NANAY, INIWAN NG ANAK MATAPOS NITONG GRUMADUATE SA KOLEHIYODI NYA AKALAING MAY SUPRESA PALA ITONG…

Sa isang tahimik na baryo sa Nueva Ecija, may mag-inang kilala sa kanilang sipag at pagtitiis. Si Aling Rosa, isang labandera, at ang kanyang nag-iisang anak na si Jenny, ay magkasama sa hirap at ginhawa mula pagkabata. Walang asawa si Aling Rosa; iniwan siya ng kanyang asawa noong bata pa si Jenny, kaya’t siya na lang ang nagtaguyod sa anak.

Lumaki si Jenny sa simpleng buhay. Sa maliit nilang bahay na gawa sa kahoy at yero, madalas siyang gumigising sa tunog ng palanggana at sabon—palatandaan na nagsimula na ang araw ni Aling Rosa sa paglalaba. Bawat sentimong kinikita ng nanay ay inilalaan sa pagkain, matrikula, at baon ni Jenny. Kahit mahirap, hindi nagkulang si Aling Rosa sa pagmamahal at suporta sa anak.

I. Mga Pangarap at Sakripisyo

Matalino si Jenny. Sa elementarya, palaging may medalya. Sa high school, siya ang nanguna sa klase. Alam ng lahat na balang araw ay magtatagumpay siya. Ngunit sa likod ng kanyang mga tagumpay ay ang sakripisyo ng kanyang ina. Si Aling Rosa, kahit may sakit, patuloy na naglalaba para lang matustusan ang pangangailangan ni Jenny.

“‘Nay, magpahinga ka naman po. Ako na lang po ang maglalaba,” madalas na sabi ni Jenny.

“Anak, mag-aral ka lang. Ako na ang bahala dito. Balang araw, magtatapos ka, at hindi na tayo maghihirap,” sagot ni Aling Rosa, sabay ngiti kahit ramdam ang pagod.

Dumaan ang mga taon. Nakapasa si Jenny sa isang kilalang kolehiyo sa Maynila. Malayo sa baryo, ngunit malapit sa pangarap. Mas lalo pang nagsikap si Aling Rosa—nagdoble kayod, nagbenta ng kakanin, at minsan ay nagtrabaho bilang kasambahay sa kapitbahay. Lahat para kay Jenny.

II. Buhay sa Maynila

Sa Maynila, nahirapan si Jenny sa una. Malayo sa pamilya, malayo sa baryo, at malayo sa ina. Ngunit hindi siya sumuko. Sa bawat problema, tumatawag siya kay Aling Rosa.

“Nay, ang hirap po dito. Ang dami pong gawain. Minsan po, gusto ko nang sumuko,” umiiyak si Jenny sa telepono.

“Anak, kaya mo ‘yan. Nandito lang ako. Pag may problema ka, tawagan mo lang ako. Mahal na mahal kita,” sagot ni Aling Rosa, pilit na pinapakalma ang anak.

Pinilit ni Jenny na magtagumpay. Nag-aral siyang mabuti, nagtipid sa baon, at minsan ay nagtrabaho bilang student assistant sa library. Sa tuwing bakasyon, umuuwi siya sa baryo, niyayakap ang ina at tinutulungan sa paglalaba.

III. Pagtatapos at Pag-iwan

Dumating ang araw ng pagtatapos. Naging cum laude si Jenny. Lahat ng hirap, sakripisyo, at pagod ay nagbunga. Sa graduation ceremony, nandoon si Aling Rosa, nakasuot ng simpleng bestida, hawak ang lumang cellphone para kunan ng larawan ang anak.

“Anak, proud na proud ako sa’yo,” sabi ni Aling Rosa, luhaan pero masaya.

“‘Nay, para sa’yo ito. Lahat ng ito, ikaw ang dahilan,” sagot ni Jenny, sabay yakap sa ina.

Matapos ang graduation, nagbago ang lahat. Si Jenny ay naging abala sa paghahanap ng trabaho sa Maynila. Hindi na siya madalas umuwi sa baryo. Hindi na rin siya tumatawag gaya ng dati. Si Aling Rosa, araw-araw naghihintay ng balita, umaasang babalik ang anak.

“Baka busy lang si Jenny. Siguro, nag-aadjust pa siya sa bagong buhay,” bulong ni Aling Rosa sa sarili, pilit na inuunawa ang anak.

Lumipas ang mga buwan, lalong lumayo si Jenny. Hindi na siya sumasagot sa tawag, bihira nang magtext. Hanggang isang araw, nagdesisyon siyang magpadala ng sulat sa ina.

“Nay, pasensya na po kung hindi ako nakakauwi. Kailangan ko pong magtrabaho dito sa Maynila. Mahal na mahal ko po kayo,” sulat ni Jenny.

Masakit para kay Aling Rosa, ngunit tinanggap niya. “Baka ito na ang buhay ni Jenny. Basta’t masaya siya, masaya na rin ako,” bulong niya sa sarili.

IV. Ang Lihim na Plano

Hindi alam ni Aling Rosa, may lihim na plano si Jenny. Sa loob ng ilang buwan na hindi pag-uwi, nag-ipon si Jenny ng pera mula sa trabaho bilang accountant sa isang malaking kumpanya. Hindi siya nagpakita, hindi tumawag, at hindi nagtext—lahat para sa isang malaking surpresa.

Sa Maynila, naghanap siya ng murang bahay, nag-ipon ng gamit, at nagplano ng negosyo. Tuwing gabi, iniisip niya ang ina—ang mga sakripisyo, ang pagod, at ang pagmamahal. “Balang araw, babawi ako kay Nanay,” bulong ni Jenny sa sarili.

Nagtrabaho siya ng doble kayod. Minsan, hindi na siya kumakain ng maayos. Minsan, umiiyak siya sa pagod. Ngunit hindi siya sumuko. Alam niyang darating ang araw na matutupad ang pangarap niya para sa ina.

V. Ang Pagbabalik

Isang araw, nagdesisyon si Jenny na umuwi sa baryo. Ngunit hindi siya nagpaalam kay Aling Rosa. Tahimik siyang naglakad mula terminal ng bus, dala ang mga gamit, at may kasamang mga kaibigan na tumulong sa kanya.

Pagdating sa bahay, nakita niya si Aling Rosa, naglalaba pa rin sa harap ng bahay. Napaluha si Jenny. “Nay, andito na po ako!” sigaw niya.

Nagulat si Aling Rosa. Hindi niya akalain na makikita ang anak. “Jenny! Anak! Akala ko hindi ka na babalik!” yakap niya ang anak, luhaan sa tuwa.

“Nay, may surpresa po ako sa inyo,” sabi ni Jenny, sabay abot ng susi.

“Anak, ano ‘to?” tanong ni Aling Rosa.

“Nay, may bago na po tayong bahay. Hindi na po kayo maglalaba sa labas. May sarili na po tayong negosyo—laundry shop po. Hindi na po kayo maghihirap,” sabi ni Jenny, sabay turo sa bagong bahay sa kanto, may karatulang “Jenny’s Laundry Shop.”

VI. Ang Bagong Simula

Hindi makapaniwala si Aling Rosa. Ang dating maliit na bahay, pinalitan ng mas malaki, may sariling palikuran, kusina, at sala. May washing machine, dryer, at mga gamit para sa negosyo. Lahat ng ito, bunga ng pagsisikap ni Jenny.

“Anak, paano mo nagawa ‘to?” tanong ni Aling Rosa, luhaan.

“Nay, lahat ng hirap at sakripisyo ninyo, gusto kong suklian. Hindi ko po kayo iniwan, nag-ipon lang po ako para dito. Gusto ko pong makita kayong masaya, hindi na po kayo maghihirap,” sagot ni Jenny.

Nagbago ang buhay nila. Si Aling Rosa, hindi na naglalaba ng damit ng iba. Siya na ang namamahala sa laundry shop, tinutulungan ng mga kaibigan ni Jenny. Si Jenny, nagtrabaho pa rin bilang accountant, ngunit tuwing weekend, umuuwi sa baryo para tumulong sa negosyo.

VII. Ang Pagkilala ng Baryo

Nabalita sa buong baryo ang kwento ni Jenny at Aling Rosa. Maraming kapitbahay ang humanga sa kanila. “Ang sipag ni Jenny, ang bait ng Nanay niya. Sana lahat ng anak, gaya ni Jenny,” sabi ng mga kapitbahay.

Dumami ang customers ng laundry shop. Lalo pang umasenso ang negosyo. Si Aling Rosa, naging mas masigla, mas masaya, at mas proud sa anak. Si Jenny, naging inspirasyon ng kabataan sa baryo.

VIII. Mga Aral at Pagbabago

Sa bawat tagumpay, hindi nakalimot si Jenny sa mga aral ng buhay. Tinuruan niya ang mga kabataan ng baryo na magsikap, mag-aral, at mahalin ang magulang.

“Mga bata, tandaan ninyo, ang tagumpay ay hindi lang para sa sarili. Para ‘yan sa pamilya, lalo na sa magulang na nagsakripisyo para sa atin,” madalas niyang paalala.

Minsan, may lumapit na bata kay Jenny. “Ate Jenny, gusto ko rin pong maging accountant balang araw. Gusto ko pong tulungan si Nanay.”

“Kayang-kaya mo ‘yan. Basta’t magsikap ka, huwag kang susuko,” sagot ni Jenny, sabay ngiti.

IX. Paggunita sa Nakaraan

Tuwing gabi, nag-uusap si Jenny at Aling Rosa sa bagong sala ng kanilang bahay.

“Nay, naaalala ko po noon, ang hirap natin. Pero hindi po kayo sumuko. Salamat po sa lahat,” sabi ni Jenny.

“Anak, ikaw ang lakas ko. Hindi ko rin kaya kung wala ka. Salamat at hindi mo ako iniwan,” sagot ni Aling Rosa, luhaan.

Nagpasalamat sila sa Diyos, sa lahat ng biyaya. Pinangako ni Jenny na hindi na niya iiwan ang ina, at gagawin ang lahat para mapaligaya ito.

X. Ang Tunay na Supresa

Isang araw, may dumating na sulat mula sa munisipyo. Napili ang kwento ni Jenny at Aling Rosa bilang “Pinakamahusay na Kwento ng Pamilya” sa kanilang bayan. Inimbitahan sila sa munisipyo, binigyan ng parangal, at nagbigay ng testimonial si Jenny.

“Ang kwento namin ay kwento ng bawat Pilipino—kwento ng sakripisyo, pagmamahal, at tagumpay. Sana po, lahat ng anak, huwag kalimutan ang magulang, dahil sila ang dahilan ng ating tagumpay,” sabi ni Jenny sa harap ng lahat.

Nagpalakpakan ang mga tao. Napaluha si Aling Rosa, proud na proud sa anak.

XI. Masayang Pagtatapos

Lumipas ang mga taon, lalo pang umasenso ang negosyo. Si Jenny, nagkaroon ng sariling pamilya, ngunit hindi pa rin iniwan si Aling Rosa. Magkasama pa rin sila sa bahay, sa negosyo, at sa mga pangarap.

Ang dating mag-inang naghirap, ngayo’y magkasama sa tagumpay. Ang dating iniwang ina, ngayo’y masayang-masaya dahil sa pagmamahal ng anak.

Sa bawat araw, pinapaalala ni Jenny sa lahat: “Ang tunay na tagumpay ay hindi nasusukat sa pera o posisyon. Nasusukat ito sa pagmamahal, sakripisyo, at pagbabalik-loob sa magulang.”