimaw dahil sa tapang, kundi dahil sa kakayahan niyang bumangon mula sa pinakamadilim na bahagi ng kanyang buhay.

VII. Wakas

Ang trahedya sa party ng militar ay naging simula ng pagbabago. Natutunan ng lahat na ang tunay na lakas ay hindi nasusukat sa yabang, kundi sa pag-unawa at respeto. Ang ‘Monster’ ay hindi halimaw—siya ay sundalo na nagtagumpay sa sariling digmaan.

Ang Fort Santiago ay naging kampo ng pag-asa, pagkakaisa, at paggalang. Ang party na nagbukas ng sugat ay naging daan sa paghilom ng marami.

WAKAS