ULILANG MAGKAPATID NA TUMIRA SA BABUYAN, NGAYON MGA ABOGADO NA

Unang Bahagi – Ang Dalawang Ulila sa Dulo ng Barangay
Sa isang liblib na bahagi ng Barangay San Felipe, may lumang kubo na halos nakasandal na lamang sa tadhana. Doon nakatira ang magkapatid na sina Arvin, 12 taong gulang, at Mira, 10. Ulila sila sa ama’t ina mula nang masangkot sa aksidente ang kanilang magulang tatlong taon na ang nakalipas.

Walang ibang nag-aruga sa kanila kundi ang matandang babuyan sa likod ng kubo—at ang kakaibang katatagan na unti-unting nabuo sa kanilang puso.

Sa umaga, gigising sila sa malakas na “oink oink” ng mga baboy.
Sa gabi, haharap nila ang lamig habang nagsisiksik sa lumang kumot.
At habang ang ibang bata ay nasa komportableng bahay, sila ay natutong lumaban sa gutom, lamig, at paglilibak ng kapitbahay.

Ikalawang Bahagi – Ang Amoy na Hindi Maalis, at ang Pagtawanan
Kapag pumapasok sa paaralan, madalas ay tinatawanan sila.

“Ay, dumarating na ang amoy-baboy!” sigaw ng isang kaklase.
“Aray! Ang baho! Di ba kayo naliligo?” sabi naman ng iba.

Hindi makapagsumbong sina Arvin at Mira. Hindi rin sila marunong magtanim ng galit—dahil mas inuuna nila ang pangarap kaysa ang pang-aasar.

Minsang umuwi sila, umiiyak si Mira.

“Kuya, bakit ba ganito tayo? Bakit sila hindi naaamoy ng baboy, pero tayo oo?”

Inakbayan siya ni Arvin, pinahid ang luha ng kapatid.
“Kasi, Mira… dito tayo nanggaling. Pero hindi dito matatapos ang buhay natin.”

Sa amoy-baboy na iyon, doon nabuo ang pangako.

Ikatlong Bahagi – Ang Lihim na Pangarap
Sa lumang mesa na gawa sa pinagtagpi-tagping kahoy, madalas paghimay-himayin ni Arvin ang lumang libro sa Civics at Kasaysayan. Hindi iyon bago—pinulot lang niya sa basurahan ng paaralan. Pero sa kanyang mata, iyon na ang pinakamahalagang kayamanan.

“Kuya, gusto mo ba talagang maging abogado?” tanong ni Mira habang pinapahid ang putik sa sahig.

“Hindi lang abogado,” sagot ni Arvin, nakangiting may determinasyon.
“Gusto kong maging abogado para hindi na may inaapi. Para kung may batang tulad natin na nahihirapan, may tutulong sa kanila.”

At nang gabing iyon, sa gitna ng amoy ng baboy at ingay ng kuliglig, biglang nagsalita si Mira.

“Kuya… pangarap ko rin ’yan. Gusto kong maging abogado kasama ka.”

Nagtagpo ang ngiti nila.
Dalawang batang ulila, pero may iisang pangarap.

Ikaapat na Bahagi – Ang Pagsubok ng Kakulangan
Madalas ay isang lata ng sardinas lang ang ulam nila sa maghapon—minsan nga wala pa. Para lamang makabili ng bigas, nagtatrabaho si Arvin bilang tagapakain ng baboy sa katabing babuyan. Si Mira naman ay naglalaba para sa kapitbahay kapalit ng ilang barya.

Isang araw, pagkatapos ng klase, tinawag sila ng guro nilang si Ma’am Belinda.

“Arvin, Mira… matalino kayo. Pero madalas kayong huli sa bayad sa project, sa worksheets, sa school contributions…”
Tumingin ang guro, halatang may awa.
“Gusto ko kayong tulungan. Pero kailangan ko ng totoo n’yong sagot. Paano kayo nabubuhay?”

Nagkatinginan ang magkapatid.

At sa unang pagkakataon, sa harap ng isang nakatatanda…
inamin nila ang lahat—ang babuyan, ang utang, ang gutom, ang pagiging ulila.

Napaiyak si Ma’am Belinda.

At mula roon, nagsimula ang unang himala.

Ikalimang Bahagi – Ang Pag-asa sa Gitna ng Putik
Simula nang araw na iyon, lihim silang sinuportahan ni Ma’am Belinda. Binigyan sila ng libreng papel, lapis, at pagkain. Tinuturuan sila tuwing hapon. Pinapayuhan. Pinapalakas ang loob.

Isang araw, tumayo siya sa harap nila at sinabi:

“Kung gusto n’yong maging abogado… tutulungan ko kayong makarating sa college. Basta mangako kayo… huwag kayong titigil.”

Tumulo ang luha ni Mira.
Napayuko si Arvin sa sobrang pasasalamat.

At doon nagsimula ang kwentong magbabago sa kanilang tadhana.

Hindi man nila alam…
sa putik ng babuyan, unti-unti nang tumutubo ang dalawang batang magiging abogadong kikilalaan ng buong bansa.