PART 2: Hinamon ng Black Belt ang Janitor sa Sparring “For Fun” — Hindi Inaasahan ang Sumunod!

PART 9 – ANG PAGBALIK NG NAKARAAN AT ANG BAGONG SIMULA NI MASTER RODEL

Matapos ang insidenteng nag-viral sa gym, tuluyan nang nagbago ang buhay ni Mang Rodel. Ang video kung saan sinapawan niya ang signature move ni Coach Travis ay umabot sa milyon-milyong views sa TikTok at YouTube. Hindi na siya basta “janitor” sa mata ng mga tao—siya na ngayon ang tinatawag nilang Master Rodel, Ang Silent Warrior ng Gym, at bawat araw ay may bagong estudyante na gustong makilala siya. Ngunit sa kabila ng kasikatan, nanatiling simple at tahimik si Rodel, ayaw magsalita tungkol sa kanyang nakaraan maliban sa ilang pirasong kuwento.

Sa loob ng gym, napalitan ng respeto ang dating mapanghusgang tingin ng mga estudyante. Tuwing papasok si Rodel, bigla silang tumitigil sa pagsipa at pag-shadow boxing, parang dumating ang isang grandmaster. Hindi nila maintindihan kung paano nagawa ng isang lalaki na nagtrabaho lamang bilang janitor na ilagan ang mga high-level kicks at strikes ng isang black belt. Sa isip ng lahat, hindi iyon talento lamang—kundi disiplina at karanasang hindi nila maabot.

Isang hapon, habang nag-aayos si Rodel ng punching bags, lumapit si Coach Travis, bitbit ang dalawang bote ng sports drink. Nakayuko ito, halatang hindi sanay humingi ng tawad. Ibinaba niya ang isa sa tabi ng matanda at marahang nagsalita, “Tay… ah—Master Rodel. Pasensya na po sa mga sinabi ko noon.” Tumingin si Rodel nang may ngiti at tinapik ang balikat ng coach. “Coach ka pa rin dito. Ako, tagalinis lang. Wala pong dapat ikahiya.” Ngunit umiiling si Travis. “Hindi po, kayo ang rason kung bakit gusto kong maging mas mahusay. Sana… matuto ako sa inyo.”

Lumawak ang ngiti ni Mang Rodel, ngunit bago siya sumagot, may biglang pumasok sa gym—isang matangkad, matikas, naka-suot ng military combat uniform na may patch ng Philippine Army Special Service Unit. Pagkapasok pa lang, huminto ang lahat. Hindi ito ordinaryong sundalo. Ang insignia sa balikat nito ay kilala ng mga seryosong martial artists—isang simbolo na may dalang bigat at respeto. Lumapit ito kay Rodel at nag-saludo. “Sir Rodel… matagal ko po kayong hinanap.”

Nagulat ang lahat, lalo na si Travis. Bakit sinusundo ng isang sundalo ang janitor ng gym? Nagbuntong-hininga si Rodel, parang may bigat na biglang bumalik sa kanyang balikat. “Anak… hindi ba’t sabi ko, huwag mo na akong tawagin na ‘Sir’?” Tumawa ang sundalo, ngunit may bahid ng lungkot. “Hindi po mabubura ang ginawa ninyo para sa amin. Buong batalyon namin, buhay dahil sa inyo.”

Sa puntong iyon, hindi na nakatiis ang mga estudyante. Lumingon sila kay Travis, sabay bulong ng isa, “Coach… ano ibig sabihin non? Ano ba talaga si Tatay?” Ngunit hindi rin alam ni Travis. Napatitig lamang siya kay Master Rodel, na para bang unti-unting nagbubukas ang isang lihim na hindi niya inakalang malalaman.

Umupo si Rodel sa gilid ng ring, sabay turo sa sundalo na maupo rin. Doon na niya isinalaysay ang kwento na matagal niyang tinago. Dati raw siyang bahagi ng isang elite na programa ng gobyerno para sa close-quarters combat. Hindi siya sundalo, hindi opisyal—pero siya ang kinukuhang instruktor ng mga espesyal na unit kapag kinakailangan ng kakaibang kaalaman sa disarming techniques, knife fighting, at improvised self-defense. Hindi siya nagtuturo ng pangkaraniwang martial arts—tinuturuan niya ang mga sundalo kung paano mabuhay.

Tahimik ang buong gym. Walang kumikilos. Kahit ang aircon ay parang nahinto sa pag-ikot. Nagpatuloy si Rodel, “Noong kabataan ko, masama akong sumama sa laban na hindi ko dapat sinalihan. May mga nasaktan. May mga nawalan. Kaya iniwan ko ang mundo na ‘yon. Ayokong bumalik.” Ngunit bago pa man matapos ang kanyang kwento, may inilabas na dokumento ang sundalo—isang liham na galing sa dating commander ni Rodel. Nakasulat doon na may paparating na espesyal na programa ng pamahalaan, at gusto siyang kunin bilang consultant.

Hindi alam ng mga tao sa gym na may dalawang emosyon ang biglang sumalpok sa puso ni Master Rodel: pagmamataas dahil naaalala pa rin siya, at takot dahil baka kailanganin niyang harapin muli ang nakaraan. Pero bago pa man siya makapagdesisyon, biglang may pumasok na grupo ng mga kabataang estudyante na humihiyaw, “Master Rodel! Turuan niyo kami ng umiwas tulad ninyo!” Napatigil ang matanda. Natingin siya sa mga batang puno ng pag-asa. Nakita niya ang sarili niya noong bata pa—malakas, mabilis, puno ng pangarap.

Sa puntong iyon nagdesisyon si Rodel. “Hindi na ako babalik sa dati kong buhay,” sabi niya. “Dito ako. Dito ako mas kailangan.” Nang marinig iyon ng sundalo, tumango ito nang may paggalang. Nagpaalam at umalis na may ngiting may halong lungkot, pero tanggap ang desisyon ni Rodel.

Matapos umalis ang sundalo, nagsimulang pumalakpak ang buong gym. At doon nagsimula ang isang bagong yugto. Hindi na si Coach Travis ang nag-iisang instructor. Si Rodel, ang dating janitor, ay naging opisyal na assistant coach. Unti-unti niyang tinuruan ang mga estudyante, hindi ng flashy moves, kundi ng practical combat movement—ang paggalaw ng katawan na parang tubig, hindi sumasalungat kundi gumagamit ng puwersa ng kalaban.

Lumipas ang mga linggo, sumikat ang gym. Dumami ang estudyante. At higit sa lahat, dumami ang natutong maging mapagpakumbaba. Minsan, may mga tanong kay Rodel kung bakit napakabilis niya sa pag-analyze ng strike. Lagi lang siyang sumasagot ng, “Hindi dahil magaling ako. Sanay lang ako makipaglaban sa buhay.”

Isang gabi, nang mag-isa na si Coach Travis habang naglilinis, napahinto siya at napaisip. “Kung hindi ko siya hinamon noon… hindi ko malalaman na ang pinakamagaling na fighter sa gym ay ‘yung taong hindi ko man lang pinapansin.” Napangiti siya. Para sa unang pagkakataon, naunawaan niya ang tunay na kahulugan ng martial arts—hindi ito tungkol sa sipang mataas o suntok na mabilis, kundi sa karakter, paggalang, at kakayahang tanggapin na may mas magaling kaysa sa iyo.

At sa sulok ng gym, tahimik na nakaupo si Master Rodel, nakangiti habang pinapanood ang mga batang mag-ensayo. Sa kanyang puso, hindi na siya ang sundalong itinago ng gobyerno, hindi na siya ang atletang hindi nakaakyat ng entablado. Siya na ngayon ang guro, ang gabay, ang bagong haligi ng gym.

Ang dating tahimik na janitor ay naging alamat—hindi dahil sa viral video, kundi dahil sa kababaang-loob at tunay na lakas na hindi kailanman sumisigaw, ngunit nararamdaman ng lahat.

Pagkatapos ng insidenteng nagpagulat sa buong gym, kumalat ang video ni “Master Rodel – The Silent Warrior” hindi lamang sa Quezon City, kundi sa buong Pilipinas. Trending sa TikTok, Facebook, Instagram, pati YouTube Shorts. Millions of views sa loob lang ng 24 hours. Pero ang tunay na kwento ay hindi pa nagsisimula.

Sa likod ng viral fame, may mga taong hindi natuwa—at may mga taong matagal nang naghahanap kay Rodel.

Part 10: Ang Pagbisita ng mga Lihim na Bisita

Isang umaga, habang nagwawalis si Mang Rodel, pumasok ang dalawang lalaki sa gym. Hindi sila estudyante. Hindi rin sila ordinaryong bisita. Suot nila ang simpleng jacket, pero halatang military ang postura, matigas ang tindig, at mabilis ang mata.

Lumapit ang isa, may malalim na boses:

“Magandang umaga po. Si Sir Rodel po ba?”

Nagulat si Travis, pero mas nagulat ang staff. “Sir” ang tawag sa janitor?

Umiling si Rodel. “Rodel lang po. Walang ‘Sir.’ Ano pong kailangan ninyo?”

Nagpakilala ang isa.

“Lieutenant Esteban, AFP. At siya naman si Sgt. Rivera. May kailangan po kami sa inyo… tungkol sa dating buhay mo.”

Tumigil si Rodel.

Tahimik.

Parang lumamig ang hangin.

Part 10.1: Ang Nakaraang Inakala Nilang Patay Na

Hindi alam ng gym, maging ni Travis, ang buong katotohanan.

Matagal na palang hindi simpleng atleta si Rodel.

Noong kabataan niya, hindi lang siya nag-training sa Arnis at Muay Thai—naging bahagi siya ng isang special training program ng AFP para sa mga exceptional fighters. Ang batch nila ay tinawag na “Project Bantay-Lakad”, isang grupo ng mga pang-close-combat specialists na bihasa sa instinct-based movement at predictive counters.

Ngunit hindi naging madali ang buhay.

Isang operasyon ang nagkamali, at maraming kasama ni Rodel ang namatay. Siya ang tumanggap ng sisi. Siya ang napagbintangan. Kaya tumiwalag siya. Nagtagong parang anino. Nagtrabaho bilang janitor sa gym para tahimik ang buhay.

Akala niya, tapos na ang lahat.

Pero bumalik ang nakaraan.

“Master Rodel,” sabi ni Lt. Esteban, “binalikan kayo ng AFP dahil may bagong banta. Ang dating komandante ninyong si Heneral Sarmiento… missing in action. At ayon sa intel, may kinalaman siya sa mga iligal na armas at private armies.”

“Bakit ako?” tanong ni Rodel, may lungkot sa mata.

“Kasi kayo ang huling nakalaban niya at nabuhay.”

Part 10.2: Ang Bagong Problema sa Gym

Habang kausap ni Rodel ang mga sundalo, may isang lalaking nagmamatyag mula sa malayo.

Isang mukhang hindi pamilyar.

Matangkad, mapusok ang tingin, may peklat sa kaliwang mata.

Habang tumatagal, mas dumadami ang mga naka-black SUV sa labas ng gym. May mga lalaking naka-earpiece, nagmamasid.

Si Coach Travis ang unang nakapansin.

“Tay… parang delikado ‘to ah. May problema ba?”

Ngumiti si Rodel, pero may halong bigat.

“Coach… huwag mo nang alalahanin. Personal lang na bagay.”

Pero hindi siya naniwala.

At tama siya.

Part 10.3: Ang Pagsalakay

Kinagabihan, habang nag-sasara si Travis at Rodel ng gym, biglang nagsara ang ilaw. Dumilim ang buong lugar.

“Tay…? May brownout ba?”

Hindi sumagot si Rodel.

Mula sa labas—

TOK! TOK! TOK!

Matitinding yabag ng lalaki.

Sumunod ay ang boses:

“Master Rodel… matagal ka naming hinahanap.”

Pagbukas ng ilaw, may sampung armadong lalaki sa gitna ng gym. Mabilis ang kilos, sanay lumaban. Hindi ordinaryo.

Si Travis ay napaatras.

“Tay… sino sila?!”

Sumagot ang lider.

“Ako si Tigar, dating kasamahan mo sa Project Bantay-Lakad. Pero ngayon… tao na ako ni Heneral Sarmiento.”

Nakangisi.

“At gusto ka niyang makitang patay.”

Part 10.4: Ang Laban ng Tatlong Dekada

Tahimik na tumayo si Rodel. Tinanggal ang lumang jacket. Kita ang toned muscles na hindi mo iisipin sa isang janitor.

At nagsimulang lumalim ang boses niya.

“Travis… tumakbo ka na.”

Pero umiling si Travis.

“Hindi, Tay. Instructor ako dito. At kaibigan kita. Lalaban ako kasama mo.”

Ngumiti si Rodel.

“Tsk… stubborn ka talaga.”

At nag-umpisa ang laban.

Isang malupit na bakbakan.

Si Tigar, mabilis at mabangis

Si Rodel, parang hangin na umiilag at kontrang umaatake

Si Travis, baguhan pero may puso, sumusugod kahit natatakot

Nagpalitan ng suntok, sipa, at grappling. Tumilapon ang mga mats. Nagkalat ang mga mitts. Umuga ang buong gym.

At sa gitna ng chaos, nakita ni Tigar ang pagkakataon— nakatutok ang baril kay Rodel.

“Pa-alam, Master.”

Pinihit ni Rodel ang katawan, akma para umiwas.

Pero may isang taong humarang.

Si Travis.

BOOM!

Isang putok ang umalingawngaw.

Tumigil ang lahat.

Part 10.5: Ang Pagbagsak ng Bayani ng Gym

Bumagsak si Travis sa sahig.

“H-Hindi pwede…” bulong ni Rodel.

Napasigaw ang mga estudyanteng bagong dating, sabay takbo sa loob.

Itinulak ni Rodel si Tigar gamit ang brutal na disarming technique—isang galaw na tanging miyembro ng Project Bantay-Lakad lang ang nakakaalam. Nawalan ng malay si Tigar sa lakas ng impact.

Tinakbo niya si Travis.

“Coach! Coach! Travis!” sigaw ng mga tao.

Dinugo ang gilid ng tiyan ng instructor.

“K-Kayo… ang idol ko, Tay…” mahina niyang sabi.

“Bakit ka sumalang?!” halos maiyak si Rodel.

“Kasi… kahit black belt ako… kayo ang tunay na Master…”

At nawalan siya ng malay.

Part 10.6: Ang Panata ni Rodel

Dumating ang ambulansya.

Habang isinasakay si Travis, nakatayo si Rodel, naghihigpit ng kamao, nanginginig ang panga sa galit at guilt.

Lumapit ang AFP officers.

“Master Rodel… kailangan namin kayo ngayon. Heneral Sarmiento ang nasa likod nito. At si Tigar ay hindi lang messenger— siya ang naghahanap sa inyo para tapusin ang natitirang miyembro ng Project Bantay-Lakad.”

Nagtaas ng tingin si Rodel.

At sa unang pagkakataon matapos ang tatlong dekada…

Nagbalik ang apoy sa kanyang mga mata.

“Kung ganun… oras na para tapusin ang sinimulan niya.”